โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 09:44, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

วิรุญจำบังออกรบกำบังตนไล่แทงวานร

แผ่นที่ ๓๖๙ – พระพินิตพินัย

๒๕๗๗ พลอัษฎงค์แหลกล้มเหลือลาญ ชีพแฮ
เล็ดลอดสู่จิตรการกล่าวถ้อย
ว่าปิ่นอัษฎงค์ราญศึกชีพ มลายแฮ
นายจิตรการทราบคล้อยเคลื่อนเฝ้าทูรรบิล ฯ
๒๕๗๘ จอมบุรินทร์จาฤกรู้โกรธา ยิ่งแฮ
โผนเผ่นขึ้นนิลพาหุห้าว
เร่งพลรีบเร็วมาถึงที่ รบแฮ
เหนมนุษยวานรท้าวกระทืบม้าสังพหล ฯ
๒๕๗๙ เหวยพลมารเร่งเข้าโจมจับ มนุษยเฮย
กองจิตรารรับขับแสะร้า
แยกเปนปีกกากลับตีตลบ หลังแฮ
ฟอนฟาดลิงเสียถ้าแทตย์กลุ้มรุมณรงค์ ฯ
๒๕๘๐ สิบแปดมงกุฎได้ทฤษดี
ลิงพ่ายพลอสุรีไล่สท้าน
โกรธประหนึ่งอัคนีเผาพฤกษ์ พลุ่งแฮ
ต่างเผ่นโผนออกต้านต่อด้วยอสุรินทร ฯ
๒๕๘๑ นิลขันฟันอสฟุรกลิ้งตายกลาด เกลื่อนนา
นิลเอกจับอัศวฟาดคว่างคว้าง
ปิงคลาสุรเสนฆาฏเข่นยักษ มรณแฮ
ม้ามอดมารม้วยบ้างหลีกลี้หนีซอน ฯ
๒๕๘๒ จอมนครทฤกได้ยลพลา แหลกแฮ
พิโรธดำริห์หาเหตุแก้
อัดใจร่ายเวทกายาวับ หายเฮย
โลดไล่แทงลิงแพ้พ่ายล้มลาญปราณ ฯ
๒๕๘๓ อวตารเหนหลากด้วยโยธี
ตายแตกอุตลุดหนีตื่นเต้า
ไม่เหนราพจักรีตรองกริ่ง ใจนา
ถามพิเภกน้อมเกล้ากล่าวถ้อยทูลแถลง ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๐ – พระพินิตพินัย

๒๕๘๔ จงแผลงพรหมมาศล้างแสะอรินทร์ เสียเทอญ
ทรงสดับจับศรศิลป์เหนี่ยวน้าว
แผลงผลาญอัศวนิลพาหุ ลเอียดเอย
พลพินาศกลาดด้าวกระบี่ฟื้นคืนคง ฯ
๒๕๘๕ เอกองค์ราพร้ายวิรุณจำ บังแฮ
เสียแสะเสียพลดำริห์เร้น
เปลื้องพัตรโพกบริกำม์เกิดรูป พยนต์นา
ถือหอกขับอัศวเต้นต่อต้านต่างสกนธ์ ฯ
๒๕๘๖ ร่ายมนต์ดานมืดคลุ้มธาตรี
อสุรลอบเหาะลีลาศเต้า
ถึงอังกาศคิรีพักพบ สวาแฮ
คอนหาบผลไม้เฃ้าสู่ห้องคูหา ฯ
๒๕๘๗ อสุราหมายแม่นแม้นนักพรต เนาฤๅ
ร่ายเวทกำบังบดสู่ถ้ำ
ยลโฉมอรงามชดเฉกเทพ ธิดานา
แลเลิศลักษณล้ำเล่ห์แม้นสาวสวรรค์ ฯ
๒๕๘๘ โดยพลันคลายเวทให้เห็นสกนธ์
จึ่งกล่าวสารอนุสนธิ์เพราะพร้อง
เราหนีพระภุชพลขอพัก แหล่งแม่
ภอรุ่งจักลาน้องแน่งน้อยอย่าถวิล ฯ
๒๕๘๙ วารินทรฟังพจน์ให้สเทินจิตร นางนา
ยินพระนามจักรกฤษณนึกได้
ชรอยราพหลบศรสิทธิ์มาสู่ เรานา
เห็นเลศเราแกล่ใกล้จักพ้นทุกข์รทม ฯ
๒๕๙๐ ทรามชมสนองถ้อยราพกำธร ท่านเอย
จักพักสำนักนิ์นอนที่นี้
เราเห็นไม่พ้นศรราเมศร์ แผลงนา
เชิญท่านไปหลบลี้แหล่งให้ไกลเรา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๑ – พระพินิตพินัย

