โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•à¸´à¹Œ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๒๒
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 09:52, 19 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย
แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ
| ๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้อง | ยักขินี | ||
| เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรี | ปลายคว้าง | ||
| ว่าเหวยอี่กาลี | จะฆ่า เสียฤๅ | ||
| เกรงโลกย์จะยินอ้าง | แต่ให้สาใจ ฯ | ||
| ๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้ง | ทอนบาท | ||
| ปากจมูกหูขาด | ขับช้า | ||
| จำใจจากภูวนารถ | จรเหลือบ หลังเอย | ||
| ไกลพระนองเนตรน้ำ | รีบเข้าโรมคัน ฯ | ||
| ๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อม | เสนา | ||
| ยลขนิษฐขาดแฃนฃา | จมูกหวิ้น | ||
| หูปากแหว่งสงกา | จึ่งตรัส ถามเอย | ||
| นางสดับแสร้างแต่งลิ้น | กล่าวล้วนดีสม ฯ | ||
| ๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้า | ไพรศรี | ||
| สบหนึ่งนาฎสองชี | ยั่วเย้า | ||
| น้องรักษบอใยดี | มันโกรธ | ||
| ทำโทษเพียงข้าเจ้า | จักม้วย มรณา ฯ | ||
| ๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้อง | เรียกมาร มาตยเฮย | ||
| เร็วเร่งจัดทวยหาญ | เหิ่มกล้า | ||
| อำมาตยรับโองการ | มาตระ เตรียมแฮ | ||
| พลรถคชมิ่งม้า | สรรพพร้อมพลเดิน ฯ | ||
| ๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้ง | เพราดุจ พรหมนอ | ||
| จับคทาสราวุธ | รีบเต้า | ||
| ทรงรถเร่งพลยุทธ์ | เอิกเกริก มาเฮย | ||
| ถึงกุฎิขับอสุรเข้า | ไล่ล้อมจับชี ฯ | ||
| ๖๐๙ สามองค์ยลราพร้าย | รุดราญ | ||
| รามฝากโฉมเยาวมาลย์ | แด่น้อง | ||
| กุมศรเผ่นโผนทยาน | ไล่พิฆาฏ ยักษเฮย | ||
| ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้อง | สนั่นพร้อมดากัน | ||
แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ
| ๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้อง | โยธี | ||
| แสนโกฏิดับชีวี | เกลื่อนหล้า | ||
| ราพพิโรธวาเหวยชี | ทรชาติ | ||
| เองอาจทำน้องข้า | ไป่รู้มรณา ฯ | ||
| ๖๑๑ เออก็น้องทานเย้า | ยวลชาย | ||
| เราจึ่งทำภออาย | แก่ผู้ | ||
| น้อฤๅเหม่แบบหมาย | ใครที่ ไหนฤๅ | ||
| หญิงจะมากระแหย่งชู้ | พูดให้ใครเห็น ฯ | ||
| ๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้อง | เปนไฟ | ||
| จักกฤษแผลงตอบไป | เกิดน้ำ | ||
| ดับเพลิงและศรไชย | ยักษหัก แหลกแฮ | ||
| ราพพิโรธขะเม่นซ้ำ | ปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ | ||
| ๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้น | จากกร พระเอย | ||
| รามเอะใจจึงวอน | เทพท้าว | ||
| พระพิรุณทราบนำศร | มาส่ง ถวายแฮ | ||
| รามรับจับธนูน้าว | ปล่อยต้องรถา ฯ | ||
| ๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วย | ศรคทา หักเอย | ||
| แทตยพิโรธโดดถลา | แล่นเข้า | ||
| ถอนรังฟาดจักรา | รามรับ | ||
| ซ้ำหวดราพเจบเรา | พลาดถ้าเชลง ฯ | ||
| ๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้าง | บรรพต | ||
| เท้งทุ่มพระทรงยศ | สาตรป้อง | ||
| ไล่รุดแทตยกระถด | ถ่อยอ่อน กรเอย | ||
| ซ้ำปล่อยพลายวาดต้อง | ราพร้ายวายปราณ ฯ | ||
| ๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้อง | สรเสริญ | ||
| ขานขับสำเนียงเพลิน | เพรียกฟ้า | ||
| เสร็จผลาญอริราชเยิน | ยับชีพ มลายแฮ | ||
| จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า | เสดจเข้าอาศรม ฯ | ||
แผ่นที่ ๘๙ – จมื่นทิพยเสนา
| ๖๑๗ อสุรพลยลท่านไท้ | โรมคัน | ||
| ชีพิฆาฏอาสัญ | รีบเต้า | ||
| ต่างคนต่างผายผัน | จากพนัศ นั้นนา | ||
| บนลุชนบทเข้า | สู่ท้องพระโรง ฯ | ||
| ๖๑๘ จึ่งประณตท้าวทูต | ทูลคดี | ||
| ว่าเชษฐยกโยธี | ต่อร้า | ||
| กับมนุษย์เพศเป็นชี | แผลงสารท ถูกเฮย | ||
| เสียรถคชพลม้า | อีกทั้งเธอมรณ์ ฯ | ||
| ๖๑๙ ชนบทอิศเรศรเจ้า | จอมมาร | ||
| ทราบว่าพระพี่มลาญ | ชีพแล้ว | ||
| พระกำสรดพลางดาล | โกรธปกาศ | ||
| กูจะยพยุหแกล้ว | ตัดเกล้าชีไพร ฯ | ||
| ๖๒๐ เหวยอำมาตย์อย่าช้า | เกณฑ์ทหาร | ||
| สิบสมุทเลือกแต่ชาญ | ฤทธิห้าว | ||
| เสนีรีบถอยคลาน | มาจัด พหลเฮย | ||
| ผูกอัศวราชคอยท้าว | พรั่งพร้อมทุกขบวน ฯ | ||
| ๖๒๑ สรงเสรจทรงเครื่องแล้ว | จับแสง หอกเฮย | ||
| ทรงที่นั่งดุรงค์แรง | รีบเต้า | ||
| มากขบวนน่าหลังแซง | สัรพหมู่ พลนา | ||
| บรรลุโคธาเร้า | รีบให้จับชี ฯ | ||
| ๖๒๒ พระพงษ์จักรพรรดิผู้ | ทรงชฏิล เพศแฮ | ||
| ยลทัพพวกอสุรินทร | โห่ก้อง | ||
| รงจับพระแสงศิลป์ | รีบจาก กุฎิเฮย | ||
| พยาทูตประกาศร้อง | เร่งให้รณรงค์ | ||
| ๖๒๓ พระพิศณุรักษไท้ | แผลงศร | ||
| เสียงสนั่นพนาคอน | ครั่นครื้น | ||
| บรรพตอิสินทร | กำปนาท | ||
| ต้องยักษตายสรดื้น | เกลื่อนกลิ้งปัถพี ฯ | ||
