โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๔๖

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 04:34, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามให้จองถนนข้ามไปลงกา หนุมานรบกับนิลพัทเรื่องรับก้อนหิน พระรามขับนิลพัทไปอยู่เมืองขีดขิน

แผ่นที่ ๑๘๑ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๖๑ พระตรีภูวนารถเจ้าจอมพล
เสด็จสถิตยผธมบนแท่นแก้ว
เรืองเรื่อพระสุริยนรยับเยี่ยม โพยมเอย
เสียงไก่การเวคแจ้วจึ่งไท้ดัดผธม ฯ
๑๒๖๒ เสร็จสรงทรงเครื่องแล้วจรลี
เถลิงอาศน์ออกเสนีนอบน้อม
ดำหรัสปฤกษาคดีโดยกิจ ณรงค์เอย
เราจักข้ามสมุทพร้อมทัพได้ฉันใด ฯ
๑๒๖๓ บางกระบินทร์ทูลธิราไท้ทรงศร
จกทอดสิเนรุจรต่างด้าม
บางคิดวิดษาครเฃตรสมุท เดินแฮ
คิดผูกหางขึงข้ามฝั่งโพ้นแทนตะภาน ฯ
๑๒๖๔ ชามภูวราชเถ้าทูลพลัน
ชมจักถมพนนบันจบส้าง
ชูพระเกียรติ์จวบจันทราทิตย ไกษยแฮ
ทรงสดับขุนลิงอ้างอรรถต้องหฤไทย ฯ
๑๒๖๕ ตรัสสั่งสุครีพให้เกณฑ์นิกร กระบินทรเฮย
ถมก่อวิถีจรอย่าช้า
บัดบุตรระวิวรรับรีบ มาแฮ
เกณฑ์บุตรพระกาลกล้ากลั่นทั้งหณุมาร ฯ
๑๒๖๖ สองสัญารับทิ้งผลัดฃน ผามา
วายุบุตรขีดขินพหลตรวจใช้
นิลพัทจัดคุมพลลงเหล่า ชมพูแฮ
ยี่สิบเจตสมุทให้รีบเข้าทลายเขา ฯ
๑๒๖๗ นิลพัทคุมเคียดแค้นวายุบุตร นานนา
ตระบัดแผลงฤทธิรุตเหาะริ้ว
ดลยังยอดไศลอยุดโยกโค่น ลงแฮ
สองหัดถ์สองบาทหิ้วสี่ก้อนจรโพยม ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๒ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๖๘ ถึงเรียกวายุบุตรให้เรวรับ
มองมุ่งโยนเขาทับทุ่มซ้ำ
ลูกลมโลดลอยจับเขาเหวี่ยง ไว้นา
คิดจักแก้ทีซ้ำตอบโต้ตอบสนอง ฯ
๑๒๖๙ พลันภาวานะเรศล้วนขีดขิน
ถึงหักยอดคีรินรีบต้อน
แต่วายุบุตรกระบินทรแผลงเดช
เขาขอดโลมละก้อนกวดเกี้ยวสกนธ์ดล ฯ
๑๒๗๐ นิลพัทว่าทิ้งแต่คราวละสอง คู่เนอ
วายุบุตรไป่ปรองดองว่าช้า
สลัดเขาจากขนมองหมายมุ่ง
นิลพัทเหลือหัดถคว้ารับทั้งบาทาง ฯ
๑๒๗๑ วายุบุตรบงบัดแค้นสหะสา
ใยจึ่งเอาบาทารับเย้ย
จริดส่อลิงลามกชาติ เชลยแฮ
นิลพัทตอบเพิดเพ้ยว่าอ้ายเชลยเอง ฯ
๑๒๗๒ ลูกลมโจมจับได้ขุนนิล พัทเฮย
ฟัดฟาดกับแผ่นดินคว่างคว้าง
ต้องเขาจัระวาฬภินท์ปะกายวาบ เพลิงนา
กายบ่เจบกลับจะล้างชีพโต้หณุมาน ฯ
๑๒๗๓ โผยจับวายุบุตรได้ทันที
เหนี่ยวฟาดกับปัรถพีสนั่นหล้า
ประเล่ห์ศรัทอสุนีบาทว์เปรื่อง เปรี้ยงเฮย
ดิ้นหลุดทยานหล้ากลับเข้ารณรงค์ ฯ
๑๒๗๔ สุครีพรีบวิ่งเข้ายืนกัน กลางเฮย
ยุดหัดถ์สองนายพลันขู่ห้าม
พระกฤษณสดับสับท์บรรฦๅภพ ไฉนนา
ฉงนว่ายักษดอดข้ามสมุทสู้พลเรา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๓ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๗๕ ตรัสสั่งพระอนุชให้เรวยล สืบแฮ
พระลักษณรับจรดลบ่อช้า
บงบุตรสุริยตนยืนท่าม กลางเฮย
สองกระบี่ยังบ่มบ้าบ่อรั้งรอทยาน ฯ
๑๒๗๖ ตรัสว่าใยกระบี่นี้ยุทธนา กันนอ
บ่มิเกรงอาญาอยู่เกล้า
สามนานตกใจถลาลงฟุบ กราบแฮ
สุครีพทูลตามเค้าเรื่องอ้างอวดทนง ฯ
๑๒๗๗ เธอนำสามกระบี่เฝ้าทูลขยาย เหตุนา
