จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 09:03, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตขอกินนมมารดา และออกรบจนตาย
แผ่นที่ ๓๑๗ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๑๓ อินทรชิตล่าลี้ | | ลุลง กาเอย
|
| สู่พระแม่ตลึงทรง | | โศกพร้อง
|
| จรจัดพิธีประสงค์ | | ไฉนถูก ศรแฮ
|
| ยักบว่าสาตรลักษณ์ต้อง | | ลูกทั้งพลไปลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๔ กลับกรุงหวังดื่มน้ำ | | นมชน นีนอ
|
| นางทราบให้เสพยจน | | เสร็จแล้ว
|
| ศรหลุดราพแลมณ | | โฑลู่ ไท้แฮ
|
| นางว่าศึกฮึกแกล้ว | | เพราะด้วยสีดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๕ ทศเศียรฟังสุดแค้น | | เคืองนาง
|
| โอรสเหนระคาง | | ขุ่นข้อง
|
| อาษาออกศึกพลาง | | ชนกมอบ ศรแฮ
|
| จำจิตรแขงใจต้อง | | รับแล้วทูลวอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๖ ฝากชนนิครแด่เจ้า | | ลงกา
|
| ฝากสุวรรณกันยุมา | | มิ่งแก้ว
|
| ฝากสองปิยบุตรา | | แลบริ วารแฮ
|
| เสร็จฝากเสร็จสั่งแล้ว | | อสุรเมื้อมาปราง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๗ ถึงสถิตเหนือแท่นแก้ว | | แน้บกัน ยุมาเอย
|
| ถอนทอดหฤไทยกระศัลย | | โศกพร้อง
|
| อรินราชรุกโรมรัน | | พลพิ นาศนา
|
| ตัวพี่อาวุธต้อง | | เจ็บปิ้มชนม์มลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๘ กันยุมากำสรดรื้อ | | รำพรรณ์
|
| สุรฤทธิ์ปราบสรวงสวรรค์ | | เรียบฟ้า
|
| ไปควรด่วนอาสัญ | | ศึกมนุษย์ น้อยนา
|
| โอรสจักกำพร้า | | พรากไร้บิตุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๙ สนมนางต่างรทดเศร้า | | สลดศรี
|
| หวิวหวาดหฤไทย์ทวี | | เทวศว้า
|
| ที่รักพระสามี | | จะตัก ไษยแฮ
|
| ชลเนตรนางนองหน้า | | ซบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๘ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๒๐ อินทรชิตพิศภักตรพร้อม | | นางใน
|
| เสียวสลดแสนอาไลย | | พร่ำพร้อง
|
| สมรโศกสักเท่าใด | | ชีพพี่ คืนฤๅ
|
| กรรมจวบจำลาน้อง | | ทั่วหน้านวลอนงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๑ มารครวญหวนกลับกล้า | | จรดล สั่งแฮ
|
| กาลจักรับจัดพหล | | เสร็จแล้ว
|
| อินทรชิตสรงสกนธ์ | | โสรจสุ คันธนา
|
| ทรงรัตพัตราแผ้ว | | เครื่องพร้อมเพรางาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๒ สู่มณโฑแล้วราพ | | โศกา ครวญนอ
|
| ชนนิศรถั่งชลนา | | ร่ำไห้
|
| หวังลูกเนื่องในมหา | | ขัติยสืบ วงษ์เฮย
|
| ปรปักษปองปราบได้ | | เหตุท้าวมเมอหลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๓ ลูกลามาดุเรศให้ | | พรไชย สิทธินา
|
| ราพรีบสู่รถไคล | | เคลื่อนแล้ว
|
| ผันผินเพ่งมาใน | | นัคเรศ เพ่งเอย
|
| ปรางวิเชียรเฉิดแพร้ว | | พรากร้างแรมสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๔ ถวิลถึงชนกทั้ง | | มารดา
|
| นวนรฦกกันยุมา | | นาฎน้อง
|
| กลับภักตรจวบแร้งกา | | ฉาบโฉบ ธงนอ
|
| เสียงโห่ดุจเสียงร้อง | | ร่ำไห้ครวญคราง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๕ โลทันกลายรูปแม้น | | ลิงไพร
|
| หน้าราชสีหแปรไป | | เพศม้า
|
| เครื่องสูงโชตควันไฟ | | ราพวิตก ลางแฮ
|
| ภอลุเนินซากล้า | | สั่งให้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๖ พลยักษต่ออยุทธด้วย | | พลพาน เรศเฮย
|
| ต่างฮึกต่างเหี้ยมหาญ | | หักแกล้ว
|
| พวกลิงฆ่าพวกมาร | | ตายแตก ถอยแฮ
|
