โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

การปรับปรุง เมื่อ 04:44, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามให้องคตสื่อสาร ทหารไม่เปิดประตูเมือง องคตจึงพังประตูเข้าไป

แผ่นที่ ๑๙๗ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม

๑๓๗๓ มหิศวรดำหรัสให้ปฤกษา
พานเรศรเสนาทุกผู้
คือใครจักควรอาษาสื่อ สาสน์แฮ
สุครีพครั้นสดับรู้แห่งเบื้องบรรหาร ฯ
๑๓๗๔ ทูลสารแด่ท่านไท้จักกรี
กระบี่องคตมีฤทธิกล้า
ควรเชิญราชสาสนศรีเปนทูต ไปเฮย
ชูพระเกียรติเจ้าหล้าสดวกได้โดยถวิล ฯ
๑๓๗๕ พระปิ่นอยุทธเยศให้แต่งสา ราแฮ
สัตพะลีสมยานบไท้
รีบลิฃิตเลฃาลงแผ่น ทองเอย
เชิญสถิตยพานสั่งให้บุตรท้าวพาลี ฯ
๑๓๗๖ ขุนกระบี่รับแล้วเหาะตรง ไปเฮย
ถึงนิเวศนอสูรลงหยุดยั้ง
นายทวารวิ่งวางวงมาปิด ทวารแฮ
ลั่นเขื่อนลงสลักกั้งห่อนให้ลิงจร ฯ
๑๓๗๗ พานรองคตพร้องพจนา
ราชทูตถือสาสนมาสู่ไท้
ไยจึ่งหับทวาราไว้เหตุ ไฉนเฮย
เองจุ่งพลันเปิดให้สู่ท้าวแถลงการณ์ ฯ
๑๓๗๘ นายทวารร้องให้ทูตอยุดพัก ก่อนเฮย
ต่างรีบทูลทรงศักดิ์ราพร้าย
แถลงเหตุว่ารามลักษณ์แต่งทูต มานา
อคตนามผู้ผ้ายพักซุ้มทวารวัง ฯ
๑๓๗๙ อนุรฟังทูลเหตุแล้วฤไทยวับ
เหงื่อตกซ่านซึมทรับเร่าร้อน
ฤทธิมันก็เปรียบกับปิตุเรศ มันนา
จำจะเอาดีต้อนต่อให้หายพาล ฯ
             

แผ่นที่ ๑๙๘ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม

๑๓๘๐ จึ่งขานสั่งหมู่เจ้าพระกำนัล
สู่เร่งสู่จอมขวัญอย่าช้า
ให้แต่งโภชนอันเอมโอช
เลี้ยงลูกนางเหนื่อยล้าอยู่ถ้าทวารวัง ฯ
๑๓๘๑ มณโฑฟังฃ่าวแจ้งเจบอุ ราเฮย
อ้ายนี้มันมุทลุใช่น้อย
จึ่งเทียบเครื่องลงสุพรรณภาชน์
เลือกอนุชรูบแช่มช้อยจัดศให้เชิญไป ฯ
๑๓๘๒ จึ่งไขพจนเอื้อนเสาวนี สั่งนา
เครื่องแม่แต่งอย่างดีจัดให้
เขาลารีบจรลีมาที่ ทวารนา
ตั้งเครื่องเสรจกราบไหว้กระบี่แล้วทูลวอน ฯ
๑๓๘๓ พานรว่าโภชน์กลั้วยาพิศม์
สนมนาฎตบอยตบิดพร่ำพร้อง
องคตขุ่นเคืองจิตรจับสารท แกว่งเฮย
กรีดกรีดหวีดวิ่งร้องรีบเข้าวังสฐาน ฯ
๑๓๘๔ หลานอินทร์แผลงเดชเข้าพังประตูนา
หมู่ยักษ์ห่อนรอพะภักตรได้
องคตรีบสู่พระโรงราช
แล่นโลดโดดยืนใกล้แท่นท้าวทศกรรฐ ฯ
๑๓๘๕ พลันขดหางขึ้นนั่งทำทรง
สูงแทบแท่นขององค์ราพร้าย
เราเป็นทูตพระพงษพิศณุ ท่านแฮ
พระโปรดให้เราผ้ายสู่ท้าวแถลงสาร ฯ
๑๓๘๖ ขุนมารไปนบท้าวเสียดี ดีนา
ท่านจักรอดชีวีแม่นหมั้น
ท่านจงส่งองค์สีดากลับ คืนแฮ
จักเลิกทัพคืนกั้นเกษเกล้าอยุทธยา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๙๙ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม

๑๙๘๗ ราพนาสูรกริ้วโกรธคือไฟ
จึ่งว่าอ้ายจันไรอยาบช้า
มึงมาแทบวังในไยห่อน ประณตเฮย
เขาเวศรทุกชั้นฟ้าย่อมน้อมนบกู ฯ
๑๓๘๘ ดูดู๋อ้ายยักษร้ายเจรจา
กูมิใช่ทาษาบ่ไหว้
จงโอนเกษวันทนานบราช สาสน์แฮ
องคตอ่านลักษณให้ยักษสิ้นสุดสาสน์ ฯ
๑๓๘๙ อวตารราเมศเจ้าอยุทธยา
ถึงทศกรรฐลงกาผ่านเผ้า
จงส่งอนุชสีดาคืนสู่ เรานา
แม้ไม่ส่งจักเข้ารบร้าราญรอน ฯ
๑๓๙๐ ดังศรเสียบโสตซ้อนสอดใน ทรวงเฮย
ตอบว่านางอยู่ไพรป่ากว้าง
กูไปเที่ยวชมไศลนางร่ำ วอนนา
นางบได้ออกอ้างบอกผู้สวามี ฯ
๑๓๙๑ ขอดีๆ จักให้ดังประ สงค์เฮย
นี่กลับพูดเกะกะอวดกล้า
กูก็เกิดมานะบห่อน ให้นา
กูจักเตรียมคอยร้ารบอ้ายเดียรฉาน ฯ
๑๓๙๒ พวกพาลยกย่องล้วนแต่ปด
เที่ยวหลบหนีพระพรตซ่อนเร้น
เชิญองค์พระทรงยศไปรบ น้องนา
แล้วจึ่งกลับมาเต้นต่อด้วยมือมาร ฯ
๑๓๙๓ ฟังสารจึ่งตอบถ้อยพาที
อันทูตขรตรีเศียรพวกนั้น
นตายไม่เพราะฝีหัดถ์ราช ดอกฤๅ
เฮ้ยอย่าคิดหมายหมั้นจักได้ไชยกู ฯ
             

แผ่นที่ ๒๐๐ - พระเจ้าน้องยาเธอกรมหมื่นประจักษ์ศิลปาคม

๑๓๙๔ ดูมึงช่างอวดอ้างอภิปราย
อันยักษาสามนายนั่นนั้น
เป็นผู้อยู่แต่ปลายขอบเฃตร
เองคิดเอาสั้นสั้นอย่างนี้ดีไฉน ฯ
๑๓๙๕ ช่างกระไรมายกทั้งสองมนุศย์
เขาฆ่าพ่อมึงสุดชีพแล้ว
ยังมาช่วยกันอุดหนุนรับ ใช้เฮย
ขืนรบคงไม่แคล้วชีพม้วยปลดลง ฯ
๑๓๙๖ องคตโต้ตอบด้วยโกรธา
อันทูตขรกากะนานั่นไซ้
ตรีเศียรใช่วงษาเองดอก ฤๅพ่อ
เทเวศมนุศย์ได้ทราบทั้งโลกา ฯ
๑๓๙๗ พ่อกูมึงว่านั้นพระองค์
ผลาญชีพให้ปลดปลงย่อมแจ้ง
แต่หากพระบิตุรงค์บอยาก อยู่เฮย
มึงหากมาว่าแกล้งกลั่นให้ได้อาย ฯ
๑๓๙๘ จักขยายเล่าเล่นบ้างจงสดับ เทอญนา
บิตุเรศกูนั้นจับยักษได้
สิบเศียรอีกหัดถ์นับได้ยี่ สิบเฮย
ข้าลากเล่นแล้วให้โภชนปั้นกันตาย ฯ
๑๓๙๙ แสนอายคำกล่าวเย้ยไยไผ
จึ่งสั่งเสนาในสี่ถ้วน
ให้เข้าจับลิงไพรเข่นฆ่า เสียเฮย
ต่างจับสาตราล้วนเงือดเงื้อรุมณรงค์ ฯ
๑๔๐๐ องคตจับทั้งสี่เสนา
ฆ่ามอดม้วยชีวาหมดแล้ว
รีบกลับที่พลับพลานบบาท สนองเฮย
พระสดับหฤไทยแผ้วตรัสซ้องสรเสริญ ฯ
             

