จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 13:41, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานชูกล่องดวงใจเย้ยทศกัณฐ์
แผ่นที่ ๔๒๖ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๗๖ อีกทั้งมงกุฎสร้อย | | สังวาล
|
| จักส่งคืนขุนมาร | | เมื่อนี้
|
| ปางพระจักสังหาร | | ทรงลั่น ศรแฮ
|
| ข้าบาทจักคอยขยี้ | | ชีพพร้อมพระแผลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๗๗ ทูลแล้วคลานคล้อยจาก | | น่าฉาน
|
| เหาะรเห็จคัคณานต์ | | ฟ่องฟ้า
|
| สูงสามโยชนประมาณ | | เหมือนนัด ไว้แฮ
|
| ทศภักตรเพ่งพบอ้า | | โอฐทั้งสิบสรวล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๗๘ ยี่สิบหัถตบก้อง | | พร้อมกัน
|
| กระทืบรถเร่งพลขันธ์ | | ขับเร้า
|
| ต่างชิงวิ่งพัลวัน | | กลากลาด มาแฮ
|
| หมายมั่นขันข้อเข้า | | พิฆาฏค้อนตีลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๗๙ ทศกรรฐตะโกนกู่ร้อง | | เรียกพา ยุบุตรเฮย
|
| ไยจึ่งไม่ตรงมา | | หลีกเลี้ยว
|
| ไหนรามลักษณสองรา | | จงเร่ง โยนแฮ
|
| พ่อจักหักฅอเคี้ยว | | บัดนี้อย่านาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๐ หณุมานเมิลยักษใกล้ | | ทัพจัก กรีเฮย
|
| เหาะร่อนลงหว่างยักษ | | เยียดหล้า
|
| กระทืบบาทคึกคัก | | ขวางรถ ราพแฮ
|
| ป้องภักตรยักคิ้วอ้า | | โอฐกล้ากลอกหงาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๑ ชูกล่องชีพิตรให้ | | เหนพลัน
|
| หัวเราะพลางเยาะหยัน | | หยาบเย้ย
|
| เหวยเหวยราพอาธรรม์ | | ชีพจัก มลายแฮ
|
| นี่กล่องของใครเฮ้ย | | หยั่งรู้ฤๅไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๒ เขม้นมองป้องหน้านิ่ง | | อยู่ใย
|
| ไฉนไม่แผลงฤทธิไกร | | แย่งยื้อ
|
| ถือปากมากทำไม | | ใครมาก เปล่าพ่อ
|
| หัวก็โตมึนตื้อ | | โง่ตื้นต่อณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๗ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๘๓ เราเปนลิงค่างล้ำ | | เลยมึง แล้วเฮย
|
| หลอนราพไป่รู้ถึง | | โฉดช้า
|
| สิบน่าอย่าพักตึง | | ทำโกรธ เคืองเลย
|
| เศียรสิบจักเกลื่อนหล้า | | บัดนี้บหึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๔ ยื่นกล่องร้องเรียกฮ้า | | เอาหฤๅ
|
| เหนราพแบมือมา | | หลอกให้
|
| รำเต้นเล่นไหล่ถือ | | กล่องเชิด ชูแฮ
|
| ขู่ตคอกบอกใบ้ | | เบี่ยงหน้าประหนึ่งอาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๕ ทศเศียรเหนแท้แท่ง | | ศิลา
|
| ตรองตริเกรงชีวา | | จักม้วย
|
| จักแย่งขยาดพา | | นรคยี่ เสียแฮ
|
| จำจะปลอบโยนด้วย | | อ่อนได้จึ่งดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๖ ตริงพลางทางปลอบพ้อ | | หณุมาน
|
| พ่อรักเจ้าเปรียบปาน | | ลูกแก้ว
|
| ปราสาทสิ่งศฤงปาน | | เมียมิ่ง ให้แฮ
|
| ฦๅตลอดเมืองแล้ว | | ว่าเลี้ยงดังดนัย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๗ เจ้ารู้อยู่แล้วสิ | | บาปบุญ
|
| จงเร่งรฦกคุณ | | พ่อบ้าง
|
| จักกลับก่อทารุณ | | ประทุษฐ โทษแฮ
|
| ถึงพ่อตายฝ่ายข้าง | | กระบี่ต้องนินทา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๘ ขอทานดวงจิตรให้ | | บิตุรง เทิญพ่อ
|
| อย่าผูกเวรกรรมจง | | ปลดแก้
|
| หณุมานตอบว่าองค์ | | อสุรกล่าว ไฉนฤๅ
|
| ดังเดกอมหัถแท้ | | ไป่รู้ทางความ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๘๙ องค์พระราเมศเลี้ยง | | เราเป็น ทหารเฮย
|
| เพื่อจะปราบยุคเข็ญ | | ขาดหล้า
|
| เอาสัตยเมื่อศึกเห็น | | ผิดแยบ ยุทธนา
|
| ตัวโฉดสิมีหน้า | | เพิกพ้อไป่อาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๘– พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๙๐ แม้งเองใคร่รอดพ้น | | มรณา นั้นเฮย
|
| จงสงองค์สีดา | | หนุ่มหน้า
|
| โอนอ่อนหย่อนพยศสา | | รภาพ ผิดแฮ
|
| พระจะโปรดโทษเจ้า | | จุ่งน้อมฟังสอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๑ ทศเศียรสดับเพี้ยง | | เพลิงเผา อกเอย
|
| ออกชื่อส่งนงเยาว์ | | ยิ่งกลุ้ม
|
| ร้องไปใช่ว่าเรา | | รบพุ่ง แพ้ฤๅ
|
| หากนักสิทธิเขลาคลุ้ม | | จึ่งได้ดวงใจ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๒ เสียแรงกูปลูกเลี้ยง | | ปูนปั้น ให้นา
|
| เครื่องกระษัตริย์สารพรรณ์ | | เสร็จสิ้น
|
| มึงยังกลับอะกระตัญ | | ญูต่อ กูแฮ
|
| เบือดบิดคิดปลอกปลิ้น | | ปดโป้ปองผลาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๓ กูตายภายน่าให้ | | ฦๅนาม สนั่นเฮย
|
| ถือสัตยบริสุทธิงาม | | จิตรหมั้น
|
| มึงกลับนับถือราม | | ลักษณเร่ง คืนแฮ
|
| มงกุฎสังวาลยนั้น | | ใช่ให้ทระชน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๔ หณุมานร้องว่าหน้า | | ไม่อาย
|
| ให้เสร็จหวนเสียดาย | | กลับได้
|
| ปลดเปลื้องเครื่องแต่งกาย | | โยนสู่ อสูรแฮ
|
| ร้องกระชับสำทับให้ | | ส่งแก้วกัลยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๕ ราพว่าข้อนี้อย่า | | เจรจา เลยเฮย
|
| เราเผ่าพงษ์พรหมมา | | ธิราไท้
|
| ไป่เขลาขลาดชีวา | | วายวอด ดอกแฮ
|
| เสียเล่ห์มละชีพได้ | | ไป่ง้องอนใคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๙๖ เองบอกมนุษยทั้ง | | สองรา
|
| สุริเยศหย่อนเวหา | | บ่ายแล้ว
|
| พรุ่งนี้จักยุทธนา | | การกราบ มรณ์นอ
|
| พลางสั่งพลคืนแคล้ว | | กลับเข้าลงกา ฯ
|
| | |
|
