à¸à¸²à¸žà¸¢à¹Œà¸žà¸£à¸°à¹„ชยสุริยา
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย ''''แม่ก กา''' <tpoem> <sup>ยานี ๑๑</sup> ๏ สาธุสะจะขอไหว้ พระศรีไต…')
แตกต่างถัดไป →
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย ''''แม่ก กา''' <tpoem> <sup>ยานี ๑๑</sup> ๏ สาธุสะจะขอไหว้ พระศรีไต…')
แตกต่างถัดไป →
การปรับปรุง เมื่อ 09:43, 4 กรกฎาคม 2552
แม่ก กา
| ยานี ๑๑ | ||||
| ๏ สาธุสะจะขอไหว้ | พระศรีไตรสรนา | |||
| พ่อแม่แลครูบา | เทวดาในราศี | |||
| ๏ ข้าเจ้าเอา ก ข | เข้ามาต่อ ก กา มี | |||
| แก้ไขในเท่านี้ | ดีมิดีอย่าตรีชา | |||
| ๏ จะร่ำคำต่อไป | พอฬ่อใจกุมารา | |||
| ธรณีมีราชา | เจ้าพาราสาวะถี | |||
| ๏ ชื่อพระไชยสุริยา | มีสุดามะเหษี | |||
| ชื่อว่าสุมาลี | อยู่บูรีไม่มีไภย | |||
| ๏ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา | มีกริยาอะฌาสัย | |||
| พ่อค้ามาแต่ไกล | ได้อาศัยในพารา | |||
| ๏ ไพร่ฟ้าประชาชี | ชาวบูรีก็ปรีดา | |||
| ทำไร่เขาไถนา | ได้เข้าปลาแลสาลี | |||
| ๏ อยู่มาหมู่ข้าเฝ้า | ก็หาเยาวนารี | |||
| ที่หน้าตาดีดี | ทำมโหรีที่เคหา | |||
| ๏ ค่ำเช้าเฝ้าสีซอ | เข้าแต่หอล่อกามา | |||
| หาได้ให้ภริยา | โลโภพาให้บ้าใจ | |||
| ๏ ไม่จำคำพระเจ้า | เหไปเข้าภาษาไสย | |||
| ถือดีมีข้าไท | ฉ้อแต่ไพร่ใส่ขื่อคา | |||
| ๏ คะดีที่มีคู่ | คือไก่หมูเจ้าสุภา | |||
| ใครเอาเข้าปลามา | ให้สุภาก็ว่าดี | |||
| ๏ ที่แพ้แก้ชนะ | ไม่ถือพระประเวณี | |||
| ขี้ฉ้อก็ได้ดี | ไล่ด่าตีมีอาญา | |||
| ๏ ที่ซื่อถือพระเจ้า | ว่าโง่เง่าเต่าปูปลา | |||
| ผู้เฒ่าเหล่าเมธา | ว่าใบ้บ้าสาระยำ | |||
| ๏ ภิกษุสะมะณะ | เล่าก็ละพระสธรรม | |||
| คาถาว่าลำนำ | ไปเร่ร่ำทำเฉโก | |||
| ๏ ไม่จำคำผู้ใหญ่ | ศีรษะไม้ใจโยโส | |||
| ที่ดีมีอะโข | ข้าขอโมทนาไป | |||
| ๏ พาราสาวะถี | ใครไม่มีปราณีใคร | |||
| ดุดื้อถือแต่ใจ | ที่ใครได้ใส่เอาพอ | |||
| ๏ ผู้ที่มีฝีมือ | ทำดุดื้อไม่ซื้อขอ | |||
| ใล่คว้าผ้าที่คอ | อะไรล่อก็เอาไป | |||
| ๏ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา | มิได้ว่าหมู่ข้าไทย | |||
| ถือน้ำร่ำเข้าไป | แต่น้ำใจไม่นำพา | |||
| ๏ หาได้ใครหาเอา | ไพร่ฟ้าเศร้าเปล่าอุรา | |||
| ผู้ที่มีอาญา | ไล่ตีด่าไม่ปราณี | |||
| ๏ ผีป่ามากระทำ | มรณะกรรมชาวบูรี | |||
| น้ำป่าเข้าธานี | ก็ไม่มีที่อาไศรย | |||
| ๏ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา | หนีไปหาพาราไกล | |||
| ชีบาล่าลี้ไป | ไม่มีใครในธานี | |||
| ฉบัง ๑๖ | ||||
