โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 09:46, 19 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย

แผ่นที่ ๗๘ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๔๐ จักรีกรก่งแก้วเกาทัณฑ์ แผลงเฮย
หายมืดเหนมารผันผกเต้า
พระตามราพทันพลันโถมแย่ง อนุชนา
มารยุทธพระทยานเข้าจิกเกล้าศรปรหาร ฯ
๕๔๑ พิราพเจ็บพ่างสิ้นชีวิตร
แกว่างหอกกลอกกายบิดต่อแย้ง
พระลักษณเหยียบเอวกฤษณ์เหยียบบ่า ราพเฮย
มาสะบัดพลัดหลุดแว้งเหวี่ยงไท้โถมแทง ฯ
๕๔๒ พระสี่กรเหนี่ยวน้าวสายศร
พรหมมาศมุ่งอุระบรลั่นมล้าง
ต้องอกพิราพนอนอนาถนิร ชีพแฮ
ทวยเทพออกโอษฐอ้างชเยศอื้อออกถวาย ฯ
๕๔๓ ภูวนารถพานาฎน้องจรลี
มาประสบเสาวรีไต่เต้า
พระถามเหตุเทวีทูลเล่า ถวายแฮ
ข้าผิดเพราะขาดเฝ้าบาทเบื้องพระศุลี ฯ
๕๔๔ พระกริ้วตรัสสาบให้เพลิงลาม ป่านา
แล้วสาบข้าคอยยามฤกษณ์ไท้
อวตารเสดจปรามปราบหมู่ อสูรแฮ
เชิญดับอัคนีได้กลับขึ้นคืนสวรรค์ ฯ
๕๔๕ พระอวตารเสดจเต้าตามอนงค์ นำแฮ
ถึงที่ลั่นศรทรงครั่นครื้น
เปนพิรุณร่วงโรยลงดาลดับ เพลิงนา
นางเสรจสมจิตรอื้นโอษฐเอื้อนถวายพร ฯ
๕๔๖ ภูมีศวรราชเจ้าอนุเคราะห์ นางแฮ
นางชุลีลาเหาะผาดผ้าย
ตั้งภักตร์มุ่งจำเภาะไกรลาศ
ลอยลิ่วไปคล้ายคล้ายลับห้องหาวหาย ฯ
             

แผ่นที่ ๗๙ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๔๗ สามกษัตริย์ยูรยาตรเยื้องคลาไคล
ดั้นดัดลัดเลียบไศลป่ากว้าง
บรรลุถีอาไศรยนักสิทธิ
อรรคตะดาบศสร้างพรตช้านานหึง ฯ
๕๔๘ เสดจสู่สำนักนิ์น้อมวันทนา
พระอรรคตะสิทธาซักไซ้
รู้ว่าพระเทพาวตารปราบ ยักษแฮ
แถลงเหตุครั้งศิวะให้ท่านสร้างตรีบุรำ ฯ
๕๔๙ เล่าพลางหยิบเกราะแก้วสุรการ
ถวายแด่องค์อวตารท่านไซร็
อื้นอวยพระพรชาญไชยสิทธ พระเทอญ
แสนส่ำอสุรนั้นให้พ่ายแพ้ฤทธี ฯ
๕๕๐ นรินทรราเมศเรื้องรังสรรค์
รับเกราะจากนักธรรม์ท่านแล้ว
แสนโสรมนัศหรรษาสบ ประสงค์เฮย
พลางพระโอนมกุฎแก้วนอบเกล้าลาจร ฯ
๕๕๑ ภูวเรศร์ประเวศรเข้าไพรรหง
ภอสุริยอัศฎงค์ลงลับไม้
อาไศรยพฤกษโสกทรงเสวรศ จรุงเฮย
ลมเฉื่อยชื่นฤไทยไท้ท่านยั้งบันทม น
๕๕๒ ปางองค์อรมเรศเจ้าไตรตริงษ
หลากจิตรคิดรำพึงเพ่งรู้
ว่าพระจักรกฤษณคะนึงหาที่ เร้นแฮ
ให้สงัดห่างคนผู้จักตั้งตระบะฌาน ฯ
๕๕๓ นำเทพยบริสัชห้อมเหาะมา
บรรลุแนวโคธาฝั่งน้ำ
นฤมิตรประสิทธิอาศรมบศ สามเฮย
จาฤกอักษรซ้ำบอกไว้ในยาน ฯ
             

