จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ
พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
บทประพันธ์
เห่ชมเครื่องคาว
|
โคลง ๔
|
๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ | | นพคุณ พี่เอย
|
หอมยี่หร่ารสฉุน | | เฉียบร้อน
|
ชายใดบริโภคภุญช์ | | พิศวาส หวังนา
|
แรงอยากยอหัตถ์ข้อน | | อกให้หวนแสวง ฯ
|
| | |
|
|
กาพย์ยานี ๑๑
|
๏ มัสมั่นแกงแก้วตา | | หอมยี่หร่ารสร้อนแรง
|
ชายใดได้กลืนแกง | | แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา
|
๏ ยำใหญ่ใส่สารพัด | | วางจานจัดหลายเหลือตรา
|
รสดีด้วยน้ำปลา | | ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ
|
๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม | | เจือน้ำส้มโรยพริกไทย
|
โอชาจะหาไหน | | ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง
|
๏ หมูแนมแหลมเลิศรส | | พร้อมพริกสดใบทองหลาง
|
พิศห่อเห็นรางชาง | | ห่างห่อหวนป่วนใจโหย
|
๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น | | วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย
|
รสทิพย์หยิบมาโปรย | | ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ
|
๏ เทโพพื้นเนื้อท้อง | | เป็นมันย่องล่องลอยมัน
|
น่าซดรสครามครัน | | ของสวรรค์เสวยรมย์
|
๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า | | ทำน้ำยาอย่างอกงขม
|
กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม | | ชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น
|
๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ | | รสพิเศษใส่ลูกเอ็น
|
ใครหุงปรุงไม่เป็น | | เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ
|
๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม | | แกงคั่วส้มใส่ระกำ
|
รอยแจ้งแห่งความขำ | | ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม
|
๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสด | | ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม
|
คิดความยามถนอม | | สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์
|
๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้อง | | นอนเตียงทองทำเมืองบน
|
ลดหลั่นชั้นชอบกล | | ยลอยากนิทรคิดแนบนอน
|
๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า | | รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน
|
เจ็บไกลในอาวรณ์ | | ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง
|
๏ รังนกนึ่งน่าซด | | โอชารสกว่าทั้งปวง
|
นกพรากจากรังรวง | | เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน
|
๏ ไตปลาเสแสร้งว่า | | ดุจวาจากระบิดกระบวน
|
ใบโศกบอกโศกครวญ | | ให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ
|
๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง | | เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน
|
ผักหวานซ่านทรวงใน | | ใคร่ครวญรักผักหวานนาง ฯ
|
| | |
|
เห่ชมผลไม้
|
โคลง ๔
|
๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ | | เอมใจ
|
หอมชื่นกลืนหวานใน | | อกชู้
|
รื่นรื่นรสรมย์ใด | | ฤๅดุจ นี้แม่
|
หวานเลิศเหลือรู้รู้ | | แต่เนื้อนงพาล ฯ
|
| | |
|
|
กาพย์ยานี ๑๑
|
๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ | | หอมตรลบล้ำเหลือหวาน
|
รสไหนไม่เปรียบปาน | | หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
|
๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง | | รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
|
คิดความยามพิสมัย | | หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
|
๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว | | บอกความแล้วจากจำเป็น
|
จากช้ำน้ำตากระเด็น | | เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
|
๏ หมากปรางนางปอกแล้ว | | ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
|
ยามชื่นรื่นโรยแรง | | ปรางอิ่มอาบซาบนาสา
|
๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง | | อีกอกร่องรสโอชา
|
คิดความยามนิทรา | | อุราแนบแอบอกอร
|
๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น | | เรียกส้มฉุนใช้นามกร
|
หวนถวิลลิ้นลมงอน | | ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
|
๏ พลับจีนจักด้วยมีด | | ทำประณีตน้ำตาลกวน
|
คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน | | ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
|
๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก | | ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
|
มือใครไหนจักทัน | | เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
|
๏ ผลเกดพิเศษสด | | โอชารสล้ำเลิศปาง
|
คำนึงถึงเอวบาง | | สางเกศเส้นขนเม่นสอย
|
๏ ทับทิมพริ้มตาตรู | | ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
|
สุกแสงแดงจักย้อย | | อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
|
๏ ทุเรียนเจียนตองปู | | เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
|
เหมือนศรีฉวีกาย | | สายสวาทพี่ที่คู่คิด
|
๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม | | ผลงอมงอมรสหวานสนิท
|
กลืนพลางทางเพ่งพิศ | | คิดยามสารทยาตรามา
|
๏ ผลเงาะไม่งามแงะ | | มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
|
หวนเห็นเช่นรจนา | | จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
|
๏ สละสำแลงผล | | คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
|
ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม | | นามสละมละเมตตา ฯ
|
| | |
|
เห่ชมเครื่องหวาน
|
โคลง ๔
|
๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น | | เคยมี
|
แกมกับข้าวเหนียวสี | | โศกย้อม
|
เป็นนัยนำวาที | | สมรแม่ มาแม่
|
แถลงว่าโศกเสมอพ้อม | | เพียบแอ้อกอร ฯ
|
| | |
|
|
กาพย์ยานี ๑๑
|
๏ สังขยาหน้าตั้งไข่ | | ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง
|
เป็นนัยไม่เคลือบแคลง | | แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
|
๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ | | แทรกใส่น้ำกะทิเจือ
|
วิตกอกแห้งเครือ | | ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย
|
๏ ลำเจียกชื่อขนม | | นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
|
ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย | | โหยไห้หาบุหงางาม
|
๏ มัศกอดกอดอย่างไร | | น่าสงสัยใคร่ขอถาม
|
กอดเคล้นจะเห็นความ | | ขนมนามนี้ยังแคลง
|
๏ ลุดตี่นี้น่าชม | | แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง
|
โอชาหน้าไก่แกง | | แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย
|
๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่อ | | งามสมส่อประพิมพ์ประพาย
|
นึกน้องนุ่งจีบกราย | | ชายพกจีบกลีบแนบเนียน
|
๏ รสรักยักลำนำ | | ประดิษฐ์ทำขนมเทียน
|
คำนึงนิ้วนางเจียน | | เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม
|
๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัด | | สามหยิบชัดน่าเชยชม
|
หลงหยิบว่ายาดม | | ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ
|
๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อน | | เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน
|
ร้อนนักรักแรมไกล | | เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง
|
๏ รังไรโรงด้วยแป้ง | | เหมือนนกแกล้วทำรังรวง
|
โอ้อกนกทั้งปวง | | ยังยินดีด้วยมีรัง
|
๏ ทองหยอดทอดสนิท | | ทองม้วนมิดคิดความหลัง
|
สองปีสองปิดบัง | | แต่ลำพังสองต่อสอง
|
๏ งามจริงจ่ามงกุฏ | | ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง
|
เรียมร่ำคำนึงปอง | | สะอิ้งน้องนั้นเคยยล
|
๏ บัวลอยเล่ห์บัวงาม | | คิดบัวกามแก้วกับตน
|
ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล | | สถนนุชดุจประทุม
|
๏ ช่อม่วงเหมาะมีรส | | หอมปรากฏกลโกสุม
|
คิดสีสไลคลุม | | หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน
|
๏ ฝอยทองเป็นยองใย | | เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
|
คิดความยามเยาวมาลย์ | | เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ฯ
|
| | |
|
เชิงอรรถ