จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 13:22, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานอาสาลักกล่องดวงใจทศกัณฐ์ จนถึงพระฤษีโคบุตรพาหนุมานถวายตัว
แผ่นที่ ๔๑๒ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๘๗๘ ตริเสร็จสั่งให้เลิก | | พลไกร
|
| กลับนครคืนครไล | | คลาศแคล้ว
|
| ทรงสังข์สั่งทัพไชย | | คืนกลับ
|
| เสดจสู่พลับพลาแพร้ว | | พรั่งพร้อมพานรินทร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๗๙ พระทรงดำริห์ด้วย | | การสง ครามแฮ
|
| ซึ่งสิบศิรไป่ปลง | | ชีพม้วย
|
| พลางถามพิเภกจง | | แจ้งเหตุ
|
| อสุรคงชีพด้วย | | เดชกล้ากลั่นไฉน
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๐ พิเภกทูลเหตุแจ้ง | | จริงประจักษ์
|
| ว่าจิตรท้าวทศภักตร์ | | ถอดไว้
|
| อาศรมแห่งพระนัก | | สิทธิซ่อน สงวนแฮ
|
| จักกราบทูลก่อนไส้ | | เฉกแสร้งสังหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๑ พระอวตารสดับสิ้น | | สงกา
|
| จึ่งประกาศท้าวพระยา | | ฝ่ายเฝ้า
|
| ใครอาจจักอาษา | | เอาจิตร ได้ฤๅ
|
| มวญหมดประณตเกล้า | | ห่อนกล้าฉสองสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๒ ตรัสถามสามครั้งจึ่ง | | หณุมาน
|
| รับพระราชโองการ | | ท่านใช้
|
| ขอองคตไชยชาญ | | ไปช่วย กันแฮ
|
| เจ็ดทิวาจักให้ | | เสรจได้ดังประสงค์ น
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๓ ยินสนองเปรมโปรดเกล้า | | อนุญาต ตามนา
|
| แล้วประสิทธิพรประสาศ | | เพิ่มให้
|
| หณุมานออกจากราช | | สภาฉุก เฉลียวแฮ
|
| จึ่งกลับคำนับใกล้ | | บาทไท้กระซิบทูล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๔ ข้าบาทจรจากเบื้อง | | บทศรี
|
| ใครจักกราบทูลคดี | | ว่าร้าย
|
| ขอพระโปรดปรานี | | งดเจ็ด เวรนา
|
| ทูลเสรจสองสวาผ้าย | | เผ่นขึ้นคัคณานต์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๓ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๘๘๕ สองทหารเหาะมุ่งแคว้น | | ลงกา
|
| ถึงยอดนิลกาลา | | หยุดยั้ง
|
| เข้าสู่พระสิทธา | | กอดบาท สอื้นแฮ
|
| นักสิทธิ์สนเท่ห์ตั้ง | | กระทู้ขู่ถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๖ พายุบุตรเสบอกแจ้ง | | ใจความ
|
| ข้าคู่คือทหารรรา | | พี่น้อง
|
| อาสาหักสงคราม | | ไชยชอบ สูญแฮ
|
| กลับคิดพาลผิดจ้อง | | จักล้างชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๗ ยินข่าวท้าวราพเลี้ยง | | เหล่าทหาร ดีนา
|
| ใคร่สู่โพธิสมภาร | | พึ่งไท้
|
| สิทธาว่าใช่การ | | กูผนวช
|
| เองภักดีจริงไซร้ | | จุ่งเข้าไปเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๘ ข้าเกรงพระกริ้วไป่ | | ทันถาม พระเอย
|
| กลัวเกลือกจะวู่วาม | | ฆ่าข้า
|
| พระนำช่วยแนะความ | | ซึกภัก ดีแฮ
|
| เหนชีพจะค่อยช้า | | ช่วยให้คงชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๘๙ นักสิทธิยลโศกเศร้า | | เหนสม จริงนา
|
| ไป่ทราบเล่ห์ลมลิง | | หลอกให้
|
| สงสารทศกรรฐกรม | | ทรวงสุด คิดแฮ
|
| ได้กระบี่จักได้ | | ช่วยร้ารอนเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๐ ตริแล้วรับถ้อยห่ม | | คากรอง
|
| มือจับธารกรมอง | | จดจ้อง
|
| ออกจากกุฎสอง | | สวาฉุด สใบแฮ
|
| ดาบศเบือนภักตรร้อง | | ว่ารั้งกูใย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๑ พานรว่าข้านึก | | สงกา อยู่นา
|
| พิเภกทูลพะรา | | เมศไท้
