โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๓๖
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 03:38, 21 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระพรตสั่งให้เอาทศพิณ และวรณีสูรไปตระเวนแล้วประหาร
แผ่นที่ ๕๔๑ – ขุนพินิจนัย
| ๓๗๘๑ สุครีพพิเภกน้อม | อนุชจักร กฤษณเฮย | ||
| รับสั่งมาที่ภัก | รีบพร้อง | ||
| พานรราพคุมนัก | โทษสู่ นครแฮ | ||
| ลงโทษตามสั่งน้อง | นารถไท้ไวยกูล ฯ | ||
| ๓๗๘๒ ตำรวจองครักษทั้ง | จักรนา รายน์ฤๅ | ||
| ต่างรับคำนายมา | เร่งเร้า | ||
| จัดโซร่ขือมือคา | จำครบ มารแฮ | ||
| นำนักโทษสองเข้า | เฃตรแคว้นลงกา ฯ | ||
| ๓๗๘๓ นายชมองตีฆ้องกระ | แตนำ หน้าเอย | ||
| อสุรโศกตรากตรำ | หม่นไหม้ | ||
| ยอกเจบทั่วกายลำ | บากยาตร เยื้องนา | ||
| บ้างเคาะบ้างเตือนให้ | ราพร้องผจานตัว ฯ | ||
| ๓๗๘๔ ทศพิณกับพี่เลี้ยง | สุดทน เจบนอ | ||
| ร้องร่ำผจานตน | แพร่หล้า | ||
| ตามแถวถิ่นถนน | รอบนัด เรศเฮย | ||
| ใครอย่าดูเยี่ยงข้า | ขบถท้าวอวตาร ฯ | ||
| ๓๗๘๕ นำทัพจักรวรรดิเจ้า | มลิวัน มานา | ||
| รุกรบลงกาพลัน | พ่ายแล้ว | ||
| จับพิเภกจำพัน | ธนาตรุ ขังแฮ | ||
| ขำทะนงศักดิ์แกล้ว | กลับขึ้นเถลิงเวียง ฯ | ||
| ๓๗๘๖ ชายหญิงยักษทั่วพื้น | ธานี | ||
| ยลตระเวนกรูกรี | เกริกใกล้ | ||
| ต่างรีบสับสนลี | ลาศแน่น ถนนแฮ | ||
| ที่รักเลงห่อนได้ | เหตุด้วยสงสาร ฯ | ||
| ๓๗๘๗ ที่ชังยิ่งทับถ้อย | แถมถม | ||
| สาแก่ใจมันจม | คบร้าย | ||
| จะภาพวกเราจม | เจียนมอด หมดนา | ||
| หากอนุชนรายน์ผ้าย | จึ่งพ้นมรณา ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๔๒ – ขุนพินิจนัย
| ๓๗๘๘ ทศพิณลำบากช้ำ | อินทรีย์ | ||
| กองตระเวรเตือนลี | ลาศเร้า | ||
| บงปราสาท่ชนนี | ราพสุด ถวิลนา | ||
| พลางทอดหฤไทยเศร้า | นบแล้วรำพรรณ ฯ | ||
| ๓๗๘๙ ชนนิศรบังเกิดเกล้า | ลูกยา | ||
| ผดุงลูกแต่เยาว์มา | ใหญ่แล้ว | ||
| ไป่ทุกข์ไป่อนา | ทรสัก น่อยนอ | ||
| มีแต่ศุขสวัสดิแผ้ว | ผ่องพ้นราศี ฯ | ||
| ๓๗๙๐ พระคุณพระยิ่งพื้น | ธาตรี | ||
| ยิ่งสุเมรุคิรี | ยิ่งฟ้า | ||
| บ่แทนทดบทศรี | สนองพระ คุณเอย | ||
| จรจากบาทจากหล้า | ถนาถแล้วมารดร ฯ | ||
| ๓๗๙๑ อยู่หลังจะร่ำไห้ | โหยหา | ||
| แสนทุกข์ทับอุรา | เร่าร้อน | ||
| จักเทวศถวิลอา | ไลยลูก นักนอ | ||
| จะโศกรทมสะท้อน | ทุกแท้ทิวาวัน ฯ | ||
| ๓๗๙๒ บุญน้อยมิได้อยู่ | ฉลองบาท แล้วเอย | ||
| ชีพิตรลูกจักขาด | บ่ช้า | ||
| เดือนดับลับเมรุมาศ | เหมือนลูก ลับฤๅ | ||
| ไหนลูกจักเหนหน้า | แม่ผู้เกิดเศียร ฯ | ||
| ๓๗๙๓ ถึงกระไรได้พบ | ชนนี | ||
| ภอนอบบาทบทศรี | สักน้อย | ||
| จะตายก็ตามที | สุดแต่ เวรนา | ||
| พลางร่ำโกศลห้อย | ทุเรศเต้ารัฐยางค์ ฯ | ||
| ๓๗๙๔ ตระเวรรอบด้าวรีบ | นำยักษ สองเอย | ||
| สู่ที่มัดกับหลัก | แหล่งแล้ว | ||
| เพชฌฆาฎย่างฟันนัก | โทษขาด เศียรแฮ | ||
| จึ่งเสียบประจานแพ้ว | อยู่ข้างทวารเวียง ฯ | ||
