โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 10:02, 19 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามพระลักษณ์ตามหานางสีดา พบสดายุบอกข่าวว่าทศกัณฐ์ลักไปถวายแหวนแล้วสิ้นใจ พระรามปลงศพให้แล้วติดตามพลัดเข้าไปในวงแขนยักษ์กุมพล โปรดยักษ์กุมพลพ้นทรมาน จนถึงหนุมานถวายตัว

แผ่นที่ ๙๖ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าวรวรรณากร

๖๖๖ พงษแผนแขนหนึ่งอุ้มอรสี ดาเอย
อิกสิบเก้ากรตีตอบต้าน
สดายุยุทธแยงฝีมือเยี่ยม ยงแฮ
ไล่ขยิกจิกตีสท้านแทตยท้อฤไทยถวิล ฯ
๖๖๗ ปักษินบินยั่วเย้ยขวางยักษ์
เหวยทศภักตรจักมอดม้วย
กูกลัวแต่หริรักษฤๅอิ ศวรฤๅ
แหวนที่นิ้วนางด้วยวจนั้นพลันผลาญ ฯ
๖๖๘ ขุนมารขานเยาะยิ้มยินดี
ชิงประวิชลักษมีคว่างคว้าง
ถูกอกนกเสียทีถลาหล่น ลงเฮย
ปากคาบธำมรงค์ค้างคร่อถ้าถวายแหวน ฯ
๖๖๙ ทศเศียรเสรจเศิกอุ้มอรเหิน หาวแฮ
เพรงเดชสุดาเพอิญราพล้า
พาสมาร่อนลงเดินดงด่วน มาแฮ
เยาวเรศเทวศว้าวิลาปก้องกำศรวญ ฯ
๖๗๐ ยลมวลมยุเรศร้องทูลรา เมศเทอญ
ว่ายักษลักสีดาด่วนเต้า
สมรแม่สรบสวาวาทีฝาก ไสบเอย
ทูลว่าสีดาเศร้าสั่งไท้พลันถึง ฯ
๖๗๑ บหึงลุแหล่งข้ามชลาสินธุ์
ราพจักพาโฉมฉินสู่ห้อง
เกรงเกลือกกลับถวิลวรหิ ษีนา
จึงโอบอนงคน้องมุ่งแคว้นสวนขวัญ ฯ
๖๗๒ พลันวางวรนารถเข้าเคียงสมร
ร้อนยิ่งอรรคนิศรเสียดต้อง
อสูรสั่งมอบบังอรกับสหัศ กุมารนา
จนจิตรคิดขัดข้องเหาะเข้าลงกา ฯ
             

แผ่นที่ ๙๗ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าวรวรรณากร

๖๗๓ ปางไทยเทวราชเจ้าจักรกฤษณ์
พิฆาฏผลาญมารอมิตรมอดม้วย
คอนกวางย่างเยื้องคิดคนึงอรรค เรศเอย
ด่วนผ่านลหานห้วยกลับห้องหิมวันต์ ฯ
๖๗๔ ผันภักตร์พบลักษณ์เต้าตามองค์
เสนอเหตุเยาวเรศทรงสั่งใช้
สดับสารเร่งพิศวงหวั่นเทวศ ถวิลเอย
ด่วนทุ่มมฤคไท้รีบดั้นดงเดิน ฯ
๖๗๕ เมิลดพยมพยับก้องกลางหน หาวแฮ
พันพฤกษงอกออกผลแผกเค้า
พลายวาดประหลาดดลหลุดจาก หัดถ์แฮ
พระเร่งเลงลางเศร้าสุ่เวิ้งวนาศรม ฯ
๖๗๖ กรมจิตรพิศณุยาตรเข้ากุฎี
บพบภักตรลักษมีหนุ่มเหน้า
ค้นรอบขอบสวนศรีฤๅสระ สนานเอย
แสนโศกกำสรวญเศร้าสลบสิ้นสมประดี ฯ
๖๗๗ พระศริอนุชนารถร้อนฤๅไทยถวิล
กอดบาทพระทรงศิลปะโศกเศร้า
โหยหวนร่ำครวญรินชลเนตร นองแฮ
วิเวกแว่วอัศวาตเร้าพิลาปล้มสลบลง ฯ
๖๗๘ ร้อนอาศน์เทวราชเจ้าจอมสฐาน ทิพยเอย
ชวนเทพบุตรทวยหาญเหาะคว้าง
โปรยลอองทิพยธารขานข่าวลักษ มีเอย
ชี้ทิศไชยสิทธิอ้างเสรจอื้นคืนสวรรค์ ฯ
๖๗๙ มหิศรสองราชต้องลอองธาร ทิพยเอย
ผวาแว่ววัชรินทร์ขานข่าวน้อง
กำสรวญโศกสงสารแสนเทวศ
ชวนพระอนุชสู่ห้องพนัศด้าวหรดี ฯ
             