| ๏ พระไชยสุริยาภูมี | พาพระมเหษี | |||
| มาที่ในลำสำเภา | ||||
| ๏ เข้าปลาหาไปไม่เบา | นารีที่เยาว์ | |||
| ก็เอาไปในเภตรา | ||||
| ๏ เถ้าแก่ชาวแม่แซ่มา | เสนีเสนา | |||
| ก็มาในลำสำเภา | ||||
| ๏ ตีม้าฬ่อช่อใบใส่เสา | วายุพยุเพลา | |||
| สำเภาก็ใช้ใบไป | ||||
| ๏ เภตรามาในน้ำไหล | ค่ำเช้าเปล่าใจ | |||
| ที่ในมหาวารี | ||||
| ๏ พะสุธาอาไศรยไม่มี | ราชานารี | |||
| อยู่ที่พระแกลแลดู | ||||
| ๏ ปลากะโห้โลมาราหู | เหราปลาทู | |||
| มีอยู่ในน้ำคล่ำไป | ||||
| ๏ ราชาว้าเหว่หฤทัย | วายุพาคลาไคล | |||
| มาในทะเลเอกา | ||||
| ๏ แลไปไม่ปะพะสุธา | เปล่าใจนัยนา | |||
| โพล้เพล้เวลาราตรี | ||||
| ๏ ราชาว่าแก่เสนี | ใครรู้คะดี | |||
| วารีนี้เท่าใดนา | ||||
| ๏ ข้าเฝ้าเล่าแก่ราชา | ว่าพระมหา | |||
| วารีนี้ไซ้ใหญ่โต | ||||
| ๏ ไหลมาแต่ในคอโค | แผ่ไปใหญ่โต | |||
| มะโหฬาร์ล้ำน้ำไหล | ||||
| ๏ บาฬีมิได้แก้ไข | ข้าพเจ้าเข้าใจ | |||
| ผู้ใหญ่ผู้เฒ่าเล่ามา | ||||
| ๏ ว่ามีพระยาสกุณา | ใหญ่โตมะโหฬาร์ | |||
| กายาเท่าเขาคีรี | ||||
| ๏ ชื่อว่าพระยาสัมพาที | ใครรู้คะดี | |||
| วารีนี้โตเท่าใด | ||||
| ๏ โยโสโผผาถาไป | พอพระสุริไสย | |||
| จะใกล้โพล้เพล้เวลา | ||||
| ๏ แลไปไม่ปะพสุธา | ย่อท้อรอรา | |||
| ชีวาก็จะประลัย | ||||
| ๏ พอปลามาในน้ำไหล | สกุณาถาไป | |||
| อาไศรยที่ศีร์ษะปลา | ||||
| ๏ ฉะแง้แลไปไกลตา | จำของ้อปลา | |||
| ว่าขอษะมาอะไภย | ||||
| ๏ วารีที่เราจะไป | ใกล้หรือว่าไกล | |||
| ข้าไหว้จะขอมรคา | ||||
| ๏ ปลาว่าข้าเจ้าเยาวะภา | มิได้ไปมา | |||
| อาไศรยอยู่ต่อธรณี | ||||
| ๏ สกุณาอาไลยชีวี | ลาปลาจรลี | |||
| สู่ที่ภูผาอาไศรย | ||||
| ๏ ข้าเฝ้าเล่าแก่ภูวไนย | พระเจ้าเข้าใจ | |||
| ฤไทยว้าเหว่เอกา | ||||
| ๏ จำไปในทะเลเวรา | พายุไหญ่มา | |||
| เภตราก็เหเซไป | ||||
| ๏ สมอก็เก่าเสาใบ | ทะลุปรุไป | |||
| น้ำไหลเข้าลำสำเภา | ||||
| ๏ ผีน้ำซ้ำไต่ใบเสา | เจ้ากำม์ซ้ำเอา | |||
| สำเภาระยำคว่ำไป | ||||
| ๏ ราชาคว้ามืออรไทย | เอาผ้าสะไบ | |||
| ต่อไว้ไม่ไกลกายา | ||||
| ๏ เถ้าแก่เชาแม่เสนา | น้ำเข้าหูตา | |||
| จระเข้เหราคร่าไป | ||||
| ๏ ราชานารีร่ำไร | มีกำม์จำใจ | |||
| จำไปพอปะพะสุธา | ||||
| ๏ มีไม้ไทรใหญ่ใบหนา | เข้าไปไสยา | |||
| เวลาพอค่ำรำไร | ||||
แม่กน
| สุรางคนางค์ ๒๘ | |||
| ๏ ขึ้นใหม่ใน กน | |||
| ก กา ว่าปน | ระคนกันไป | ||
| เอ็นดูภูธร | มานอนในไพร | ||
| มณฑลต้นไทร | แทนไพชยนต์สถาน | ||
| ๏ ส่วนสุมาลี | |||
| วันทาสามี | เทวีอยู่งาน | ||
