จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 06:46, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์
แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้ | | วายุ บุตรเฮย
|
โดยพิเภกบอกรบุ | | อย่าช้า
|
แต่ปัญจะสินธุ | | มีอยุทธ ยาเฮย
|
ฃอต่อสองขนิฐฃ้า | | ข่าวแจ้งความจริง ฯ
|
|
|
๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำ | | ลอยหวิว
|
ยังยุคนธรฉิว | | ฉับผ้าย
|
เหนรถระพีปลิว | | เปลวเปล่ง มานา
|
โผนยุดฉวยฉุดท้าย | | รถท้าวทินกร ฯ
|
|
|
๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่า | | ราหู จับเฮย
|
ภอพระผินภักตรดู | | ผาดคล้อย
|
เปนเพลิงกรดลุกวู | | สวามอด ไหม้ฮือ
|
เหลือแต่ขนเพชร์น้อย | | หนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
|
|
|
๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อ | | ยุดรถ เรานา
|
จำจะชุบถามจรด | | เรื่องรู้
|
สามคาบเศกมนต์พจน์ | | พึมเป่า ไปฮา
|
เปนรูปพานเรศผู้ | | เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
|
|
|
๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อม | | รพิถาม ความเอย
|
ลิงนบทูลนามตาม | | แต่ต้น
|
จวบจนอนุชาราม | | รบอุป ราชนา
|
ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้น | | อุรไท้แทบมลาย ฯ
|
|
|
๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้ง | | จะวาย ชีพเอย
|
ฃ้ารับโองการนรายน์ | | รีบเต้า
|
หายาจะจวนสาย | | เสียรับ สั่งแฮ
|
จึ่งจู่จับรถเฝ้า | | เทพยรั้งรอจร ฯ
|
|
|
๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้า | | ตามจักร
|
ซึ่งจะเสริดมนพัก | | ไป่ได้
|
เพียงแฝงแต่แสงชัก | | รถแม เมฆนอ
|
สูรีบหายาให้ | | กฤษณแก้วอนุชา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าว | | ดอยสัพ ยาแฮ
|
เรียกชื่อยาฃานรับ | | ทุกครั้ง
|
แต่หาบ่อเหนจับ | | ตัวห่อน ได้เฮย
|
ขึ้นสู่จอมภูตั้ง | | แต่ค้นจนหิว ฯ
|
|
|
๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ | | ตอบคำ
|
แลบ่อเหนเถาลำ | | ที่เลื้อย
|
พลางโอมอ่านเวทสำ | | รวมจิตร สงบนอ
|
นฤมิตรหางยาวเฟื้อย | | รวบล้อมรอบไศล ฯ
|
|
|
๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่าง | | ลำเนา ผานา
|
พันตลอดยอดขุนเฃา | | ฃอดฃ้อง
|
เรียกพลางรูดหางเดา | | ดูสัพ ยาฤๅ
|
คอยขยดขยับขยายจ้อง | | จับได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้น | | ศรีอยุทธ ยาเฮย
|
ภอพระพรตพระสัตรุ | | ออกพร้อม
|
มนตรีกระวีดุจ | | ดาวแวด จันทร์แฮ
|
หณุมานคลานน้อม | | นอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
|
|
๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้า | | จักกฤษณ์
|
เลงกระบิเผือกผิด | | ห่อนแจ้ง
|
ตรัสถามว่าอยู่ทิศ | | ถานถิ่น ใดนา
|
ท่านชื่อไรใครแกล้ง | | กลั่นใช้มาไฉน ฯ
|
|
|
๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อ | | หณุมาน
|
ทหารเอกพระอวตาร | | ติดต้อย
|
ขุนยักษทศภักตร์พาล | | ลักพระ นางนา
|
ภูวเรศแสนเทวศลห้อย | | ลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
|
|
|
๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้น | | พานร
|
เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจร | | เกริกกล้า
|
ชมพูขีดขินนคร | | สองเฃตร ควบฮือ
|