ธิราชทราบเรื่องระคายตรัสกริ้ว
สุครีพเร่งอธิบายวางโทษ สองเทอถ
ธรรมเที่ยงอย่าเพลี่ยงพลิ้วชอบใช้สองไฉน ฯ
๑๒๗๘ สุครีพทูลธิราชไท้โดยถวิล
นิลพัทควรขีดขินกลับรั้ง
ผลรุกขทุกมาศนิลพัทส่ง มานา
วายุบุตรเกณฑ์พลทั้งทัพให้ทำถนน ฯ
๑๒๗๙ พระพิศณุรักษล้ำโลกา
ฟังบุตรพระสุริยาแยกชี้
ควรเปนอรรคเสนานุกูลกิจ
คำพิภาคษานี้ถูกแท้ทางธรรม ฯ
๑๒๘๐ หยิบกุณฑลรัตนทั้งสังวาล ยื่นแฮ
สุครีพรับราชทานกราบไท้
ดำหรัสสั่งหณุมานนิลพัท
ตามพิพากษาไว้อย่างช้าจงจร ฯ
๑๒๘๑ นิลพัทลาบาทหน้านองชล เนตรแฮ
สอนสั่งนิลนนทพลโศกเศร้า
ส่างโศกรีบจรดลเดียวเปลี่ยว ไปเฮย
บัดเหาะมุ่งภักตรเข้าเฃตรแคว้นขีดขิน ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๔ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๘๒ ฝ่ายชามภูวราชรู้ราวความ เดิมเฮย
พลันกราบทูลพระรามเรื่องกี้
กระบี่หนึ่งนี่นามนิลราช
เนาแทบถิ่นชฎิลชี้ชื่ออ้างคาวิล ฯ
๑๒๘๓ มือซนลักซ่อนไม้ธารกร ท่านนา
ซอนสอดริมสาครหลบซ้ำ
คาวิลนักสิทธจรพบจับ สาบแฮ
สูทุ่มใดโยนน้ำสิ่งนั้นอย่าลอย ฯ
๑๒๘๔ ปางใดได้รับทิ้งปาสาณ ถมเฮย
ทางเสดจพระอวตารตรัสใช้
ทำตราบเสรจถมธารถนนตลอดฝั่งนา
เดียวแต่ตนจึ่งได้ผ่องพ้นสาบชฎิล ฯ
๑๒๘๕ ทราบชัดตรัสสั่งใช้บุตรอา ทิตยเฮย
นิลราชกับขุนวายุบุตรแกล้ว
จงรีบเรียบมรคาในเจต วันแฮ
สามกระชุลีแล้วรีบยั้งยังเฉนียน ฯ
๑๒๘๖ ลูกลมไล่พไพร่ต้อนลิงนาย รดมเฮย
ง้างงัดคัดเขาทลายลั่นหล้า
ต่างขนต่างคอนสะพายผาแบก บ้างนอ
หามเร่งทูนกระกร้าหาบปุ้งกี๋ขน ฯ
๑๒๘๗ ได้ผาพายุบุตรเร้าเรวถึง
กองแทบเฉนียนตะบึงบ่ยั้ง
เสียงพลเอิกอึงคนึงศับท์สนั่น ภพแฮ
ขนเนืองเนืองรับทั้งส่งทิ้งกองพูน ฯ
๑๒๘๘ เดียวแต่นิราชเข้าขนถม
ผ่บ่อเคลื่อนคงจมเรียบร้อย
เปนแนวิถีธมทางเสดจ สะดวกแฮ
เพญภาคบ่ต่ำด้อยดุจพื้นปัถพี ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๕ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๘๙ คอยเหตุเหนเหตุร้ายเรวผัน ผายเฮย
ลุนิเวศกุมภัณฑ์รีบเฝ้า
ทศภักตร์พิศสารัณตรัสทัก ถามแฮ
ราชกิจกลใดเจ้าเรื่องร้อนรณไฉน ฯ
๑๒๙๐ ข้าบาทพบศึกล้วนลิงอุด ตลุดเฮย
รวมระดมถมสมุทมากล้ำ
ดอนวจนจวบฝังสุดสักโยขน์ หนึ่งนา
ผาเพิ่มพูนพ้นน้ำเพื่อข้ามโยธี ฯ
๑๒๙๑ ทรงทราบศึกจักข้ามสาคร มาเฮย
หาเลศกันดัษกรตริได้
ตรัสสั่งมโหทรจรัญถิ่น ทเลแฮ
บอกบุตรตรีเราให้รีบร้อนเรวมา ฯ
๑๒๙๒ มโหทรรับสั่งแล้วเรวลี ลาเฮย
แผลงเดชแหวกวารีรีบเร้า
ถึงทูลพระบุตรีอสุเรศร
เชิญเสด็จด่วนเฝ้าชนกด้วยการเรว ฯ
๑๒๙๓ ฟังคำอำมาตยแจ้งกิจจา
นางรีบแต่งกายารยับแพร้ว
จากที่สถติยปาสาณสุ ววรรณแฮ
บรรลุนัคเรศแล้วล่วงเข้าเมืองมาร ฯ
๑๒๙๔ ถึงปรางนางรีบเฝ้าบิดร
ทศภักตรว่าดัษกรฉกาจล้ำ
มันเกณฑ์เหล่าวานรคัดโค่น เฃาแฮ
ขนทุ่มถมน่านน้ำเนื่องทิ้งทำวิถี ฯ
๑๒๙๕ มุ่งจิตรคิดจักฃ้ามมาผจญ พ่อนา
ลูกช่วยบอกปลาฃนคาบรื้อ
พาผาเหวี่ยงหกหนทกอ่าว แอ่งแฮ
จงรีบเร่งเย่อยื้ออย่าให้เปนทาง ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D%C3%A0%C2%B9%E2%80%93"
เครื่องมือส่วนตัว