จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 02:55, 21 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นิลพัทนิรมิตกาย ทอดตัวเป็นสะพานให้กองทัพข้ามไปประชิดลงกา
แผ่นที่ ๕๒๖ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๖๗๖ พระประสงค์จงเจตให้ | | มรรคา
|
| แถวถั่งหลังชลา | | ส่งแผ้ว
|
| สำเภาเหล่าพวกพา | | นิชล่อง สดวกแฮ
|
| พระจึ่งเลิกพลแกล้ว | | กลับเข้ากรุงศรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๗๗ พระพรตพจนพร้อง | | ปฤกษา
|
| การจักถมสมุทพา | | ทัพข้าม
|
| พานเรศแข่งกันอา | | ษาส่ง พระแฮ
|
| ลางจักทดสมุทห้าม | | อุทกแห้งทางรหง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๗๘ บ้างรับจะจับง้าง | | หักมหา
|
| เมรุมาศลงมา | | ทอดข้าม
|
| บ้างรับจะรวบพลา | | กรใส่ กรแฮ
|
| แม้มากไม่ยากคร้าม | | ส่งสิ้นเสร็จประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๗๘ นิลทัทกรกราบเกล้า | | ทูลคดี
|
| อันส่ำสุรเสนี | | ทั่วหน้า
|
| อาษาออกศึกมี | | ความชอบ แล้วนอ
|
| ยังแต่ความชอบข้า | | บาทนั้นไป่มี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๐ จะละยศหมดแม้ | | สกลตน
|
| ลงทอดคว่ำขวางบน | | สมุทนี้
|
| เชิญเสด็จพระพาพล | | พาหนะ ไปเทอญ
|
| ขอแต่ชอบเชิดชี้ | | เกรียรติ์ไว้เปนเฉลิม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๑ พระพรตภูวนารถเอื้อน | | พจมาน
|
| ทวยท่านคิดทำการ | | ใหญ่แท้
|
| คงสฤษดิเพราะฤทธิหาญ | | เหนมหัศ จรยย์ฤๅ
|
| ยากแต่ยอมตนแปล้ | | ปลักน้ำหาไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๒ อนึ่งเดิมนิลพัทได้ | | อาษา
|
| สมเด็จพระเชษฐา | | ร่มเกล้า
|
| ควรมอบเพื่อนรับภา | | รธุระ นี้นอ
|
| เพื่อนก็เปนข้าเฝ้า | | อย่าให้หมองกระมล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๒๗ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๖๘๓ นิลพัทรับสั่งน้อง | | สี่กร
|
| โสมนัศดำเนินจร | | จากเฝ้า
|
| ถึงท่าชโลธร | | ทางใหญ่
|
| เมิลที่เหมาะแมะเข้า | | อยุดยั้งยืนขึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๔ หัดถ์ประนมภักตรนึ้งบ่น | | บริกรรม
|
| ไสยเวทวิเสศสำ | | เหนียกไว้
|
| จิตรแน่หนึ่งจึงนำ | | ใจนึก ผันนา
|
| โดยเดชพระเวทได้ | | เชี่ยวใช้ชำนาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๕ บันดานกายตระง่านเงื้อม | | สูงถงรร
|
| ยิ่งกว่ายอดสุเมรุบรร | | พตโพ้น
|
| ทอดขวางที่ยัน | | สองฝั่ง ตลอดนา
|
| แลเลี่ยนเปนลานโล้น | | เลิศล้ำผองผลู ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๖ พรภุธรทัศนแจ้ง | | อัศจรรย
|
| โสมนัศเกษมสันต์ | | สาธุซร้อง
|
| ยกพยุหพลขันธ์ | | ขับรถ ข้ามแฮ
|
| เสียงลคึกลคึงก้อง | | กระฉ่อนท้องชลธี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๗ ถับถึงฟากภาคโพ้น | | ลงกา
|
| จึ่งอยุดพลโยธา | | พรักพร้อม
|
| นิลพัทยอบกายา | | พยพอย่าง เดิมแฮ
|
| จรสู่กระบวนล้อม | | พิทักษ์ไท้ทางเคย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๘ พระพรตพจนพร้อง | | อภิปราย
|
| ถามบุตรพระสุริยฉาย | | ฉลาดรู้
|
| ปางบุตรพระสุริยฉาย | | มารบ มารเฮย
|
| สรรคพลับพลาแรมสู้ | | ราพนั้นราวไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๘๙ สุครีพทูลถี่ถ้วน | | ทุกประการ