ไปเกาะลงการ้า | | ราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้อง | | พระลักษ สลบราสม
|
สมเด็จพระหริรักษ | | ตรัสใช้
|
ขอเบญจะนทีจัก | | ประกอบ ยาเอย
|
แก้พระอนุชนารถให้ | | รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
|
|
|
๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้ | | สดับคดี
|
น่าอนาถพระจรลี | | เถื่อนท้อง
|
จนจากพระลักษฒ | | สมรมิ่ง เมืองแม่
|
อีกพระลักษณมาต้อง | | สาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
|
|
|
๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ | | ทูลฉลอง
|
หมายจิตรคิดตามละออง | | บาทด้วย
|
โปรดพระอนุญาตสอง | | เราอยู่ นครแฮ
|
ทุกข์นักเจียนจักม้วย | | มุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
|
|
|
๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำ | | ปัญจนะ ทีนอ
|
ขุนกระบี่รับประ | | นตเกล้า
|
ทูลลาเหาะเหินระ | | เห็จลิบ เมฆฮา
|
ลงสู่สมรภูมิ์เข้า | | นบไท้ถวายยา ฯ
|
|
|
๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้ง | | สององค์ สั่งนา
|
พระสดับรับยาทรง | | สั่งให้
|
พิเภกรับประจง | | เสมอภาค กันพ่อ
|
วางน่าหินบดได้ | | ที่แล้วเชิญจร ฯ
|
|
|
๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำ | | เศกประ สมเอย
|
หอกหลุดแผลหายพระ | | ลักษณฟื้น
|
ลืมเนตรนบเชษฐสะ | | บายจิตร ทูลแฮ
|
ขอบพระคุณเพียบพื้น | | แผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
|
|
|
๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้น | | มลายชีพ จริงนอ
|
พี่จักบรรลัยรีบ | | ร่วมน้อง
|
พลันพระสั่งสุครีพ | | ไคลกลับ ขบวนฮา
|
พหลโห่ฮึกเหิมก้อง | | ลุยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
|
๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อม | | ดอนดง
|
เหนริปูปวงคง | | ชีพแล้ว
|
เหลาพลพวกจตุรงค์ | | เฮฮึก เหิมแฮ
|
ฃานโห่กระหึ่มแคล้ว | | เคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ
|
|
|
๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้ม | | งกงัน
|
หน้าซีดตกใจพลัน | | ดุ่มด้าว
|
ดุจใครเดจเอาฃวัญ | | ออกจาก กายนา
|
เรวรีบไปเฝ้าท้าว | | ธิราชไท้ทศศีร์ ฯ
|
|
|
๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้า | | ลงกา
|
ลิงมนุษยปวงโยธา | | ที่ม้วย
|
กลับคืนรอดชีวา | | ยกทัพ กลับแฮ
|
เหิมฮึกหาญโห่ด้วย | | เดชก้องกุลาหล ฯ
|
|
|
๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้น | | สารยักษ
|
ประดุจสายอสนีจักร | | ฟาดต้อง
|
ฉงนว่าพวกปรปักษ | | ไฉนรอด คืนแฮ
|
ตรัสสั่งให้เชิญน้อง | | รีบขึ้นมาพลัน ฯ
|
|
|
๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบ | | จรจรัล
|
ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์ | | บ่อช้า
|
กราบทูลว่าทรงธรรม์ | | ตรัสสั่ง ข้าเฮย
|
เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลา | | เพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ
|
|
|
๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่า | | องค์อนุช รามเฮย
|
ต้องสัตรียาวุธ | | วอดนั้น
|
แก้โมกขศักดิหลุด | | คนชีพ ได้นา
|
การด่วนควรรีบซั้น | | เสด็จเฝ้าฟังการ ฯ
|
|
|
๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่ | | สิบกร
|
