เพลงยาวถวายพยาà¸à¸£à¸“์ในà¸à¸£à¸¡à¸žà¸£à¸°à¸£à¸²à¸Šà¸§à¸±à¸‡à¸šà¸§à¸£à¸¡à¸«à¸²à¸ªà¸¸à¸£à¸ªà¸µà¸«à¸™à¸²à¸—
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|พลเงยาวถวายพยากรณ…')
รุ่นปัจจุบันของ 15:53, 8 สิงหาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: กรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาท
เพลงยาวถวายพยากรณ์ เป็นบทร้อยกรองสั้นๆ มีความยาว ๓๒ คำกลอน กรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาททรงพระราชนิพนธ์ขึ้นในปี พ.ศ. ๒๓๓๒ เมื่อเกิดเหตุการณ์ฝนตก ฟ้าผ่าลงต้องหน้าบันมุขเด็จพระที่นั่งอินทราภิเษก บังเกิดเพลิงไหม้ แล้วผ่าซ้ำซุ้มประตูพระราชวังอีกครั้งหนึ่งในวันเดียวกัน พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงพระราชวิตกว่า ซึ่งเพลิงไหม้พระมหาปราสาทครั้งนี้ จะเป็นลางดีร้ายประการใด กรมพระราชวังบวรฯ จึงทรงพระราชนิพนธ์ “เพลงยาวถวายพยากรณ์” เพื่อทูลถวายคำทำนายว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ นับเป็นศุภนิมิตมงคล จะทรงมีพระอานุภาพปราบไปทั่วสิบทิศ พร้อมทั้งถวายพระพรขอให้ทรงมีพระชนมายุยืนยาว ปราศจากเภทภัยทั้งปวง
อนึ่ง ภายหลังเกิดเหตุเพลิงไหม้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชโปรดให้รื้อพระที่นั่งอินทรภิเษกออก แล้วสร้างพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทขึ้น นับเป็นพระมหาปราสาทองค์แรกในพระบรมมหาราชวัง
บทประพันธ์
๏ เดือนเจ็ดปีระกาเอกศก | |||
วันอาทิตย์ขึ้นค่ำหนึ่งฝนตก | ยกศักราชขึ้นพันร้อยห้าสิบเอ็ดปี * | ||
เพลาบ่ายสามโมงกับหกบาท | ลงปราสาทเพลิงฟ้าอสุนีศรี | ||
ไหม้สิ้นพระที่นั่งปรัศตรี | ฝ่ายซ้ายข้างที่ชลธาร | ||
แล้วผ่าซ้ำซุ้มประตูวัง | ในวันเดียวสองครั้งราชฐาน | ||
เหตุเห็นเป็นอัศจรรย์การ | ขอประทานทูลถวายทำนายไว้ | ||
อันฟ้าลงในวังครั้งนี้ | จะเกิดสวัสดีมียิ่งใหญ่ | ||
จะมีพระอานุภาพปราบไป | ในทศทิศสิบประการ | ||
แล้วจะแผ่อาณาจักรขอบเขต | ทั่วประเทศทิศาสาร | ||
จะเพิ่มพึ่งพระบรมสมภาร | ยังสถานนิเวศน์อยุธยา | ||
จะเป็นปิ่นปกปักประชาชน | ทั่วสกลประเทศทุกภาษา | ||
จะบริบูรณ์สมบัติวัฒนา | จะปรากฏพระเกียรติขจายจร | ||
นานาประเทศทั้งหลาย | จะถวายสุวรรณสโมสร | ||
จะยงยิ่งสิ่งเกียรติในพระนคร | จะถาวรเป็นบรมจักรา | ||
อันหมู่ปัจจาข้าศึก | แต่หมายนึกก็จะสิ้นสังขาร์ | ||
ครั้งนี้กรุงศรีอยุธยา | จะบรมสถาพรภูล | ||
สิ่งซึ่งขัดสนวิกลเหตุ | จะพ้นเภทสิ้นภัยเสื่อมสูญ | ||
สารพันสรรพสิ่งจะอาดูร | พูนเพิ่มมาด้วยพระบารมี | ||
จะได้ผ่านพิภพจบโลก | ระงับโศกให้สุขเกษมศรี | ||
ซึ่งพระที่นั่งอันตรายด้วยอัคคี | จะให้มีสังเวชพิจารณา | ||
ในพระไตรลักษณญาณ | ประทานโลกให้ล่วงสงสาร์ | ||
คือทุกขัง อนิจจัง อนัตตา | จะให้ปัญญาเพิ่มพูนภิญโญไป | ||
จะให้สำเร็จโพธิญาณภายหน้า | โดยพระทัยปรารถนาให้แจ้งใส | ||
อันเหตุอื่นพิปริตจะติดไป | ไม่มีมั่นคงอย่าสงกา | ||
ขอให้พระชนมายุยืนยาว | ตราบท้าวร้อยพันพระวษา | ||
สิ่งซึ่งเป็นมงคลนานา | จงประกอบมาให้สุขพระองค์ | ||
แต่ในปัจจุบันทันปรากฏ | จะยิ่งยศยอดโลกสูงส่ง | ||
ถ้าพระชนม์ควรกำหนดปลดปลง | จะได้ทรงทิพสุขพิมานอินทร์ | ||
ในดาวดึงสพิภพ | จะล่วงลบเทวาทั้งปวงสิ้น | ||
เสวยสมบัติเป็นอมรินทร์ | อนาคตก็จะภิญโญไป | ||
ถวายพรประจุบันอนาคต | จงปรากฏให้สำเร็จเป็นสุไข | ||
จะพ้นจตุราผ่าภัย | เสร็จในแต่สุคติภูมิเอย ฯ | ||
เชิงอรรถ
* ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๓๓๒ เวลา ๑๕.๓๖ น.
ที่มา
จากหนังสือ พระบวรราชนิพนธ์ เล่ม ๑