โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๓๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(แผ่นที่ ๑๒๖ - หม่อมราชวงษวิณ)
แถว 216: แถว 216:
ทกทิศทุกทางทบ  แทตยเที่ยว
ทกทิศทุกทางทบ  แทตยเที่ยว
จิตรภักดีฤๅย้าย  มั่นด้วยกตัญญู ฯ
จิตรภักดีฤๅย้าย  มั่นด้วยกตัญญู ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๒๖ - หม่อมราชวงษวิณ===
 
-
<tpoem>
 
-
๘๗๖ ยลสวาเผือกผู้เหาะ  โดยหน หาวแฮ
 
-
สองเนตรนางกลเพลิง  พลุ่งเร้า
 
-
นึกกระบี่ไฉนดล  แดนด่าน มาเฮย
 
-
ฤๅริปูปองเข้า  เฃตรเอื้อมอาจหาญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๗๗ พระพงษกมเลศให้  กูกัน แดนแฮ
 
-
ด่านสมุทมีสำคัญ  เฃตรนี้
 
-
ใครๆ แปลกปลอมจรัญ  จักปล่อย ไฉนนา
 
-
อ้ายนี่องอาจลี้  ลอบเข้าเฃตรแดน ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๗๘ แกว่งคทาวุธคว้าง  โจมประจัน
 
-
แผลงฤทธิรีบโรมรัน  แผดร้อง
 
-
ทลึงโลดตคอกขัน  คามคุก
 
-
เสียงลั่นสนั่นท้อง  สมุทอื้ออลเวง ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๗๙ พลางรีบเหินเหาะจ้อง  จวบประจบ ลิงนา
 
-
โจนถลันอรรณพ  เผ่นเค้น
 
-
แยกเขี้ยวดุจจักขบ  พิฆาฏ ลิงเฮย
 
-
หมุนใคร่จับกบี่เค้น  เข่นให้เปนจุณ ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๐ หณุมานถึงด่านได้  ยลยักษ์
 
-
โดดเด่นขวางทางกัก  กีดหน้า
 
-
ทำทีจักหาญหัก  เหิมยุทร กูนา
 
-
กูก็ชาติชายกล้า  ย่อท้อมันไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๑ บุตรมารดฤทธิ์ล้ำ  ลำหัดถ์ เข้มแฮ
 
-
ถลึงเนตรชักตรีบัด  เลิกคิ้ว
 
-
พยักภักตรท่าชวนดัษ  กรยุทธ นาเฮย
 
-
คะนองร่าเกาคางนิ้ว  หนึ่งชี้ภักตรนาง ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๒ ลูกลมลนหลอกล้อ  อสุรี
 
-
องอาจดังราชสีห  รวดร้า
 
-
ฤๅห่อนจักเกรงฝี  มือยักษ
 
-
โลดฬ่อทะลวงกล้า  กลั่นแกล้วการณรงค์ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๒๗ - หม่อมราชวงษวิณ===
 
-
<tpoem>
 
-
๘๘๓ มารเหนเผ่นสู่ใกล้  ใจบึก บึนเฮย
 
-
ขบเข่นทนค์ตนสอึก  อาจเร้า
 
-
โจมสู่จู่เจนศึก  สามารถ
 
-
ถึงทยานตรงเข้า  จ่อจ้องตบองรัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๔ บุตรพระพายปัดป้อง  ตรีรับ คทาเฮย
 
-
ตนต่อตนขันขับ  เก่งจ้าน
 
-
โรมรุดรวดตระบึงสัป  ยุทธแย่ง แย้งนา
 
-
ลวงต่อฬ่อรุกต้าน  เดชก้ำเกินนาง ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๕ อสุรีดีเปรื่องเปรี้ยง  คทาโรม
 
-
หมายพิฆาฏถาโถม  ทุ่มซ้าย
 
-
กลับขวาร่าหักโหม  หวนหวด ลิงแฮ
 
-
ผันภักตร์ยักษกลับย้าย  สอึกย้อนรันพลัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๖ ยักษลิงไล่หลบป้อง  ปองผลาญ
 
-
ลิงยักษเฉกมันสาร  ทรับหน้า
 
-
ยักษลิงวิ่งปจัญบาน  บุกรุก
 
-
ลิงยักษตลุมบอนกล้า  ต่อแย้งแทงตี ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๗ ยักษรันลิงรับด้วย  ตรีฉับ
 
-
ยักษเสี่ยงลิงสวนสัป  ร่ายซ้ำ
 
-
ยักษฟาดกบี่หลบกลับ  ตรีสอด แทงแฮ
 
-
ยักษเพลี่ยงลิงพลาดพล้ำ  ผลุดขึ้นรณรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๘ รณยุทธอุโฆษก้อง  ไหวหวาด
 