ฟังมโหทรถอน | | จิตรช้ำ
|
ร้อนใจดั่งไฟฟอน | | เผาลวก ทรวงนา
|
ฤๅดั่งศรสารทซ้ำ | | อกท้าวแสนทวี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
|
๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้ว | | ครรไล
|
รีบสู่พระโรงไชย | | ห่อนช้า
|
ถั่นถึงประณตไท | | ธิราชเชษ ฐาเฮย
|
คอยสดับพจนผ่านฟ้า | | จักเอื้อนโอฐไฉน ฯ
|
|
|
๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้า | | ลงกา
|
เหนพระอนุชมา | | หมอบเฝ้า
|
จึ่งเอื้อนมธุรพา | | ทีตรัส
|
ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้า | | จักแก้กลไฉน ฯ
|
|
|
๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้อง | | พลไกร
|
บอกพี่ว่ามีไชย | | รบร้า
|
ศึกแหลกป่นบันไลย | | ลาญหมด
|
มันกลับคืนชีพกล้า | | กลั่นห้าวเหิมทนง ฯ
|
|
|
๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบ | | ทันที
|
ทูลแก่ทศศีร | | เชษฐไท้
|
อันหอกโมกขศักดิ์มี | | ฤทธิรด แรงแฮ
|
เคยปราบอรินได้ | | ดุจน้ำใจถวิล ฯ
|
|
|
๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ | | ชีวัน คืนนา
|
น้องนึกน่าอัศจรรย์ | | หลากแท้
|
ชะรอยอ้ายพิเภกมัน | | บอกเหตุ เฃานา
|
โอสถประกอบแก้ | | จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้ | | จักคืน ชีพฤๅ
|
คิดยิ่งคิดสุดขืน | | จิตรแค้น
|
หนักอกพ่างเพียงปืน | | พิศมเสียด ทรวงนา
|
เจบจิตรเจบใจแข้น | | ขัดอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่ | | วานร
|
น้องจักฆ่าให้มรณ์ | | หมดนั้น
|
ฃอลาพระทรงศร | | ไปร่าย เวทแฮ
|
ตั้งกิจพิธีกั้น | | สกัดน้ำเหนือเสีย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร
|
๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำ | | จำตาย สิ้นเอย
|
ด้วยเลห์กลอุบาย | | ดั่งนี้
|
ไป่พักพวกพลกาย | | กอบยาก เหนื่อยนา
|
ฃอแต่พระอย่าชี้ | | ช่องให้ใครยิน ฯ
|
|
|
๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้า | | จอมมาร
|
ฟังพระอนุชฃาน | | พจนพร้อง
|
บันเทิงหฤไทยปาน | | อมรเสพย สวรรค์แฮ
|
ปรับหัดถ์สำรวลก้อง | | สนั่นทั้งวังหลวง ฯ
|
|
|
๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ | | ชมพลาง
|
ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์ | | กนิฐไท้
|
จึ่งเอื้อนพจนทาง | | โถมเดช น้องเอย
|
เออมิเสียทีได้ | | ดุจน้ำใจเดียว ฯ
|
|
|
๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้ | | สวามิภักดิ์ พี่เฮย
|
หาทั่วจบไกรจักร | | บ่ได้
|
ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ | | ใครเทียบ เสมอฤๅ
|
ทั้งโลกยหากยกไว้ | | แต่เจ้าโลกา ฯ
|
|
|
๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยน | | ศึกขจัด ฃจายเฮย
|
ทวยราษฎร์จะโสมนัศ | | ทั่วหน้า
|
จักเจริญศิริสวัสดิ์ | | ดุลศุข สราญแฮ
|
ด้วยเดชอนุชผล้า | | เหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
|
|
|
๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้า | | ดวงใจ พี่เอย
|
การด่วนควรพ่อไป | | เร่งเร้า
|
อำนวยพระพรไชย | | เสริมส่ง ให้แฮ
|
สบประสงค์ดังเจ้า | | คิดเกื้อขจัดบร ฯ
|
|
|
๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบ | | วันทนา
|
รับพระพรเชษฐา | | ใส่เกล้า
|
คลานคล้อยถดถอยมา | | โดยด่วน
|
จากพระโรงรีบเข้า | | สู่ห้องปรางมณี ฯ
|
| | |
|