๒๕๙๑ นงเยาวสงเคราะห์ชี้ทางจรัล เทิญแม่
จงแนะเขาวินันตกเต้า
ราพรีบถับไศลพลันนฤมิตร กายแฮ
เลกเล่หตัวไรเข้าแทรกส้อนฟองชล ฯ
๒๕๙๒ ฝ่ายพยนต์รูปราพร้ายรำบาน อยู่นา
แกว่งหอกควบไหยทยานยุทธกล้า
แทงลิงแตกขจายผลาญชีพมอด ม้วยแฮ
วานเรศต่างรุมเร้ารูปนั้นฤๅหนี ฯ
๒๕๙๓ พระตรีภูวนารถน้าวศรพลาย วาตแฮ
แผลงภาพยนตร์มลายแหลกแล้ว
เกิดเปนตระบัดตายสามคาบ คืนนา
ฉงนจิตรพระจักรแก้วกล่าวถ้อยถามโหร ฯ
๒๕๙๔ พิเภกโอนศิรน้อมทูลยุบล พระเอย
รูปราพภาพยนตร์เศกซร้อม
ตัวมันเหลื่อมไปดลอังกาศ ไศลนา
ขอพระแผลงฃ่ายล้อมรูปร้ายมารยา ฯ
๒๕๙๕ โปรดบัญชาสั่งให้หณุมาน
ถามฆาฏอสุรลาญชีพแล้ว
ราพยันตจักบันดาลเปนพัตร อยู่แฮ
สดับพยากรแผ้วผ่องพ้นพันทวี ฯ
๒๕๙๖ จักรีกรายหัดถ์น้าวศรทรง แผลงแฮ
เปนข่ายเพชรเวียนวงเจดชั้น
สั่งบุตรพระพายจงจรพิฆาฏ มารเฮย
วายุบุตรรับสั่งซั้นเสริดแท้ถึงคอย ฯ
๒๕๙๗ ลอยแลอังกาศล้ำเลิศคีรี
ลงพักพื้นธรณีเนตรไซ้
ดูรอยบาทยักษีสบส่ำ สวาแฮ
ตามหาบคอนผลไม้มีอื้ออึงมา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๒ – พระพินิตพินัย

