จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 04:44, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามให้องคตสื่อสาร ทหารไม่เปิดประตูเมือง องคตจึงพังประตูเข้าไป
แผ่นที่ ๑๙๗ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม
|
๑๓๗๓ มหิศวรดำหรัสให้ | | ปฤกษา
|
พานเรศรเสนา | | ทุกผู้
|
คือใครจักควรอา | | ษาสื่อ สาสน์แฮ
|
สุครีพครั้นสดับรู้ | | แห่งเบื้องบรรหาร ฯ
|
|
|
๑๓๗๔ ทูลสารแด่ท่านไท้ | | จักกรี
|
กระบี่องคตมี | | ฤทธิกล้า
|
ควรเชิญราชสาสนศรี | | เปนทูต ไปเฮย
|
ชูพระเกียรติเจ้าหล้า | | สดวกได้โดยถวิล ฯ
|
|
|
๑๓๗๕ พระปิ่นอยุทธเยศให้ | | แต่งสา ราแฮ
|
สัตพะลีสมยา | | นบไท้
|
รีบลิฃิตเลฃา | | ลงแผ่น ทองเอย
|
เชิญสถิตยพานสั่งให้ | | บุตรท้าวพาลี ฯ
|
|
|
๑๓๗๖ ขุนกระบี่รับแล้ว | | เหาะตรง ไปเฮย
|
ถึงนิเวศนอสูรลง | | หยุดยั้ง
|
นายทวารวิ่งวางวง | | มาปิด ทวารแฮ
|
ลั่นเขื่อนลงสลักกั้ง | | ห่อนให้ลิงจร ฯ
|
|
|
๑๓๗๗ พานรองคตพร้อง | | พจนา
|
ราชทูตถือสาสนมา | | สู่ไท้
|
ไยจึ่งหับทวารา | | ไว้เหตุ ไฉนเฮย
|
เองจุ่งพลันเปิดให้ | | สู่ท้าวแถลงการณ์ ฯ
|
|
|
๑๓๗๘ นายทวารร้องให้ทูต | | อยุดพัก ก่อนเฮย
|
ต่างรีบทูลทรงศักดิ์ | | ราพร้าย
|
แถลงเหตุว่ารามลักษณ์ | | แต่งทูต มานา
|
อคตนามผู้ผ้าย | | พักซุ้มทวารวัง ฯ
|
|
|
๑๓๗๙ อนุรฟังทูลเหตุแล้ว | | ฤไทยวับ
|
เหงื่อตกซ่านซึมทรับ | | เร่าร้อน
|
ฤทธิมันก็เปรียบกับ | | ปิตุเรศ มันนา
|
จำจะเอาดีต้อน | | ต่อให้หายพาล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๙๘ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม
|
๑๓๘๐ จึ่งขานสั่งหมู่เจ้า | | พระกำนัล
|
สู่เร่งสู่จอมขวัญ | | อย่าช้า
|
ให้แต่งโภชนอัน | | เอมโอช
|
เลี้ยงลูกนางเหนื่อยล้า | | อยู่ถ้าทวารวัง ฯ
|
|
|
๑๓๘๑ มณโฑฟังฃ่าวแจ้ง | | เจบอุ ราเฮย
|
อ้ายนี้มันมุทลุ | | ใช่น้อย
|
จึ่งเทียบเครื่องลงสุ | | พรรณภาชน์
|
เลือกอนุชรูบแช่มช้อย | | จัดศให้เชิญไป ฯ
|
|
|
๑๓๘๒ จึ่งไขพจนเอื้อน | | เสาวนี สั่งนา
|
เครื่องแม่แต่งอย่างดี | | จัดให้
|
เขาลารีบจรลี | | มาที่ ทวารนา
|
ตั้งเครื่องเสรจกราบไหว้ | | กระบี่แล้วทูลวอน ฯ
|
|
|
๑๓๘๓ พานรว่าโภชน์กลั้ว | | ยาพิศม์
|
สนมนาฎตบอยตบิด | | พร่ำพร้อง
|
องคตขุ่นเคืองจิตร | | จับสารท แกว่งเฮย
|
กรีดกรีดหวีดวิ่งร้อง | | รีบเข้าวังสฐาน ฯ
|
|
|
๑๓๘๔ หลานอินทร์แผลงเดชเข้า | | พังประตูนา
|
หมู่ยักษ์ห่อนรอพะ | | ภักตรได้
|
องคตรีบสู่พระ | | โรงราช
|
แล่นโลดโดดยืนใกล้ | | แท่นท้าวทศกรรฐ ฯ
|
|
|
๑๓๘๕ พลันขดหางขึ้นนั่ง | | ทำทรง
|
สูงแทบแท่นขององค์ | | ราพร้าย
|
เราเป็นทูตพระพงษ | | พิศณุ ท่านแฮ
|
พระโปรดให้เราผ้าย | | สู่ท้าวแถลงสาร ฯ
|
|
|
๑๓๘๖ ขุนมารไปนบท้าว | | เสียดี ดีนา
