จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
รุ่นปัจจุบันของ 08:55, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์ต้องศรพรหมมาสตร์ และนางสีดามาเยี่ยมพลยังสนามรบ
แผ่นที่ ๓๐๑ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๑๐๑ อินทรชิตสถิตยเบื้อง | | ฅอคชินทร์
|
| เหนพระลักษณ์กับกระบินทร์ | | สติพลั้ง
|
| จบพรหมมาศศักดิศิลป์ | | เหนือเกษ
|
| วางพาดสายหมายรัง | | หน่วงน้าวแผลงหลาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๒ เปนศรกลาดเกลื่อนทั้ง | | ที่รบ สนั่นเฮย
|
| ต้องพระลักษณล้มสลบ | | เล่ห์ม้วย
|
| ต้ององคตสุครีพซรบ | | แซร่วแน่ นิ่งนา
|
| ต้องสิบแปดมงกุฎด้วย | | ดาษล้มรเนนนอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๓ ทวยแทตยซรัดสาตรต้อง | | พลนิกาย
|
| แต่กระบี่บุตรพระพาย | | หนึ่งเว้น
|
| อินทรชิตเสร็จสมหมาย | | ตบหัตถ์ ลั่นเอย
|
| ให้ประโคมเครื่องเหล้น | | โห่ร้องอึงอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๔ หณุมานเหนสับฎร์ต้อง | | พานรินทร์
|
| อำมเรศน้าวศิลป์แผลง | | พระน้อง
|
| ร้องตวาดว่าเหวยอินทร์ | | ไฉนกลับ ใจนา
|
| กริ้วโกรธโลดลิ่วจ้อง | | ง่าเงื้อตรีตระลึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๕ เหยียบงาขวาคว้าจับ | | คันศิลป์
|
| ซ้ายหักฅอคชินทรอินทร์ | | งูบง้ำ
|
| ขุนยักษหวดขุนกระบินทร | | เจบทั่ว สกลพ่อ
|
| ตกติดเศียรสารฃว้ำ | | สลบปิ้มชนม์ขษัย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๖ อินทรชิตคิดเล่ห์ได้ | | ดังประสงค์ เสร็จเอย
|
| ให้เลิกหมู่จัตุรงค์ | | ยาตรเต้า
|
| นิมิตรหายร่างกลายคง | | คืนรูป ยักษนา
|
| ถึงนครขึ้นเฝ้า | | ชนกท้าวปราไสย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๗ รบรับขับเคี่ยวสู้ | | จนเยน เจียวนา
|
| เปนต่อฤๅพ่อเหน | | ขัดข้อง
|
| อินทรชิตว่าคิดเปน | | กลฬ่อ มล้างเฮย
|
| พรหมมาศอาจหาญต้อง | | พระลักษณม้วยพลมรณ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๒ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๑๐๘ ตบหัดถ์ตรัสว่าสิ้น | | เสร็จประสงค์ แล้วฮา
|
| เรืองเดชสืบสุริยวงษ | | ยักษได้
|
| ไม่เสียที่เปนพงษ | | พรหมเมศ เลยพ่อ
|
| เหนื่อยหนักพักผ่อนให้ | | ศุขซั้นเสวยรมย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๙ สนทยาราเมศร์ร้อน | | ทรวงถวิล
|
| ยามเที่ยงเสียงศิลป์ยิน | | โห่เร้า
|
| เกรงพ่ายเหล่าไพรินทร์ | | พระเสดจ ด่วนเอย
|
| กับกระบี่ชมพูพาลเต้า | | สว่างด้วยศรจันทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๐ เหนพลน้อยใหญ่ต้อง | | สาตรหมด
|
| วายุบุตรกอดฅอคช | | หมอบม้วย
|
| หลานอินทรอีกเอารส | | สุรียเทพย์
|
| ทั้งสิบแปดมกุฎด้วย | | สูดสิ้นเสียชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๑ กำสรดสลดเศร้า | | ซรุดลง พร่ำเอย
|
| โอ้สุครีพหณุมานอง | | คตนี้
|
| ศักดานุภาพยง | | ยุทธพ่าย ไฉนนา
|
| เสียทีรักจากชี้ | | โฉดซ้ำเสียหลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๒ เหลือบเหนพระลักษณต้อง | | ศราวุธ
|
| รีบเสดจถึงจึ่งฉุด | | หน่อยน้อย
|
| ค่อยชักไม่เคลื่อนหลุด | | พิลาปร่ำ พิไรเอย
|
| สุดโศรกสุดสิ้นลห้อย | | แน่วน้อยลมฆาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๓ พลพฤนทร์เหนพระเศร้า | | โศรกสลบ
|
| ต่างโศรกกำสรดซรบ | | สลบด้วย
|
| สารันรีบเรวตลบ | | ทูลทศ ภักตร์นา
|
| ว่าพระรามมาม้วย | | หมดทั้งพลลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๔ ทศเศียรสิบโอฐอ้า | | สรวลสรร
|
| ยี่สิบหัดถ์พร้อมกัน | | ตบก้อง
|
| มโหทรรีบไปพลัน | | บอกนาฎ นางนา
|
| ให้ออกเยียนผัวน้อง | | จักได้เหนจริง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๓ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๑๑๕ มโหทรรับสั่งแล้ว | | ลีลา
|
| แจ้งรหัสตรีชฎา | | เสร็จสิ้น
|
| นางทูลอรรคชายา | | ทราบโศรก กระสรรเอย
|
| แสนเทวศเด็จแดดิ้น | | เนตรน้ำพราวพรู ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๖ ตรีชฎากราบบาทแล้ว | | แถลงไข
|
| จงระงับโศกาไลย | | โปรดเกล้า
|
| สองกระษัตริย์ว่าตายไฉน | | ข้าหลาก จิตรนา
|
| เชิญเสดจพระแม่เจ้า | | จักแจ้งการจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๗ สีดาทรงสดับได้ | | สติมา
|
| เหนชอบตรีชฎา | | กล่าวถ้อย
|
| ชวนขึ้นบุษบกคลา | | จรัศแข่ง แขเฮย
|
| เรวรีบถึงจึ่งคล้อย | | เคลื่อนเลี้ยงลงเดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๘ เหนศพสังเวชโอ้ | | หณุมาน
|
| เรืองฤทธิฤๅมารผลาญ | | ชีพได้
|
| หวนคิดพระอวตาร | | เดินด่วน ถึงแฮ
|
| กราบบาทพร่ำร่ำไห้ | | ลเหี่ยลห้อยผอยผธม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๑๙ ตรีชฎาโศกสร้อยค่อย | | ประคององค์ ปลุกเอย
|
| เยาวเรศดำรงคง | | ชีพฟื้น
|
| ทูลว่าพระหริวงษ | | ยังไม่ ม้วยนา
|
| เออพูดภอใจชื้น | | ฤรู้จริงไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๐ นางสนองบุษบกนี้ | | เสมอจักร แก้วนา
|
| หญิงม่ายขึ้นเล่ห์ชัก | | ฉุดไว้
|
| ปางเมื่อทศภักตรลัก | | ไปลอบ สรวงเอย
|
| อรรคราชว่าม้วยไหว้ | | เสี่ยงขึ้นเห็จโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๑ หนึ่งนารายน์แบ่งภาคล้าง | | อาธรรม์
|
| ฤๅจักม้วยกลางหัน | | ห่อนต้อง
|
| เชิญกลับสู่สวนขวัญ | | เสวยศุข สราญเอย
|
| ยินชอบนบเทพยพร้อง | | ฝากแล้วเสดจจร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๔ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๑๒๒ ครั้นถึงนบนิ้วเสี่ยง | | สัตยา ธิฐานนา
|
| เอื้อนออกนามเทวา | | ทั่วแล้ว
|
| เสรจสถิตบุษบกคลา | | ด้วยเดช สัตยเอย
|
| เหินรเห็จดลสวนแก้ว | | หยุดขึ้นตำหนักเนา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๓ พิเภกหาผลพฤกษได้ | | มาครบ ครันเอย
|
| ทราบเหตุไปที่รบ | | โศรกเศร้า
|
| เหนวายุบุตรสลบซรบ | | สังเกต แจ้งแฮ
|
| อ่านเวทเป่าลมเข้า | | โอฐได้สติคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๔ ชวนกันนวดฟั้นพระ | | จักรา ฟื้นเอย
|
| ตรัสซักโหรหายา | | กอบใช้
|
| ชมพูพาลว่าภูผา | | จักรกรด ผันเอย
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๕ ทรงฟังตรัสสั่งให้ | | วายุบุตร ไปเอย
|
| กระบี่รับเหิรรุดลุ | | แหล่งนั้น
|
| เหนจักกรดผันหยุด | | ดุจกล่าว แน่แฮ
|
| ลงจรดเทพย์ถานชั้น | | จึ่งแจ้งความประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๖ เทเวศทราบเหตุแล้ว | | ยินดี บอกเอย
|
| โอรสพระศุลี | | ประสาศไว้
|
| ให้ช้อนแบกคิรี | | เก็บไม่ ได้นา
|
| เราจักช่วยไปได้ | | เสร็จเฝ้าพาคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๗ ขุนกระบินทรยินชอบช้อน | | ภูผา ได้แฮ
|
| ทวยเทพย์ช่วยแบกมา | | แกล่ใกล้
|
| จักวางแผนพสุธา | | ลดไม่ ลงเฮย
|
| ถามเทเวศบอกให้ | | ลดตั้งฝั่งอุดร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๒๘ วายุพัดโอสถฟุ้ง | | รศขจร ตลบเอย
|
| ต้องอนุชพานรศร | | หลุดฟื้น
|
| กราบบาทพระสี่กร | | แถลงลักษณ์ ศึกเฮย
|
| เสร็จเลิกพลโครมคร้าน | | กลับเข้าขันธวาร ฯ
|
| | |
|