จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 08:43, 21 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามทราบว่าพระมงกุฎเป็นลูก
แผ่นที่ ๖๕๓ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๖๕ ปางรามอิศรราชทั้ง | | สามอนุ ชาเอย
|
| เสดจรถรีบพลพยุห | | ยาตรเต้า
|
| บันฦาโห่อึงอุ | | โฆษปี่ กลองแฮ
|
| เสียงลั่นผงคลีเร้า | | รอบด้าวดงตาล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๖ กุมารสองราชน้อย | | ทรงศร
|
| คอยอยู่เหนพลจร | | จวบใกล้
|
| มีลิงเผือกนำนิกร | | กองทัพ
|
| เหนสี่กระษัตริย์ไท้ | | สถิตยเบื้องรถทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๗ จึงองค์วรเชษฐพร้อง | | ชวนนารถ อนุชเอย
|
| เราจักแผลงศรสารท | | สืบกล้า
|
| ตรัสพลางแผ่ฤทธิอาจ | | เฉกราช สีหแฮ
|
| เดินออกขวางทัพท้า | | เร่งท้าชวนผจญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๘ ปวงพลกองทัพหน้า | | หนุนขนาน
|
| ภอพบสองกุมาร | | กาจกั้น
|
| ทุกตนต่างลนลาน | | ลงย่อ
|
| เข็ดฤทธิคิดเกรงอั้น | | อ่อนท้อถอยหลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๙ ทันในองค์พระพรตแจ้ง | | เสียงพล อึงเอย
|
| เหลือบพบสองดรุณรณ | | ฤทธิแกล้ว
|
| พลางทูลปิ่นภูวดล | | ดูเดก ทะนงแฮ
|
| ปางพระรามพิศแผ้ว | | เพ่งพริ้มโฉมกุมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๐ ภูบาลตริไตร่น้าว | | ศรไป
|
| หวังมัดสองดรุณใจ | | กาจแกล้ว
|
| พลางตรัสเร่งรถไชย | | รุกเรียบ
|
| ทรงเสี่ยงศรเสรจแล้ว | | ลั่นเลี้ยวหวาดไหว ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๑ ศรไชยเปนถ่านร้อน | | เพลิงถกล ตลอดเอย
|
| เยาวราชแผลงเปนฝน | | ดับล้าง
|
| ปางรามลั่นศรผจญ…… | | เปนครุธ อเนกนา
|
| ศรพระบุตรกลับคว้าง | | ไขว่คว้าครุธหนี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๔ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๗๒ ศรศรีสองราชสู้ | | เสมอกัน
|
| จึงพระบุตรสฤษดิสรร | | เสี่ยวน้าว
|
| ศรกลับเกิดอัศจรรย์ | | จวบเนตร
|
| เปนเครื่องสกาวท้าว | | ถ่องล้วนอเนกงาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๓ ปางรามทราบเสี่ยงน้าว | | ศรประสาน
|
| เปนเครื่องทิพย์กระยาหาร | | ฉัตรกั้น
|
| เยาวราชหยิบคาวหวาน | | เสวยเล่น พลางเอย
|
| จักรกฤษณคิดอัดอั้น | | จึ่งเอื้อนบัญชา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๔ ดูราสองเดกน้อย | | ณรงค์ฤทธิ์
|
| ศรท่านกับเราสฤษดิ์ | | ห่อนล้าง
|
| ควรสืบสุจริตคิด | | คลายโกรธ
|
| เราจักฃอถามบ้าง | | ท่านนี้วงษไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๕ สองไทยเยาวราชซ้อม | | ปฤกษา กันแฮ
|
| ควรเกี่ยงราชบอกมา | | ก่อนบ้าง
|
| ตริพลางตอบราชา | | เชิญกล่าว ก่อนเอย
|
| ตูเดกจักชิงอ้าง | | อาจเอื้อมบมิงาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๖ พระรามฟังเสนาะแผ้ว | | พิศวง