|
ท่านจักรอดชีวี | | แม่นหมั้น
|
ท่านจงส่งองค์สี | | ดากลับ คืนแฮ
|
จักเลิกทัพคืนกั้น | | เกษเกล้าอยุทธยา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๙๙ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม
|
๑๙๘๗ ราพนาสูรกริ้วโกรธ | | คือไฟ
|
จึ่งว่าอ้ายจันไร | | อยาบช้า
|
มึงมาแทบวังใน | | ไยห่อน ประณตเฮย
|
เขาเวศรทุกชั้นฟ้า | | ย่อมน้อมนบกู ฯ
|
|
|
๑๓๘๘ ดูดู๋อ้ายยักษร้าย | | เจรจา
|
กูมิใช่ทาษา | | บ่ไหว้
|
จงโอนเกษวันทนา | | นบราช สาสน์แฮ
|
องคตอ่านลักษณให้ | | ยักษสิ้นสุดสาสน์ ฯ
|
|
|
๑๓๘๙ อวตารราเมศเจ้า | | อยุทธยา
|
ถึงทศกรรฐลงกา | | ผ่านเผ้า
|
จงส่งอนุชสีดา | | คืนสู่ เรานา
|
แม้ไม่ส่งจักเข้า | | รบร้าราญรอน ฯ
|
|
|
๑๓๙๐ ดังศรเสียบโสตซ้อน | | สอดใน ทรวงเฮย
|
ตอบว่านางอยู่ไพร | | ป่ากว้าง
|
กูไปเที่ยวชมไศล | | นางร่ำ วอนนา
|
นางบได้ออกอ้าง | | บอกผู้สวามี ฯ
|
|
|
๑๓๙๑ ขอดีๆ จักให้ | | ดังประ สงค์เฮย
|
นี่กลับพูดเกะกะ | | อวดกล้า
|
กูก็เกิดมานะ | | บห่อน ให้นา
|
กูจักเตรียมคอยร้า | | รบอ้ายเดียรฉาน ฯ
|
|
|
๑๓๙๒ พวกพาลยกย่องล้วน | | แต่ปด
|
เที่ยวหลบหนีพระพรต | | ซ่อนเร้น
|
เชิญองค์พระทรงยศ | | ไปรบ น้องนา
|
แล้วจึ่งกลับมาเต้น | | ต่อด้วยมือมาร ฯ
|
|
|
๑๓๙๓ ฟังสารจึ่งตอบถ้อย | | พาที
|
อันทูตขรตรีเศียร | | พวกนั้น
|
นตายไม่เพราะฝี | | หัดถ์ราช ดอกฤๅ
|
เฮ้ยอย่าคิดหมายหมั้น | | จักได้ไชยกู ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๐๐ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม
|
๑๓๙๔ ดูมึงช่างอวดอ้าง | | อภิปราย
|
อันยักษาสามนาย | | นั่นนั้น
|
เป็นผู้อยู่แต่ปลาย | | ขอบเฃตร
|
เองคิดเอาสั้นสั้น | | อย่างนี้ดีไฉน ฯ
|
|
|
๑๓๙๕ ช่างกระไรมายกทั้ง | | สองมนุศย์
|
เขาฆ่าพ่อมึงสุด | | ชีพแล้ว
|
ยังมาช่วยกันอุด | | หนุนรับ ใช้เฮย
|
ขืนรบคงไม่แคล้ว | | ชีพม้วยปลดลง ฯ
|
|
|
๑๓๙๖ องคตโต้ตอบด้วย | | โกรธา
|
อันทูตขรกากะนา | | นั่นไซ้
|
ตรีเศียรใช่วงษา | | เองดอก ฤๅพ่อ
|
เทเวศมนุศย์ได้ | | ทราบทั้งโลกา ฯ
|
|
|
๑๓๙๗ พ่อกูมึงว่านั้น | | พระองค์
|
ผลาญชีพให้ปลดปลง | | ย่อมแจ้ง
|
แต่หากพระบิตุรงค์ | | บอยาก อยู่เฮย
|
มึงหากมาว่าแกล้ง | | กลั่นให้ได้อาย ฯ
|
|
|
๑๓๙๘ จักขยายเล่าเล่นบ้าง | | จงสดับ เทอญนา
|
บิตุเรศกูนั้นจับ | | ยักษได้
|
สิบเศียรอีกหัดถ์นับ | | ได้ยี่ สิบเฮย
|
ข้าลากเล่นแล้วให้ | | โภชนปั้นกันตาย ฯ
|
|
|
๑๓๙๙ แสนอายคำกล่าวเย้ย | | ไยไผ
|
จึ่งสั่งเสนาใน | | สี่ถ้วน
|
ให้เข้าจับลิงไพร | | เข่นฆ่า เสียเฮย
|
ต่างจับสาตราล้วน | | เงือดเงื้อรุมณรงค์ ฯ
|
|
|
๑๔๐๐ องคตจับทั้งสี่ | | เสนา
|
ฆ่ามอดม้วยชีวา | | หมดแล้ว
|
รีบกลับที่พลับพลา | | นบบาท สนองเฮย
|
