โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๙๔
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์) |
||
| แถว 45: | แถว 45: | ||
พระเสดจโดยเกยแก้ว สู่ห้องทองผธม ฯ | พระเสดจโดยเกยแก้ว สู่ห้องทองผธม ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
| - | แผ่นที่ ๓๗๗ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร | + | ===แผ่นที่ ๓๗๗ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร=== |
<tpoem> | <tpoem> | ||
๒๖๓๓ รำถึงพิคราวด้วย กรุณา | ๒๖๓๓ รำถึงพิคราวด้วย กรุณา | ||
การปรับปรุง เมื่อ 09:50, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม
แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์
| ๒๖๒๖ กำธรถาแถกน้ำ | ดำคึง | ||
| ดลภาคพื้นรำพึง | จะส้อน | ||
| ร่ายเวทวิเศศขึง | ขัดสมาธิ มั่นแฮ | ||
| น้ำรอบแต่ยังร้อน | เหตุเร้นมฤตยู ฯ | ||
| ๒๖๒๗ หณุมานเมิลยักษลี้ | หลบหาย | ||
| ร่ายเวทวิเศศกลาย | กลับให้ | ||
| หางยาวนับโยชน์ขยาย | หยั่งสมุท | ||
| วงรอบอสุเรศไว้ | หว่างห้องขนดหาง ฯ | ||
| ๒๖๒๘ รึงรัดกรหวัดได้ | ตนมาร | ||
| ฉุดกระชากจากธาร | ถีบซ้ำ | ||
| เหยียบกายจิกเกษทยาน | ยืนหยัด | ||
| ฉวยชักตรีเพชรห้ำ | หั่นเหล้าขาดรอน ฯ | ||
| ๒๖๒๙ เสร็จการผลาญราพเสี้ยน | ศึกไกษย | ||
| ขุนกระบี่ดีใจ | จิกเกล้า | ||
| พาเหาะรเห็จไป | โดยด่วน | ||
| ถึงทัพคำนับเฝ้า | เทิดเกล้ามารถวาย ฯ | ||
| ๒๖๓๐ ปางพระหริรักษยั้ง | สนามรณ | ||
| บัดเร่งรูปภาพยนต์ | ยอบล้ม | ||
| กลายเปนพักตโพกรคน | เคียงหอก เหนแฮ | ||
| เหลือบพบพายุบุตรก้ม | เกษเฝ้ากลางสนาม ฯ | ||
| ๒๖๓๑ ตรัสถามความทราบเบื้อง | บาทบงสุ์ สิ้นแฮ | ||
| ชมชอบหณุมานยง | ยิ่งแกล้ว | ||
| ชี้ได้อย่งใจจง | จุดชอบ เขาแฮ | ||
| พาลักษณลิกขิตแล้ว | สั่งผ้ายพลไกร ฯ | ||
| ๒๖๓๒ นายทัพรับสั่งแล้ว | สั่งกัน | ||
| เรวเร่งขับพลขันธ์ | กลับแคล้ว | ||
| จึงประทับเทพไพชยันต์ | ยังพลับ พลาเฮย | ||
| พระเสดจโดยเกยแก้ว | สู่ห้องทองผธม ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๗๗ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
| ๒๖๓๓ รำถึงพิคราวด้วย | กรุณา | ||
| จักระงับดับโถลา | แหลกม้วย | ||
| โดยธรรมหั่นห้ำอา | ธรรมดับ ลงแฮ | ||
| อันเหตุตัดหาญด้วย | ชอบชี้เชิงธรรม์ ฯ | ||
| ๒๖๓๔ แต่จำตูจักต้อง | ไต่สวน | ||
| สาวสืบสอบสำนวน | สัตย์เนื้อ | ||
| จับจริงจัดสิ่งควร | โดยที่ ควรนา | ||
| ชอบผิดคิดไกล่เกื้อ | เกลี่ยแก้ตามการ ฯ | ||
| ๒๖๓๕ มินานท่าตริแล้ว | พลันๆ ม้ายเฮย | ||
| ทวยเทพพิทยคนธรรพ์ | แห่ห้อม | ||
| รัถาท่านพาผัน | ผยองเลื่อน | ||
| มาสู่สมรภูมิ์พร้อม | พรั่งด้วยบริพาร ฯ | ||
| ๒๖๓๖ ดำริห์สติยั้ง | เยงราม แหนงนอ | ||
| สู่ยักษจักบองาม | เงื่อนแท้ | ||
| กูมาจักหาความ | สัตย์ตัด สินนา | ||
| มาใช่มาเกี่ยงแก้ | ขัดแค้นแทนมาร ฯ | ||
| ๒๖๓๗ ตริเสร็จสั่งให้หยุด | โยธา อยู่แฮ | ||
| ใช้ยักษ์เชิญอสุรา | รีบเต้า | ||
| ฝูงเทพทั่วท้าวอา | ราธน์เรียก มาฤๅ | ||
| นักบวชนักบุญเจ้า | ปู่ไม้มาชุม ฯ | ||
| ๒๖๓๘ สิบเศียรทราบเหตุคร้าม | ความจริง อยู่นา | ||
| แต่มรณะนึกทรอึง | ออกแก้ | ||
| จักสืบจักสอบถึง | พิสูตร์ ก็ดี | ||
| มือพ่ายปากไป่แพ้ | ดอกได้เห็นกัน ฯ | ||
| ๒๖๓๙ พลันยกพยุหยาตรย้าย | พลคลา ถึงแฮ | ||
| ครพราบกราบอัยกา | กล่างพ้อง | ||
| เดิมหลานพบพรหมจา | รีนาฎ หนึ่งเฮย | ||
| หลงป่ากำพร้าร้อง | ร่ำให้ตามมา ฯ | ||