| เฝ้าอยู่ดูแล | เหมือนแต่ก่อนกาล | ||
| ให้พระภูบาล | สำราญวิญญา | ||
| ๏ พระชวนนวลนอน | |||
| เข็ญใจไม้ขอน | เหมือนหมอนแม่นา | ||
| ภูธรสอนมนต์ | ให้บ่นภาวนา | ||
| เย็นค่ำร่ำว่า | กันป่าไภยพาล | ||
| ๏ วันนั้นจันทร | |||
| มีดารากร | เป็นบริวาร | ||
| เห็นสิ้นดินฟ้า | ในป่าท่าธาร | ||
| มาลีคลี่บาน | ใบก้านอรชร | ||
| ๏ เย็นฉ้ำน้ำฟ้า | |||
| ชื่นชะผะกา | วายุพาขจร | ||
| สาระพันจันทน์อิน | รื่นกลิ่นเกสร | ||
| แตนต่อคลอร่อน | ว้าว่อนเวียนระวัน | ||
| ๏ จันทราคลาเคลื่อน | |||
| กระเวนไพรไก่เถื่อน | เตือนเพื่อนขานขัน | ||
| ปู่เจ้าเขาเขิน | กู่เกริ่นหากัน | ||
| สินธุพุลั่น | ครื้นครั่นหวั่นไหว | ||
| ๏ พระฟื้นตื่นนอน | |||
| ไกลพระนคร | สะท้อนถอนฤไทย | ||
| เช้าตรู่สุริยน | ขึ้นพ้นเมรุไกร | ||
| มีกำม์จำไป | ในป่าอารัญ | ||
แม่กง
| ฉบัง ๑๖ | |||
| ๏ ขึ้นกงจงสำคัญ | ทั้งกนปนกัน | ||
| รำพันมิ่งไม้ในดง | |||
| ๏ ไกรกร่างยางยูงสูงระหง | ตะลิงปลิงปริงประยงค์ | ||
| คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง | |||
| ๏ มะม่วงพวงพลองช้องนาง | หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง | ||
| กินพลางเดินพลางหว่างเนิน | |||
| ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน | เหมือนอย่างนางเชิญ | ||
| พระแสงสำอางข้างเคียง | |||
| ๏ เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง | เริงร้องซ้องเสียง | ||
| สำเนียงน่าฟังวังเวง | |||
| ๏ กลางไพรไก่ขันบรรเลง | ฟังเสียงเพียงเพลง | ||
| ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง | |||
| ๏ ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง | เพียงฆ้องกลองระฆัง | ||
| แตรสังข์กังสดาลขานเสียง | |||
| ๏ กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง | พระยาลอคลอเคียง | ||
| แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง | |||
| ๏ ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง | เพลินฟังวังเวง | ||
| อีเก้งเริงร้องลองเชิง | |||
| ๏ ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง | ค่างแข็งแรงเริง | ||
| ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง | |||
| ๏ ป่าสูงยูงยางช้างโขลง | อึงคะนึงผึงโผง | ||
| โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป | |||
แม่กก
| ยานี ๑๑ | |||
| ๏ ขึ้นกกตกทุกข์ยาก | แสนลำบากจากเวียงไชย | ||
| มันเผือกเลือกเผาไฟ | กินผลไม้ได้เป็นแรง | ||
| ๏ รอนรอนอ่อนอัษดงค์ | พระสุ่ริยงเย็นยอแสง | ||