|
| ตรัสว่าเราคือองค์ | | กรษัตริย์ท้าว
|
| นามรามราชดำรง | | อยุทธเยศ
|
| สามนารถราชฤทธิห้าว | | นั่นน้องเราเรียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๗ สองราเยาวราชแจ้ง | | บิดร ถนัดเอย
|
| นึกเคียดทูลภูธร | | เทียบถ้อย
|
| ตูสองกอบนามกร | | พระบุตร ลบแฮ
|
| เปนบุตรสีดาสร้อย | | กษัตริย์ไท้บิตุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๘ หริวงษ์ทรงตริแล้ว | | ผันภักตร์
|
| ดำหรัสถามพระลักษณ์ | | ไล่ย้อน
|
| สีดาเมื่อวันจัก | | ไปฆ่า
|
| อนุชฆ่าจริงฤๅส้อน | | เงื่อนเร้นเปนไฉน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๕ – หม่อมเจ้าภุชงค์=
|
|
| ๔๕๗๒ ทันใดพระลักษณ์ว้า | | หวาดสยอง ใจเอย
|
| ใจหนึ่งดีใจปอง | | หน่อน้อย
|
| ชมหลานยิ่งคะนึงหมอง | | จิตรเทวศ ถวิลแฮ
|
| พลางโศกพลางทูลถ้อย | | แต่ต้นจนปลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๓ พระนารายน์ทราบสลดแล้ว | | บัญชา
|
| บุญช่วยดลสีดา | | รอดม้วย
|
| หลานอนุชกอบบุญญา | | ยงยิ่ง
|
| ตรัสตริพลางเสดจด้วย | | อนุชเต้าตามกุมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๔ ภูบาลปลอบลูกน้อย | | เสนอความ เดิมเฮย
|
| เดิมพ่อแสนพยายาม | | ยากไร้
|
| ภายหลังวู่วามลาม | | เพราะบาป ดลเอย
|
| จงอย่าถือนำให้ | | สบสร้อยมารดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๕ สองรายุพราชแสร้ง | | สนองสาร
|
| ตูแม่ลูกจัณฑาล | | ถ่อยแล้ว
|
| โทษผิดห่อนควรสมาน | | เสมอเก่า
|
| สองเกล่าวพลางรีบแคล้ว | | หลบเข้าไพรไป ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๖ ภูวไนยราชสี่ทั้ง | | วายุบุตร ขยันเอย
|
| อิกสุมันตันมนุษย | | ใหญ่น้อย
|
| สงสารต่างแสนสุด | | เศกร่ำ ไรนา
|
| พลางต่างรีบตามต้อย | | ติดเข้าดงดาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๗ กุมารยลสี่ไท้ | | ตามมา
|
| จึงรีบยังศาลา | | ลอดแคล้ว
|
| ชวนกันปิดทวารา | | เรียบรอบ
|
| พลันนบชนนีแล้ว | | เล่าแจ้งจบความ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๗๘ โฉมงามทราบโศกอุ้ม | | โอรส พลางแฮ
|
| ตรัสว่าพระทรงยศ | | ยอดแค้น
|
| ควรฤๅช่างคิดคด | | จักฆ่า ลูกแฮ
|
| นางตรัสพลางโศกแม้น | | จักม้วยมรณา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๖ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๗๙ ราชาราเมศเฝ้า | | ฟังถนัด
|
| จี่งค่อยวิงวอนตรัส | | ปลอบน้อง
|
| นางฟังยิ่งโทมนัศ | | อเนกร่ำ
|
| พลางรีบมาวอนพร้อง | | พฤฒิไท้เสดจพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๐ นักธรรม์ถอดสลักแล้ว | | เผยทวาร ดูเอย
|
| เหนสี่ราชนมัสการ | | กราบไหว้
|
| จึงมานั่งสถิตยสฐาน | | ถามเหตุ การแฮ
|
| ราราชทูลฃอให้ | | ช่วยอ้อนวอนนาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๑ เวทางค์ดาบศคล้อย | | ยังอนงค์
