โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๒๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')

รุ่นปัจจุบันของ 14:33, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามสร้างเมืองให้หนุมาน

แผ่นที่ ๔๘๕ – พระมหาคำเปรียญ

๓๓๘๙ ปางพระยาอนุชิตได้ครองศรี อยุทธย์แฮ
ร้อนจิตรคืออัคคีลวกไหม้
ถวายคืนรัชภูมีตรัสสั่ง กบี่นา
พรหมมาศตกใดใช้จักสร้างเวียงประทาน ฯ
๓๓๙๐ ทรงแผลงศรสิทธิด้วยเดชา
อนุชิตตามศรคลารีบเร้า
ศรตกนพภูผาเก้ายอด ราบฤๅ
ลิงกวาดกำแพงเค้านิเวศน์พื้นภูมเวียง ฯ
๓๓๙๑ เสร็จกิจรีบกลับเฝ้าทูลสาร
ว่าพระแสงสุริการตกต้อง
เข้าเก้ายอดแหลกปานเทพปราบ ลงนา
ข้ากวาดกำแพงป้องเฃตรแล้วมาฉลอง ฯ
๓๓๙๒ ปางไท้ราเมศรแจ้งอรรถไข
ตรัสว่ากบี่เออไฉนสู่รู้
สั่งว่าสารทตกใดจักสฤกดิ์ เมืองเฮย
ใยจึ่งทำเกินผู้สั่งถ้อยเสียที ฯ
๓๓๙๓ วายุบุตรยินตรัสเศร้าเสียใจ
เจียนสลบเหงื่อไหลหยาดย้อย
ยิ่งตริยิ่งกรมในทรวงแน่น โศกนา
อายหมู่มาตย์ใหญ่น้อยมืดหน้าหนาวขวัญ ฯ
๓๓๙๔ ทรงยลวายุบุตรเศร้าปราไสย
อย่าโศกอย่าเสียใจวุ่นว้า
จักเชิญเทพบุตรไปรังสฤษดิ์ เมืองเฮย
ให้ทัดเทียมเมืองฟ้าแด่เจ้าเนาครอง ฯ
๓๓๙๕ บัดไท้เทวราชร้อนอาศน์พลัน
พลางส่องทิพยญาณทันเหตุรู้
จึ่งสั่งพิศณุกรรม์เรวเร่ง ไปเฮย
ช่วยคิดราเมศร์ผู้ผ่านด้าวอยุทธยา ฯ
             

แผ่นที่ ๔๘๖ – พระมหาคำเปรียญ

๓๓๙๖ วิศุกรรมรับสั่งแล้วรเห็จคลา
บรรลุปรางรัตนาสู่เฝ้า
อมเรศร์ตรัสใช้มาแหนบาท พระเอย
ขอพระจักรกฤษณ์เจ้าทราบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๓๓๙๗ นารายน์ยินถ่อยถ้อยเทวัญ
ปราโมทย์กระมลผันภักตร์พร้อง
เชิญท่านช่วยรังสรรค์นัคเรศ แลนา
ที่นพคีรีต้องแต่งให้หณุมาน ฯ
๓๓๙๘ วิศุกรรมรับสั่งแล้วรีบคลา
เหินเห็จขึ้นเวหาคว่างคว้าง
วายุบุตรเหาะตามมาลุเฃตร เขาเฮย
นามนพครีอ้างอ่อนคล้อยลอยลง ฯ
๓๓๙๙ บุตรพระพายจึ่งเอื้อนอวยการ
แก่พระวิศุกรรมชาญฤทธิแกล้ว
ว่าเชิญท่านบันดานบูเรศ เทอญนา
ให้สิทธโสภาคย์แผ้วผ่องพื้นมณฑล ฯ
๓๔๐๐ วิศุกรรมเทเวศร์ผู้ชาญฤทธิ
กระบัดจึ่งนฤมิตรเสร็จพร้อม
พรรฤกอธึกจิตรเจียนเทพย์ สุทัศน์เฮย
ปราสาทสามงามล้อมปรัศท้องพระโรงสนาม ฯ
๓๔๐๑ เสร็จการนฤมิตรแล้วเทวัญ
เหินเห็จสู่สรวงสวรรค์ฟากฟ้า
วายุบุตรเกษมสันต์สุดชื่น ชมเฮย
พิศบ่อพริบตาอ้าโอษฐยิ้มอิ่มใจ ฯ
๓๔๐๒ สามปรางสามยอดเฟื้อยเวหน
มขเด็จน่าบันบนพร่างพร้อย
สุวรรณรัตนวิมลแวววาบ ตาเฮย
ดุจทิพยพิมานคล้อยเคลื่อนฟ้ามาดิน ฯ
             

แผ่นที่ ๔๘๗ – พระมหาคำเปรียญ

๓๔๐๓ ท้องพระโรงปรัศทั้งคลังแสง
ทมดาบทิมคดแซงเซิดซุ้ม
สระสวนสนุกนิ์สนามแจงสนนจวบ จรเฮย
น้อมเฃตรปราการคุ้มเฃตรแคว้นแดนเวียง ฯ
๓๔๐๔ กบินทร์ชมบูเรศแล้วรเห็จมา
ถึงที่อยุทธยาสู่เฝ้า
แถลงกิจว่านัคราสำเร็จ พร้อมเฮย
ขอพระจักรกฤษณเจ้าทราบเบื้องบทศรี ฯ
๓๔๐๕ พระสดับวายุบุตรแล้วขนานนาม เมืองเฮย
ชื่อนพบูรีตามต่อเค้า
ท่านไปสถิตโดยความผาศุก เทอญพ่อ
สั่งสุมันตันเร้าเร่งให้แบ่งพล ฯ
๓๔๐๖ สุมันตันรับสั่งแล้วถอยคลาน ออกเฮย
หมายสั่งทุกพนักงานถี่ถ้วน
ม้ารถคชคฤงฆารพลกึง เมืองเฮย
จัดเสร็จบาญชีม้วนมอบให้หณุมาน ฯ
๓๔๐๗ กบินทร์รับสมบัติแล้วทูลลา ไปเฮย
สนานอุทกธาราผ่องแผ้ว
ประดับเครื่องสรรพาภรณเพริศ พรายแฮ
มงกุฎห้ายอดแก้วประวิชเก้าสรวมทรง ฯ
๓๔๐๘ เสร็จสรงทรงเครื่องพร้อมแสงขรรค์
ยวยาตรยังหิรัญรถแก้ว
ขึ้นสถิตย์บุษบกบัลลังก์เลิศ ลายแฮ
ให้เลิกโยธาแคล้วเคลื่อเต้ากระบวนตาม ฯ
๓๔๐๙ พระยาอนุชิตผู้ชาญณรงค์
รีบเร่งมาในดงทุ่งกว้าง
ถึงเมืองประทับตรงเกยสู่ ปรางแฮ
นางนักสนมล้วนสล้างแวดล้อมจอมกระบินทร์ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๘๘ – พระมหาคำเปรียญ

๓๔๑๐ ประชาชนพลพวกทั้งหญิงชาย
สร้างปลูกเรือนโรงรายรอบแคว้น
มีทรัพยศุเกษมสบายเรือนตึก ตั้งแฮ
แน่นเนืองเฃตรเมืองแม้นกับด้วยอยุธยา ฯ
๓๔๑๑ พระยาอนุชิตครั้นเนาใน
ปราสาทสามอำไภผ่องแผ้ว
เจดวันกลับเฝ้าไทย์เปนนิจ เนืองนา
ครองราษฎรห่อนคลาศแคล้วเคลื่อนเยื้องยุติธรรม ฯ
๓๔๑๒ ราตรีวายุบุตรขึ้นบรรจฐรณ
หอมกลิ่นบุษบากรชื่นชื้น
ประทีปประภัศศรแสงอร่าม เรืองเอย
สมบัติสมบูรณ์ครื้นครึกคฤ้นรื่นรมย ฯ
๓๔๑๓ แสนศุขแสนสวัสดิ์ล้ำเลอกระมล
เดือนดาษดาวอำพณผ่องฟ้า
นางงานอยู่งานคนตรีขับ กล่อมแฮ
แสนเสนาะสำเนียงจ้าแจ่มร้องพระทองถวาย ฯ
๓๔๑๔ นางบำเรอขับร้องหวนโหย
โทนทับกรับฉิ่งโรยเรื่อยก้อง
พิณพาทย์จับปี่โดยเพลงขับ แลนา
ฉ่ำเฉื่อยเรื่อยหริ่งร้องรับเอื้อนอลเวง ฯ
๓๔๑๕ ยวนยั่วสิเนหตั้งใจดู
เนตรสบเนตร์พธูแน่งน้อย
เพลินจิตรยิ่งชื่นชูใจชอบ เชิงนา
ดึกสงัดเดือนดาวคล้อยเคลื่อนฟ้าไสยากร ฯ
๓๔๑๖ พระยาอนุชิตได้ผ่านนพ บูรีเอย
ไกรเกริกเกียรติฦๅลบทั่วหล้า
ประชาชื่นชมจบจังหวัด เวียงแฮ
เมืองสนุกนิดังเมืองฟ้าเฟื่องฟุ้นเดชขจร ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว