จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 09:03, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตขอกินนมมารดา และออกรบจนตาย
แผ่นที่ ๓๑๗ – ขุนพินิจจัย
|
๒๒๑๓ อินทรชิตล่าลี้ | | ลุลง กาเอย
|
สู่พระแม่ตลึงทรง | | โศกพร้อง
|
จรจัดพิธีประสงค์ | | ไฉนถูก ศรแฮ
|
ยักบว่าสาตรลักษณ์ต้อง | | ลูกทั้งพลไปลย ฯ
|
|
|
๒๒๑๔ กลับกรุงหวังดื่มน้ำ | | นมชน นีนอ
|
นางทราบให้เสพยจน | | เสร็จแล้ว
|
ศรหลุดราพแลมณ | | โฑลู่ ไท้แฮ
|
นางว่าศึกฮึกแกล้ว | | เพราะด้วยสีดา ฯ
|
|
|
๒๒๑๕ ทศเศียรฟังสุดแค้น | | เคืองนาง
|
โอรสเหนระคาง | | ขุ่นข้อง
|
อาษาออกศึกพลาง | | ชนกมอบ ศรแฮ
|
จำจิตรแขงใจต้อง | | รับแล้วทูลวอน ฯ
|
|
|
๒๒๑๖ ฝากชนนิครแด่เจ้า | | ลงกา
|
ฝากสุวรรณกันยุมา | | มิ่งแก้ว
|
ฝากสองปิยบุตรา | | แลบริ วารแฮ
|
เสร็จฝากเสร็จสั่งแล้ว | | อสุรเมื้อมาปราง ฯ
|
|
|
๒๒๑๗ ถึงสถิตเหนือแท่นแก้ว | | แน้บกัน ยุมาเอย
|
ถอนทอดหฤไทยกระศัลย | | โศกพร้อง
|
อรินราชรุกโรมรัน | | พลพิ นาศนา
|
ตัวพี่อาวุธต้อง | | เจ็บปิ้มชนม์มลาย ฯ
|
|
|
๒๒๑๘ กันยุมากำสรดรื้อ | | รำพรรณ์
|
สุรฤทธิ์ปราบสรวงสวรรค์ | | เรียบฟ้า
|
ไปควรด่วนอาสัญ | | ศึกมนุษย์ น้อยนา
|
โอรสจักกำพร้า | | พรากไร้บิตุรงค์ ฯ
|
|
|
๒๒๑๙ สนมนางต่างรทดเศร้า | | สลดศรี
|
หวิวหวาดหฤไทย์ทวี | | เทวศว้า
|
ที่รักพระสามี | | จะตัก ไษยแฮ
|
ชลเนตรนางนองหน้า | | ซบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๘ – ขุนพินิจจัย
|
๒๒๒๐ อินทรชิตพิศภักตรพร้อม | | นางใน
|
เสียวสลดแสนอาไลย | | พร่ำพร้อง
|
สมรโศกสักเท่าใด | | ชีพพี่ คืนฤๅ
|
กรรมจวบจำลาน้อง | | ทั่วหน้านวลอนงค์ ฯ
|
|
|
๒๒๒๑ มารครวญหวนกลับกล้า | | จรดล สั่งแฮ
|
กาลจักรับจัดพหล | | เสร็จแล้ว
|
อินทรชิตสรงสกนธ์ | | โสรจสุ คันธนา
|
ทรงรัตพัตราแผ้ว | | เครื่องพร้อมเพรางาม ฯ
|
|
|
๒๒๒๒ สู่มณโฑแล้วราพ | | โศกา ครวญนอ
|
ชนนิศรถั่งชลนา | | ร่ำไห้
|
หวังลูกเนื่องในมหา | | ขัติยสืบ วงษ์เฮย
|
ปรปักษปองปราบได้ | | เหตุท้าวมเมอหลง ฯ
|
|
|
๒๒๒๓ ลูกลามาดุเรศให้ | | พรไชย สิทธินา
|
ราพรีบสู่รถไคล | | เคลื่อนแล้ว
|
ผันผินเพ่งมาใน | | นัคเรศ เพ่งเอย
|
ปรางวิเชียรเฉิดแพร้ว | | พรากร้างแรมสูญ ฯ
|
|
|
๒๒๒๔ ถวิลถึงชนกทั้ง | | มารดา
|
นวนรฦกกันยุมา | | นาฎน้อง
|
กลับภักตรจวบแร้งกา | | ฉาบโฉบ ธงนอ
|
เสียงโห่ดุจเสียงร้อง | | ร่ำไห้ครวญคราง ฯ
|
|
|
๒๒๒๕ โลทันกลายรูปแม้น | | ลิงไพร
|
หน้าราชสีหแปรไป | | เพศม้า
|
เครื่องสูงโชตควันไฟ | | ราพวิตก ลางแฮ
|
ภอลุเนินซากล้า | | สั่งให้รณรงค์ ฯ
|
|
|
๒๒๒๖ พลยักษต่ออยุทธด้วย | | พลพาน เรศเฮย
|
ต่างฮึกต่างเหี้ยมหาญ | | หักแกล้ว
|
พวกลิงฆ่าพวกมาร | | ตายแตก ถอยแฮ
|
ถึงน่ารถอสุรแล้ว | | หลบร้อนอลมาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๙ – ขุนพินิจจัย
|
๒๒๒๗ พงษพรหมโกรธเกรี้ยวเชี่ยว | | ชักศร แผลงฮา
|
ถูกระบี่ชีพมรณ์ | | กลาดพื้น
|
พรหมมาศพระแผลงรอน | | รถยักษ ทลายแฮ
|
เกิดพยุพัดลิงฟื้น | | ฝ่ากลุ้มรุมประจัญ ฯ
|
|
|
๒๒๒๘ ราพพิโรธแผลงสาตรต้อง | | ชงค์ลักษณ เป่าเฮย
|
ศรหลุดทรงแผลงยักษ | | คว่ำหน้า
|
อสุรเป่าสาตรคลอนชัก | | หลุดเสียบ เพลาแฮ
|
พระลักษณเหยียบบ่าคว้า | | เกษได้โบยมาร ฯ
|
|
|
๒๒๒๙ อสุรินทรบอบช้าคว่าง | | จักรไป
|
พระปราบจักรพลปลัย | | แหลกแล้ว
|
มารรั่นเหาะลับใน | | เมฆอ่าน เวทเอย
|
เกลื่อนสาตรพิรุณแคล้ว | | ตกต้องลิงมลาย ฯ
|
|
|
๒๒๓๐ พระถามพิเภกด้วย | | ดาลฉงน
|
สาตรตกพั่งห่าฝน | | เฟื่องร้าย
|
รณราพละจักกล | | กอบเล่ห์ ไฉนฤๅ
|
โหรว่ามารหลานผ้าย | | ลอบขึ้นเมฆิน ฯ
|
|
|
๒๒๓๑ ทราบทรงพลายราตต้อง | | อิทระ ชิตฮา
|
กระบี่ฟื้นโผนผละ | | รอดม้วย
|
พรหมมาตพระยกจะ | | แผลงอิก ครั้งแฮ
|
พิเภกทูลห้ามด้วย | | อสุรได้พรพรหม ฯ
|
|
|
๒๒๓๒ แม้เศียรขาดตกพื้น | | ดินพลัน
|
เพลิงเกิดดุจไฟกัลป์ | | โลกยไหม้
|
พานรัตนรับเศียรมัน | | มีอยู่ พรหมแฮ
|
พระสั่งองคตให้ | | สูท้าวธาดา ฯ
|
|
|
๒๒๓๓ หลานอินทรเหาะลุไท้ | | พรหมประทาน พานเอย
|
กระบี่กลับพระแผลงผลาญ | | ราพแล้ว
|
ขาดกรขาดเศียรมาร | | กระเด็นจาก กายอา
|
องคตเชิดพานแก้ว | | รับเกล้าไว้ถวาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๐ – ขุนพินิจจัย