-
สี่สมุทกรฉ่อนฉาด  ฉ่าสู้
 
-
ไตรยภพจบกำปนาท  เสทื้อนทั่ว
 
-
ยักษตริกลลิงรู้  รับต้านราญกร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๘๙ ผีเสื้อสิ้นคิดอ้า  โอบฐออก
 
-
ดุจอ่าวคอยขยอก  กบี่เคี้ยว
 
-
เนตรแม้สุริยกลอก  กลับมุ่ง
 
-
โดดเด่นสาครเลี้ยว  แล่นคว้าวานร ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
 
-
===แผ่นที่ ๑๒๘ - หม่อมราชวงษวิณ===
 
-
<tpoem>
 
-
๘๙๐ หณุมานหาญเรหจเมื้อ  หมายเฉภาะ
 
-
ตรงโอษฐมารเข้าเหมาะ  มุ่งล้าง
 
-
ออกกรรณ์ยักษขวาเหาะ  หันกลับ
 
-
รีบรุดประเวศข้าง  ช่องซ้ายโสตรมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๑ ลิงเลี้ยวลงล่วงล้ำ  ลำสอ ยักษแฮ
 
-
ถึงปเทศอุทรยอ  สาตรเน้น
 
-
ตรีแหวะเชือดไม่รอ  เรวรีบ
 
-
เปนช่องทลุไป่เว้น  ทั่วท้องนางมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๒ อุทรยักษเลือดล้น  ลิงตลบ
 
-
คว้าตับควักปอดทบ  ลากไส้
 
-
หทัยกเพาะดีครบ  ออกจาก มารเฮย
 
-
สรรพสัตวยักษกลืนไว้  รอดบ้างรีบจร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๓ วานรรอนยักษซ้ำ  ซากราย
 
-
บั่นท่อนกรบาทกาย  ขาดชิ้น
 
-
เนื้อเกลื่อนเลือกระจาย  ยักษสุด ชีพแฮ
 
-
โยนศพลงสมุทสิ้น  สู่ท้องมัศยา ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๔ มังกรวานกะโห้  เหรา
 
-
ฉนากฉลามโลมา  เงือกน้ำ
 
-
หยุนตรพรุนปลา  วานออก ว่ายเฮย
 
-
สีเลียดยิสนซ้ำ  จุบท้องมันมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๕ เพียนทองหมอดุกแป้น  ทูปุด
 
-
จันเมล็ดนนทรีผุด  ว่ายเคล้า
 
-
หางไก่ดาบลาวรุด  กากด
 
-
จวดกระเบนปักเป้า  แย่งเนื้อยักษินี ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๙๖ เสร็จฆ่าปิศาจสิ้น  ศพมาร
 
-
วายุบุตรสำแดงหาญ  ฮึกห้าว
 
-
แกว่งตรีดจเพลิงกาล  แสงก่ำ
 
-
เหาะมุ่งลงกาด้าว  ลิบข้ามนัที ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

การปรับปรุง เมื่อ 03:49, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ห้องที่ ๓๑ หนุมาน ชมพูพาน องคต พบพระชฎิลฤษ และนกสัมพาที

