โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๔à¹
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→แผ่นที่ ๑๖๐ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค) |
||
| แถว 145: | แถว 145: | ||
| - | ๑๑๑๖ ยินขัยคับจิตรท้อ | + | ๑๑๑๖ ยินขัยคับจิตรท้อ ใจทวี เทวศเฮย |
ผันภักตรพิศบุตรี สุดกลั้น | ผันภักตรพิศบุตรี สุดกลั้น | ||
ให้พลางจากปรางศรี โศกสู่ ทางแฮ | ให้พลางจากปรางศรี โศกสู่ ทางแฮ | ||
รุ่นปัจจุบันของ 04:14, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
ทศกัณฑ์ฝัน พิเภกทำนายว่าจะตายหมดทั้งโคตร ให้ส่งสีดาคืน ทศกัณฐ์โกรธขับพิเภกออกจากเมือง
แผ่นที่ ๑๕๗ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
| ๑๐๙๓ ปางทศภักตรเผ่าพ้อง | พงษพรหม เมศเฮย | ||
| กับมิ่งมณโฑผธม | แท่นแก้ว | ||
| ทรงสถิตยแต่ประถม | ยามย่ำ | ||
| ขม่อยหลับสนิทแล้ว | ล่วงพ้นยามประฉิม ฯ | ||
| ๑๐๙๔ ทัณฑ์จะถึงชีพไท้ | ทศกรรฐ | ||
| เกิดนิมิตมหัศจรรย์ | จิตรว้า | ||
| ตกใจตื่นตรองฝัน | เฟือนเฝื่อน ใจแฮ | ||
| ภอสุริยจัดแจ่มฟ้า | ฝ่ายท้าวเสรจสรง ฯ | ||
| ๑๐๙๕ ทรงเครื่องเสรจเสดจท้อง | โรงธาร ท่านแล | ||
| ประทับอาศน์อามาตย์มาร | หมอบเฝ้า | ||
| องค์อสุรโองการ | บอกกิจ พิเภกเอย | ||
| เรานิทร์คืนนี้เจ้า | พี่เคลิ้มหลับฝัน ฯ | ||
| ๑๐๙๖ เหนคิชฌขาวเฃตรเบื้อง | บูรพ์ทิศ | ||
| ทางประจิมคิชฌกฤษณ์ | เตร่กล้า | ||
| เจอกันประจัญฤทธิ | คิชฌหมึก พ่ายฤๅ | ||
| ตกพ่างภูมมิช้า | ชีพสิ้นเปนอสูร ฯ | ||
| ๑๐๙๗ ยังเชษฐฝันต่อนี้ | อัศจรรย์ ใจนอ | ||
| ฝันว่าถือกลาอัน | หนึ่งไว้ | ||
| ภายในใส่น้ำมัน | ยางเปี่ยม ปากนา | ||
| ในท่ามกลางมีใส้ | ใส่แท้เทียมตเกียง ฯ | ||
| ๑๐๙๘ มีหญิงหนึ่งจุดเชื้อ | เพลิงกาล | ||
| ไส้กับน้ำมันสมาน | หมดแห้ง | ||
| กลาไหม้อัคนิหาญ | ติดหัดถ์ พี่แฮ | ||
| ร้อนทั่วองค์จงแจ้ง | จะร้ายดีไฉน ฯ | ||
| ๑๐๙๙ พิเภกยินยิ่งท้อ | ทุกข์ถวิล หวาดแฮ | ||
| ทราบแน่เสียธานิน | หนึ่งแล้ว | ||
| จึงทูลว่าทรงสุบิน | ถือซึ่ง กลาฤๅ | ||
| คือแก่งลงกาแก้ว | ก่อข้อเกิดเขญ ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๕๘ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
| ๑๑๐๑ ไส้เชื้อคือคู่ไท้ | เชษฐา | ||
| เตละคือวงษา | เผ่าพ้อง | ||
| ไฟได้แก่สีดา | เดียวเด่น ดวงแฮ | ||
| หญิงคู่สำมนักข์น้อง | จุดเชื้อเพลิงเริง ฯ | ||
| ๑๑๐๒ ราชคิชฌขาวผ่องนั้น | รามา | ||
| กัณหคิชฌคือเชษฐา | ดุจถ้อย | ||
| จักประดิรพอัปรา | ชีพลับ มลายแฮ | ||
| องค์อสูรทราบสร้อย | โศกซ้ำปฤกษา ฯ | ||
| ๑๑๐๓ จักคิดดับเสดาะด้วย | ใดคลาย | ||
| ฝันอุบาทว์จึ่งจะหาย | ห่างได้ | ||
| พิเภกว่าฤๅวาย | เวรเรื่อง ร้ายเลย | ||
| เหนแต่ยุติธรรมให้ | ห่างทิ้งทางพาล ฯ | ||
| ๑๑๐๔ สมบูรณสมบัติท้าว | เทียมสรวง | ||
| เนืองคณะพธูปวง | เปี่ยมหล้า | ||
| สีดาแต่เดียวดวง | สวาศร่วม รามฤๅ | ||
| ผิว่าคืนนางข้า | คิดสิ้นเศิกไกษย ฯ | ||
| ๑๑๐๕ ฟังทูลเทียมถูกร้อน | ไฟแรง | ||
| ยี่สิบพระเนตรแดง | จัดจ้า | ||
| เหม่มึงช่างจัดแจง | จักส่ง นางฤๅ | ||
| ดูหมิ่นพงษพรหมกล้า | กล่าวได้โดยใจ ฯ | ||
| ๑๑๐๖ คิดว่ามึงคู่พ้อง | คัพภา | ||