|
๒๒๓๔ อับศรเทเวศรซร้อง | | อวยพร พระเอย
|
เลิกทัพนำเศียรจร | | ลุเฝ้า
|
เศียรยักษ์กลอกเนตรหลอน | | หลอกเลิก ขนงแฮ
|
รามว่ามารพาลเค้า | | ฆ่าแล้วยังคะนอง ฯ
|
|
|
๒๒๓๕ ไฉนเศียรราพจักสิ้น | | เสียพยศ
|
โหรว่าทรงผลาญหมด | | ทรากเกล้า
|
พระตรัสสั่งองคต | | เหาะเชิด เศียรฮา
|
พรหมมาศพระแผลงเข้า | | เขนมล้างเศียรสูญ ฯ
|
|
|
๒๒๓๖ พลมารเหลือม้วยกลับ | | กรุงทูล ท้าวนา
|
ทศภักตรทราบโศกพูล | | เทวศไห้
|
จัดพลพยุหยูร | | ยาตรจัก วาฬแฮ
|
เหนศพโอรสไท้ | | ยกขึ้นตักครวญ ฯ
|
|
|
๒๒๓๗ ปากหนึ่งว่าลูกล้ำ | | ฦๅรณ รงค์เอย
|
สองว่าปราบเทพนน | | ภพฟ้า
|
สามว่าศุขทุกขกระมล | | เคยร่วม คิดนอ
|
สีว่าฤทธิ์เชี่ยวกล้า | | กลับแพ้มนุษยรอน ฯ
|
|
|
๒๒๓๘ ห้าหกว่าสาตรเจ้า | | สองศรี
|
แผลงเศอกสองคราวมี | | เดชก้อง
|
เจ็ดว่าเสร็จไพรี | | จักเศก ถวัลย์นา
|
แปดว่าพิเภกพร้อง | | พร่ำแจ้งศึกผลาญ ฯ
|
|
|
๒๒๓๙ เก้าว่าเจ้าดับสิ้น | | เศียรขาด สูญเฮย
|
กรจากกายนอนอนาถ | | แนบพื้น
|
สิบว่าสู่มาตุราช | | ในนิเวศน์ เวียงนอ
|
ท้าวกอดศพอุ้มสอื้น | | เสร็จขึ้นรถสุวรรณ ฯ
|
|
|
๒๒๔๐ ทศเศียรสั่งให้เลิก | | กลับลง กาเอย
|
โดยด่วนเร่งจตุรงค์ | | รีบแคล้ว
|
ลุกรุงยกศพองค์ | | เอารศ ราชแฮ
|
ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | | อสุรแจ้งยุบลนาง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๑ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าสวัสดิประวัติ
|
๒๒๔๑ มณโฑอรรคเรศทั้ง | | สใภ้นาง
|
ทรางข่าวอินทรชิตวาง | | ชีพแล้ว
|
รันทดหฤไทยพลาง | | ลีลาศ
|
ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | | แห่งท้าวทศเศียร ฯ
|
|
|
๒๒๔๒ ถึงสถิตยที่ใกล้ศพ | | อสุรี
|
พิศสกลอินทรีย์ | | เลือดย้อย
|
เศียรกรห่อนจักมี | | ติดกับ กายนา
|
สองก่นกำสรดสร้อย | | โศกดิ้นแดยัน ฯ
|
|
|
๒๒๔๓ นางมณโฑว่าโอ้ | | เอารส แม่เอย
|
เหม่อมิตรทุกทิศหมด | | ปราบได้
|
การใดด่วนเด็ดปลด | | ปลิดชีพ พ่อเฮย
|
กายแม่หมายมอบให้ | | แก่เจ้าเผาผี ฯ
|
|
