จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 04:49, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
สุครีพรับอาสาไปหักฉัตรทศกัณฐ์
แผ่นที่ ๒๐๓ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร
|
|
| ๑๔๑๕ ฃอธุลีบรมบาทใช้ | | ขุนหาญ หนึ่งเฮย
|
| รีบประหัดฉัตรมาร | | จุ่งได้
|
| พระทรงสดับสาร | | พลันตรัส ถามนา
|
| ใครจักอาจหักให้ | | ฉันชั้นพังทลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๑๖ ลูกพระสุริยราชข้า | | บาทบง กชแฮ
|
| รับส่งอาษาณรงค์ | | ไป่ช้า
|
| เหาะขึ้นนะภางค์ตรง | | ทิศภพ มารเฮย
|
| เฉวียนฉวัดลัดฟ้า | | ลัดนิ้วเดียวถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๑๗ บ่หึงเหนฉัตรกั้ง | | กลางภา ราแฮ
|
| แสนส่ำกำธรหนา | | แน่นล้อม
|
| พลันร่ายอิทธิมหา | | มนต์เปลี่ยน กายนอ
|
| กายใหญ่เยี่ยงพรหมพร้อม | | รูปทั้งเงาหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๑๘ ฝ่ายอสูรปีศาจเสื้อ | | เมืองมาร
|
| เหนกระบินเติบปาน | | ปิดฟ้า
|
| ตรดกหฤไทยลาน | | ลนวุ่น วายแฮ
|
| ฃามฤทธิ์บ่รอร้า | | รีบเร้นเรวหนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๑๙ กระบินลงสู่ภพเต้า | | ตามสถล มานา
|
| ถึงที่ฉัตรถกล | | เทิดกั้ง
|
| คลายเวทเหตุบังหล | | ฃันขู่ ราพแฮ
|
| เหม่เหม่ทศภักตรตั้ง | | ฉัตรนี้เยิยไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๐ กลัวชไมยอิศรราชทั้ง | | แสงศร พระฤๅ
|
| ฤๅรย่อฤทธิพานร | | เดชห้าว
|
| ฤๅใครเหนี่ยวกายกร | | กุมมั่น ไว้ฤๅ
|
| จึ่งมิสู่สู้ศึกห้าว | | ลอบตั้งฉัตรกล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๑ เหม่ชาติอุบาทว์อ้าย | | ทรลักษณ์ ลงแฮ
|
| ผิวะหั่นบั่นเศียรจัก | | เหือดแค้น
|
| มึงอย่าพักฃู่พก | | อวดฤทธิ นายนา
|
| บ่มิฆ่ากูได้แม้น | | เช่นอ้ายพาลี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๐๔ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร
|
|
| ๑๔๒๒ อย่าเอื้อมยงยุทธด้วย | | ทรงศักดิ์
|
| กูจะฆ่าขุนยักษ | | จุ่งม้วย
|
| พลันขึ้นฉัตรไชยขวัก | | ไฃว่ไล่ มารแฮ
|
| แสดงเดชต่อเดชด้วย | | เดชท้าวทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๓ ฃุนพาพรณฤทธิ์ต้าน | | ฃุนกระบิน
|
| แฃนสิบเก้ากอดยุพิน | | กลุ่มกลุ้ม
|
| กรเศียวรับรออินทร์ | | ป้องปิด
|
| ลิงบุกรุกรบรุ้ม | | ราพร้ายราถอย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๔ รวีวรบุตรน้าว | | เหนี่ยวฉัตร
|
| ฉัตรบ่ทานฤทธิ์ตรบัด | | หักร้า
|
| ราพร่วงตรุบๆ พลัด | | แพลงพลาด
|
| พลันจรัศสุริยจ้า | | แจ่มฟื้นเมทนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๕ ขุนกระบินโถมถีบท้าว | | ทศภักตร์
|
| ถนัดอุราราพอัก | | อกเอี้ยว
|
| ท้าวฉุดกระชากชัก | | ชฎาติด ไปแฮ
|
| เชิดชะฎาแยกเขี้ยว | | ยักคิ้วหลอกอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๖ เราจักบั่นศิรราพผู้ | | เพญยศ ยิ่งฮา
|
| เกรงเกลือกเกินกำหนด | | ท่านใช้
|
| เอามงกฎแทนทศ | | ภักตร์แทตย์ถวายแฮ
|
| ฃอฝากสิบเศียรไว้ | | ว่าแล้วคืนเมือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๗ ถึงสฐานถิ่นที่ท้าว | | เธอสถติย เสถียรนา
|
| ถวายชฎาชวลิต | | อเคื้อ
|
| ทูลมูลเหตุหักฤทธิ์ | | ราพเสร็จ สมแฮ
|
| โดยบาทบงกชเกื้อ | | ก่อให้ไชยเฉลิม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๒๘ ฟังรบินปราโมทเอื้อน | | โองการ
|
| ไตรภพใครเทียมทาน | | ท่านได้
|
| สมเปนบุตรสุริยฉาน | | สุริยฤทธิ์ เสมอนอ
|
| พลันพระชวนชนิฐไท้ | | สู่ห้องบรรจฐร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๐๕ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๔๒๙ ทศเศียรเสียฉัตรทั้ง | | เสียมกุฎ ตรัสเอย
|
| เพราะพิเภกแนะมนุษย์ | | เชื่อใช้
|
| ใครหนอจักปลอมยุทธ | | พิฆาฏลักษณ รามแฮ
|
| เปาวะนาสูรไหว้ | | บาทแล้วทูลแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๐ เหนแต่ไมยราพเจ้า | | บาดาล
|
| ทรงสดับสั่งสองหลาน | | รีบเต้า
|
| เชิญไมยราพมาผลาญ | | อริราช นี้นอ
|
| ภาคิไนยนอบเกล้า | | กราบแล้วลาจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๑ นญวิควายุเวคชั้น | | มาทรง แสะเฮย
|
| ไวยะไกรษรยง | | ยิ่งม้า
|
| นิลพาหุดุรงค์ | | อดิเรก เรวแฮ
|
| จรมุ่งบาดาลหล้า | | ล่วงดั้นดินดล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๒ เสนานำสู่ไท้ | | แทตยถาม เหตุเฮย
|
| นญวิคทูลศึกลาม | | ล่วงด้าว
|
| ทราบมนุษย์ลักษณ์ราม | | ราพโกรธ ตรัสแฮ
|
| สองเร่งกลับทูลท้าว | | พรุ่งแจ้งเราจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๓ สองกลับไมยราพท้าว | | ถามคดี เดิมเฮย
|
| จิตรกูฎจิตรไพรี | | กราบเกล้า
|
| ข้ออายุโกฎิปี | | ยังไป่ ทราบนา
|
| เชิญพระบาทเสดจเฝ้า | | มาตุไท้ ทูลถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๔ ตรัสสั่งตรีพัทเร้า | | เรวจัด พหลเฮย
|
| เทียมรถสิงหสหัศ | | เทียบพร้อม
|
| ไมยราพจากปรางบัด | | บันลุ วังแฮ
|
| รีบสู่ชนนิศรน้อม | | นอบเกล้ากล่าวความ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๓๕ ทศเศียรเชิญช่วยล้าง | | หลานอัช บาลเฮย
|
| ฤๅก่อนต่างช่วยขจัด | | ศึกบ้าง
|
| นางหวาดหริวงษ์หัดถ์ | | ปิดโสตร สองแฮ
|
| ไมยราพทวนถามอ้าง | | อรรถนี้เยียไฉน ฯ
|
| | |
|
