โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๖

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 03:20, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานพาสุครีพมาถวายพระราม สุครีพกับพาลีรบกัน จนพาลีรู้ว่าเป็นศรนารายณ์จึงยอมตาย

แผ่นที่ ๑๐๑ - ขุนวิจิตรวรสาสน์

๗๐๑ วายุบุตรกราบบาทไท้ทูลลา จรแฮ
สู่บุตรพระสุริยากล่าวถ้อย
ยอเกียรติพระจักราเรืองฤทธิ
บเนิ่นนำน้าคล้อยเคลื่อนเฝ้าบาทบงษุ์ ฯ
๗๐๒ ถึงถวายอัญชุลิตน้อมประนตบาท
จึ่งพระตรีภูวนารถท่านพร้อง
ดูกรบุตรภาณุมาศมีเหตุ ใดฤๅ
จึ่งมละนิเวศน์ต้องอยู่ร้างแรมไพร ฯ
๗๐๓ สุครีพทูลแต่ดั้งเดิมที
กากาจกับทรพีรบร้า
ผิดนัดปากถ้ำมณีข้าผนึก เสียนอ
พิโกรธขับไล่ข้าจากด้าวเนาพนานต์ ฯ
๗๐๔ คาบหนึ่งข้าบาทได้ชลอผา หลวงแฮ
ความชอบพระอิศราโปรดเกล้า
รางวันวิเชียรดาเรศแก่ ข้านอ
กาจกาจเกียจกันเคล้าคู่ข้าเคียงถนอม ฯ
๗๐๕ เสียสัตย์ถูกสาบเบื้องบทมาลย์
ควรพระจักประหารชีพมล้าง
ตรัสว่าจุ่งคิดการไปล่อ มาเทิญ
เราจะสอบคำอ้างเหตุดั้งเดิมดู ฯ
๗๐๖ สุครีพทูลตอบไท้ธิบดี
อันจะสู้พาลียากล้ำ
ได้พรพระอิศวรมีฤทธิเลื่อง โลกย์แฮ
ใครรบเสียแรงก้ำกึ่งแพ้ไภยตัว
๗๐๗ พระเหนสุครีพท้อทางยุทธ นาแฮ
ตระบัดพระทรงครุฑท่านพร้อง
จักสรงเทพยอาวุธรินรด ให้นา
สามารถบำบัดป้องปิดร้ายไภยบร
             

แผ่นที่ ๑๐๒ - ขุนวิจิตรวรสาสน์

๗๐๘ ตรัสพลางแผลงเดชด้วยฤทธิรอน
สี่พระหัดถ์ทรงศรเหนี่ยวน้าว
แผลงเปนสุรจันทรดาเรศ รายแฮ
ไพโรจน์เรืองจรัสด้าวเดชด้วยดาลแสดง ฯ
๗๐๙ ทั้งสองพานเรศรได้เหนตระหนัก นรายน์แฮ
วายุบุตรทูลพระจักกฤษณแก้ว
สองน้าจะโหมหักหาญต่อ กันนา
สุดคิดข้าทูลแล้วหลีกลี้ลาจร ฯ
๗๑๐ สุครีพทูลท่านไท้ธิบดินทร์
เชิญสู่บุรขีดขินเฃตรด้าว
พระชวนอนุชลินลาลาศ มานา
สุครีพรีบนำท้าวมุ่งเมื้อมาเมือง ฯ
๗๑๑ ถึงประทับยับยั้งร่มนิโครธา
สุครีพบังคมลาบาทไท้
พระสรงเทพย์สาตราเสร็จรด กระบี่แฮ
ออกโอฐอวยพรให้ฤทธิร้าเรืองณรงค์ ฯ
๗๑๒ สุครีพลาเลื่อนขึ้นเวหาศ เหินแฮ
ลอยลิ่วตรงปราสาทเรียกร้อง
เหวยๆ หน่อเทวราฃเร่งออก มาเฮย
ตัวท่านวันนี้ต้องมอดม้วยมฤตยู ฯ
๗๑๓ พาลีดาลเดือดได้ยินอนุช เรียกนา
จับพระขรรคาวุธวิ่งคว้าง
ดาราวิเชียรฉุดช้าก่อน พระเอย
เหนจักมีพวกอ้างจึ่งกล้าท้าณรงค์ ฯ
๗๑๔ พาลีตอบนาฎน้องนฤมล พี่เอย
ฤๅย่านอ้ายทรชนเช่นนี้
แสนโกฎิ์สมุทคนจักช่วย มันนา
จักฆ่าบให้ลี้หลีกพ้นคมขรรค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๓ - ขุนวิจิตรวรสาสน์

๗๑๕ ตรัสพลางรีบเผ่นขึ้นรณรงค์
สองจับสัปรยุทธยงยวดแกล้ว
จวบพระกฤษณุบงบชัด ตัวนา
จับธะนูน้าวแล้วเงือดเงื้องงฉงน ฯ
๗๑๖ สุครีพยุทธเพลี่ยงแพ้รำบาน
กากาจถาโถมทยานจับได้
จักฆ่าคิดสงสารอนุชร่วม ครรภ์แฮ
ขว้างสู่จักรวาลไซ้เสรจแล้วมาเมือง ฯ
๗๑๗ สุริยบุตรกลับโกรธพ้อพระราม ไฉนเฮย
ลวงฬ่อเราสงครามเกือบม้วย
จักรรัตน์ตรัสตอบตามแคลงเคลือบ ตัวนา
สุดที่สังเกตด้วยพี่น้องลกลกัน ฯ
๗๑๘ ตรัสพลางฉีกผ้าผูกกรกระบินทร์
สุครีพคมลาลินลาศเต้า
จรถั่นถับขีดขินขันยุทธ บองเอย
กากาจยินอนุชเร้าเรียกร้ารณรงค์ ฯ
๗๑๙ ออกจากปราสาทขึ้นอำพร
องต่อยุทธราญรอนฤทธิ์ห้าว
จวบองค์พระทรงศรศรพาด เพ่งนา
บงกระบี่ถนัดน้าวเหนี่ยวโน้มธนูแผลง ฯ
๗๒๐ ศรแสดงแผลงเดชด้วยฤทธี
จรจรตอกพาลีจับไว้
เลดลงสู่ปัถพีร้องแผด เสียงแฮ
เหวยชฎิลโหตไร้ชั่วช้าสาธารณ์ ฯ
๗๒๑ ควรฤๅเราพี่น้องผิดกัน
ใช่กิจของนักธรรม์ถ่อยนี้
มาพลอยฆาฏชีวันเราเหตุ ใดนา
บวชบอายบาปลี้ลอบล้างเราไฉน ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๔ - ขุนวิจิตรวรสาสน์

๗๒๒ หริวงษทรงสวัสดิเอื้อนโองการ ตอบเฮย
เรานรายน์อวตารปราบหล้า
ท่านเสียสัตยสาบาลต่อมหิ ศวรแฮ
ครั้งรับดาราท้าโทษต้องจำตาย ฯ
๗๒๓ เสร็จแสดงวรเกรียรติด้วยฤทธิรงค์
กรสี่กุมสังขทรงจักรแก้ว
พาลีเหลือบเหนองค์ออกโอฐ อกเอย
จำละชีพจำแคล้วคลาศด้วยสาบสรร ฯ
๗๒๔ ออกปากฝากอนุชทั้งนัดดา
องคตอีกดาราเพื่อนไร้
จงพระโปรดกรุณาอนุเคราะห์ ผดุงแฮ
ทั้งสี่ขอถวายใต้บทเบื้องบาทมูล ฯ
๗๒๕ พระทรงสังเวศเอื้อนลดทัณฑ์
ขอเลือดพอแมลงวันอิ่มท้อง
บวงสรวงเทพยสารทพลันยกโทษ ท่านนา
จักส่งคืนนิเวศป้องปกเกล้าพลเมือง ฯ
๗๒๖ พาลีอัญชลิตแล้วทูลถวาย เหตุแฮ
คมสารทพาดกายอายเทพไท้
ถึงกรรมหากจาตายดีกว่า คงเอย
เสียชีพชูชื่อไว้ชั่วฟ้าดินชม ฯ
๗๒๗ ทูลเสร็จสู่อนุชแล้วโศกา
โอฐอ่อนสอนอนุชาชอบด้วย
ตามแบบราชวัตรานุวัตร สิ้นเอย
เสรจสั่งวางศรม้วยชีพเมื้อพิมานแมน ฯ
๗๒๘ สุครีพกอดศพกลิ้งเกลือกดู อนาถแฮ
ข่าวทราบดาราพธูรีบเต้า
องคตอีกชมพูพานพวก สนมนา
โดยด่วนสู่ศพเศร้าโศกแส้สนั่นเสียง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๕ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๒๙ สุครีพคลายโศกได้สมฤดี
จึ่งกล่าวสุนทรวาทีเทียบอ้าง
สู่สองนัดดาปียราชบุตร พี่เอย
บูรพเหตุจวบศรล้างเล่าสิ้นสุดความ ฯ
๗๓๐ ดูราสองกบี่น้อยภาคิไนย
ซึ่งพี่ถึงกาลไสมยเมื่คกี้
เพราะอาสัตย์ไภยพิศณุสาบ ศรแฮ
อวะตารภาคนี้จึงต้องจำตาย ฯ
๗๓๑ สองกบินทร์ยินออกอ้างนารายน์
ความโกรธกลับเกรงหายเหือดเศร้า
สารภาพต่ออาวถวายอภิวาท
สุครีพภารีบเฝ้ากฤษณุไท้ทูลฉลอง ฯ
๗๓๒ ข้าบาทสวามิภักดิ์น้อมนำหลาน มาเอย
องคตชมพูพานพี่น้อง
ทั้งสมบัติรัชถานภูมประเทศ
อีกกบี่พลพรรคพ้องพิริยเกล้าทูลถวาย ฯ
๗๓๓ จักรพงษทรงสดับแย้มยลกบินทร์
สองกบี่นัดดาอินท์อาจแกล้ว
ตรัสถึงศพพานรินทร์ควรรีบ ปลงแฮ
สุครีพทูลว่าแล้วแต่เบื้องบาทบงษุ์ ฯ
๗๓๔ จักรกฤษณุตรัสเสร็จขึ้นศรสฤทธิ
ทรงลั่นจันทวาทิตย์โลกย์สท้าน
เปนเมรุรัตน์ชวลิตเลอภาคย์
งามสง่าสูงสุดสอ้านอาจเย้ยเวชยันต์ ฯ
๗๓๕ เชิญโกษิสถิตชั้นเชิงตกร
รามลั่นอรรคนิศรสาตรซ้ำ
เปนเพลิงรุ่งเริงรอญศพกระ บินทร์แฮ
สุครีพแสนโศกล้ำเล่ห์ม้วยมลายตาม ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%99%C3%A0%C2%B9%E2%80%93"
เครื่องมือส่วนตัว