|
๒๒๔๔ กันยุมาว่าอกโอ้ | | บดิศร
|
เรืองฤทธิเดชกำจร | | จบหล้า
|
ฤๅควรพ่ายมนุษย์บร | | ปักษชีพ มลายเฮย
|
พระสลัดสละข้า | | บาททั้งสองดไนย ฯ
|
|
|
๒๒๔๕ สองนารีร่ำไห้ | | จนสลบ ลงเอย
|
ปางปิ่นอสุรภพ | | ผ่านเผ้า
|
กรรแสงสุดแรงซบ | | ภักตรนิ่ง แน่นา
|
ฝ่ายพวกกำนัลเถ้า | | แก่แสร้โศกศัลย์ ฯ
|
|
|
๒๒๔๖ ท้าวนางต่างด่วนเข้า | | อยู่งาน นวดเอย
|
ชะโลมลูบสุคนธ์ธาร | | ชื่นชื้น
|
ทั่วองค์พระจอมมาร | | กับนาฎ สองนา
|
สามกระษัตริย์กลับฟื้น | | สติตั้งดำรงองค์ ฯ
|
|
|
๒๒๔๗ มณโฑกลับร่ำรื้อ | | รำพรรณ
|
ถึงพระโอรสอัน | | มอดม้วย
|
อ้าพ่อบ่ควรบัน | | ไลยจาก แม่เลย
|
เปนเหตุทั้งนี้ด้วย | | ชนกเจ้าใหลหลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๒ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าสวัสดิประวัติ
|
๒๒๔๘ เชื่อกนิฐนาฎพร้อง | | พจนา
|
แสนเสน่ห์นางสีดา | | คลั่นไคล้
|
พามาอยู่ลงกา | | กลก่อ เพลิงเฮย
|
เฉกชักปรปักษให้ | | ล่มล้างเมืองมาร ฯ
|
|
|
๒๒๔๙ เกิดการรณยุทธด้วย | | รามลักษณ์
|
ราญรุกบุกหาญหัก | | รบเร้า
|
ผลาญชีพพระลูกรัก | | จากอก แม่เอย
|
พระจะอาไลยเจ้า | | สักน้อยฤๅมี ฯ
|
|
|
๒๒๕๐ ยี่สิบโสตรสดับถ้อย | | เทวี
|
ดาลเดือดดังอัคคี | | คลอกหล้า
|
หมายมาดพิฆาฏสี | | ดาเด็ด สวาศนา
|
จับพระขรรค์คมกล้า | | เสด็จท้องพระโรงคัล ฯ
|
|
|
๒๒๕๑ บรรฦาสิงหนาทก้อง | | โกลา หลเฮย
|
เหวยส่ำอสุรเสนา | | เหล่านี้
|
เรวเร่งจัดโธธา | | ขบวนยาตร
|
กูจะรีบลาศลี้ | | บั่นเกล้าสีดา ฯ
|
|
|
๒๒๕๒ ปวงยักษ์ยลราชแค้น | | จักผลาญ นางนา
|
เปาวนาสูรมาร | | มาตยไท้
|
เหนราพบ่หาญทาน | | ราเมศ ได้แฮ
|
ทราบตรหนักพระจักได้ | | เผด็จด้าวลงกา ฯ
|
|
|
๒๒๕๓ แม้ว่านางม้วยจัก | | ได้อนงค์ ใดนอ
|
ถวายพระหริวงษทรง | | จักรแก้ว
|
พงษยักษจักปลดปลง | | ชีวิตร หมดเฮย
|
ดำริหดังนี้แล้ว | | เบี่ยงถ้อยทูลแถลง ฯ
|
|
|
๒๒๕๔ ซึ่งพระองค์จักมล้าง | | นางวาย ชีพฤๅ
|
ใช่ดนัยจักกลาย | | กลับฟื้น
|
โตรโลกย์ทั่วทั้งหลาย | | จักติ เตียนแฮ
|
พระอย่าตริแต่ตื้น | | ชอบซึ้งจึ่งควร ฯ
|
| | |
|