จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 09:35, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ตั้งพิธีชุบกายให้เป็นเพชร หนุมานสะกดพานางมณโฑมาเย้าหยอกจนเสียพิธี
แผ่นที่ ๓๖๐ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๕๑๔ พงษภาณุมาศได้ | | สดับสาร
|
| เหนชอบเช่นหณุมาน | | กล่าวอ้าง
|
| ลูกลมล่องลมทยาน | | ยังนิเวศน์
|
| สะกดยักษลักเข้าข้าง | | แท่นแก้วมณโฑ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๑๕ ยลนางหลับสนิทอุ้ม | | องค์อร
|
| เถาถีบทางอัมพร | | ผาดฟ้า
|
| ถึงที่ยี่สิบกร | | กอบตรบะ กิจแฮ
|
| วางอนุชเทียบหน้า | | ปลุกเปลื้องมนต์สดม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๑๖ ร้องตวาดเหวยท้าวยี่ | | สิบมือ
|
| นางนี่เมียใครหือ | | ใคร่แจ้ง
|
| มัวหลับสับเงาปรือ | | จะป่น เปิงแฮ
|
| ฉวยชักผ้าห่มแกล้ง | | หยอกเย้ยหยาบหยาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๑๗ มณโฑร้องกรีดคว้า | | กอดผัว
|
| จอมราพรู้ศึกตัว | | หวาดสดุ้ง
|
| เผยเนตรพบลิงพัว | | พันหยอก เมียแฮ
|
| เหลืออดพิโรธฟุ้ง | | โลดขึ้นยืนยัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๑๘ ฉวยชักคันฉัตรต้อน | | ตีสวา
|
| สามต่อฤทธิอสุรา | | ร่ำล้อ
|
| รบพลางผัดกันมา | | ยื้อหยอก นางแฮ
|
| ท้าวราพเหลือรับท้อ | | จิตรยั้งยืนตลึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๑๙ ลูกลมหลอนหลอกเย้ย | | ยิ้มหยัน
|
| ฉะมั่นขันตีขัน | | แตกเปรี้ยง
|
| เมียตัวสิตาชัน | | ฉุนโกรธ ฉิวแฮ
|
| เมียท่านฉกมาเพี้ยง | | ลูกไม้กลางไพร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๐ หาไม่จะฆ่าให้ | | วายปราณ
|
| เกรงจะล่วงโองการ | | ท่านใช้
|
| กล่าวเสร็จจึ่งสามทหหาร | | เหาะกลับ มาแฮ
|
| ทูลพระนรายน์ไท้ | | ท่านซร้องสรเสริญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๖๑ – พระพินิตพินัย
|
|
| ๒๕๒๑ ทศเศียรแสนโศกเศร้า | | เสียพิธี อุมงค์เอย
|
| มนต์เสื่อมซ้ำมหิษี | | เสื่อมพริ้ง
|
| อุ้มองค์อัคเทวี | | กลับสู่ วังแฮ
|
| ถึงแท่นทอดองค์กลิ้ง | | กลอกเกล้าเกลือกเขนย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๒ เสวยอาดูรขุ่นแค้น | | เคืองอรินทร์
|
| กรก่ายภักตร์ผธมถวิล | | เทวศเศร้า
|
| ใครหนอจักปราปทมิฬ | | มนุษยเหล่า ลิงเอย
|
| คิดขัดสนจนเช้า | | แจ่มจ้าจรัสไถง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๓ หวลหฤทัยนึกได้ | | โดยหมาย
|
| ท้าวสัทธาสูรสหาย | | เอกอ้าง
|
| อีกองค์พระหลานชาย | | ชาญเชี่ยว มนต์เฮย
|
| จำจักมามามล้าง | | อริให้ผุยผง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๔ สรงเสรจเสด็จออกอื้อน | | โองการ
|
| สั่งมโหทรมาร | | มาตย์ท้าว
|
| ให้แต่งทูตถือสาสน์ | | สู่อัษ ฎงค์เฮย
|
| เชิญพระสหายห้าว | | ช่วยให้เศิกไกษย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๕ ให้หามาทั้งพระ | | หลานขลัง มนต์นา
|
| นามวิรุณะจำบัง | | ฤทธิแกล้ว
|
| เนาในพระราชวัง | | จาฤก นครแฮ
|
| อมาตยรับโองการแล้ว | | ออกให้เขียนสาส์น ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๖ ลานทองใส่กล่องแก้ว | | ลัญจกร ปทับแฮ
|
| สาสนเสร็จมโหทร | | สั่งใช้
|
| นนทจิตรจุ่งไปนคร | | เอกอัษ ฎงค์เอย
|
| โดยราชประสงค์ให้ | | รีบร้อนจรดล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๗ นนทไพรีให้รีบ | | ไปยัง
|
| จาฤกนครวัง | | เลิศด้าว
|
| หาวิรุณะจำบัง | | ขุนราพ มานา
|
| โดยราชบัญชาท้าว | | เร่งร้อนเรวการ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๖๒ – พระพินิตพินัย
|
|
| ๒๕๒๘ สองมารรับสาสน์แล้ว | | ทูลลา ราพแฮ
|
| ร้องเผ่นขึ้นม้าคลา | | ต่างแคล้ว
|
| นนทจิตรเร่งอัศวา | | ดลอัษ ฏงค์เอย
|
| ลงจากอัศดรแล้ว | | รีบแจ้งราชสาส์น ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๒๙ มารนำมารทูตเฝ้า | | สัทธา สูรนา
|
| มารอ่านสาสน์ลงทา | | เกิดร้อน
|
| ด้วยรามลักษณ์พาลพา | | พลพวก กบี่เอย
|
| หักด่านผลาญยักษต้อน | | พยุหตั้งรณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๐ วงษราพออกรบสิ้น | | ชีวา มากเอย
|
| มันยิ่งเหิมยุทธหา | | ห่อนยั้ง
|
| เชิญสหายยกโยธา | | ทัพปราบ อรินทร์เอย
|
| ให้เลื่องฦๅนามตั้ง | | ตลอดฟ้าดินไปลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๑ อสุราได้สดับกริ้ว | | ไกรเกรียง
|
| กทืบบาทตวาดเสียง | | สนั่นก้อง
|
| เหม่มานุษยมันเพียง | | แมลงหวี่ น้อยนอ
|
| จักฆ่าให้สิ้นพ้อง | | พวกอ้ายทระนง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๒ ทรงประภาศแล้วสั่ง | | ขุนมาร
|
| ให้ตรวจเตรียมทวยหาญ | | ฮึกพร้อม
|
| กูจักยกไปราญ | | ศึกช่วย สหายแฮ
|
| นนทกาสูรน้อม | | น้อบคล้ายคลาเกณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๓ นายเวรไตรตรวจพร้อม | | จตุรงค์
|
| พลคชไหยยง | | ยุทธห้าว
|
| พลเท้าเหล่าทระนง | | นับสิบ สมุทแฮ
|
| เทียบรถคอยเสด็จท้าว | | แทตยเข้ากราบทูล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๔ สัทธาสูรเสด็จห้อง | | สรงคนธ์ ธารเอย
|
| ทรงเครื่องเรืองรยับยล | | ยิ่งล้ำ
|
| ทรงมงกุฎกลีบภกล | | กระเจียก จรูญเฮย
|
| ทรงพระแสงศรซ้ำ | | สอดทั้งพระคทา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๖๓ – พระพินิตพินัย
|
|
| ๒๕๓๕ บทจรมาขึ้นรถ | | เทียมสีห ราชเอย
|
| ได้ฤกษยกโยธี | | ลั่นฆ้อง
|
| เนืองอเนกพลลี | | ลาล่วง อรัญแฮ
|
| พลรถบทจรก้อง | | กึกพื้นไผทไหว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๖ นนทไพรีทูตนั้น | | จึงจา ฤกเอย
|
| ลงจากแสะอสุรา | | รีบเฝ้า
|
| ทูลว่าราพลงกา | | เกิดศึก ใหญ่แฮ
|
| สมเด็จบิตุลาเศร้า | | โศกร้อนหฤไทย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๗ ไม่มีใครอาจเอื้อม | | ออกสง ครามนา
|
| พระจึ่งเชิญสหายองค์ | | ร่วมไร้
|
| หวังให้ช่วยการณรงค์ | | ราญศึก มนุษย์แฮ
|
| ตรัสสั่งเชญิเสด็จให้ | | สู่ด้าวลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๘ จอมจาฤกสดับกริ้ว | | เกรียงไกร
|
| กทืบบาทอาศนไหว | | หวั่นก้อง
|
| แหมมนุษยทะนงใจ | | กูจัก ผลาญเฮย
|
| ทั้งทัพพลพรรค์พ้อง | | ไปให้เหลือหลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๓๙ ทรงดำรัสสั่งซั้น | | เสนี เรวเฮย
|
| จงจัดพลพาชี | | ชาติแกล้ว
|
| ให้ครบสิบสมุทมี | | เราจัก ไปแฮ
|
| ช่วยบิตุลราชแผ้ว | | เพิกเสี้ยนทรชน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๔๐ นนทสูรรับจัดพร้อม | | พรรค์พา ชีเอย
|
| หนึ่งแดงหนึ่งจันทรา | | หนึ่งเลื่อม ลานแฮ
|
| หมู่สิบสมุทถ้วน | | เทียบทั้งดุรงค์ทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๔๑ อสุรพงษพรหมเมศเข้า | | สรงคง คาเอย
|
| ประดับสรรพวรองค์ | | อร่ามฟ้า
|
| ขัดคทาวุธกรทรง | | แสงหอก เสด็จแฮ
|
| ทรงสถิตยนิบพาหุม้า | | เผ่นผ้ายบทจร ฯ
|
| | |
|