โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๙

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 09:58, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานหักยอดปราสาทเข้าไปลักหินบดยา แล้วผูกผมทศกัณฐ์ติดกับนางมณโฑ

แผ่นที่ ๓๙๓– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์

๒๗๕๔ วายุบุตรพันลุเบื้องพสัญญี เขาเฮย
ยกเหตุพระจักรีกรีออกอ้าง
เทเวศร์ทราบยินดีบอกสรรพ ยาแฮ
เก็บเสรจระเห็จคว้างบ่ายเบื้องอินทกาล ฯ
๒๗๕๕ ดลถ้ำมืออ้าโอษฐหาวพลัน
ดาวดาษสุริยจันทร์เปล่งเปลื้อง
เกบมูลอุศุภอันสรดเสรจ
ชำแรกรีบสู่เบื้องนิเวศน์ท้าวบาดาล ฯ
๒๗๕๖ ลุสฐานแจ้งกิจท้าวนาคา
สิ้นเสรจเธอปรีดาส่งให้
วายุบุตรรับศิลาลารีบ เรวแฮ
แทรกแผ่นพสุธาใต้รเห็จห้องเวหน ฯ
๒๗๕๗ บรรลุนัคเรศเจ้าลงกา
เสี่ยงสัตย์ให้ศิลาลิ่วคว้าง
ลอยบนกลีบเมฆาสมจิตร
ลงจับพรหมภักตร์อ้างสดับแส้เสียงมาร ฯ
๒๗๕๘ พลันร่ายพระเวทให้อสุรา
หลับหมดทั้งลงกาเกลื่อนกลิ้ง
จึงถอดยอดพรหมมาแลโปร่ง
แล้วเหวี่ยงพรหมภักตร์ทิ้งแหลกสิ้นดินไหว ฯ
๒๗๕๙ ลอดลงตรงจิกเกล้าขุนมาร
เงื้อง่าตรีจักผลาญชีพไซ้
คิดว่าพระอวตารไป่สั่ง มานา
จักล่วงโองการไท้กริ่งกริ้วเกรงทัณฑ์ ฯ
๒๗๖๐ จำกูจักคิดแกล้งประจานมัน
ให้อับอายเทวัญทั่วหล้า
จึงรับเกษผูกกันกับเกษ เมียแฮ
จาฤกลงที่หน้าผากแล้วสาบอสูร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙๔– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์

๒๗๖๑ พลันผลักเศียรยักษด้วยโกรธา
ชักลูกศิลามาไป่ข้อง
เหาะขึ้นสู่เมฆาหยิบแม่ หินเฮย
ลอยลลิ่วเวหาศห้องลัคนิ้วเดียวถึง ฯ
๒๗๖๒ สู่เบื้องบทเรศน้อมถวายสรรพ์ ยาเฮย
ฉลองเหตุเกษกุมภัณฑ์ผูกไว้
ทรงทราบหฤไทยหรรษาตรัส ชมแฮ
ความชอบใช้ใดได้ทุกครั้งคราวณรงค์ ฯ
๒๗๖๓ พลันประกอบโอสถให้อนุชา
ฟื้นเสรจเธอปรีดาผ่องแผ้ว
สั่งให้เคลื่อนโยธาทัพกลับ
คืนสู่พลับพลาแล้วสพรั่งพร้อมพานรินทร์ ฯ
๒๗๖๔ สารัณแจ้งเหตุขึ้นแสะทยาน เรวแฮ
ถึงบอกเสนามารไป่ช้ำ
ต่างตื่นวิ่งตบทวารเรียกแซ่ ซ้องแฮ
โขลนจ่าชาวแม่ว้าวุ่นทั้งวังใน ฯ
๒๗๖๕ ทศเศียรส่งเวทฟื้นอินทรีย์
แว่วศับ์อสุรีแซ่ซ้อง
ไป่ทราบเหตุร้ายดีจึงผงก เศียรเฮย
ผมติดผมเมียข้องขัดแค้นเคืองใจ ฯ
๒๗๖๖ มณโฑรู้สึกสิ้นสมประดี
อุตลุดฉุดเกษีไขว่คว้า
เพลงถามพระสามีนีเหตุ ใดฤๅ
จำลากฉุดผมข้าผูกไว้เยียไฉน ฯ
๒๗๖๗ ราพร้ายพิโรธร้อนวิญญา
พลันชักพระขรรค์มาหั่นห้ำ
ไป่ขาดยิ่งโกรธาดาลเดือด
ผัวชักเมียฉุดช้ำเย่อยื้อพัลวัน ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙๕– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์

