โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•à¸´à¹Œ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๔๒
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 04:18, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ก้อนหินตกที่เมืองทศกัณฐ ทศกัณฐ์ใช้ให้สุกรสารไปดู
แผ่นที่ ๑๖๙ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
| ๑๑๗๗ ทศเศียรสุรศักดิ์เจ้า | จอมเมือง มารเอย | ||
| เถลิงอาศนรัตนเรือง | มาศไล้ | ||
| มวญมาตยดาษดาเนือง | นบบาท พระนา | ||
| คอรับๆ สั่งไท้ | ธจะอื้นโองการ ฯ | ||
| ๑๑๗๘ บัดยินอุโฆษคลุ้ม | คัดณานต์ | ||
| หินเสก็ดตกน่าฉาน | เฉียดใกล้ | ||
| ตระลึงกระมลมาร | ฉงนนึก ฉงายแฮ | ||
| ตรัสสั่งสุกรสารให้ | รุดเต้าตามดู ฯ | ||
| ๑๑๗๙ สุกรสารรับสั่งคล้อย | คลามา | ||
| เหนเหตุฝ่ายบุรพา | ภาคนั้น | ||
| สำรวมร่ายคาถา | สามคาบ | ||
| กายกลับเปนเหยี่ยวดั้น | เมฆผ้าผันผยอง ฯ | ||
| ๑๑๘๐ ร่อนฟ้ามาแกล่ใกล้ | คันธกา ลาเอย | ||
| พลพวกลิงโยธา | ตื่นครื้น | ||
| บางทายทุ่มหินผา | แตกขจัด ขจายแฮ | ||
| ต้องปีกมาตกพื้น | พ่างม้วยชีวัน | ||
| ๑๑๘๑ จวนตัวกลับบ่พ้น | ไภยพาล | ||
| อ่านเวทยของพรหมมาน | มอบให้ | ||
| กลับเปนกระบินทรชาญ | ไชยว่อง ไวพ่อ | ||
| เลดลอดปนพลได้ | โดดเต้นตามกัน | ||
| ๑๑๘๒ พิเภกพิศพวกพื้น | พานร | ||
| แม้นศึกสักแสนรอญ | ร่นเต้า | ||
| ขนพองสยองสยอน | แสยงเดช พระนา | ||
| แสนศุขเสื่อมโศกเศร้า | สร่างสิ้นกินแหนง ฯ | ||
| ๑๑๘๓ ขุนราพบัดบอกน้อง | พาลี | ||
| อสุเรศแปลงอินทรีย์ | ลอบเร้น | ||
| ปลอมปนพยุหธโยธี | หมายสืบ สารแฮ | ||
| แถลงเสรจลิลาศเขม้น | มุ่งหน้ามาทูล ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๗๐ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
| ๑๑๘๔ ถึงถวายอภิวาทก้ม | เกษา สนองเฮย | ||
| ฃอเดชพระบาทา | ปกเกล้า | ||
| มีอริอสุรา | มาลอบ | ||
| อุกอาจปลอมทัพเข้า | สืบร้ายดีเรา ฯ | ||
| ๑๑๘๕ พระทรงครุฑพาหนผู้ | เพญยศ | ||
| จึ่งผาดเผยศุภพจน์ | ตอบถ้อย | ||
| เรารีบจักรากษษ | แปลงอาตย์ ปลอมเอย | ||
| หมายมั่นสำคัญน้อย | หนึ่งได้ฉันใด ฯ | ||
| ๑๑๘๖ เวศสุญาณอัญชลิตแล้ว | ทูลพลัน | ||
| อันเพศพวกกุมภัณฑ์ | ทั่วผู้ | ||
| เงามันบ่มีมัน | บพิรบ ตาฮา | ||
| แม้นพิศจักพึงรู้ | แน่ได้ดังประสงค์ ฯ | ||
| ๑๑๘๗ พระองค์ทรงสดับถ้อย | ทูลสาร | ||
| ตรัสสั่งหณุมารหาญ | เหิมกล้า | ||
| จงจับอสุรพงษพาล | มาลอบ ปลอมเฮย | ||
| กูจักดูน้ำหน้า | ชาติอ้ายมารสถุล ฯ | ||
| ๑๑๘๘ หณุมานรีบยาตรขึ้น | เวหา หนเอย | ||
| ถึงทัพกลับกายา | ใหญ่ง้ำ | ||
| หัดถ์หนึ่งครอบโยธา | ทั้งหมด | ||
| ต้อนออกที่ละตนน้ำ | จิตรจ้องจับมาร ฯ | ||
| ๑๑๘๙ สุกรสารตกประหม่าหน้า | ซีดสลด ลงนอ | ||
| ลับฬ่อรอจ้องจด | สุดท้าย | ||
| คิดลี้จะหนีสด | สุดยาก นักเฮย | ||
| สุดคิดที่จักผ้าย | ย่อยั้งฟังการ ฯ | ||
| ๑๑๙๐ วายุบุตรเหนกบี่นั้น | จักหนี ไปนอ | ||
| พิศเพ่งสำคัญมี | หมดสิ้น | ||
| โจมจับจิกเกษี | สลัดรวบ ตัวเฮย | ||
| ลิงกลับเปนยักษดิ้น | ด่าวร้องฃอทัณฑ์ ฯ | ||