|
| ว่าพระปิ่นราพนา | | สูรถอด จิตรแฮ
|
| มอบพระมุนไว้ | | เก็บเร้นจริงฤๅ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๔ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๘๙๒ ฤๅษีรับสัตยซ้ำ | | ห้ามปราม
|
| เองอย่าพูดแพร่ความ | | เอิกอื้อ
|
| กระบี่ว่าเกรงราม | | ริลอบ ลักแฮ
|
| นักสิทธิคิดชอบรื้อ | | รีบเข้าศาลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๓ หยิบได้ดวงชีพแล้ว | | ถือมา ด้วยแฮ
|
| หณุมานมารยา | | ซักไซ้
|
| เหตุใดที่ลงกา | | กว้างใหญ่
|
| จักเกบไว้ไป่ได้ | | ดั่งนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๔ ฤๅษีแสดงเหตุให้ | | พานร สิ้นแฮ
|
| แล้วรีบพากันจร | | ดัดดั้น
|
| มากระทั่งถึงนคร | | ขุนกระบี่
|
| ฉวยฉุดธารกรซั้น | | เสกถ้อยพาที ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๕ ข้าคิดวิตกด้วย | | ดวงใจ ราพนา
|
| พระจะพาเข้าไป | | ชิดนั้น
|
| ฉวยกลับสู่กายไฉน | | จะถอด ทันฤๅ
|
| นักสิทธิ์สดับอั้น | | อกร้องหาฤๅ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๖ วานรแนะให้มอบ | | องคต
|
| ถือยู่นอกนครงด | | ท่าผ้าย
|
| นักธรรมเชื่อคำหมด | | มอบกล่อง ชีพแฮ
|
| พาแต่หณุมานย้าย | | ยาตรเข้าธานี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๗ พลเมืองตื่นมี่ก้อง | | กรุงมาร
|
| ลิงสกิดพระอาทิตย์ | | ใส่ใคล้
|
| ว่าองคตอยู่ทวาร | | เกลือกยักษ ยุทธแฮ
|
| ข้าจะไปสั่งให้ | | บอกแจ้งตามจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๘๙๘ สิทธาบรู้เท่า | | เสียที ลิงนา
|
| ขุนกระบินทรยินดี | | รีบผ้าย
|
| มาสู่ลูกพาลี | | นฤมิตร
|
| กล่องชีพทศภักตรคล้าย | | เก่าแล้วสั่งสาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๕ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๘๙๙ จงส่งกล่องใหม่ให้ | | ดาบศ
|
| พาเก่าไปบรรพต | | ฝ่ายใต้
|
| อัญชันชือปรากฎ | | สังเกต
|
| คอยพี่เหาะขึ้นให้ | | รีบร้อนนำมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๐ สั่งเสร็จประณตน้อม | | หัถปรสาร รฦกแฮ
|
| ขอพระพายอย่าพาน | | พัดแผ้ว
|
| กว่าจะเสร็จราชการ | | พระกฤษณ ท่านเอย
|
| แล้วสู่นักสิทธิแคล้ว | | คลาศเข้าโรงคัล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๑ ทศภักตรผันพบหน้า | | พานร
|
| ลุกขยับจับศร | | ก่งรั้ง
|
| ถามว่าพระบร | | ปักษสู่ ใยฤๅ
|
| แค้นยิ่งโยมไป่ยั้ง | | จักแย้งยิงมัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๒ ฤๅษีร้องห้ามอย่า | | หุนหัน
|
| ขึ้นนั่งบัลลังก์พลัน | | ฟลอดจ้อ
|
| วานรนี่ผิดกัน | | กับพระ รามนอ
|
| ให้รูปพามาง้อ | | อยู่ด้วยพระยามาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๓ ฟังสารตรองตริซ้ำ | | สอบถาม ลิงแฮ
|
| เหตุซึ่งโกรธพระราม | | กล่าวอ้าง
|
| ข้อใดที่เปนความ | | แค้นนัก นั้นฤๅ
|
| จึ่งจะมาเข้าข้าง | | ฝ่ายข้าจงแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๔ หณุมานทูลตอบถ้อย | | ทศภักตร
|
| ศึกใหญ่ใดข้าหัก | | ทุกครั้ง
|
| พระรามร่ำแต่จัก | | คาดโทษ ทัณฑ์นา
|
| บำเหน็จรางวัลตั้ง | | แต่เฟื้องฤๅมี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๕ ทศศีร์เชื่อหมดสิ้น | | แสร้งทวน ถามเฮย
|
| เมื่อหักสวนเราชวน | | อยู่ไส้
|
| ไม่อยู่ฆ่ายักษลวน | | ลามลวก เมืองแฮ
|