แผ่นที่ ๒๐๑ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร

๑๔๐๑ พงษพรหมภูวนารถเจ้าจอมมาร
โกระกระบินแดดาลเดือดร้อน
ถวิลจักหักลาญปานปรปักษ
ผดุงพิภพเชิดช้อนเกรียรติไว้วงษแผน ฯ
๑๔๐๒ นึกได้ไชยฉัตรท้าวธาดา สฤษดิแฮ
มีมหิทธิ์มหิมาเดชก้ำ
ปักปกปิดทิพากรมืด มิตฤๅ
แต่งทัพโถมทุ่มค้ำฆ่าสิ้นศึกขัน ฯ
๑๔๐๓ พลันเผยสีห์นาทเอื้อนโองการ
เหวยมโหทรชาญฉบับรู้
กูจักมะลายลาญอินทร์ราช นี่นา
ด้วยเดชฉัตรพรหมกู้ก่อไว้เฉลิมเวียง ฯ
๑๔๐๔ สังเวยวรฉัตรให้จัดสรรพ์ สิ่งนา
เทียนธูบทาหิรัญมาศย้อม
ผะกากระยาบันเจิดจัด ผจงแฮ
เทียบภาชนพิพิธพร้อมพรั่งตั้งตังวาย ฯ
๑๔๐๕ เร่งหมายรายรีบเร้ารดมมาร
ยกพิไชยฉัตรกาญจน์ก่องแก้ว
ไปยังท่ามกลางสฐานนัคเรศ
ขณะรุ่งรักษีแล้วรีบตั้งยังสูร ฯ
๑๔๐๖ เร่งสรรค์รากษษกล้ากลางรณ รงค์แฮ
เคยศึกคร่ำการกลศึกพร้อม
ผิวะฉัตรปิดสุริยยลพยับมืด มิดนา
ให้กระหน่ำกระหนาบล้อมล่มล้างอรินทร์พาล ฯ
๑๔๐๗ มนตรีเตรียมตรวจต้องตามสาสน์ สิ่งแฮ
รุ่งฤกษเชิดฉัตรกาญจน์ก่ำแก้ว
เดชะฉัตรพรหมมานรังสฤษดิ์
ภาคพิภพกำธรแผ้วมืดด้านดัษกร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๐๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าดิศวรกุมาร

๑๔๐๘ เหนอับอากาศอ้ำอนธการ
สมคิดจิตรขุนมารชื่นช้อย
ชวนคณะวรนงคราญยุรยาตร
โดยราชวิถีคล้อยคลาศคล้าคลอจรัญ ฯ
๑๔๐๙ บัดเถลองชั้นฉัตรก้ำกึ่งสวรรค์
สรพฤบสรพรั่งสาวสวรรค์แซ่ซ้อง
ต่างดูพวกพลขันธเฃตรศึก
สิบภักตรภักตรผ่องพร้องพร่ำอ้ออวดบุญ ฯ
๑๔๑๐ มณโทโสภาคย์ล้ำเลฃา
ยลพระจักรภุชพานเรศเฝ้า
เคยรู้ฤทธิไกรวานรก่อน กาลแฮ
เหนภพจะสูญเศร้าสุดท้อทรวงถวิล ฯ
๑๔๑๑ ผันภักตรทูลแทตยท้าวทศศีร์
พระจุ่งตริจงดีจึ่งสู้
ฟังนางกระมลปรีดีตอบ นางนา
ไชยฉัตรสุรเชษฐกู้ภพแล้วกลัวใย ฯ
๑๔๑๒ ฝ่ายพลพานเรศถ้วนทั้งทัพ ไชยนา
เหนประภากรกลับมืดคลุ้ม
ห่อนรู้ระบินสับสนวุ่น วายแฮ
บ้างวิ่งบ้างวนกลุ้มเกลื่อนล้มรงมกัน ฯ
๑๔๑๓ พระพิศณุราชเจ้าจอมสวา
เลออาศน์มาตยดาดาษเฝ้า
เหนเหตุพิบัตอากาษแปลก เปนแฮ
ถามพิเภกแผกเค้าเช่นนี้เปนไฉน ฯ
๑๔๑๔ บัดน้องสิบภักตร์ก้มเกษี สนองแฮ
ฉัตรยักษปักปิดรวีมืดไว้
ทศภักตรจักลอบตีทัพราช
เราบ่เหนเฃาได้แต่ข้างเฃาเห็น ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว