จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
รุ่นปัจจุบันของ 08:36, 21 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามสั่งจองจำพระมงกุฎ นางเทพรำพาลงมาช่วย พระลบอาสาตักน้ำให้ ลอบเอาแหวนของนางสีดาใส่ในหม้อน้ำแก้เครื่องพันธนาการหลุด แล้วลอบหนีไป
แผ่นที่ ๖๔๙ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๓๗ พระพรตภูวนารถกริ้ว | | กุมาร
|
| ว่าเหม่ลูกอหังการ | | เก่งแกล้ว
|
| เสนีเร่งมัดประจาน | | จงมั่น
|
| สั่งเสรจทรงรถแล้ว | | เลิกรี้พลจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๘ ถึงนครอยุดทัพแล้ว | | เสดจดล วังเอย
|
| สองราชนบบาทยุคล | | เชษฐไท้
|
| ทูลความแต่เดิมผจญ | | จนเสรจ ศึกนา
|
| จับพี่มัดมาได้ | | แต่น้องดอดหนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๙ จอมศรีอยุทธเยศได้ | | สดับสาร
|
| พิโรธดุจเพลิงผลาญ | | พลุ่งฟ้า
|
| ดำหรัสเรียกนครบาล | | โดยด่วน
|
| จงรีบจับเด็กกล้า | | กาจร้ายไปจำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๐ ทัณฑกรรมครบเครื่องห้า | | ประการ เทียวเฮย
|
| นำเที่ยวกระเวนฃาน | | โทษพร้อง
|
| ปักฃาย่างทรมาน | | มันนั่ง แลนา
|
| ครบตติยวารต้อง | | ตัดเกล้าสังหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๑ นครบาลรับสั่งแล้ว | | ลีลา
|
| มาเรียกองครักษหา | | เครื่องพร้อม
|
| จองจำกุมารา | | ตามสั่ง
|
| พาเที่ยวกระเวนอ้อม | | นิเวศน์ให้ชนเหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๒ ควรเปนสังเวชทั้ง | | หญิงชาย นาพ่อ
|
| เหนต่างเหตใจหาย | | ร่ำไห้
|
| เพชฌฆาฏสี่นายราย | | รดมเร่ง ทหารแฮ
|
| ถึงที่แตลงแกงได้ | | อยุดแล้วตรวจตรา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๓ รีบหาฃาอย่างตั้ง | | ตามการ
|
| เอานักโทษทรมาน | | นั่งแล้ว
|
| ดาบแดงครบมือทยาน | | ยืนรอบ
|
| นายใหญ่ใจเพชรแกล้ว | | เร่งฆ้องเตือนขาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๐ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๔๔ สงสารพระบุตรเศร้า | | หมองศรี สลดนา
|
| หวนนึกถึงชนนี | | นาฎท้าว
|
| อีกพระปิ่นโยคี | | แลพระ ลบเอย
|
| เราจักลาญชีพร้าว | | ห่อนได้อาลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๕ ฝ่ายสุราเทเวศเสื้อ | | เมืองประจักษ์
|
| ว่าหน่อพระหริรักษ | | รุ่มร้อน
|
| ชวนกันช่วยพิทักษ | | โดยเดช
|
| กางกลดคลายตรึงป้อน | | ทิพยทั้งสุคนธทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๔๖ ปางองค์พระลบยั้ง | | ยังพนา ครเอย
|
| เหนอมิตรจับเชษฐา | | คลาศแคล้ว
|
| พลันจากพุ่มพฤกษา | | ประสบ ศรแฮ
|
| พลางเกบศรเชษฐแล้ว | | กลับด้าวอาศรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๗ บังคมนักสิทธิทั้ง | | ชนนี
|
| แสนโศกจักทูลคดี | | ห่อนได้
|
| สองราชหวั่นวาที | | ถามปลอบ
|
| บัดพระลบนารถไท้ | | ค่อยกลั้นกันแสง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๘ ทูลแถลงเติมพบม้า | | มีสาร ศรีแฮ
|
| สารว่าองค์อวตาร | | แต่งตั้ง
|
| ลูกจับขี่มีพาล | | พฤนทร์ต่อ ยุทธ์แฮ
|
| เขาจับเชษฐารั้ง | | รีบเข้าธานี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๙ เทวีทราบสยบแล้ว | | ลาญเข็ญ
|
| นักสิทธิบอกเหตุเหน | | ห่อนร้าย
|
| พระลบรับจักเพญ | | เพียรสืบ
|
| นางค่อยคลายโศกคล้าย | | เมฆแผ้วโฉมจันทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๐ รำพันตรัสสั่งแล้ว | | ถอดแหวน ส่งแฮ
|
