จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 04:02, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์พาญาติวงศ์หนีเพลิงไปอยู่เขาสัตนา
แผ่นที่ ๑๔๖ - พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๑๐๑๖ เสดจทรงบุษบกแก้ว | | อลงกฎ
|
| พระประยูรสนมประณต | | นั่งล้อม
|
| ลอยเลื่อนสู่บรรพต | | นามสัต นานา
|
| ถึงประทับสฐานพร้อม | | พรั่งหน้าพลานมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๑๗ โขลนจ่าวิเสศล้วน | | เขาวัง
|
| ตกตะลึงตึงตัง | | ตื่นเต้น
|
| ขนของวิ่งไปยัง | | ศิขเรศ
|
| บ้างออกนอกวังเขม้น | | สู่ด้าวสัตนา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๑๘ แสนส่ำอสุรพวกพื้น | | พลมาร
|
| ที่อยู่ประจำการ | | ช่วงใช้
|
| ต่างตนวิ่งลนลาน | | รดมดับ เพลิงแฮ
|
| ไฟบ่ดับกลับไหม้ | | หมดทั้งวังอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๑๙ เพลิงไหม้นิเวศน์แล้ว | | เลยลาม
|
| ลมกระพื้อฮือวาม | | วาบฟ้า
|
| เปลงเพลิงพลุ่งติดตาม | | เรือนราษ ฎรแฮ
|
| เพลิงพลุ่งรุ่งโรจจ้า | | จับพื้นโพยมมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๐ ราษฎรพลยักษทั้ง | | หญิงชาย
|
| ต่างตื่นเสียงเวยวาย | | วุ่นว้า
|
| หมอช้างตัดเชือกสาย | | ปลอกคช สารแฮ
|
| นานอัศวตัดแหล่งม้า | | ตื่นต้นตามสถล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๑ ลางคึนขกระเช้า | | เชิงกราน
|
| บ้างแบกโต๊ะขันพาน | | เครื่องใช้
|
| ลางอุ้มลูกเหลนหลาน | | ลืมเก็บ ของนา
|
| ปล่อยปละละเรือนไหม้ | | หมดสิ้นสิ่งของ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๒ ทศภักตรเสร็จประทับเบื้อง | | ศีขร
|
| ทอดพระเนตรดฟูนคร | | เฃตรไท้
|
| เสียดายนิเวศน์นอน | | ใจสลด
|
| สังเวชพลเมืองได้ | | เดือนร้อนทรมาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๔๗ - พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๑๐๒๓ ลูกลมสมจิตรแค้น | | เผานคร ได้เฮย
|
| เหนยักษพลเมืองจร | | ขจัดผ้าย
|
| ได้ทุกขทั่วราษฏร | | แดนราพ ร้อนนา
|
| สมกับภักตร์ยักษ์ร้าย | | หยาบช้าอาธรรม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๔ ตริพลางทางเหาะขึ้น | | เวหา
|
| เฉวียนฉวัดกลางนภา | | กาศพร้อย
|
| สลัดเพลิงที่ติดกา | | ยาดับ หมดแฮ
|
| ยังที่ปลายหางน้อย | | หนึ่งนั้นฤๅสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๕ เพลิงพิศม์ฤทธิหอกแก้ว | | พระยามาร
|
| ร้อนยิ่งเพลิงอื่นผลาญ | | ลวกไหม้
|
| วายบุตรสุดทนทาน | | ทุกข์เทวศ ร้อนฤๅ
|
| จะดับบ่ดับได้ | | สุดรู้ฤทธิตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๖ บุตรมารุดรุ่มร้อน | | รำคาญ
|
| เหาะมุ่งมายังธาร | | สมุทกว้าง
|
| ถึงฝั่งนัทีทยาน | | โดดโลด ลงแฮ
|
| ดำเกลือกเสือกตัวคว้าง | | แล่นเลี้ยวอลวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๗ มหาสมุทดุจบ้าคลื่น | | คลี่ฟอง
|
| เปนรลอกลั่นไหลนอง | | น่าฟุ้ง
|
| เอิบอาบลาบลำคลอง | | โครมคลื่น
|
| ปลาตื่นตกใจสดุ้ง | | โดดดั้นขวัญหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๘ ต่างๆ บ้างแล่นเลี้ยว | | หลีกหนี
|
| ว่ายแหวกแถกวารี | | รีบร้น
|
| ไปสู่อ่าวชลธี | | ธารฤก แลนา
|
| ผุดโผล่โผดำค้น | | ดิ่งดั้นผันผาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๒๙ หณุมานบอดับได้ | | โดยหวัง
|
| เพลิงที่ปลายหางยัง | | รุ่มเร้า
|
| จนจิตรสุดฤทธิผัง | | ผายสู่
|
| สำนักนิ์นารทเจ้า | | หง่อมง้อมจอมธรรม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๔๘ - พระยาศรีสิงหเทพ
|
|
| ๑๐๓๐ พลันเข้าพลางนอบน้อม | | ประนมกร
|
| ดาบศเหนพานร | | นั่งใกล้
|
| ลิงกราบกล่าวคำวอน | | วานดับ เพลงนา
|
| แล้วเล่าเหตุต้นให้ | | ทราบสิ้นทุกประการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๑ ฤๅษีสรวลเยาะล้อ | | ลิงพลาง
|
| สัพยอกพานรทาง | | ถ่องถ้อย
|
| เพลิงนิดติดปลายหาง | | ดับบ่ ได้นา
|
| น้ำทีในบ่อน้อย | | จักไว้ใยหวา น
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๒ หณุมานพลันคิดได้ | | โดยไว
|
| หางจุ่มโอษฐอมไป | | อัดอั้น
|
| ลมฆานประสาทใน | | นาสิก ตนเฮย
|
| เพลิงที่ปลายหางนั้น | | ดังได้ดังประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๓ ลูกลมอภิวาทน้อม | | นักพรต แล้วนา
|
| ลาจากพระนารท | | รีบร้น
|
| เหาะมุ่งสู่บรรพต | | เหมติ รญแฮ
|
| ข้ามมหาสมุทพ้น | | ล่วงเข้าแดนพนม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๔ ลุถึงที่พักห้อง | | พลหาญ
|
| องคตชมพูพาล | | อยู่เฝ้า
|
| วายุบุตรแถลงการณ์ | | ไปสืบ ข่าวนา
|
| จนพบพระนางเจ้า | | จวบได้ถวายแหวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๕ สองนายสดับถ้อย | | หณุมาน
|
| มีจิตรโสมนัศบาน | | เบิกแผ้ว
|
| สรเสรญว่ายอดทหาร | | พระจักร รัตน์นา
|
| เสอมกับขุนพลแก้ว | | นึกได้ดังประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๓๖ สามนานต่างกล่าวถ้อย | | สนทนา กันเฮย
|
| จนพระสุริยคลา | | ค่ำคล้อย
|
| สามกระบี่ต่างไสยา | | เอนอาศน์
|
| ทุกทั่วพลใหญ่น้อย | | หลับสิ้นทุกตน ฯ
|
| | |
|