| ช่วงดังน้ำครั่งแดง | แฝงเมฆเขาเงาเมรุธร | ||
| ๏ ลิงค่างครางโครกครอก | ฝูงจิ้งจอกออกเห่าหอน | ||
| ชะนีวิเวกวอน | นกหกร่อนนอนรังเรียง | ||
| ๏ ลูกนกยกปีกป้อง | อ้าปากร้องซ้องแซ่เสียง | ||
| แม่นกปกปีกเคียง | เลี้ยงลูกอ่อนป้อนอาหาร | ||
| ๏ ภูธรนอนเนินเขา | เคียงคลึงเคล้าเยาวมาลย์ | ||
| ตกยากจากศฤงฆาร | สงสารน้องหมองภักตรา | ||
| ๏ ยากเย็นเห็นหน้าเจ้า | สร่างโศกเศร้าเจ้าพี่อา | ||
| อยู่วังดังจันทรา | มาหม่นหมองลอองนวล | ||
| ๏ เพื่อนทุกข์ศุขโศกเศร้า | จะรักเจ้าเฝ้าสงวน | ||
| มิ่งขวัญอย่ารันจวน | นวลภักตร์น้องจะหมองศรี | ||
| ๏ ชวนชื่นกลืนกล้ำกลิ่น | มิรู้สิ้นกลิ่นมาลี | ||
| คลึงเคล้าเย้ายวนยี | ที่ทุกข์ร้อนหย่อนเย็นทรวง | ||
แม่กด
| ยานี ๑๑ | |||
| ๏ ขึ้นกดบทอัศจรรย์ | เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง | ||
| นกหกตกรังรวง | สัตว์ทั้งปวงง่วงงุนโงง | ||
| ๏ แดนดินถิ่นมนุษย์ | เสียงดังดุจพระเพลิงโพลง | ||
| ตึกกว้านบ้านเรือนโรง | โคลงคลอนเคลื่อนเขยื้อนโยน | ||
| ๏ บ้านช่องคลองเล็กใหญ่ | บ้างตื่นไฟตกใจโจน | ||
| ปลุกเพื่อนเตือนตะโกน | ลุกโลดโผนโดนกันเอง | ||
| ๏ พิณพาทย์ระนาดฆ้อง | ตะโพนกลองร้องเป็นเพลง | ||
| ระฆังดังวังเวง | โหง่งหง่างเหง่งเก่งก่างดัง | ||
| ๏ ขุนนางต่างลุกวิ่ง | ท่านผู้หญิงวิ่งยุดหลัง | ||
| พัลวันดันตึงตัง | พลั้งพลัดตกหกคะเมน | ||
| ๏ พระสงฆ์ลงจากกุฏิ | วิ่งอุตลุตฉุดมือเณร | ||
| หลวงชีหนีหลวงเถร | ลงโคลนเลนเผ่นผาดโผน | ||
| ๏ พวกวัดพลัดเข้าบ้าน | ล้านต่อล้านซานเซโดน | ||
| ต้นไม้ไกวเอนโอน | ลิงค่างโจนโผนหกหัน | ||
| ๏ พวกผีที่ปั้นลูก | ติดจมูกลูกตาพลัน | ||
| ขิกขิกระริกกัน | ปั้นไม่ทันมันเดือดใจ | ||
| ๏ สององค์ทรงสังวาส | โลกธาตุหวาดหวั่นไหว | ||
| ตื่นนอนอ่อนอกใจ | เดินไม่ได้ให้อาดูร | ||
แม่กบ
| ยานี ๑๑ | |||
| ๏ ขึ้นกบจบแม่กด | พระดาบสบูชากูณฑ์ | ||
| ผาสุกรุกขมูล | พูนสวัสดิ์สัตถาวร | ||
| ๏ ระงับหลับเนตรนิ่ง | เององค์อิงพิงสิงขร | ||
| เหมือนกับหลับสนิทนอน | สังวรศีลอภิญญาณ | ||
| ๏ บำเพ็งเล็งเห็นจบ | พื้นพิภพจบจักรวาล | ||
| สวรรค์ชั้นวิมาน | ท่านเห็นแจ้งแหล่งโลกา | ||
| ๏ เข้าฌานนานนับเดือน | ไม่เขยื้อนเคลื่อนกายา | ||
| จำศีลกินวาตา | เป็นผาสุกทุกเดือนปี | ||
| ๏ วันนั้นครั้นเดินไหว | เกิดเหตุใหญ่ในปฐพี | ||
| เล็งดูรู้คดี | กาลกิณีสี่ประการ | ||
| ๏ ประกอบชอบเป็นผิด | กลับจริตผิดโบราณ | ||
| สามัญอันธพาล | ผลาญคนซื่อถือสัตย์ธรรม์ | ||
