จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 06:46, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์
แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้ | | วายุ บุตรเฮย
|
| โดยพิเภกบอกรบุ | | อย่าช้า
|
| แต่ปัญจะสินธุ | | มีอยุทธ ยาเฮย
|
| ฃอต่อสองขนิฐฃ้า | | ข่าวแจ้งความจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำ | | ลอยหวิว
|
| ยังยุคนธรฉิว | | ฉับผ้าย
|
| เหนรถระพีปลิว | | เปลวเปล่ง มานา
|
| โผนยุดฉวยฉุดท้าย | | รถท้าวทินกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่า | | ราหู จับเฮย
|
| ภอพระผินภักตรดู | | ผาดคล้อย
|
| เปนเพลิงกรดลุกวู | | สวามอด ไหม้ฮือ
|
| เหลือแต่ขนเพชร์น้อย | | หนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อ | | ยุดรถ เรานา
|
| จำจะชุบถามจรด | | เรื่องรู้
|
| สามคาบเศกมนต์พจน์ | | พึมเป่า ไปฮา
|
| เปนรูปพานเรศผู้ | | เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อม | | รพิถาม ความเอย
|
| ลิงนบทูลนามตาม | | แต่ต้น
|
| จวบจนอนุชาราม | | รบอุป ราชนา
|
| ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้น | | อุรไท้แทบมลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้ง | | จะวาย ชีพเอย
|
| ฃ้ารับโองการนรายน์ | | รีบเต้า
|
| หายาจะจวนสาย | | เสียรับ สั่งแฮ
|
| จึ่งจู่จับรถเฝ้า | | เทพยรั้งรอจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้า | | ตามจักร
|
| ซึ่งจะเสริดมนพัก | | ไป่ได้
|
| เพียงแฝงแต่แสงชัก | | รถแม เมฆนอ
|
| สูรีบหายาให้ | | กฤษณแก้วอนุชา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าว | | ดอยสัพ ยาแฮ
|
| เรียกชื่อยาฃานรับ | | ทุกครั้ง
|
| แต่หาบ่อเหนจับ | | ตัวห่อน ได้เฮย
|
| ขึ้นสู่จอมภูตั้ง | | แต่ค้นจนหิว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ | | ตอบคำ
|
| แลบ่อเหนเถาลำ | | ที่เลื้อย
|
| พลางโอมอ่านเวทสำ | | รวมจิตร สงบนอ
|
| นฤมิตรหางยาวเฟื้อย | | รวบล้อมรอบไศล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่าง | | ลำเนา ผานา
|
| พันตลอดยอดขุนเฃา | | ฃอดฃ้อง
|
| เรียกพลางรูดหางเดา | | ดูสัพ ยาฤๅ
|
| คอยขยดขยับขยายจ้อง | | จับได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้น | | ศรีอยุทธ ยาเฮย
|
| ภอพระพรตพระสัตรุ | | ออกพร้อม
|
| มนตรีกระวีดุจ | | ดาวแวด จันทร์แฮ
|
| หณุมานคลานน้อม | | นอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้า | | จักกฤษณ์
|
| เลงกระบิเผือกผิด | | ห่อนแจ้ง
|
| ตรัสถามว่าอยู่ทิศ | | ถานถิ่น ใดนา
|
| ท่านชื่อไรใครแกล้ง | | กลั่นใช้มาไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อ | | หณุมาน
|
| ทหารเอกพระอวตาร | | ติดต้อย
|
| ขุนยักษทศภักตร์พาล | | ลักพระ นางนา
|
| ภูวเรศแสนเทวศลห้อย | | ลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้น | | พานร
|
| เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจร | | เกริกกล้า
|
| ชมพูขีดขินนคร | | สองเฃตร ควบฮือ
|
| ไปเกาะลงการ้า | | ราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้อง | | พระลักษ สลบราสม
|
| สมเด็จพระหริรักษ | | ตรัสใช้
|
| ขอเบญจะนทีจัก | | ประกอบ ยาเอย
|
| แก้พระอนุชนารถให้ | | รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้ | | สดับคดี
|
| น่าอนาถพระจรลี | | เถื่อนท้อง
|
| จนจากพระลักษฒ | | สมรมิ่ง เมืองแม่
|
| อีกพระลักษณมาต้อง | | สาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ | | ทูลฉลอง
|
| หมายจิตรคิดตามละออง | | บาทด้วย
|
| โปรดพระอนุญาตสอง | | เราอยู่ นครแฮ
|
| ทุกข์นักเจียนจักม้วย | | มุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำ | | ปัญจนะ ทีนอ
|
| ขุนกระบี่รับประ | | นตเกล้า
|
| ทูลลาเหาะเหินระ | | เห็จลิบ เมฆฮา
|
| ลงสู่สมรภูมิ์เข้า | | นบไท้ถวายยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้ง | | สององค์ สั่งนา
|
| พระสดับรับยาทรง | | สั่งให้
|
| พิเภกรับประจง | | เสมอภาค กันพ่อ
|
| วางน่าหินบดได้ | | ที่แล้วเชิญจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำ | | เศกประ สมเอย
|
| หอกหลุดแผลหายพระ | | ลักษณฟื้น
|
| ลืมเนตรนบเชษฐสะ | | บายจิตร ทูลแฮ
|
| ขอบพระคุณเพียบพื้น | | แผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้น | | มลายชีพ จริงนอ
|
| พี่จักบรรลัยรีบ | | ร่วมน้อง
|
| พลันพระสั่งสุครีพ | | ไคลกลับ ขบวนฮา
|
| พหลโห่ฮึกเหิมก้อง | | ลุยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
|
|
| ๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อม | | ดอนดง