| ราเมศรางวัลให้ | | มากน้อยเปนไฉน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๖ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๐๖ พระรามยังรักข้า | | จึ่งหนี พระเอย
|
| ครั้นพิเภกพาที | | ยุไท้
|
| กลับเกลียดกลับด่าตี | | แต่โกรธ กริ้วนา
|
| บำเหน็จนั้นข้าได้ | | แต่ผ้าชุบสรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๗ ความแค้นข้าพ้นที่ | | พรรณา
|
| จึ่งบั่นบากหน้ามา | | พึ่งไท้
|
| จะขอรับอาสา | | ออกศึก
|
| จับมนุศย์จุ่งได้ | | มัดเข้ามาถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๘ สิบเศียรสดับเพี้ยง | | เผด็จศึก เสร็จเฮย
|
| เหนชนะสมนึก | | คาบนี้
|
| สั่งหมู่มุขมาตยปฤก | | ษาไต่ สวนแฮ
|
| ต่างว่าสุจริตชี้ | | ชอบเลี้ยงพานร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๐๙ ยินคำดำหรัสด้วย | | หณุมาน
|
| พ่อจะเลี้ยงเจ้าปาน | | ลูกแก้ว
|
| ขอบคุณพระอาทิตย์ | | เฉกชุบ ชีพแฮ
|
| นักสิทธิเสร็จกิจแล้ว | | ละท้าวคืนสฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๐ ถึงทวารองคตให้ | | กล่องนิมิตร
|
| ดาบศบแคลงจิตร | | รับเต้า
|
| ลิงพากล่องชิพิตร | | จริงเหาะ ไปแฮ
|
| อยู่ยอดผาเคร่าเค้า | | ที่ซ้อมสัญญา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๑ ทศกรรฐ์จัดเครื่องต้น | | อลังการ
|
| ปราสาทแสนสฤงฆาร | | มอบให้
|
| เปนบำเหน็จหณุมาน | | สามิภักดิ์ มาแฮ
|
| แล้วสู่ปรางนั่งใกล้ | | กล่าวแจ้งมหิษี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๒ มณโฑทูลห้ามอย่า | | ควรคิด เลี้ยงนา
|
| ปรปักษกลับเปนมิตร | | มักร้าย
|
| ทศเศียรว่าเหนสนิท | | อย่านึก แหนงเลย
|
| เจ้าจุ่งรักลิงลม้าย | | ลูกแก้วเกิดครรภ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๗ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๑๓ กระบี่วายุบุตรขึ้น | | สถิตยปราง ประทานเฮย
|
| แสนส่ำสาวสุรางค์ | | เรียบเฝ้า
|
| หลอนหลอกหยอกยุดนาง | | มานวด พัดแฮ
|
| ถนอมแนบแอบอุรเคล้า | | ตราบเคลิ้มหลับใหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๔ อรุณเรืองเรื่อฟื้น | | ตื่นตา
|
| เจนจากแท่นนิทรา | | รวดเร้า
|
| มาประดับสรรพขัติยา | | ภรณเพริด พรายแฮ
|
| ขึ้นสู่ปราสาทเฝ้า | | แทตยไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๕ ขุนมารมาต้อนรับ | | พาไป
|
| ยังพระโรงฝ่ายใน | | นั่งใกล้
|
| ปราโมทย์มนะปราไส | | พลางตรัส ถามแฮ
|
| ไฉนจึ่งเจ้าไป่ไหว้ | | พ่อนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๖ กระบี่บ่ายเบี่ยงถ้อย | | ทูลสาร
|
| ขอพระโปรดประทาน | | โทษข้า
|
| เพราะคอยพระพายพาน | | พอประณต ก่อนแฮ
|
| จึ่งเคร่าบังคมช้า | | เช่นนี้อย่าขนาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๗ ท้าวราพเสียรู้กลับ | | ชมกตัญ ญูแฮ
|
| คุณชนกยกใครทัน | | เทียบได้
|
| เชิญพ่อตริการบัน | | เทาทุกข์ แทตยนา
|
| ปราบศึกสองมนุษยให้ | | เหือดสิ้นสงคราม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๘ กระบี่ว่าบัดนี้ | | บุตรมา เฝ้าแฮ
|
| หวังจะใคร่ทูลลา | | ปราบเสี้ยน
|
| สิบเศียรสบอัชฌา | | ไศรยสั่ง มาตย์เฮย
|
| ให้จัดพยุหอย่าเพี้ยน | | ผิดครั้งพระดนัย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๙ เสนานอบเกล้ารับ | | บรรหาร ท่านนา
|
| มากะเกณฑ์พลมาร | | มากม้วน
|
| บกพร่องไพร่จ่ายการ | | เก็บซัก เติมแฮ
|
| ตามแบบอินทรชิตถ้วน | | ขนบตั้งเต็มขบวน ฯ
|
| | |
|