|
| บอกว่าพระรามทรง | | โศกอ้อน
|
| รับผิดใคร่พบองค์ | | อรรคเรศ
|
| นางทราบคลายเคียดค้อน | | ถ่อมให้เสดจมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๒ สิทธารีบเสดจแจ้ง | | จักรี พลันเอย
|
| จักรกฤษณรีบจรลี | | สู่สร้อย
|
| วิงวอนปลอบมเหสี | | แสนโกรธ นักนา
|
| พระจึ่งฃอลูกน้อย | | หน่อไท้สององค ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๓ โฉมยงทูลอิดเอื้อน | | อาวรณ์
|
| พระยิ่งแสนทุกขถอน | | แทบม้วย
|
| นางเหนพระภูธร | | โศกยิ่ง
|
| จึ่งเรียกลูกมาด้วย | | นบเกล้าสฤษดิถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๔ นารายน์รับหน่อน้อย | | เหนือตัก ตระกองเอย
|
| นางตรัสสอนลูกรัก | | ร่ำพร้อง
|
| จักกรีผ่องผินภักตร์ | | ชวนหน่อย นารถแฮ
|
| พลางตรัสลานุชน้อง | | นบไท้สิทธา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๘๕ อิศราชสี่ทั้ง | | สองกุมาร
|
| เสดจสู่รถสุริกการ | | ก่ำพร้อย
|
| ปวงพลหมู่ทวยหาญ | | เหิมโห่
|
| เดินทัพกลับคืนคล้อย | | ลุด้าวดลบุรี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๗ – พระธรรมกิติ
|
|
| ๔๕๙๓ องค์รามครั้นรุ่งแผ้ว | | พาสอง หน่อนา
|
| ออกพระโรงเรืองรอง | | สั่งให้
|
| โหรหาศุภฤกษ์ฉลอง | | ขวัญพระ ลูกเอย
|
| โหรรับคำนวณได้ | | ฤกษน้อมทูลถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๔ รุ่งรวิยี่สิบห้า | | นิมิต
|
| อมฤตยโชคประสิทธิ์ | | สวัสดิ์แผ้ว
|
| ทรงทราบสั่งโดยกิจ | | อมาตย์จัด การแฮ
|
| ทำทั่วพนักงานแล้ว | | เสร็จพร้อมพิธีเฉลิม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๕ สองกระษัตริย์เสด็จเข้า | | โสตสรง เสร็จเอย
|
| ราเมศกุมารทรง | | เครื่องพร้อม
|
| หมู่ราชประยูรวงษ | | ใสฝ่าย นานา
|
| โดยเสด็จเดินแห่ห้อม | | สู่เบื้องบัลลังก์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๖ ราชครูเวียนแว่นแล้ว | | ดับควัน โบกเอย
|
| กระแจะเจิมเฉลิมขวัญ | | หน่อน้อย
|
| มโหระศพเล่นครบครัน | | ฉลองพระ กุมารแฮ
|
| เสร็จกระษัตริย์ต่างคล้อย | | ต่างแคล้วสู่สฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๗ โอรสคิดมาตุเศร้า | | โศกี ครวญเอย
|
| พระตรัสให้รับชนนี | | กลับด้าว
|
| ว่าชนกโศกแสนทวี | | เทวศเศร้าง นางนอ
|
| แม้มิกลับมอบนางท้าว | | แก่เถ้าแสนสุรางค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๘ ภอรุ่งออกสั่งแจ้ง | | สุมัน ตันเฮย
|
| รับราชโองการพลัน | | จัดพร้อม
|
| สองสางเสร็จเครื่องผัน | | ผายสถิตย ดุรงค์แฮ
|
| ขบวนรถกำนัลล้อม | | เลื่อนริ้วพลจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๙๙ รอนแรมลุกุฎิ์แล้ว | | ลงพา ชีเอย
|
| ยุรยาตรนบสิทธา | | ถ่องถ้อย
|
| สองราชกุมารลา | | พระวัช มฤคแฮ
|
| มาสู่อาศรมน้อย | | นอบน้อมชนนี ฯ
|
| | |
|
