โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๔๓
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→แผ่นที่ ๑๗๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ) |
||
| แถว 53: | แถว 53: | ||
| - | ๑๑๙๙ สุกรสารสามรถผู้ | + | ๑๑๙๙ สุกรสารสามรถผู้ เดียวลี ลานา |
ปลอมทัพจับไพรี ราพได้ | ปลอมทัพจับไพรี ราพได้ | ||
ผิวะล้างชีพยักษี เกียรติเงียบ เสียนอ | ผิวะล้างชีพยักษี เกียรติเงียบ เสียนอ | ||
| แถว 88: | แถว 88: | ||
แผลงฤทธิรัดรีบได้ เหาะข้ามสมุทจร ฯ | แผลงฤทธิรัดรีบได้ เหาะข้ามสมุทจร ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
| + | |||
===แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร=== | ===แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
การปรับปรุง เมื่อ 04:20, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
พระรามให้ลงโทษสุกรสาร แล้วทศกัณฐ์แปลงเป็นฤษีมาบอก ให้พระรามยกทัพกลับไป
แผ่นที่ ๑๗๑ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
| ๑๑๙๑ โยธีพิโรธทั้ง | ทัพขัน | ||
| เชือกรัดมัดมือพัน | ผูกรั้ง | ||
| อุตลุดฉุดจรัล | จูงรีบ ถวายเฮย | ||
| แถลงเหตุเสร็จสรรพตั้ง | แต่ต้นจนปลาย ฯ | ||
| ๑๑๙๒ พระทรงศรศักดิล้ำ | ฦๅฤทธิ์ | ||
| สั่งลูกพระอาทิตย์ | เดชร้าย | ||
| จงถามภพไฉนคิด | ลอบสอด แนมแฮ | ||
| ค้นคิดใครใช้อ้าย | ยักษ์นี้มาปลอม ฯ | ||
| ๑๑๙๓ สุครีพรับสั่งแล้ว | ซักถาม นามนา | ||
| ฉนบ่คิดเกรงขาม | เดชไท้ | ||
| ใครใช้เร่งบอกความ | โดยสัตย จริงเฮย | ||
| อยู่ที่ใดจึงได้ | ดอดด้อมปลอมพล ฯ | ||
| ๑๑๙๔ กุมภัณฑ์สารภาพสิ้น | เสร็จสาร | ||
| ข้าอยู่ลงกาสฐาน | ถิ่นด้าว | ||
| นามข้าสุกรสารมาร | อมาตย์ทศ กรรฐพ่อ | ||
| หินตกตรงภักตร์ท้าว | สั่งข้ามาดู ฯ | ||
| ๑๑๙๕ จึงปลอมเป็นเหยี่ยวฃ้าม | มายล | ||
| หินกระทบปีกทน | บ่อได้ | ||
| แปลงเป็นกระบินทร์ปน | ปลอมพวก ลิงแฮ | ||
| แสนผิดตามแต่ไท้ | โปรดข้าอสุรี ฯ | ||
| ๑๑๙๖ ซักไซ้สิ้นเสร็จข้อ | คำขาน | ||
| เสมียนจดคำขุนมา | มั่นแล้ว | ||
| สุครีพรีบเร็วคลาน | เฉียวฉับ | ||
| ทูลแด่พระจักรแก้ว | ทราบสิ้นทุกประการ ฯ | ||
| ๑๑๙๗ ยินสารสุดขัดแค้น | เคืองนัก นพ่อ | ||
| เร็วเร่งวางบทยักษ์ | อย่าช้า | ||
| โทษมันจักมีสัก | เพียงอย่าง ใดนอ | ||
| หาญหนักคิดหักกล้า | บ่ได้เกรงขาม ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๗๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
| ๑๑๙๘ รับสั่งวางบทตั้ง | ไอยการ ศึกเฮย | ||
| แม้นอริปลอมพลหาญ | จับได้ | ||
| แม้สองฆ่าหนึ่งประจาน | จงประจักษ์ | ||
| ผู้หนึ่งทำโทษให้ | บอบแล้วปล่อยมัน ฯ | ||
| ๑๑๙๙ สุกรสารสามรถผู้ | เดียวลี ลานา | ||
| ปลอมทัพจับไพรี | ราพได้ | ||
| ผิวะล้างชีพยักษี | เกียรติเงียบ เสียนอ | ||
| เฆี่ยนหนักศักหน้าให้ | กลับแจ้งนายมัน ฯ | ||
| ๑๒๐๐ ราเมศเรืองเดชเจ้า | อยุทธยา | ||
| ยินปฤกษาเสนา | ดั่งนี้ | ||
| ต้องในหไทยปรา | รภตริ ไว้เฮย | ||
| พระจึ่งเผยพจนชี้ | ช่องเอื้ออวยตาม ฯ | ||
| ๑๒๐๑ ราชมันอุตลุดเข้า | ปักหลัก | ||
| คาใส่มัดือชัก | เชือกติ้ว | ||
| ผูกเอวผูกท้าวยักษ | ยึดแน่น | ||
| บีบขมับติดไม้นิ้ว | เฆี่ยนซ้ำสองหวาย ฯ | ||