|
| เมื่อพระมาปราบมาร | | ยุคนั้น
|
| พิเภกพาพระภูบาล | | บันลุ
|
| เขามรกฏภกลกั้น | | ที่นั้นพลับพลา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๒๘ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๖๙๐ พระบรรหารให้เคลื่อน | | รถไคล คลาเฮย
|
| ยกพยุหพลไกร | | เกรอกเกรี้ยว
|
| เสดจผ่านด่านแดนไพร | | พฤกษชัฎ
|
| ลุมรกฎไศลเลี้ยว | | อยุดยั้งโยธี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๑ ตระบัดตรัสสั่งให้ | | บุตรอา ทิตยเฮย
|
| ลงแหล่งภูมิ์มหา | | ชยะแผ้ว
|
| ตั้งพิไชยพลับพลา | | ในที่ นั้นเทอญ
|
| พานเรศรับสั่งแล้ว | | เลื่อนคล้อยคลาไคล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๒ กะสฐานการแต่งตั้ง | | พลับพลา
|
| ริมที่พักพระจักรา | | แต่กี้
|
| กะเกณฑทหารอา | | ษาใหญ่ น้อยเฮย
|
| สารวัดนายหมวดชี้ | | ช่องให้รดมทำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๓ โยธาทุกเหล่าล้วน | | แขงขัน
|
| ต่างก็วิ่งพันลวัน | | วุ่นว้า
|
| จับการเริ่มตัดฟัน | | ขนลาก ถากแฮ
|
| เกลากล่อมเสาไม้คว้า | | เครื่องไม้ปรับปรุง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๔ ตระบัดจัดแต่งตั้ง | | พลับพลา
|
| สองมุขสองทิศา | | คู่ด้าน
|
| พระโรงและศาลา | | ทิมดาบ
|
| ฉานน่าพระลานสอ้อน | | อีกทั้งเกยโถง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๕ มานค่ายสามชั้นรอบ | | ขอบคัน
|
| รายสินาดอนันต์ปัน | | แน่นล้อม
|
| โรงไหยรถเรียงรัน | | รายเรียบ
|
| เขื่อนเพชรเขื่อนขันป้อม | | ปีกป้องกองราย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๖ สรรค์เสรจสุครีพเข้า | | ทูลสนอง
|
| พระอนุชนารายน์สอง | | ทราบแล้ว
|
| ยุรยาตรจากรถทอง | | มาพลัน พลาแฮ
|
| เถลิงอาศน์บัลลังก์แพร้ว | | พรั่งพร้อมทวยหาญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน | | อภิปราย
|
| แก่อสุรเสนานาย | | นั่งพร้อม
|
| เราจะยกพลราย | | โรมรบ
|
| สำบุกตระบึกงล้อม | | ไล่มล้างมารกระลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว | | ทศพิณ
|
| พิฆาฏสับเปนสิน | | อย่าไจ้
|
| สำแดงเดชกระบินทร | | ระบือภพ
|
| ใครจักเหนไฉนให้ | | กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ | | ทูลสนอง
|
| อันจะยกพลกอง | | ทัพบ่ล้น
|
| ลงกาจักหม่นหมอง | | โทรมซุด
|
| ยักษปะชาเปนต้น | | จักต้องพลอยตาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น | | ในมือ มารนา
|
| ผิวทศพิณจะกระพือ | | พิโรธเร้า
|
| พาลพิฆาฏเสียคือ | | ตายเปล่า
|
| จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า | | หลักหล้าภพไตร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง | | ดำริห์
|
| พระอวตารจะติ | | โทษได้
|
| บงกระบี่ที่ชาญพิ | | ไชยยุทธ
|
| คือรับสั่งแต่ใต้ | | บาทให้หาตัว ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ | | ยอมนา
|
| จึ่งยกพลโถมถา | | รบเร้า
|
| ธจึ่งตรัสปฤกษา | | สืบต่อ ไปเฮย
|
| กระบี่ใดควรเข้า | | ต่อถ้อยทศพิณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ | | นฤบาล
|
| เหนแต่ชมพูพาน | | แกว่นรู้
|
| ยงยุทธว่องโวหาร | | หากซื่อ ตรงนา
|
| ควรจักวางกระมลกู้ | | กิจให้สื่อสาสน ฯ
|
| | |
|