| ถึงน่ารถอสุรแล้ว | | หลบร้อนอลมาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๙ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๒๗ พงษพรหมโกรธเกรี้ยวเชี่ยว | | ชักศร แผลงฮา
|
| ถูกระบี่ชีพมรณ์ | | กลาดพื้น
|
| พรหมมาศพระแผลงรอน | | รถยักษ ทลายแฮ
|
| เกิดพยุพัดลิงฟื้น | | ฝ่ากลุ้มรุมประจัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๘ ราพพิโรธแผลงสาตรต้อง | | ชงค์ลักษณ เป่าเฮย
|
| ศรหลุดทรงแผลงยักษ | | คว่ำหน้า
|
| อสุรเป่าสาตรคลอนชัก | | หลุดเสียบ เพลาแฮ
|
| พระลักษณเหยียบบ่าคว้า | | เกษได้โบยมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๙ อสุรินทรบอบช้าคว่าง | | จักรไป
|
| พระปราบจักรพลปลัย | | แหลกแล้ว
|
| มารรั่นเหาะลับใน | | เมฆอ่าน เวทเอย
|
| เกลื่อนสาตรพิรุณแคล้ว | | ตกต้องลิงมลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๐ พระถามพิเภกด้วย | | ดาลฉงน
|
| สาตรตกพั่งห่าฝน | | เฟื่องร้าย
|
| รณราพละจักกล | | กอบเล่ห์ ไฉนฤๅ
|
| โหรว่ามารหลานผ้าย | | ลอบขึ้นเมฆิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๑ ทราบทรงพลายราตต้อง | | อิทระ ชิตฮา
|
| กระบี่ฟื้นโผนผละ | | รอดม้วย
|
| พรหมมาตพระยกจะ | | แผลงอิก ครั้งแฮ
|
| พิเภกทูลห้ามด้วย | | อสุรได้พรพรหม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๒ แม้เศียรขาดตกพื้น | | ดินพลัน
|
| เพลิงเกิดดุจไฟกัลป์ | | โลกยไหม้
|
| พานรัตนรับเศียรมัน | | มีอยู่ พรหมแฮ
|
| พระสั่งองคตให้ | | สูท้าวธาดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๓ หลานอินทรเหาะลุไท้ | | พรหมประทาน พานเอย
|
| กระบี่กลับพระแผลงผลาญ | | ราพแล้ว
|
| ขาดกรขาดเศียรมาร | | กระเด็นจาก กายอา
|
| องคตเชิดพานแก้ว | | รับเกล้าไว้ถวาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๐ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๓๔ อับศรเทเวศรซร้อง | | อวยพร พระเอย
|
| เลิกทัพนำเศียรจร | | ลุเฝ้า
|
| เศียรยักษ์กลอกเนตรหลอน | | หลอกเลิก ขนงแฮ
|
| รามว่ามารพาลเค้า | | ฆ่าแล้วยังคะนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๕ ไฉนเศียรราพจักสิ้น | | เสียพยศ
|
| โหรว่าทรงผลาญหมด | | ทรากเกล้า
|
| พระตรัสสั่งองคต | | เหาะเชิด เศียรฮา
|
| พรหมมาศพระแผลงเข้า | | เขนมล้างเศียรสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๖ พลมารเหลือม้วยกลับ | | กรุงทูล ท้าวนา
|
| ทศภักตรทราบโศกพูล | | เทวศไห้
|
| จัดพลพยุหยูร | | ยาตรจัก วาฬแฮ
|
| เหนศพโอรสไท้ | | ยกขึ้นตักครวญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๗ ปากหนึ่งว่าลูกล้ำ | | ฦๅรณ รงค์เอย
|
| สองว่าปราบเทพนน | | ภพฟ้า
|
| สามว่าศุขทุกขกระมล | | เคยร่วม คิดนอ
|
| สีว่าฤทธิ์เชี่ยวกล้า | | กลับแพ้มนุษยรอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๘ ห้าหกว่าสาตรเจ้า | | สองศรี
|
| แผลงเศอกสองคราวมี | | เดชก้อง
|
| เจ็ดว่าเสร็จไพรี | | จักเศก ถวัลย์นา
|
| แปดว่าพิเภกพร้อง | | พร่ำแจ้งศึกผลาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๙ เก้าว่าเจ้าดับสิ้น | | เศียรขาด สูญเฮย
|
| กรจากกายนอนอนาถ | | แนบพื้น
|
| สิบว่าสู่มาตุราช | | ในนิเวศน์ เวียงนอ
|
| ท้าวกอดศพอุ้มสอื้น | | เสร็จขึ้นรถสุวรรณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๐ ทศเศียรสั่งให้เลิก | | กลับลง กาเอย
|
| โดยด่วนเร่งจตุรงค์ | | รีบแคล้ว
|
| ลุกรุงยกศพองค์ | | เอารศ ราชแฮ
|
| ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | | อสุรแจ้งยุบลนาง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๑ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าสวัสดิประวัติ
|
|
| ๒๒๔๑ มณโฑอรรคเรศทั้ง | | สใภ้นาง
|
| ทรางข่าวอินทรชิตวาง | | ชีพแล้ว
|
| รันทดหฤไทยพลาง | | ลีลาศ
|
| ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | | แห่งท้าวทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๒ ถึงสถิตยที่ใกล้ศพ | | อสุรี
|
| พิศสกลอินทรีย์ | | เลือดย้อย
|
| เศียรกรห่อนจักมี | | ติดกับ กายนา
|
| สองก่นกำสรดสร้อย | | โศกดิ้นแดยัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๓ นางมณโฑว่าโอ้ | | เอารส แม่เอย
|
| เหม่อมิตรทุกทิศหมด | | ปราบได้
|
| การใดด่วนเด็ดปลด | | ปลิดชีพ พ่อเฮย
|
| กายแม่หมายมอบให้ | | แก่เจ้าเผาผี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๔ กันยุมาว่าอกโอ้ | | บดิศร
|
| เรืองฤทธิเดชกำจร | | จบหล้า
|
| ฤๅควรพ่ายมนุษย์บร | | ปักษชีพ มลายเฮย
|
| พระสลัดสละข้า | | บาททั้งสองดไนย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๕ สองนารีร่ำไห้ | | จนสลบ ลงเอย
|
| ปางปิ่นอสุรภพ | | ผ่านเผ้า
|
| กรรแสงสุดแรงซบ | | ภักตรนิ่ง แน่นา
|
| ฝ่ายพวกกำนัลเถ้า | | แก่แสร้โศกศัลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๖ ท้าวนางต่างด่วนเข้า | | อยู่งาน นวดเอย
|
| ชะโลมลูบสุคนธ์ธาร | | ชื่นชื้น
|
| ทั่วองค์พระจอมมาร | | กับนาฎ สองนา
|
| สามกระษัตริย์กลับฟื้น | | สติตั้งดำรงองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๗ มณโฑกลับร่ำรื้อ | | รำพรรณ
|
| ถึงพระโอรสอัน | | มอดม้วย
|
| อ้าพ่อบ่ควรบัน | | ไลยจาก แม่เลย
|
| เปนเหตุทั้งนี้ด้วย | | ชนกเจ้าใหลหลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๒ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าสวัสดิประวัติ
|
|
| ๒๒๔๘ เชื่อกนิฐนาฎพร้อง | | พจนา
|
| แสนเสน่ห์นางสีดา | | คลั่นไคล้
|
| พามาอยู่ลงกา | | กลก่อ เพลิงเฮย
|
| เฉกชักปรปักษให้ | | ล่มล้างเมืองมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๙ เกิดการรณยุทธด้วย | | รามลักษณ์
|
| ราญรุกบุกหาญหัก | | รบเร้า
|
| ผลาญชีพพระลูกรัก | | จากอก แม่เอย
|
| พระจะอาไลยเจ้า | | สักน้อยฤๅมี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๕๐ ยี่สิบโสตรสดับถ้อย | | เทวี
|
| ดาลเดือดดังอัคคี | | คลอกหล้า
|
| หมายมาดพิฆาฏสี | | ดาเด็ด สวาศนา
|
| จับพระขรรค์คมกล้า | | เสด็จท้องพระโรงคัล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๕๑ บรรฦาสิงหนาทก้อง | | โกลา หลเฮย
|
| เหวยส่ำอสุรเสนา | | เหล่านี้
|
| เรวเร่งจัดโธธา | | ขบวนยาตร
|
| กูจะรีบลาศลี้ | | บั่นเกล้าสีดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๕๒ ปวงยักษ์ยลราชแค้น | | จักผลาญ นางนา
|
| เปาวนาสูรมาร | | มาตยไท้
|
| เหนราพบ่หาญทาน | | ราเมศ ได้แฮ
|
| ทราบตรหนักพระจักได้ | | เผด็จด้าวลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๕๓ แม้ว่านางม้วยจัก | | ได้อนงค์ ใดนอ
|
| ถวายพระหริวงษทรง | | จักรแก้ว
|
| พงษยักษจักปลดปลง | | ชีวิตร หมดเฮย
|
| ดำริหดังนี้แล้ว | | เบี่ยงถ้อยทูลแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๕๔ ซึ่งพระองค์จักมล้าง | | นางวาย ชีพฤๅ
|
| ใช่ดนัยจักกลาย | | กลับฟื้น
|
| โตรโลกย์ทั่วทั้งหลาย | | จักติ เตียนแฮ
|
| พระอย่าตริแต่ตื้น | | ชอบซึ้งจึ่งควร ฯ
|
| | |
|