| ๏ ลูกศิษย์คิดล้างครู | ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน | ||
| ส่อเสียดเบียดเบียนกัน | ลอบฆ่าฟันคือตัณหา | ||
| ๏ โลภลาภบาปบ่คิด | โจทย์ผิดริษยา | ||
| อุระพสุธา | ป่วนเป็นบ้าฟ้าบดบัง | ||
| ๏ บรรดาสามัญสัตย์ | เกิดวิบัติปัตติปาปัง | ||
| ไตรยุคทุกขตะรัง | สังวัจฉระอวสาน | ||
แม่กม
| ฉบัง ๑๖ | |||
| ๏ ขึ้นกมสมเด็จจอมอารย์ | เอ็นดูภูบาล | ||
| ผู้ผ่านพาราสาวะถี | |||
| ๏ ซื่อตรงหลงเล่ห์เสนี | กลอกกลับอัปรีย์ | ||
| บูรีจึงล่มจมไป | |||
| ๏ ประโยชน์จะโปรดภูวไนย | นิ่งนั่งตั้งใจ | ||
| เลื่อมใสสำเร็จเมตตา | |||
| ๏ เปล่งเสียงเพียงพิณอินทรา | บอกข้อมรณา | ||
| คงมาวันหนึ่งถึงตน | |||
| ๏ เบียฬเบียดเสียดส่อฉ้อฉล | บาปกำม์นำตน | ||
| ไปทนทุกข์นับกัปกัลป์ | |||
| ๏ เมตตากรุณาสามัญ | จะได้ไปสวรรค์ | ||
| เป็นศุขทุกวันหรรษา | |||
| ๏ สมบัติสัตว์มนุษย์ครุฑา | กลอกกลับอัปรา | ||
| เทวาสมบัติชัชวาล | |||
| ๏ ศุขเกษมเปรมปรดิ์วิมาน | อิ่มหนำสำราญ | ||
| ศฤงฆารห้อมล้อมพร้อมเพรียง | |||
| ๏ กระจับปี่สีซอคลอเสียง | ขับรำจำเรียง | ||
| สำเนียงนางฟ้าน่าฟัง | |||
| ๏ เดชะพระกุศลหนหลัง | สิ่งใดใจหวัง | ||
| ได้ดังมุ่งมาตรปรารถนา | |||
| ๏ จริงนะประสกสีกา | สวดมนต์ภาวนา | ||
| เบื้องน่าจะได้ไปสวรรค์ | |||
| ๏ จบเทศน์เสร็จคำรำพัน | พระองค์ทรงธรรม์ | ||
| ดันดั้นเมฆาคลาไคล | |||
แม่เกย
| ฉบัง ๑๖ | |||
| ๏ ขึ้นเกยเลยกล่าวท้าวไทย | ฟังธรรมน้ำใจ | ||
| เลื่อมใสศรัทธากล้าหาญ | |||
| ๏ เห็นไภยในขันธสันดาน | ตัวห่วงบ่วงมาร | ||
| สำราญสำเร็จเมตตา | |||
| ๏ สององค์ทรงหนังพยัคฆา | จัดจีบกลีบชะฎา | ||
| รักษาศีลถือฤาษี | |||
| ๏ เช้าค่ำทำกิจพิธี | กองกูณฑ์อัคคี | ||
| เป็นที่บูชาถาวร | |||
| ๏ ปะถะพีเป็นที่บรรจฐรณ์ | เอนองค์ลงนอน | ||
| เหนือขอนเขนยเกยเศียร | |||
| ๏ ค่ำเช้าเอากราดกวาดเตียน | เหนื่อยยากพากเพียร | ||
| เรียนธรรมบำเพ็งเคร่งครัน | |||
| ๏ สำเร็จเสร็จได้ไปสวรรค์ | เสวยศุขทุกวัน | ||
| นานนับกัปกัลป์พุทธันดร | |||
| ๏ กุมราการุญสุนทร | ไว้หวังสั่งสอน | ||
| เด็กอ่อนอันเยาว์เล่าเรียน | |||
| ๏ ก ข ก กา ว่าเวียน | หนูน้อยค่อยเพียร | ||
| อ่านเขียนผสมกมเกย | |||
| ๏ ระวังตัวกลัวครูหนูเอ๋ย | ไม้เรียวเจียวเหวย | ||
| กูเคยเข็ดหลาบขวาบเขวียว | |||
| ๏ หันหวดปวดแสบแปลบเสียว | หยิกซ้ำซ้ำเขียว | ||
| อย่าเที่ยวเล่นหลงจงจำ | |||
| ๏ บอกไว้ให้ทราบบาปกรรม | เรียงเรียบเทียบทำ | ||
| แนะนำให้เจ้าเอาบุญ | |||
| ๏ เดชะพระมหาการุญ | ใครเห็นเป็นคุณ | ||
| แบ่งบุญให้เราเจ้าเอยฯ | |||