| พระลบรับสลดแสน | | โศกเศร้า
|
| นบนาฎคลาศจากแดน | | ดาบศ มาเฮย
|
| ถึงนิเวศนรีบเข้า | | พักต้นไทรทอง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๑ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๕๑ นบสนองเทเวศถ้วน | | สากล
|
| เชิญช่วยบังนำดล | | เชษฐท้าว
|
| สรวงเสรจสืบคำคน | | สังเวช
|
| พระลบทราบแสนร้าว | | อุระร้อนแรงฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๒ เดชดลอมเรศรร้อน | | ทิพยา อาศน์เอย
|
| ทรงเงทราบกิจจา | | หน่อไท้
|
| ตรัสเรียกนาฎรำพา | | พลางสั่ง ความแฮ
|
| เยาวเรศรับพจน์ไว้ | | หว่างเกล้าพลันลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๓ ลอยมาถึงอยุดด้าว | | แดนทาง
|
| จึงสฤษดิ์รูปเปนนาง | | มนุษย์น้อย
|
| กระเดียดม่อชลพลาง | | เดินด่วน
|
| ถึงแทบทวารช้อย | | เนตรเยื้องยลกุมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๔ สางสรสุดเทวศแล้ว | | นางถาม ปลอบเอย
|
| ไยพ่ออนุชโฉมงาม | | โศกเศร้า
|
| พระลบบอกจักตาม | | ดูฆ่า คนแฮ
|
| มาห่อนทันเขาเข้า | | นิเวศน์แล้วตูถวิล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๕ นางยินพลางว่าน้อง | | ควรไกล
|
| อยู่ฉุกนักโทษคระไล | | ลอดลี้
|
| เขาจักมัดอนุชไป | | แทนโทษ
|
| เพราะลักษณ์นักโทษนี้ | | เฉกน้องถนัดโฉม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๖ เราโสมนัศน้อม | | ในการ บุญแฮ
|
| หวังอุทกอวยทาน | | อนุชน้อย
|
| พระลบคิดคำฃาน | | พลางกล่าว วอนเฮย
|
| ตูจักฃอบุญต้อย | | ตักน้ำมาพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๗ สาวสวรรค์อวยม่อเยื้อน | | ยินดี
|
| พระลบรับจรลี | | ท่าน้ำ
|
| ตักเต็มถอดแหวนทวี | | วอนเสี่ยง
|
| เสร็จด่วนมาอวยซ้ำ | | สั่งอ้อนโมทนา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๕๒ – หม่อมเจ้าภุชงค์
|
|
| ๔๕๕๘ รำพารับม่อคล้อย | | ยังประชุม ชนเฮย
|
| บอกเพชฌฆาฏคุม | | แค่นแล้ว
|
| พลางนางส่งชลกุมภ์ | | สฤษดิ์แด่ พระบุตร
|
| สรงเสรจสบแหวนแก้ว | | สอดก้อยกุมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๕๙ บันดาลคาโซ่ร้อย | | หลุดลง
|
| โคร่ห่อนแลเหนอง | | หน่อไท้
|
| สาวสวรรค์รีบนำตรง | | เดินด่วน
|
| นางบอกหนทางให้ | | พระบุตรแล้วคืนสวรรค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๐ พลันพระบุตรแจ้งว่า | | เทวา ดลเอย
|
| แสนชื่นรีบลีลา | | จวบน้อง
|
| สองโศกต่างพรรณนา | | ในทุกข์ ยากแฮ
|
| คิดยิ่งเคืองจักต้อง | | ต่อสู้ดูกระบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๑ เหนควรสองรีบคล้อย | | คลาไคล
|
| ถึงป่ากาลวาดไพร | | พฤกษแพร้ว
|
| บัดปวงหมู่พลไกร | | เพชฌฆาฏ
|
| เหนนักโทษหายแล้ว | | ตื่นค้นอลเวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๒ เหลือเกรงจำจิตรต้อง | | กราบทูล ฉลองเฮย
|
| ปางปิ่นราชนเรนท์รสูรย | | ทราบถ้อย
|
| โกรธายิ่งเพิ่มภูล | | เทียบดั่ง เพลิงแฮ
|
| ตรัสเร่งเตรียมทัพคล้อย | | เสรจแล้วเสดจสรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๓ อ่าองค์ราชสี่ไท้ | | สนานชล
|
| ทรงเครื่องศิริวิมล | | มาศพร้อย
|
| เสร็จทรงมกุฎถกล | | กุก่อง
|
| ทรงจับศรขรรค์คล้อย | | เสดจขึ้นรัถา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๖๔ เสนานายกน้อม | | เศียรถวาย ไชยเฮย
|
| เบิกโห่เดินทัพคลาย | | เคลื่อนคล้อย
|
| ออกจากนิเวศน์ขยาย | | พยุหจัตุ รงค์แฮ
|
| พลเพียบพลนับร้อย | | ฤทธิห้าวหาญสนาม ฯ
|
| | |
|