๒๕๙๘ วายุบุตรอยุดกล่าวถ้อยถามพา นรแฮ
เองหาบผลพฤกษ์มามากล้ำ
จักไปแห่งใดหวาฤๅเหล่า เองเอย
ขนส่งใครในถ้ำเร่งแจ้งความจริง ฯ
๒๕๙๙ ลิงป่าเกรงกราบเบื้องบาทกบินทร์ บอกแฮ
ข้าส่วยวานรินทรนาฎเจ้า
ในถ้ำมณีนิลอังกาษ นานนา
ต้องส่งผลเฌอเช้าค่ำน้อมนางเสวย ฯ
๒๖๐๐ กระบินทร์ยินเอ่ยอ้างนามยุพาน
เปรมกระมลเบิกบานชื่นช้อย
ดังได้วิมานสฐานฤดีด่วน เดินแฮ
ตามเหล่าลิงป่าคล้อยสู่ถ้ำยืนถวิล ฯ
๒๖๐๑ เข้าหายุพินด้วยเพศพานร นี้ฤๅ
นางไม่ชื่นสโมสรสิช้า
เสียการพระสี่กรกูจัก นิมิตรเอย
เปนมนุษยหนุ่มหน้าแน่งน้อยเฉลิมศรี ฯ
๒๖๐๒ ถามเทวีอาจรู้ราพไป ใดนา
หญิวชิดชายพิศไสมยมาทแม้น
ประสงคสิ่งใดใดโดยฦก ตื้นฤๅ
คงทราบไม่ยากแค้นคิดแล้วอัญชลี ฯ
๒๖๐๓ นึกคุณตรีเนตรเจ้าจอมไกร ลาศเอย
หนึ่งนึกคุณภูวไนยนารถน้าว
หน่วงจิตรร่ายเวทไสยสาตรสิทธิ์ ฤทธิ์แฮ
กลายกลับเท่ห์เล่ห์ท้าวเทพไท้ในสวรรค์ ฯ
๒๖๐๔ ผิวพรรณภักตรผ่องพริ้มเพราพราย
มงกุฎทรงโชติฉายเฉิดเกล้า
ทอดกรกรีดกรุยกรายกระหยับ ย่างนา
งามดุจเลขาเข้าสู่ถ้ำศีขรินทร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๓ – พระราชนิพนธ์

