โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๙๔
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 09:50, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม
แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์
๒๖๒๖ กำธรถาแถกน้ำ | ดำคึง | ||
ดลภาคพื้นรำพึง | จะส้อน | ||
ร่ายเวทวิเศศขึง | ขัดสมาธิ มั่นแฮ | ||
น้ำรอบแต่ยังร้อน | เหตุเร้นมฤตยู ฯ | ||
๒๖๒๗ หณุมานเมิลยักษลี้ | หลบหาย | ||
ร่ายเวทวิเศศกลาย | กลับให้ | ||
หางยาวนับโยชน์ขยาย | หยั่งสมุท | ||
วงรอบอสุเรศไว้ | หว่างห้องขนดหาง ฯ | ||
๒๖๒๘ รึงรัดกรหวัดได้ | ตนมาร | ||
ฉุดกระชากจากธาร | ถีบซ้ำ | ||
เหยียบกายจิกเกษทยาน | ยืนหยัด | ||
ฉวยชักตรีเพชรห้ำ | หั่นเหล้าขาดรอน ฯ | ||
๒๖๒๙ เสร็จการผลาญราพเสี้ยน | ศึกไกษย | ||
ขุนกระบี่ดีใจ | จิกเกล้า | ||
พาเหาะรเห็จไป | โดยด่วน | ||
ถึงทัพคำนับเฝ้า | เทิดเกล้ามารถวาย ฯ | ||
๒๖๓๐ ปางพระหริรักษยั้ง | สนามรณ | ||
บัดเร่งรูปภาพยนต์ | ยอบล้ม | ||
กลายเปนพักตโพกรคน | เคียงหอก เหนแฮ | ||
เหลือบพบพายุบุตรก้ม | เกษเฝ้ากลางสนาม ฯ | ||
๒๖๓๑ ตรัสถามความทราบเบื้อง | บาทบงสุ์ สิ้นแฮ | ||
ชมชอบหณุมานยง | ยิ่งแกล้ว | ||
ชี้ได้อย่งใจจง | จุดชอบ เขาแฮ | ||
พาลักษณลิกขิตแล้ว | สั่งผ้ายพลไกร ฯ | ||
๒๖๓๒ นายทัพรับสั่งแล้ว | สั่งกัน | ||
เรวเร่งขับพลขันธ์ | กลับแคล้ว | ||
จึงประทับเทพไพชยันต์ | ยังพลับ พลาเฮย | ||
พระเสดจโดยเกยแก้ว | สู่ห้องทองผธม ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๗๗ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
๒๖๓๓ รำถึงพิคราวด้วย | กรุณา | ||
จักระงับดับโถลา | แหลกม้วย | ||
โดยธรรมหั่นห้ำอา | ธรรมดับ ลงแฮ | ||
อันเหตุตัดหาญด้วย | ชอบชี้เชิงธรรม์ ฯ | ||
๒๖๓๔ แต่จำตูจักต้อง | ไต่สวน | ||
สาวสืบสอบสำนวน | สัตย์เนื้อ | ||
จับจริงจัดสิ่งควร | โดยที่ ควรนา | ||
ชอบผิดคิดไกล่เกื้อ | เกลี่ยแก้ตามการ ฯ | ||
๒๖๓๕ มินานท่าตริแล้ว | พลันๆ ม้ายเฮย | ||
ทวยเทพพิทยคนธรรพ์ | แห่ห้อม | ||
รัถาท่านพาผัน | ผยองเลื่อน | ||
มาสู่สมรภูมิ์พร้อม | พรั่งด้วยบริพาร ฯ | ||
๒๖๓๖ ดำริห์สติยั้ง | เยงราม แหนงนอ | ||
สู่ยักษจักบองาม | เงื่อนแท้ | ||
กูมาจักหาความ | สัตย์ตัด สินนา | ||
มาใช่มาเกี่ยงแก้ | ขัดแค้นแทนมาร ฯ | ||
๒๖๓๗ ตริเสร็จสั่งให้หยุด | โยธา อยู่แฮ | ||
ใช้ยักษ์เชิญอสุรา | รีบเต้า | ||
ฝูงเทพทั่วท้าวอา | ราธน์เรียก มาฤๅ | ||
นักบวชนักบุญเจ้า | ปู่ไม้มาชุม ฯ | ||
๒๖๓๘ สิบเศียรทราบเหตุคร้าม | ความจริง อยู่นา | ||
แต่มรณะนึกทรอึง | ออกแก้ | ||
จักสืบจักสอบถึง | พิสูตร์ ก็ดี | ||
มือพ่ายปากไป่แพ้ | ดอกได้เห็นกัน ฯ | ||
๒๖๓๙ พลันยกพยุหยาตรย้าย | พลคลา ถึงแฮ | ||
ครพราบกราบอัยกา | กล่างพ้อง | ||
เดิมหลานพบพรหมจา | รีนาฎ หนึ่งเฮย | ||
หลงป่ากำพร้าร้อง | ร่ำให้ตามมา ฯ | ||