|
| เหนริปูปวงคง | | ชีพแล้ว
|
| เหลาพลพวกจตุรงค์ | | เฮฮึก เหิมแฮ
|
| ฃานโห่กระหึ่มแคล้ว | | เคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้ม | | งกงัน
|
| หน้าซีดตกใจพลัน | | ดุ่มด้าว
|
| ดุจใครเดจเอาฃวัญ | | ออกจาก กายนา
|
| เรวรีบไปเฝ้าท้าว | | ธิราชไท้ทศศีร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้า | | ลงกา
|
| ลิงมนุษยปวงโยธา | | ที่ม้วย
|
| กลับคืนรอดชีวา | | ยกทัพ กลับแฮ
|
| เหิมฮึกหาญโห่ด้วย | | เดชก้องกุลาหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้น | | สารยักษ
|
| ประดุจสายอสนีจักร | | ฟาดต้อง
|
| ฉงนว่าพวกปรปักษ | | ไฉนรอด คืนแฮ
|
| ตรัสสั่งให้เชิญน้อง | | รีบขึ้นมาพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบ | | จรจรัล
|
| ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์ | | บ่อช้า
|
| กราบทูลว่าทรงธรรม์ | | ตรัสสั่ง ข้าเฮย
|
| เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลา | | เพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่า | | องค์อนุช รามเฮย
|
| ต้องสัตรียาวุธ | | วอดนั้น
|
| แก้โมกขศักดิหลุด | | คนชีพ ได้นา
|
| การด่วนควรรีบซั้น | | เสด็จเฝ้าฟังการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่ | | สิบกร
|
| ฟังมโหทรถอน | | จิตรช้ำ
|
| ร้อนใจดั่งไฟฟอน | | เผาลวก ทรวงนา
|
| ฤๅดั่งศรสารทซ้ำ | | อกท้าวแสนทวี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
|
|
| ๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้ว | | ครรไล
|
| รีบสู่พระโรงไชย | | ห่อนช้า
|
| ถั่นถึงประณตไท | | ธิราชเชษ ฐาเฮย
|
| คอยสดับพจนผ่านฟ้า | | จักเอื้อนโอฐไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้า | | ลงกา
|
| เหนพระอนุชมา | | หมอบเฝ้า
|
| จึ่งเอื้อนมธุรพา | | ทีตรัส
|
| ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้า | | จักแก้กลไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้อง | | พลไกร
|
| บอกพี่ว่ามีไชย | | รบร้า
|
| ศึกแหลกป่นบันไลย | | ลาญหมด
|
| มันกลับคืนชีพกล้า | | กลั่นห้าวเหิมทนง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบ | | ทันที
|
| ทูลแก่ทศศีร | | เชษฐไท้
|
| อันหอกโมกขศักดิ์มี | | ฤทธิรด แรงแฮ
|
| เคยปราบอรินได้ | | ดุจน้ำใจถวิล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ | | ชีวัน คืนนา
|
| น้องนึกน่าอัศจรรย์ | | หลากแท้
|
| ชะรอยอ้ายพิเภกมัน | | บอกเหตุ เฃานา
|
| โอสถประกอบแก้ | | จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้ | | จักคืน ชีพฤๅ
|
| คิดยิ่งคิดสุดขืน | | จิตรแค้น
|
| หนักอกพ่างเพียงปืน | | พิศมเสียด ทรวงนา
|
| เจบจิตรเจบใจแข้น | | ขัดอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่ | | วานร
|
| น้องจักฆ่าให้มรณ์ | | หมดนั้น
|
| ฃอลาพระทรงศร | | ไปร่าย เวทแฮ
|
| ตั้งกิจพิธีกั้น | | สกัดน้ำเหนือเสีย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร
|
|
| ๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำ | | จำตาย สิ้นเอย
|
| ด้วยเลห์กลอุบาย | | ดั่งนี้
|
| ไป่พักพวกพลกาย | | กอบยาก เหนื่อยนา
|
| ฃอแต่พระอย่าชี้ | | ช่องให้ใครยิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้า | | จอมมาร
|
| ฟังพระอนุชฃาน | | พจนพร้อง
|
| บันเทิงหฤไทยปาน | | อมรเสพย สวรรค์แฮ
|
| ปรับหัดถ์สำรวลก้อง | | สนั่นทั้งวังหลวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ | | ชมพลาง
|
| ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์ | | กนิฐไท้
|
| จึ่งเอื้อนพจนทาง | | โถมเดช น้องเอย
|
| เออมิเสียทีได้ | | ดุจน้ำใจเดียว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้ | | สวามิภักดิ์ พี่เฮย
|
| หาทั่วจบไกรจักร | | บ่ได้
|
| ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ | | ใครเทียบ เสมอฤๅ
|
| ทั้งโลกยหากยกไว้ | | แต่เจ้าโลกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยน | | ศึกขจัด ฃจายเฮย
|
| ทวยราษฎร์จะโสมนัศ | | ทั่วหน้า
|
| จักเจริญศิริสวัสดิ์ | | ดุลศุข สราญแฮ
|
| ด้วยเดชอนุชผล้า | | เหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้า | | ดวงใจ พี่เอย
|
| การด่วนควรพ่อไป | | เร่งเร้า
|
| อำนวยพระพรไชย | | เสริมส่ง ให้แฮ
|
| สบประสงค์ดังเจ้า | | คิดเกื้อขจัดบร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบ | | วันทนา
|
| รับพระพรเชษฐา | | ใส่เกล้า
|
| คลานคล้อยถดถอยมา | | โดยด่วน
|
| จากพระโรงรีบเข้า | | สู่ห้องปรางมณี ฯ
|
| | |
|