๒๗๖๘ ท้าวยลปรางโปร่งแล้ว หินหาย อีกเอย
เออนี่ดัษกรหมายลอบรู้
เฮ้ยบอกนิกรผายผันรีบ ไปเฮย
เชิญพระนักสิทธิ์ผู้เวทกล้ามาเรว ฯ
๒๗๖๙ โคบุตรทราบเสรจสิ้นลนลาน มานา
ถึงนิเวศน์สู่สฐานสถิตยไท้
แลเหนพระยามารจึ่งไต่ ถามแฮ
เออเหตุใดจึ่งได้เย่อยื้อหัวกัน ฯ
๒๗๗๐ สิบโอษฐบอกเหตุสิ้นเสรจพลัน
ดาบศเร่งขมีขมันพล่ำเพ้อ
เลือกคัดเวทมนต์สรรพ์มาเสก
กนกบกกาเจ้อหมดสิ้นพุงครู ฯ
๒๗๗๑ ไป่หลุดจึ่งล้วงย่ามอึดอัด
ชักมีดหมอมาตัดเชือกทึ้ง
จนเหนื่อยหอบฮึอฮัดผมไป่ ขาดแฮ
ลงนั่งทำหน้าบึ้งเสกน้ำมนต์พรม ฯ
๒๗๗๒ ยักย้ายหลายเล่หสิ้นวิทยา
ประหลาดจิตรเจอะรอยจาฤกไว้
ที่นลาตอสุราปานหมึก
เขม้นอ่านรู้เสรจไซ้บอกท้าวทศกรรฐ์ ฯ
๒๗๗๓ สุดอกกูกจักแก้กรรมตัว เองเอย
มันสาบไว้ที่ห้วอ่อเจ้า
ให้เมียตบหัวผัวสามเปาะ หลุดนอ
เร่งตบตบกันเข้าอย่าเอื้อนอายใคร ฯ
๒๗๗๔ ราพร้ายแจ้งเหตุปิ้มปานวาย ชนม์เฮย
ดังหนึ่งพระกรกายขาดกลิ้ง
แซงจิตรว่าเจ้าสายสวาศพี่ แม่เอย
ตบเถิดอย่านิ่งทิ้งทอดช้าอยู่ไย ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙๖ – พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ

๒๗๗๕ มณโฑยินศับทเศร้าแสนทวี
ไป่อาจตบสามีแต่ต้อง
ท้าวโกรธฉุดเกษีดุด่า
นางขัดไปได้ต้องตบแล้วหลุดพลัน ฯ
๒๗๗๖ อสุรพงษพรหมเมศแค้นขบฟัน
ดาบศว่าออกรรฐ์อย่าเศร้า
แก้ไขรับมือมันดีกว่า
กูกจักลาหลานเจ้าบอกแล้วรเห็จจร ฯ
๒๗๗๗ ราพร้ายสุดคิดแค้นแสนสา หัสเฮย
พลันนึกว่าเชษฐาหนึ่งไท้
ครองกรุงจักวาฬปรากฎเดช
สั่งมโหทรให้รีบเมื้อเชิญมา ฯ
๒๗๗๘ ทัพนาสูรทราบให้เตรียมพล
พร้อมเสรจจับศรรณรีบเร้า
ทรงรถสู่เวหนลุเฃตร นครแฮ
จึ่งเสดจยุรยาตรเต้าสถิตย์ท้องพระโรงคัล ฯ
๒๗๗๙ ทศภักตร์โสมนัศน้อมเชษฐา
ต่างชื่นชมปรีดาพร่ำพร้อง
เชิญเสวยพระกระยาเอมโอช
นางระบำร่ำร้องขับไม้มโหรี ฯ
๒๗๘๐ เสวยเสรจจึ่งออกเอื้อนโองการ
ลาอนุชาชาญยาตรเยื้อง
กุมศรตรวจทวยหาญพร้อมเสรจ
จึงเสดจบทจรเบื้องรถแก้วแกมสุวรรณ์ ฯ
๒๗๘๑ อัศวรถคชมี่ก้องเกริกอา กาศเอย
รีบเร่งจัตุรเสนาร่าเร้า
ถึงสนามสั่งโยธาอยุดอยู่
ตามที่สี่หนามเข้าจู่จ้องโจมผจญ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙๗ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ

๒๗๗๓ จักกฤษณนิทรตรึกสู้สงคราม ยักษเฮย
จนจวบปัจฉิมยามรุ่งเร้า
จากอาศนสู่สรงงามเครื่องประดับ
เสดจออกเสนาเฝ้าอเนกหน้าน้อมเศียร ฯ
๒๗๗๔ ธยินยักษโห่อื้ออึงคนึง
ถามพิเภกพลันจึงตอบไท้
ทัพจอมจักรวาลถึงสนามยุทธ์
ขอพระยกพยุหได้ปราบเสี้ยนศึกมาร ฯ
๒๗๗๕ ฟังทูลธสั่งให้จัดพหล
สุครีพรีบเตรียมพลเพียบพื้น
สองกระษัตริย์สรงชลทรงเครื่อง เสรจแฮ
ทรงรถลิงโห่คร้านยาตรยั้งสมรภูมิ์ ฯ
๒๗๗๖ สมยาปรากฏอ้างทัพนา สูรเอย
ยืนรถกลางโยธาพรั่งพร้อม
เหนฆ่าศึกยกมาที่รบ
พลางสั่งพหลห้อมโอบหุ้มตลุมบร ฯ
๒๗๗๗ ปวงพานเรศห้าวหารสมัตถ์
โหมหักยักษประหยัดต่อสู้
ลิงฟาดยักษฟันบัดกระบี่ขบ เค้นเฮย
มารพ่ายตายคุดคู้รอดบ้างต่างหนี
๒๗๗๘ ทัพนาสูรขุ่นแค้นเคืองครัน
น้าวเหนี่ยวสายศรพลันไพล่พลิ้ว
จากแล่งลูกอนันตอเนกนับ มากนา
ต้องเหล่าพลลิงติ้วติดล้มตายหลาย ฯ
๒๗๗๙ กฤษณแผลงพรมมาศต้องรถหัก
ลงที่ถูกศรศักดิรอดสิ้น
มารนิมิตกายยักษใหญ่แซก สุดแฮ
โอษฐพลางแลบลิ้นปิดป้องแสงสูรย์ ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%84%A2%C3%A0%C2%B9%E2%84%A2"
เครื่องมือส่วนตัว