๒๖๐๕ บุตรพระพายชายเนตรค้นในคู หาเฮย
ยลอนงค์หนึ่งดูเพริศพริ้ม
งามเลิศเฉิดโฉมตรูตาติด ใจแฮ
หวามวาบปลาบอกปิ้มป่วนปลื้มลืมตน ฯ
๑๖๐๖ ลัดแลงแฝงหลืบถ้ำถึงนาง
นั่งชิดสะกิดพลางพร่ำพร้อง
ไฉนจึ่งนุชเนากลางป่าเปลี่ยว ฉะนี้นา
บุญส่งคงคู่น้องเพื่อนเจ้าเนาไศล ฯ
๒๖๐๗ วานรินทร์ร้องหวีดว้าหวั่นใจ
สทกสเทิ้นหฤไทยถดลี้
ใครหนออาจมาในไพรแต่ เดียวฤๅ
แม่ตอบจะเซ้าซี้จึ่งแสร้งสนองคำ ฯ
๒๖๐๘ ตัวข้าข้าบาทเจ้าโลกา
มีผิดท่านสาปมาสถิตยถ้ำ
ทราบเรื่องเร่งเรวคลาไคลจาก เราแฮ
หน่วงหนักจักพลอยซ้ำผิดต้องพานตน ฯ
๒๖๐๙ อนิจจาอ้าอกต้องกรรมกรณ์
บอกพี่พอทราบสมรอย่าป้อง
เยียไฉนเมื่อใดอรจักสุด สาปนา
เผื่อพี่พอช่วยน้องมากน้อยตามแรง ฯ
๒๖๑๐ โทษข้าถ้าได้พบหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารจักเปลื้อง
เท่านี้และนิ่งนานเจียวนุช พี่เอย
ก่นแต่แกล้งยักเยื้องอยู่ให้ป่วยการ ฯ
๒๖๑๑ หณุมานคือพี่แล้วโฉมเฉลา
จักช่วยส่งนงเยาว์ยาตรฟ้า
ไมตรีพี่ฝากเสาวลักษณ์รับ เรียมฤๅ
ฉวยสไบไขว่คว้าขยับต้องลองใจ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๔ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๒ ไฮ้อไรไขว่คว้าใช่ควรเคย
ยินเล่ากลับมาเฉลยลักเค้า
ทราบอยู่อย่าลวงเลยเหลือสด นักพ่อ
ไป่เชื่อชายเช่นเจ้าจักสู้ศึกอสูร ฯ
๒๖๑๓ ทหารพระพิศณุนั้นเปนพา นรเฮย
ขนเพชรเขี้ยวแก้วปรากฎแจ้ง
ยามหาวหากเหนดาราเด่น เดือนแฮ
ใช่เช่นเจ้าชู้แกล้งอวดกล้ากลัวจริง ฯ
๒๖๑๔ แสนงอนข้อนเถิดเจ้าตามใจ
แต่อย่าวอนอ้อนไปฟากฟ้า
พลางแผลงฤทธิเกรียงไกรเปนกระบี่ ขาวแฮ
รเห็จเหาะหาวโอษฐอ้าอร่ามด้วยเดือนดาว ฯ
๒๖๑๕ สาวสวรรค์หวั่นหวีดป้องปิดภักตร์
วายุบุตรปลอบนงลักษณ์แนบข้าง
เชิญค้านทหารจักรกฤษณผิด ไฉนแม่
ต้องอย่างรางวัลบ้างก่อนเมื้อเมืองบน ฯ
๒๖๑๖ ทราบแล้วเจ้าเลิสล้ำฤทธิรงค์
เหมือนว่าเมตตาจงส่งข้า
หน่วงหนักพวักพะวงไยป่วย การนา
ราชกิจจะติดช้าเช่นนี้ดีไฉน ฯ
๒๖๑๗ จักไปประยุทธด้วยไพรี
ข้องบ่วงห่วงมารศรีสุดเปลื้อง
บิดเบือนเงื่อนเทวีหน่วงราช การแฮ
นงลักษณอย่ายักเยื้องหย่อนให้สมหวัง ฯ
๒๖๑๘ พลางตระโบมโลมลูบเกี้ยวกอดผสาน
สองสบสุดศุขสราญร่วมรู้
ลูกลมลเลิงลานลืมเหนื่อย
นางพะวงหลงชู้ชื่นล้ำลืมสวรรค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๕ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๙ เสร็จสองสมสวาศแล้วพานร ถามแฮ
นางแนะทางกำธรที่เร้น
สองกิจต่างทางจรจำแยก สองแฮ
สองวิตกอกเต้นจากถ้ำดำเนิน ฯ
๒๖๒๐ ถึงแท่นปากถ้ำทอดทรวงอา ไลยนอ
สองเลือกปลิดมาลาแลกให้
พานรร่ำพรรณนาขอโทษ ทัณฑ์นอ
นางชอ้อนวอนไหว้ผิดพลั้งขอษมา ฯ
๒๖๒๑ สองสั่งสองโศกส้วมสอดกัน แสงแฮ
กลับคิดราชกิจพลันข่มสร้อย
จงจัดพัตรกระสันสนิทแน่น แฟ้นนา
ช้อนเชิดอนุชน้อยคว่างขึ้นหาวหาย ฯ
๒๖๒๒ เสร็จส่งนงลักษณแล้วพานร
แสดงเดชเดินอัมพรผาดผ้าย
ดลแดนสิทันดรดูสมุทร เหนแฮ
ฟองใหญ่ไปเคลื่อนย้ายที่ยั้งยลฉงน ฯ
๒๖๒๓ แปลงตนโตเติบแม้นพรหมมาน
โจมจับฟองชลธารแหวกพ้อง
ไพรีรากษษทยานเข้ายุทธ แย้งแฮ
ดำโดดโลดกลางท้องสมุทแม้นจักรผัน ฯ
๒๖๒๔ ชลธานฉานฉ่าครื้นโครมดัง
ขุนวิรุณจำบังฟาดต้อง
ลูกลมจ่อมจมยังพื้นภาค สมุทแฮ
ผลันผลุดผุดขึ้นพ้องราพรื้อรำบาน ฯ
๒๖๒๕ หณุมานหาญหักยื้อคทา ราพเอย
มารสะบัดพลัดมือมาเพลี่ยงพลั้ง
กระบีตีอสุรสาหัสบอบ ช้ำแฮ
สุดเจบสุดจะยั้งอยู่ต้านทานกร ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%84%A2%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C"
เครื่องมือส่วนตัว