แผ่นที่ ๙๘ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าวรวรรณากร

๖๘๐ จักรพรรดิผันภักตร์พ้องพลมาร
ตายตากพสุธารลหารหาดห้วย
บัดยลปักษาขานข่าวลักษ มีเอย
ถวายประวิชเสรจม้วยมอดเมื้อเมืองสวรรค์ ฯ
๖๘๑ นรังสรรค์สังเวชเศร้าทรวงถวิล
แสนเทวศชลเนตรรินร่ำไห้
พลันกแผลงพระแสงศิลปะสฤดิมาศ เมรุเฮย
เสรจลั่นอรรคนีไหม้ศพแล้วพิรุณโรย ฯ
๖๘๒ พระชวนอนุชาดั้นดงเดิน
ข้ามเฃตรสิงฃรเขินโขดเค้า
ไปชมพนมเนินพนาเวศ
ถวิลบวายคลายเศร้าโศกซึ้งคนึงสมร ฯ
๖๘๓ กุมพลคนโปรดเจ้าโลกี
ลอบหยอกนิลมาลีท่านรู้
คว่างจักรตัดนาภีขาดสาป ซ้ำแฮ
ต่อพบพาสุเทพกู้กลับให้ไปสวรรค์ ฯ
๖๘๔ กุมภัณฑ์มีฤทธิเรื้องเดโช
แต่รูปครึ่งตนโคเติบเตื้อง
จับถึกมฤคโคเข้าเฃตร กินแฮ
ตามสาปแต่บาปเบื้องบ่มเศร้าโศกสนอง ฯ
๖๘๕ อดิศรสองราชเฃ้าเฃตรมาร
ยักษกระหยิ่มใจทยานอยากเคี้ยว
ขยดจับกลับบันดานแดพรั่น
ฉงนจิตรคิดเชดเขี้ยวขยับย้อนยุบลถาม ฯ
๖๘๖ พระรมดิลกแจ้งแก่มาร
กูอวตารผลาญเผ่าเสี้ยน
ตามมิ่งมหาศาลไปปราบ อสูรเฮย
สูครึ่งกึ่งกายเหี้ยนเหตุต้นกลไฉน ฯ
             

แผ่นที่ ๙๙ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าวรวรรณากร

๖๘๗ แทตย์ทูลไขขษณต้องโทษา สยมแฮ
ถวายนิเทศลงกาเกาะแก้ว
ทศภักตรลักสีดาด่วนรีบ ไปเฮย
เชิญเสดจขีดขินแล้วจักรู้ทางไป ฯ
๖๘๘ พระจักได้พานเรศล้วนเทวินทร์
จุติเป็นโยธินทาศร้า
ชมพูและขีดขินสองนะ ครแฮ
แต่พระเอนดูฃ้าโปรดให้ไปสวรรค์ ฯ
๖๘๘ พระตรีภูวนารถได้สดับสาร
เสี่ยงพระแสงแผลงผลาญส่งฟ้า
กุมพลดับปราณหาญเหาะกลับ สวรรค์แฮ
โทธิเบศเกษหล้ารีบดั้นดงพนานต์ ฯ
๖๘๙ นางมารนามอ้างอัศสมุขี
เติบใหญ่ใจกระลีราคกล้า
จับถึกมฤคีเคี้ยวเล่น อยู่แฮ
ยลพระลักษยักษบ้าบืดบึ้งบึงบง ฯ
๖๙๐ คว้างองค์พระลักษณอุ้มเหาะทยาน
เสียงสนั่นคัคณานต์ขานมืดคลุ้ม
รามราชพิฆาฏผลาญแผลงสิทธิ์ ศรแฮ
แสงสาตรส่องสว่างกลุ้มกลับแจ้งแสงไถง ฯ
๖๙๑ พระลักษณได้สติเอื้อนมนตรา
ยักษถูกมนต์หล่นถลาล่าล้ม
พระพิโรธลิดแขนขาเฆี่ยนสับ ส่งแฮ
มารอ่อนวอนโทษก้มกราบแล้วลาหนี ฯ
๖๙๒ สองศรีนิราศร้างแรมพัน
ลุป่ากัทลีวันเทพไท้
ดลจิตรจักรพรรดิผันผายอ่อน องค์แฮ
ชวนอนุชอยุดประทับใต้ร่มหว้านิทรารมย ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๐ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าวรวรรณากร

๖๙๓ ลูกลมสมเยศอ้างหณุมาน
จากพิธีสู่สฐานถิ่นไม้
ประสบสองมหาศาลโสภาคย์ พรรณ์แฮ
อยากสมานมิตรไท้ทักท้าวทางกล ฯ
๖๙๔ คำแหงแปลงเพศเพี้ยงพานร น้อยเฮย
ปีนป่ายค่ายพฤกษจรจวบท้าว
แผลงฤทธิปลิดใบกรเก็บทุ่ม ทิ้งเฮย
พระลักษณห้ามลิงห้าวห่มไม้กลายทวี ฯ
๖๙๕ ลักษณ์จับธนูเหนี่ยวน้าวยิงลิง
ลิงกลับจับธนูชิงกโชกเย้า
น้าวเล่นเผ่นโผนยิงศรล่อ ล้อแฮ
พระลักษณพิโรธเร้าปลุกไท้ทูลเสนอ ฯ
๖๙๖ พระเลอภุชเพ่งพ้องพานรินทร์
โลมรัตนกุณฃาลผินบอกน้อง
ผ่องเผือกเกลือกกระบินทร์มีเดช
พระลักษณ์บบงต้องตอบถ้อยทูลแถลง ฯ
๖๙๗ ขุนกรบินทร์ยินตรัสแม้นคำมาร ดานา
แปลงรูปหณุมานกรานกราบเกล้า
ถวายศิลป์กระบินขานฃอโทษ แถลงแฮ
โดยเหตุสวาหเฝ้าสั่งให้ถวายตัว ฯ
๖๙๘ อยู่หัวจักเสดจด้าวแดนใด
จักกฤษณ์ตรัสแถลงไขขจ่างถ้อย
คำแหงหณุมานไวยวากย์ว่า พระเอย
ขอแนะน้าข้าน้อยหนึ่งเฝ้าฝ่าธุลี ฯ
๖๙๙ มีนามสุครีพน้องพาลี
พี่ขับจากธานีสู่ไม้
เหนลิงจักภักดีต่อบาท บงษุ์เฮย
พระกฤษณ์อวยไชยให้แนะน้ามาถวาย ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%99%C3%A0%C2%B9%E2%80%A2"
เครื่องมือส่วนตัว