แผ่นที่ ๑๒๑ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๔๑ วายุบุตรวุฒิเชื้อชายชาญ
องคตชมพูพานฤทธิ์เร้า
เตือนต้อนหมู่ทวยหาญรัดเร่ง จรัลเฮย
ห้าโยชนจวบบ่ายเข้าเฃตรแคว้นชะฎิลดง ฯ
๘๔๒ สามนายอยุดทัพแล้วบทจร
ถึงนักพรตอยกรนอบเกล้า
องค์ชะฎิลสบพานรแปลกจิต ถามแฮ
ดูกรสามสวาเจ้าอยู่ด้าวแดนไหน
๘๔๓ ลูกลมแถลงชื่อทั้งสามทหาร
ข้าบาทพระอวตารแก่นหล้า
ตรัสใช้สืบข่าวสาส์นอัคเรศร์ พระเอย
หนเกาะลงกาข้าสุดรู้ทางจร ฯ
๘๔๔ องคชะฎิลยิลจบแจ้งปรีดา
สนองพจนบอกมรรคาบัดชี้
สุดโพ้นโน่นคูหาเหมติ รันเฮย
ถิ่นท่าคงคานี้ที่ข้ามเมืองมาร ฯ
๘๔๕ สามนายฟังเสรจน้อมเนานอน พักเฮย
พอรุ่งยกพลจรคลาศแคล้ว
ดัดดั้นพนาดอนหกสหัศ เส้นแฮ
บรรลุเหมติรันแล้วลาศขึ้นเนินเขา ฯ
๘๔๖ พอลับสุริเยศคลุ้มโพยมหน มืดเฮย
ได้แต่แสงกุณฑลไต่เต้า
ลุถ้ำเยือกเยนสกนธ์กายสั่น รรัวแฮ
ปวงกระบี่ต่างรีบเร้าตัดไม้สุมเพลิง ฯ
๘๔๗ วายุบุตรกล่าวถ้อยแก่สองนาย
เรารับสั่งนารายน์ตรัสใช้
นึกดังปักษาถวายแหวนพระ เทอญพ่อ
ตายดุจสดายุได้ชื่อแท้กระตัญญู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๒ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๔๘ สำภาทีสถิตยถ้ำพรรรณราย
โสตรสดับเสียงภิปรายไจ่แจ้ว
ว่าสดายุชีพมลายหลากจิตร คนึงเฮย
จริงเท็จจำจักแคล้วสอบถ้อยลองถาม ฯ
๘๔๙ พลันรีบย่างเท้าเหยียบศีลา
เสียงสนั่นลั่นคูหากึกก้อง
พลลิงตกใจผวาหวาดวิ่ง หนีนา
ขุนกระบี่สามนายจ้องสาตรเงื้อยืนทยาน ฯ
๘๕๐ ปักษาถึงปากถ้ำแลไป
ฤๅห่อนจะเหนใครคลาศคล้อย
ผินภักตร์สู่เนินไศลบงกบี่ สามแฮ
โสรมนัศพลันกล่าวถ้อยทักแล้วถามความ ฯ
๘๕๑ ดูราสามท่านผู้ไชยชาญ
ซึ่งว่าสดายุลาญชีพแล้ว
คือใครล่วงล้างผลาญฤๅวอด เองนา
เชิญท่านเปลื้องสอดแคล้วแห่งข้าหายฉงน ฯ
๘๕๒ วายุบุตรเล่าแต่ต้นจนรา มาเฮย
เผาศพขุนปักษาเสรจถ้อย
บัดนี้พระทรงนาคาตรัส ใช้แฮ
สืบข่าวอัดยอดสร้อยภพพื้นลงกา ฯ
๘๕๓ ฟังจบซบภักตรเศร้าหฤไทย ครวญเอย
ควรที่ฤๅดวงใจพี่ม้วย
เจ้าเรืองฤทธิเกรียงไกรไตรโลกย์ ขจรแฮ
มาสุดสิ้นชีพด้วยเดชอ้ายทมิฬมาร ฯ
๘๕๔ วายุบุตรกล่าวถ้อยปลอบปักษาพลันเฮย
ท่านอย่าก่นโศการ่ำร้อง
ความเกิดและมรณาใครห่อน พ้นแฮ
เมรุมาศเจียวยังต้องพินาศน์ด้วยเพลิงประไลย ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๓ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๕๕ เราสงไสยใคร่แจ้งเหตุผล ท่านนา
มีชื่อใดดูฉงนหลากแท้
อินทรียบ่มีขนหลุดลุ่น ไฉนฤๅ
วานท่านขานไขแก้ที่ข้าไถ่ถาม ฯ
๘๕๖ ปักษาส่งโศกแล้วตอบคดี พลันเฮย
เราชื่อสำภาทีแพร่พร้อง
อยู่ยังยอดคิรีนามอัศ กรรณแฮ
สดายุผู้เป็นน้องก่อนนั้นยังเยาว์ ฯ
๘๕๗ ยลรวิว่าลูกไม้หมายกิน
วอนเร่งให้เราบินเด็จป้อน
ตูห้ามกลับโกรธผินโผนสู่ รถเอย
พระพิโรธทรงแสงร้อนจรัสแม้นเพลิงกัลป์ ฯ
๘๕๘ เราทยานกางปีกป้องกนิฐา ไว้เอย
ขนหลุดโดยแสงอาทิตย์ไหม้
เธอจึ่งพิโรธสาหัศสาป เราเฮย
ต่อพบทหารกฤษณไท้โห่พร้อมสามหน ฯ
๘๕๙ ขนเราจึ่งจะขึ้นทั่วอินทรีย์
ขอท่านจงปรานีอย่าข้อง
วายุบุตรเรียกโยธีพลันสั่ง โห่แฮ
มวญหมู่ลิงโห่ก้องลั่นท้องไพรสาณฑ์ ฯ
๘๖๐ ปักษินยินโห่ถ้วนสามหน
ขนงอกออกเตมตนสลับแพร้ว
โผนเผ่นสู่โพยมบนลองปีก ทยานแฮ
ไกลลับกลับร่อนแคล้วสู่ถ้ำอำพน ฯ
๘๖๑ วายุบุตรจึ่งเอื้อนพจน์พาที
ดูก่อนขุนสกุณีเดชห้าว
สิ้นสาปพระสุรีย์ศรีขนงอก งามนอ
เชิญช่วยแนะแดนด้าวเฃตรแคว้นเมืองมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๔ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๖๒ ปักษาว่าเกาะนั้นเหลือไกล
อยู่ท่ามกลางชลาไลยแหล่งหล้า
แม้นหักว่าจักไคลคลายาก นักนอ
เชิญท่านขี่หลังข้าจักชี้ทางจร ฯ
๘๖๓ สามนายต่างสดับถ้อยสุดยิน ดีเอย
ขึ้นสู่หลังสกุณินเสรจแล้ว
นกพากระบินทรผินผันรีบ ทยานฮา
ปีกระพือพาแคล้วเคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
๘๖๔ ลุคันศีขเรศแล้วปักษา บอกเอย
โน่นเกาะลงกาปรากฎกว้าง
เขานั้นชื่อนิลกาลาเยี่ยม โพยมแฮ
เปนหลักลงกาอ้างแต่ครั้งอัชฎา ฯ
๘๖๕ สามนายพิศเพ่งด้าวแดนมาร
สังเกตลงกาสฐานแม่นแล้ว
เหนแจ้งทุกประการบอกปัก ษาเฮย
เชิญท่านกลับคลาศแคล้วแห่งห้องคูหา ฯ
๘๖๖ สำภาทีสดับแล้วเรวผัน กลับเอย
บรรลุเหมติรันร่อนคล้อย
โผลงน่าเขาพลันกระบินทรจาก หลังแฮ
วายุบุตรจึ่งกล่าวถ้อยกับด้วยสองทหาร ฯ
๘๖๗ เราสามพอเหาะข้ามคงคา
แต่พวกพลลีลาห่อนได้
เราเดียวจักลอบคลาแหนบาท นางเฮย
สองท่านคุมไพร่ไว้ที่นี้คอยเรา ฯ
๘๖๘ สั่งเสรจฝากพวกพ้องพลขันธ์
แก่ปักษินเสรจพลันรเหจเต้า
บายภักตรมุ่งผายผันหมายเฃตร มารเฮย
ลิบลิ่วจวนจวบเข้าด่านท้องชลธี ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๕ - หม่อมราชวงษวิน