พระสดับหฤไทยแผ้ว | | ตรัสซ้องสรเสริญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๐๑ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร
|
๑๔๐๑ พงษพรหมภูวนารถเจ้า | | จอมมาร
|
โกระกระบินแดดาล | | เดือดร้อน
|
ถวิลจักหักลาญปาน | | ปรปักษ
|
ผดุงพิภพเชิดช้อน | | เกรียรติไว้วงษแผน ฯ
|
|
|
๑๔๐๒ นึกได้ไชยฉัตรท้าว | | ธาดา สฤษดิแฮ
|
มีมหิทธิ์มหิมา | | เดชก้ำ
|
ปักปกปิดทิพา | | กรมืด มิตฤๅ
|
แต่งทัพโถมทุ่มค้ำ | | ฆ่าสิ้นศึกขัน ฯ
|
|
|
๑๔๐๓ พลันเผยสีห์นาทเอื้อน | | โองการ
|
เหวยมโหทรชาญ | | ฉบับรู้
|
กูจักมะลายลาญ | | อินทร์ราช นี่นา
|
ด้วยเดชฉัตรพรหมกู้ | | ก่อไว้เฉลิมเวียง ฯ
|
|
|
๑๔๐๔ สังเวยวรฉัตรให้ | | จัดสรรพ์ สิ่งนา
|
เทียนธูบทาหิรัญ | | มาศย้อม
|
ผะกากระยาบัน | | เจิดจัด ผจงแฮ
|
เทียบภาชนพิพิธพร้อม | | พรั่งตั้งตังวาย ฯ
|
|
|
๑๔๐๕ เร่งหมายรายรีบเร้า | | รดมมาร
|
ยกพิไชยฉัตรกาญจน์ | | ก่องแก้ว
|
ไปยังท่ามกลางสฐาน | | นัคเรศ
|
ขณะรุ่งรักษีแล้ว | | รีบตั้งยังสูร ฯ
|
|
|
๑๔๐๖ เร่งสรรค์รากษษกล้า | | กลางรณ รงค์แฮ
|
เคยศึกคร่ำการกล | | ศึกพร้อม
|
ผิวะฉัตรปิดสุริยยล | | พยับมืด มิดนา
|
ให้กระหน่ำกระหนาบล้อม | | ล่มล้างอรินทร์พาล ฯ
|
|
|
๑๔๐๗ มนตรีเตรียมตรวจต้อง | | ตามสาสน์ สิ่งแฮ
|
รุ่งฤกษเชิดฉัตรกาญจน์ | | ก่ำแก้ว
|
เดชะฉัตรพรหมมาน | | รังสฤษดิ์
|
ภาคพิภพกำธรแผ้ว | | มืดด้านดัษกร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๐๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร
|
๑๔๐๘ เหนอับอากาศอ้ำ | | อนธการ
|
สมคิดจิตรขุนมาร | | ชื่นช้อย
|
ชวนคณะวรนงคราญ | | ยุรยาตร
|
โดยราชวิถีคล้อย | | คลาศคล้าคลอจรัญ ฯ
|
|
|
๑๔๐๙ บัดเถลองชั้นฉัตรก้ำ | | กึ่งสวรรค์
|
สรพฤบสรพรั่งสาวสวรรค์ | | แซ่ซ้อง
|
ต่างดูพวกพลขันธ | | เฃตรศึก
|
สิบภักตรภักตรผ่องพร้อง | | พร่ำอ้ออวดบุญ ฯ
|
|
|
๑๔๑๐ มณโทโสภาคย์ล้ำ | | เลฃา
|
ยลพระจักรภุชพา | | นเรศเฝ้า
|
เคยรู้ฤทธิไกรวา | | นรก่อน กาลแฮ
|
เหนภพจะสูญเศร้า | | สุดท้อทรวงถวิล ฯ
|
|
|
๑๔๑๑ ผันภักตรทูลแทตยท้าว | | ทศศีร์
|
พระจุ่งตริจงดี | | จึ่งสู้
|
ฟังนางกระมลปรี | | ดีตอบ นางนา
|
ไชยฉัตรสุรเชษฐกู้ | | ภพแล้วกลัวใย ฯ
|
|
|
๑๔๑๒ ฝ่ายพลพานเรศถ้วน | | ทั้งทัพ ไชยนา
|
เหนประภากรกลับ | | มืดคลุ้ม
|
ห่อนรู้ระบินสับ | | สนวุ่น วายแฮ
|
บ้างวิ่งบ้างวนกลุ้ม | | เกลื่อนล้มรงมกัน ฯ
|
|
|
๑๔๑๓ พระพิศณุราชเจ้า | | จอมสวา
|
เลออาศน์มาตยดา | | ดาษเฝ้า
|
เหนเหตุพิบัตอา | | กาษแปลก เปนแฮ
|
ถามพิเภกแผกเค้า | | เช่นนี้เปนไฉน ฯ
|
|
|
๑๔๑๔ บัดน้องสิบภักตร์ก้ม | | เกษี สนองแฮ
|
ฉัตรยักษปักปิดรวี | | มืดไว้
|
ทศภักตรจักลอบตี | | ทัพราช
|
เราบ่เหนเฃาได้ | | แต่ข้างเฃาเห็น ฯ
|
| | |
|