| ๑๒๐๒ ครั้นเสรจสักหน้าผาก | เปนกา กบาทเฮย | ||
| เพชรฌฆาฏราชมันพา | ผาดผ้าย | ||
| ตีฆ้องกระเวนมา | โดยรอบ ทัพแฮ | ||
| ลิงด่าอสุเรศร้าย | เอิกอื้ออลวล ฯ | ||
| ๑๒๐๓ บัดบุตรภาณุมาศร้าย | ฤทธี | ||
| เสรจประจานอสุรี | รอบแล้ว | ||
| จึ่งสั่งถอดยักษี | ปลดเครื่อง จำนา | ||
| ไล่ขับขุนราพแกล้ว | กลับเมื้อเมืองมาร ฯ | ||
| ๑๒๐๔ สุกรสารแสนเจบซ้ำ | กายา | ||
| ลิงปลดเครื่องพันธนา | ออกให้ | ||
| แสนสุดหฤหรรษา | โสมนัศ | ||
| แผลงฤทธิรัดรีบได้ | เหาะข้ามสมุทจร ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
| ๑๒๐๕ สุกรสารเหาะข้ามสู่ | เวียงอสูร | ||
| เข้านบทศกรรฐ์ทูล | ถี่ถ้วน | ||
| ขยมเปนเหยี่ยวเหินยูร | ยลทัพ รามนา | ||
| ลิงประลองฤทธิล้วน | เลิศล้ำเหลือหาญ ฯ | ||
| ๑๒๐๖ ลิงยกหินทุ่มเท้ง | กระทบผา | ||
| กะเทาะลูกปีกถลา | หล่นกลิ้ง | ||
| ลุดฤทธิคิดแปลงกา | ยาเปลี่ยน | ||
| เปนรูปพานรทิ้ง | เพศปลิ้นปลอมพล ฯ | ||
| ๑๒๐๗ พิเภกไปพึ่งท้าว | รามพาล | ||
| เหตุหณุมานทยาน | ยุดได้ | ||
| ตัวตูสู่ขุนศาล | สุครีพ ซักนา | ||
| เปนสัตยทำโทษให้ | สักหน้ามาเมือง ฯ | ||
| ๑๒๐๘ ทศเศียรสดับเดือดเศร้า | โศกหา กลแฮ | ||
| จึ่งกลับเพศเปนดา | บศพริ้ม | ||
| เห็จเหินหยั่งพลับพลา | รามร่าย มนต์แฮ | ||
| ผูกปากพิเภกปิ้ม | ปากใบบสนอง ฯ | ||
| ๑๒๐๙ ยืนจำเภาะภักตรพริ้ม | พระราม | ||
| ยลนิมนต์สถิตถาม | ถ่อยถ้อย | ||
| ดาบศก็บอกความ | บพิตร พระอย | ||
| รูปชื่อกาฬสิทธิคล้อย | เคลื่อนเยื้องมาเยียน ฯ | ||
| ๑๒๑๐ บพิบตรมาตั้งทัพ | ทำไฉน | ||
| พระพิศณุสนองไข | จะแจ้ง | ||
| มาผลาญทศภักตรใจ | หืนโหด | ||
| มันลักสีดาแกล้ง | แส่ข้าควรสนอง ฯ | ||
| ๑๒๑๑ ไป่ควรบพิตรข้า | ขอเตือน สตินา | ||
| เมียตกมือมารเหมือน | ม่อร้าว | ||
| คือรัตนรคายเฟือน | ไฝ่ฟ่า | ||
| ได้กเสียศักดิ์ท้าว | ทั่วหล้าฦๅฉิน ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๗๔ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
| ๑๒๑๒ ชีเอยสมรแม่แม้ | ลักษมี เราฤๅ | ||
| ประดุจจินดามณี | นาฎแก้ว | ||
| ฤๅจะรคายศรี | สักหยาด | ||
| ไฉนนักสิทธิสอดแคล้ว | ชาติเคลิ้มโฉดเขลา ฯ | ||
| ๑๒๑๓ ฤๅษีสุดคิดลี้ยว | ลดถาม | ||
| ยักษกับลิงสองงาม | สง่าเฝ้า | ||
| เนาหนแห่งใดตาม | เสดจติด มานา | ||
| องด์พระจักรีเจ้า | จึ่งพ้องสนองสาร ฯ | ||
| ๑๒๑๔ พิเภกกนิษฐท้าว | ทศศรี | ||
| สุครีพอนุชพาลี | เลิศล้ำ | ||
| เชษฐานฤเทศหนี | มาพึ่ง เรานา | ||
| บุตรพระอินทร์เสียน้ำ | สัตยสิ้นเสียชนม์ | ||
| ๑๒๑๕ บพิตรมันพวกพ้อง | ศัตรู | ||
| มีพิศม์ดังพิศม์งู | เปรียบได้ | ||
| เลี้ยงมันจะอดสู | ขับส่ง เสียนา | ||
| นานก็เหนเปนไสร้ | ศึกซ้ำเสียการ ฯ | ||
| ๑๒๑๖ พระรามบรับถ้อย | นักธรรม์ แทตย์นา | ||
| พิเภกเผยพจนตัน | อกเต้น | ||
| สุครีพขยับขรรค์ | คิดจะฉะ ชีนา | ||
| เกรงจะมีผิดเว้น | โทษไว้ในทรวง ฯ | ||
| ๑๒๑๗ พลลิงชิงแข่งอ้าง | ขันอา ษาเอย | ||
| ลางจะจับยักษา | สับริ้ว | ||
| ลางจะยกลงกา | เกาะทวีป ถวายแฮ | ||
| ลางลคึกเลิกคิ้ว | หลอกค้อนแลขัน ฯ | ||
| ๑๒๑๘ ชียักษยลย่านแล้ว | ลาเลาะ เลียบนา | ||
| ลับเนตรเปนยักษเหาะ | ลิ่วลี้ | ||
| พิเภกสร่างมนต์เหมาะ | เมียงบาท ทูลนา | ||
| ใช่มุนีเมื่อกี้ | แก่นท้าวทศกรรฐ์ ฯ | ||