| ทุกขศุขหวังปฤกษา | ร่วมไร้ | ||
| กลับยอยกปัจจา | มิตรขู่ กูแฮ | ||
| เองอะกตัญญูได้ | เด็จพ้องพงษพันธุ์ ฯ | ||
| ๑๑๐๗ พิเภกยินตรัสกริ้ว | กราบกราน | ||
| ทูลว่าทายทัดทาน | ท่านไท้ | ||
| หวังกอบเกียรติ์ยศนาน | ในยุติ ธรรมแฮ | ||
| ซึ่งจักสอดเปนไส้ | ศึกนั้นอย่าแหนง ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๕๙ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
| ๑๑๐๗ ทศเศียรยินยิ่งกริ้ว | ตรัสพลัน | ||
| มึงกับกูขาดกัน | พี่น้อง | ||
| ยกรามเชิดฉีกพันธุ์ | พงษเผ่า พรหมฤๅ | ||
| เหนว่ากูผิดพ้อง | เร่งพ้นเมืองมาร ฯ | ||
| ๑๑๐๘ ขับพลันคิดพลุ่งแค้น | ชักขรรค์ | ||
| โถมไล่พิเภกถลัน | เผ่นแคล้ว | ||
| แอบกุมภกรรฐทัน | เหตุที่ กลัวแฮ | ||
| เสียงสั่นอันชลิตแล้ว | หลบร้องขอชนม์ ฯ | ||
| ๑๑๐๙ ครั้นเหนเชษฐไล่ไกล้ | จะทัน | ||
| เข้าแอบอินทรชิตพลัน | หลบได้ | ||
| ทศเศียรบ่ทันพัน | ภักตร์เฝื่อน | ||
| แผดสั่งปาวนะให้ | เร่งค้นรีบของ ฯ | ||
| ๑๑๑๐ ริบสรรพสิ่งสิ้น | เสรจสับ | ||
| มันอยู่หนักนครขับ | อย่าไว้ | ||
| อีตรีชฎาจับ | ตัวส่ง สวนเวย | ||
| เปนทาสสีดาใช้ | เช่นถ้อยกูแถลง ฯ | ||
| ๑๑๑๑ ปาวนะน้อมเกล้ารับ | โองการ | ||
| พาพิเภกขุนมาร | มุ่งเต้า | ||
| อสุรเดินดาล | เทวศด่าว แดแฮ | ||
| ถึงที่สถิตเข้า | กอดแก้วตรีชฎา ฯ | ||
| ๑๑๑๒ ออกโอษฐสอึกสอื้น | อาดูร | ||
| พลางเล่าแถลงมูล | เหตุไท้ | ||
| ฝันร้ายที่ทายทูล | ตามสัตย จริงนา | ||
| หวังจะผ่อนผันให้ | ห่างพ้นไภยไกษย ฯ | ||
| ๑๑๑๓ ท้าวธกลับโกรธแค้น | ตรัสขับ พี่เอย | ||
| ให้ริบทั้งสินทรัพย์ | เก็บเกลี้ยง | ||
| ตัวเจ้าประทานกับ | พระลักษ มีนา | ||
| เจ้าอยู่เอนดูเลี้ยง | ลูกด้วยดวงสมร ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๖๐ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
| ๑๑๑๔ ตรีชฎาระทศทั้ง | เบญกาย | ||
| ยินสั่งศรีภักตร์คลาย | เผือดคล้ำ | ||
| สามกระษัตริยโศกบวาย | เสียงสั่ง สารเอย | ||
| ทรงแต่กรรแสงซ้ำ | แทบสิ้นสมประดี ฯ | ||
| ๑๑๑๕ บัดนานอสรผู้ | ธิบดี | ||
| ริบเสรจสอบบาญชี | เครื่องใช้ | ||
| บ้างพาสุดาตรี | ชฎาสู่ สวนแฮ | ||
| ปาวนะทูพิเภกให้ | รีบลี้ลาจร ฯ | ||
| ๑๑๑๖ ยินขัยคับจิตรท้อ | ใจทวี เทวศเฮย | ||
| ผันภักตรพิศบุตรี | สุดกลั้น | ||
| ให้พลางจากปรางศรี | โศกสู่ ทางแฮ | ||
| ออกนอกนครอั้น | อกตื้นตันทรวง ฯ | ||
| ๑๑๑๗ ดำเนินนึกอนาถโอ้ | อาทวา | ||
| ถวิลวากายเอกา | เกี่ยงไร้ | ||
| คิดถึงพระพงษา | สูญที เหนเฮย | ||
| มีแต่เกรงทัณฑ์ไท้ | แทตย์ผู้ผ่านถวัลย ฯ | ||
| ๑๑๑๘ จำจรัญถึงฝั่งน้ำ | หยุดพัก | ||
| จึงจับยามประจักษ | จิตรแล้ว | ||
| ครูจรประจำหลักษณ์ | เลงที่ จันทรนา | ||
| แรงโทษร้างถิ่นแคล้ว | แต่สิ้นมรณไกษย ฯ | ||
| ๑๑๑๙ จักได้ที่พึ่งนั้น | คือนรายน์ | ||
| อยู่อุดรควรถวาย | ชีพไว้ | ||
| ตริเสรจเหาะข้ามสาย | สมุทรีบ เรวนา | ||
| ลงสู่เนินทรายได้ | สดวกดั้นเดินจร ฯ | ||
| ๑๑๒๐ โศกพลางพลันว่าไท้ | เทพา รักษเอย | ||
| เชิญช่วยดลมนัสา | ส่งให้ | ||
| สบพระสี่หัดถา | ยังที่ สถิตแฮ | ||
| พลางร่ำพลางรีบใกล้ | แก่งแก้วคันธกาล ฯ | ||
