โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๕๕
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 04:56, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานพบกับนางพิรากวนจนเข้าในเมืองได นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม
แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร
| ๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้ว | คำขยาย นางเอย | ||
| เราจักเชิญพระนารายน์ | กลับด้าว | ||
| ทั้งจะช่วยบุตรยาย | ยืนชีพ นานนา | ||
| ไฉนจักเข้าเมืองท้าว | ราพได้กลใด ฯ | ||
| ๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้ | ทางจรัญ เมืองเฮย | ||
| แม้ว่าเปนแมลงวัน | ก็ฃ้อง | ||
| เพราะจักรกรดผัดผัน | เนืองนิตย รอบนอ | ||
| ทางทะวารนั้นต้อง | ชั่งเข้าออกเสมอ ฯ | ||
| ๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้ | ขังกรง เหล็กเฮย | ||
| โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดง | โตนดโน้น | ||
| ท่านผู้วุฒิไกรจง | ตรองตริ การนา | ||
| ไปไป่ถึงที่โพ้น | จักแก้ใดไฉน ฯ | ||
| ๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้ | พอคิด | ||
| เผือจักเปนใยติด | ที่ผ้า | ||
| แม้ขึ้นชั่งหนักผิด | สังเกต กลายนอ | ||
| ตอบว่าคันชั่งช้า | คร่ำแล้วหักเอง ฯ | ||
| ๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้น | แคะไข คำเฮย | ||
| ตอบว่ามาเดียวไฉน | หน่วงช้า | ||
| เกลือกชลบ่อทันใคร | จักรับ ผิดนา | ||
| พลันยาตร์พลางเถียงท้า | เล่ห์นี้จงจำ ฯ | ||
| ๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้ม | ยินดี | ||
| ช่างคิดช่างพาที | เลศล้ำ | ||
| กระสันสะใบควี | ควาดมั่น ใจนอ | ||
| พลันกระเดียดม่อน้ำ | เคร่ายั้งยลลิง ฯ | ||
| ๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้อง | เปนใย บัวเฮย | ||
| ปลิวแตะติดสะใบ | เบียดเนื้อ | ||
| นางบ่อหนักแต่ใจ | ชวนหนัก อยู่นา | ||
| หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อ | รีบก้าวกลับเมือง ฯ | ||
แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร
| ๑๕๑๓ นางกระเดียดม่อน้ำ | ถึงทวาร เวียงเฮย | ||
| ขึ้นชั่งคันลั่นราน | หักห้อย | ||
| พลยักษคึกคักขาน | คำขู่ | ||
| นางว่าชั่งกว่าร้อย | ขวบแล้วกลายเอง ฯ | ||
| ๑๕๑๔ นางเถียงเสียงจัดจ้อ | จรจรัญ | ||
| ล่วงทวารเวียงผัน | เพ่งก้าว | ||
| ลุน่าพระลานพลัน | บอกหณุ มานนอ | ||
| ว่านั่นปราสาทแก้ว | แทตยไท้เธอผธม ฯ | ||
| ๑๕๑๕ นี่แหล่งจำลูกข้า | มารคุม | ||
| โลหะกระทะรุม | เรียงตั้ง | ||
| ดงตาลโน่นประชุม | รวังราช รามเฮย | ||
| ฟังแจ่มใจไป่รั้ง | รีบริ้วปลิวดล ฯ | ||
| ๑๕๑๖ ร่ายเวทคงเพศซ้ำ | หายตัว สกดเฮย | ||
| ยักษหลับแลไฟสลัว | หลีกเข้า | ||
| ถึงกรงลองเลงมัว | มองเขม่น | ||
| ยลราชนิทราเศร้า | โศกแล้วทลายกรง ฯ | ||
| ๑๕๑๗ ลูกลมยอหัดถ์ช้อน | องค์พลัน รเห็จเฮย | ||
| ลุสุระกาญจนบรร | พตยั้ง | ||
| สู่ถ้ำแท่นสุวรรณ์ | วางวิศ ณุนา | ||
| เกริ่นกู่แมนมากั้ง | ช่วยเกื้อกันไภย ฯ | ||
| ๑๕๑๘ สุเรารศเร่งรู้ | เรวถึง | ||
| เนืองนั่งรายรอบสึง | สู่ไท้ | ||
| อัปศรสำสำนึง | เสนาะเอื้อย เสียงเอย | ||
| ซอส่ายเสียงขับไม้ | มีวว้าวังเวง ฯ | ||
| ๑๕๑๙ ลิงกลับถึงถีบเบื้อง | บัญชร พังเฮย | ||
| ราพตื่นจับขรรค์จร | จักล้าง | ||
| กระบี่แย่งขรรค์ฟอน | ฟันฟาด หักแฮ | ||
| ยักษชักคทาง้าง | หวดซ้ายป่ายขวา ฯ | ||