๘๖๙ อสุรีผีเสื้อด่านสมุทสิง
กายใหญ่กำยำหญิงเก่นเกรี้ยว
ห้าวมหิทธิวิหิงษ์สาหัส
คิ้วขมวดทนต์ขาวเขี้ยวคู่โค้งเคียงตา ฯ
๘๗๐ กรอบหน้าจรมาศแก้วแกมกัน
ประดับอาภรณ์สรรพ์เสร็จพร้อม
คทาบิดเกลียวพันสำหรับ กรเฮย
ทะนงศักดิ์ยักษนอบน้อมแต่ท้าวทศกรรฐ ฯ
๘๗๑ กำเริบฤทธิจิตรเหี้ยมเหิมศึก
หาญใหญ่ใจบึนบึกบ่รั้ง
ฉกรรจ์กาจอาจหาญคึกคักหยาบ ช้าแฮ
อานุภาพปราบทั้งถิ่นท้องสมุทไทย ฯ
๘๗๒ ทศภักตรภูลยศตั้งนางมาร
ตำแหน่งนายด่านธารทั่วด้าว
มอบขาดพนักงานตรวจหมู่ อรินทร์เฮย
หวังพระไทยยักษท้าวเพื่อกั้นดัษกร ฯ
๘๗๓ วันเคราะหเหตุร้ายจักสูญชนม์ มารเฮย
ให้เขม่นกมลรนร่านร้าว
จักไปกระเวนวลสมุทด่าน ดูแฮ
อาเพศเหตุหากน้าวแนะน้ำจิตรนาง ฯ
๘๗๔ สพักสะใบมั่นจ้องจิตรถวิล อริเฮย
ขัดคทาผุดสินธุ์เบิ่งตั้ง
ตรวจบูรพทักษิณผินภักตรปัจ ฉิมแฮ
อีกอุดรทิศทั้งทิศน้อยนางแสวง ฯ
๘๗๕ มารกระเวนด่านด้าวดูจบ
จรเตร่ขวามาตลบสู่ซ้าย
ทกทิศทุกทางทบแทตยเที่ยว
จิตรภักดีฤๅย้ายมั่นด้วยกตัญญู ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว