จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 13:45, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์แปลงตนเป็นพระอินทร์ออกรบกับพระรามจนตาย
แผ่นที่ ๔๓๔ – พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๓๐๓๒ คราวอินทรชิตแกล้ง | | จำแลง ตนเฮย
|
| พระอนุชไป่รแวง | | เกือบม้วย
|
| ขอพระโปรดเกษแผลง | | พรหมมาศ
|
| ล้างเหล่าอาธรรมด้วย | | เดชให้วายชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๓ หริวงษทรงสดับถ้อย | | หณุมาน
|
| แหลมหลักเชิงเศิกหาญ | | พจนพร้อง
|
| ทรงศรรีบแผลงผลาญ | | ทศภักตร์
|
| เฉวียนฉวัตกระบัดต้อง | | อกท้าวทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๔ คชทันต์ที่อกท้าว | | ทศภักตร์
|
| หลุดกระเด็นดุจชัก | | คว่างทิ้ง
|
| รูปแปลงกลับประจักษ์ | | เปนทศ เศียรนา
|
| ตกจากพิไชยรถกลิ้ง | | กับพื้นปัถพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๕ พระยายักษเจบปวดปิ้ม | | ชีวา วายแฮ
|
| เหนพิเภกอนุชา | | อยู่ใกล้
|
| โอษฐหนึ่งออกวาจา | | ตรัสประ ภาษเฮย
|
| ไฉนจึ่งแกล้งเชฐให้ | | วอดด้วยดัษกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๖ โอษฐสองว่าเจ้าจัก | | ครองลง กานา
|
| ศพที่นึกจำนง | | พี่ม้วย
|
| โอษฐสามฝากสององค์ | | อรรคเรศ
|
| กับหมู่นักสนมด้วย | | อย่าได้เดียดฉันท์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๗ โอษฐสี่ว่าอนุชได้ | | ครองกรุง แล้วแฮ
|
| คงช่วยทะนุบำรุง | | เผ่าพ้อง
|
| โอษฐห้าว่าจงผดุง | | ทศพิธ ธรรมนา
|
| เจือจิตรคิดปกป้อง | | ไพร่ฟ้าประชาชน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๓๘ โอษฐหกว่าได้กล่าว | | วาจา ผรุศเฮย
|
| ขออย่าผูกเวรา | | ปลดล้าง
|
| โอษฐเจ็ดฝากลงกา | | นัคเรศ
|
| สืบแต่ไอยกาสร้าง | | อย่าให้สาบสูญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๓๕ – พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๓๐๓๙ โอษฐแปดว่าพี่เคลิ้ม | | เขลาฉงน
|
| ไม่เชื่ออนุชเสียชนม์ | | ชีพม้วย
|
| หวังจิตรคิดเปนผล | | กลายกลับ โทษนา
|
| เพราะเหตุโมหะด้วย | | รักร้อนรนทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๐ โอษฐเก้าว่าพี่นี้ | | ลาทิวง คตนา
|
| น้องช่วยเมตตาปลง | | ศพด้วย
|
| อย่าทิ้งทอดกลางณรงค์ | | เสียเสื่อม ยศนอ
|
| โอษฐสิบจักพลันม้วย | | หมดสิ้นสุริเสียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๑ ลูกลมคะยี่คั้น | | ดวงใจ ยักษเฮย
|
| ทศภักตรม้วยบรรไลย | | ล่วงแล้ว
|
| ทวยเทพนิกรใน | | พิมานมาศ สรวงนา
|
| ต่างๆ บานจิตรแผ้ว | | แซร่ซ้องถวายไชย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๒ พระรามถามพิเภกผู้ | | ภักดี
|
| ทศภักตรแปลงอินทรีย์ | | เคลือบคล้าย
|
| เฉกเช่นรูปโกษีย์ | | จักคิด ไฉนนา
|
| งาปักอกราพร้าย | | เหตุนั้นเปนไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๓ พิเภทูลว่าเจ้า | | จอมลง กาเฮย
|
| รู้ว่าชีพจักปลง | | บ่แคล้ว
|
| แปลงรูปเพื่อประสงค์ | | ปรากฎ เกียรตินา
|
| หมดฤทธิอิศรเวศแล้ว | | รูปนั้นจึ่งกลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๔ เดิมเหตุแต่เมื่อครั้ง | | ทศกรรฐ
|
| ชิงบุษบกกุเปนรัน | | เชษฐไท้
|
| อิศวรคว่างคชทันต์ | | ปักอก ไว้นา
|
| ซ้ำสาบต่อตายให้ | | หลุดพ้นจากทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๕ พระกฤษณสดับแจ้ง | | หฤไทย แล้วแฮ
|
| ตรัสว่าทศภักตรใจ | | โหดไร้
|
| เปนเสี้ยนเบียดเบียนไตร | | จักรทั่ว ภพนา
|
| แต่ศพเรายกให้ | | พิเภกผู้ภักดี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๓๖ – พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๓๐๔๖ ตรัสเสร็จทรงรถแถว | | โกสีย์
|
| เลิกทัพกลับโยธี | | โห่คร้าน
|
| พิเภกรีบจรลี | | สู่ศพ พี่นา
|
| กอดบาทเชษฐาสอื้น | | โอษฐพร้องรำพรรณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๗ พระพี่มีเดชแม้น | | เพลิงกัลป์
|
| หลงเชื่อหญิงอาธรรม์ | | โหดไร้
|
| เสียงองค์อิกไอสวรรย์ | | มิตรญาติ พลนา
|
| เพราะเหตุมานะให้ | | โทษแท้ทันเหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๘ มโหทรอำมาตยทั้ง | | สารัน ทูตนา
|
| เหนพิเภกกุมภัณฑ์ | | โศกเศร้า
|
| จึ่งพาพวกพลขันธ์ | | มาสู่ ศพแฮ
|
| นบบาทพิเภกเข้า | | ซบหน้าอาดูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๔๙ พิเภครั้นค่อยได้ | | สติคลาย โศกเอย
|
| ยลภักตรยักษสองนาย | | ตรัสใช้
|
| ไปเชิญนาฎสองสาย | | สมรรับ ศพนา
|
| สองยักษอภิวาทไหว้ | | กลับเข้าคืนนคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๕๐ ถึงทูลอรรคเรศเจ้า | | จอมอนงค์
|
| ว่าปิ่นลงกาปลง | | ชีพแล้ว
|
| สองนางสดับพจนทรง | | โศกสลด สลบนา
|
| เถ้าแก่ประสุคนธ์แผ้ว | | ผ่องฟื้นคืนองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๕๑ สององค์อรรคราชร้อน | | ทรวงดาล แดเฮย
|
| ทรงราชสีวิกากาญจน์ | | ด่วนเต้า
|
| นางสนมพนักงาน | | ตามเสดจ มานา
|
| ถึงศพมณโฑเข้า | | กอดเบื้องบาทขวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๐๕๒ นางอัคคีกอดเบื้อง | | บาทเฉวียง
|
| สองนาฎซบภักตรเอียง | | แอบไท้
|
| นางสนมคร่ำครวญเสียง | | เซงแซ่ สนั่นเฮย
|
| ทวยราษฎ์มาตยาไห้ | | อัดอั้นกรรแสง ฯ
|
| | |
|
