โคลงนิราศเจ้าฟ้าà¸à¸ ัย
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 07:22, 8 กรกฎาคม 2552 โดย Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
พระนิพนธ์: เจ้าฟ้าอภัย
| ๏ เก้าคํ่ายํ่ารุ่งร้น | เรืองแสง | ||
| พลแห่พัตราแลง | เถือกก้า | ||
| ฆ้องคึกบันดาลแสยง | เสียงปี่ | ||
| หน้าพี่ตรวจถ้วนหน้า | ขาดหน้านางเดียว ฯ | ||
| ๏ มาเห็นเกาะพระแล้ว | ลาลด | ||
| เสี่ยงซึ่งความรันทด | ทอดไม้ | ||
| เห็นไม้ไม่ปรากฏ | คือแม่ มานา | ||
| โรคบ่เบียนน้องไข้ | พี่ไข้ใจถึง ฯ | ||
| ๏ มาถึงเจ้าปลุกปลํ้า | ใจนัก | ||
| ด้วยบวรองค์อัค- | เรศสร้าง | ||
| เจ้าปลุกพี่ปลุกรัก | เรียมจาก | ||
| จากแม่เปล่าอ้างว้าง | วุ่นว้างอารมณ์ ฯ | ||
| ๏ สุริยนลี้เลื่อนใกล้ | อัษฏางค์ | ||
| พอพี่ถับถึงบาง | โขมดเข้า | ||
| แซ่เสียงกินรนาง | นาริศ | ||
| เรียมคำนึงถึงเจ้า | จากเจ้าจำไกล ฯ | ||
| ๏ มาถึงประเทศไท้ | บางไทร | ||
| ทางทุรัศสถานใจ | สุดซั้น | ||
| สมรเดียวยิ่งมาไศล | คลาจาก กงนา | ||
| กงดั่งกงจักรกั้น | กีดกั้นกันสมร ฯ | ||
| ๏ นพบุรีบุเรศเจ้า | กรุงอยุท ธยาแฮ | ||
| นารายณ์พิษณุภุช | สืบสร้าง | ||
| เรียมรํ่าก็รํ่าสุด | แรงพี่ แล้วแฮ | ||
| เมืองก็ร้างเจ้าร้าง | พี่ร้างมานอน ฯ | ||
| ๏ แปดคํ่ายํ่ารุ่งแล้ว | คลามา | ||
| นพบุรีรมยา | ท่านยั้ง | ||
| แสนสนุกจะหา | หายาก | ||
| น้องก็ย่อมแจ้งครั้ง | ก่อนโพ้นมีมา ฯ | ||
| ๏ พิศโพธิ์สามต้นเติบ | ตายสอง | ||
| ยังแต่เดียวดูหมอง | หม่นเศร้า | ||
| อกเรียมก็ปูนปอง | ปานเปรียบ โพธิ์แม่ | ||
| กลพี่จากเจ้าเคล้า | คู่คล้ายโพธิ์คนึง ฯ | ||
| ๏ มาดลตำบลบ้านท้าย | โพแดง | ||
| แตงบแดงเลยแดง | อกชํ้า | ||
| ชํ้าใจทุราแลง | ลิ่วจาก | ||
| จากแม่ไปหนำซํ้า | เร่งซํ้าทรวงถวิล ฯ | ||
| ๏ กาหลหรทึกแล้ | เสียงสังข์ | ||
| เรียมบฟังเลยฟัง | ข่าวน้อง | ||
| ฆ้องคึกบันดาลหวัง | เสียงเสนํห์ | ||
| เสนํห์มารุมรึงข้อง | ขุ่นข้องอารมณ์ ฯ | ||
| ๏ มาถึงประเทศท้าย | เกาะเรียน | ||
| ใจตระขวิดตระเขวียนเวียน | วุ่นเข้า | ||
| เวรานุเวรเวียน | บำราศ แล้วแฮ | ||
| จักนิราทุกข์เท้า | ตราบสิ้นกรรมเรียม ฯ | ||
| ๏ เดินดัดลัดทุ่งบ้าน | สมอคอน | ||
| เรียมก็คอนทุกข์สมร | ใช่น้อย | ||
| วังราชบ่นอนนอน | เนินป่า | ||
| บ้านป่าฝาแฝกห้อย | ร่างไร้รุงรัง ฯ | ||
| ๏ เห็นวังวาริศร้าง | ริมแคว นํ้านา | ||
| พระนครหลวงแล | เปล่าเศร้า | ||
| วังราชฤมาแปร | เป็นป่า | ||
| เกรงจะแปรใจเจ้า | ห่วงแล้วลืมเรียม ฯ | ||
| ๏ แคฝอยข่อยข่าคล้า | ยางคาง | ||
| วัลวาขานางซาง | หน่อป้อ | ||
| ปริงปรูหูกวางปราง | ปรงเปราะ | ||
| ลางลิงจิงจ้อค้อ | ข่าคล้าตระคองคลอง ฯ | ||
| ๏ ระกำแกมจากต้น | เตยหนา | ||
| ต้นตระบูมเเกมตา | ตุ่มไห้ | ||
| จากศรีอยุธยามา | ลิ่วโลด ใจแฮ | ||
| วังบ่เห็นเห็นไม้ | ม่วงพร้าวแกมสลา ฯ | ||
| ๏ มลิวันวรแนบไว้ | วางเขนย | ||
| ซับซาบวรเรียมเชย | ไป่ม้วย | ||
| ขจรกลิ่นรสรำเพย | ผายสวาท | ||
| เอฤนุชมาด้วย | แซ่งเว้เวียนหนี ฯ | ||
| ๏ ขอจงเสร็จแก้วพี่ | กายกลม | ||
| ทันกลับคืนพลันสม | เสน่ห์ด้วย | ||
| ความสนุกนิจเล่นรมย์ | หลายท่า | ||
| ขอจงปู่เจ้าฉ้วย | เสร็จแล้วเรียมถวาย ฯ | ||
| ๏ เจว็ดประดิษฐแกล้ง | เกลาเพรา | ||
| ฉัตรและธงเฉลาเปลา | ปลอดเสี้ยน | ||
| มาลาลเวงเสา- | วคนธ์กลิ่น ขจรแฮ | ||
| หอมตระการรสเพี้ยน | ผิดไม้ไพรสณฑ์ ฯ | ||
| ๏ ปู่เจ้าเขาท่าท้อง | ไพรสณฑ์ | ||
| ปู่เจ้าถํ้าธารพน | เวศกี้ | ||
| ปู่เจ้าฮ่วยหนองหน | ใดแห่ง นี้นา | ||
| มารับสังเวยชี้ | ซึ่งชี้เชิญถวายฯ | ||
| ๏ เทพาพฤกษชาติเรื้อง | รำบาญ | ||
| อารักษ์รักษาสถาน | ที่นี้ | ||
| อากาศเทวาวาน | เมตรภาพ เรียมนา | ||
| ภูมเทวาชี้ | ช่วยให้นางเห็น ฯ | ||
| ๏ ขอจงเสร็จกลับได้ | ดวงสาย สวาทนา | ||
| เรียมจะพลันจงถวาย | เกือบกั้ง | ||
| พวงเงินพวงทองบาย | ศรีมาศ | ||
| ใส่ศาลเพียงตาตั้ง | แต่งให้สมบูรณ์ ฯ | ||
| ๏ ข้าโรงข้าศาลนั้น | อย่าถวิล | ||
| กลแต่เอียงไหริน | เล่าล้อม | ||
| ฉีกกัดมัจฉมางส์กิน | แกมจอก | ||
| จอบจิบหยิบแกล้มพร้อม | เพริศคิ้วพลางเผยอ ฯ | ||
| ๏ เหล้าเข้มไหใหญ่ตั้ง | เติมกลาง | ||
| หมูเป็ดปากทองวาง | เตียบตั้ง | ||
| แกะแพะชุมภามางส์ | แกมไก่ | ||
| เต่างูหนูปลากั้ง | กบกุ้งปูหอย ฯ | ||
| ๏ เก้าบทเพื่อนยากนี้ | ตกไฉน | ||
| ย่อมตกตามกันไป | ทั่วเท้า | ||
| ดงรังทเลไกล | กลางป่า ก็ดี | ||
| เห็นก็สุดแต่เก้า | บทนี้แนมนอน ฯ | ||
| ๏ อัศจรรย์บารนี่หน้า | โหรา | ||
| กาฤทำรังกา | ที่แจ้ง | ||
| ฉัตรไชยใช่พฤกษา | กาไข่ | ||
| เป็นนิมิตรเทพสร้าง | ส่งให้ศุภผล ฯ | ||