แผ่นที่ ๘๐ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๕๔ พระพงษพิศณุเทพยไท้ภุชพล
ผธมณรุดขมณฑลจวบแผ้ว
แสงทองถ่องนภดลอร่ามเรื่อ อรุณเอย
สกุณไก่ขั้นเอื่อยแจ้ววิหคร้องเริงเสียง ฯ
๕๕๕ สางแสงพระฟื้นสร่างนิทรา
พาพระลักษณ์นางสีดาไต่เต้า
เลียบทางหว่างภูผาพนพฤกษ
เหนกุฎิกลางดงเข้าสถิตยใกล้ทวารา ฯ
๕๕๖ ทรงอ่านอักษรแจ้งสำคัญ
ทราบว่าตรีเนตรสรรค์สฤษดิไว้
เปนที่ประพฤติพรรพ์ชิตกิจ
ควรสถิตที่นี้ได้ศุขด้วยพรหมจรรย์ ฯ
๕๕๗ จึ่งมีมธุรพจนเอื้อนโองการ
แต่ดอนุชนงค์พาลเพื่อนไร้
อาศรมทิพย์บัณศาลที่สถิตย นี้นา
อมเรศนฤมิตรให้ยับยั้งอาไศรย ฯ
๕๕๘ พลางชวนพระขนิฐทั้งเทพี
ออกจากทิพยมณฑรีบ่ช้า
เสดจลงสู่สระศรีสนานโสรด สกนธ์แฮ
ดาดื่นประทุมห้าเหล่าพ้นชลไสว ฯ
๕๕๙ บ้างตูมบานเบิกแย้มเกสร
กลาดอุบลลอยสลอนเกลื่อนน้ำ
ทรงเด็ดประทานอรอรรคเรศ
คลายเมื่อยเหนื่อยเหน็บช้ำสร่างร้อนสำราญ ฯ
๕๖๐ สมเดจภูวนารถเจ้าจักรพงษ
เสด็จกลับบริเวณดงนิเวศนด้าว
อาไศรยกุฎีทรงประพฤติ พรตแฮ
กับวนิตน้องท้าวเพื่อนไท้สถิตยดง ฯ
             

แผ่นที่ ๘๑ – นายโตเปรียญ

๕๖๑ มารหนึ่งกุมภกาศอ้างสมญา
โอรสสำมนักขาสืบไส้
นามชนกชื่อชิวหาเขยทศ กรรฐเฮย
จงจิตรคิดใคร่ได้สาตรไท้เทวัญ ฯ
๕๖๒ ทันใดระเห็จห้องเวหา
สู่ชนกชนนีลารีบเต้า
เหาะข้ามฝั่งโคธานามแม่ น้ำเอย
ถึงแผ่นศิลาเฃ้านั่งชั้นเศกมนต์
๕๖๓ ดินฟ้าอากาศก้องโกลา หลเฮย
ด้วยเดชแห่งวิทยาเชี่ยวใช้
ภักตรสี่แปดโสตรหาเหตุทราบ แล้วเฮย
ทิ้งพระขรรค์ทิพยให้เฉภาะหน้าขุนมาร ฯ
๕๖๔ หลานราพลืมเนตรขึ้นเหนขรรค์
เคียดว่าพรหมอาธรรม์ทอดให้
ฤๅมาหมิ่นกุมภัณฑ์พงษสี่ ภักตรเฮย
ส่งกับมือไป่ได้ดั่งนี้แคลนเรา ฯ
๕๖๕ หงุดหงิดคิดคับแค้นใจตน
กูก็กูคงคนหนึ่งแท้
เทพาวธไป่ดลหัดถ์ไป่ หยิบเฮย
จักอยู่บริกรรมแก้เกี่ยงให้มามือ ฯ
๕๖๖ ปางองค์พระลักษณ์ผู้ภักดี
ต่อพระบาทบทศรีเชษฐไท้
อีกองค์พระลักษณ์มีเสมอเชษฐ ตนนา
คือชนกชนนีได้เท่าแท้ทั้งสอง ฯ
๕๖๗ จำงายพระจัดพร้อมคานขอ
แสรกคู่หาบกระทอรีบเด้า
ผลไม้เกบเกือบพอจวนกลับ
เหนพระขรรค์นั้นเข้าอยู่ข้างทางจร ฯ
             

แผ่นที่ ๘๒ – นายโตเปรียญ

๕๖๘ หยิบขรรศปลงหาบไว้ควบขรรค์ ลองเอย
วาบๆ ปลาบแสงฉันโชติแพร้ว
กุมภกาศยินพลันลืมเนตร เหนเฮย
ฉ๋วยชักคทาแก้วรีบเข้าโจมตี ฯ
๕๖๙ พระลักษณเหนยักษร้ายแรงทนง
กรแกว่งพระแสงทรงเสดจยั้ง
คอยทีรวังองค์สมอาจ หายเฮย
การรบฤๅรอรั้งท่าให้เสียที ฯ
๕๗๐ บาทขวาเหยียบเข่าซ้ายกุมภัณฑ์
กลอกกลับจับพัลวันวุ่นคว้า
บาทซ้ายเหยียบบ่ายันมือฉุด กระบองนา
พระหวดด้วยขรรค์กล้าขาดเกล้ามารมรณ์ ฯ
๕๗๑ เสรจการผลายราพแล้วเก็บผล ไม้เฮย
เตมหาบหาบมาดลกุฎิไหว้
ทูลเหตุยักบผจญแลลาภ ขรรค์เฮย
แก่พระพี่แล้วไซ้นาบเกล้าถวายขรรค์ ฯ
๕๗๒ ทรงรับอาวุธเอื้อนโองการ
รอยว่าเทพยทิ้งประทานแน่น้อง
บุญพ่อประจวบพานจงสฤกษดิ์ พ่อฮา
มอบพระขรรค์พลางพร้องพร่ำให้สวัสดี ฯ
๕๗๓ ปางทศภักตรเจ้ากรุงมาร
จักประภาษภูมสฐานป่าไม้
มอบกิจอภิบาลบูเรศ
แก่ยักษชิวหาให้อยู่รั้งลงกา ฯ
๕๗๔ สั่งมารมีชื่ออ้างมโหทร
เตรียมตรวจแสนยากรจุ่งพร้อม
เราจักพเนจรชมป่า
ขุนยักษประณตน้อมรีบร้อนจัดพล ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%99%C3%A0%C2%B9%C2%90"
เครื่องมือส่วนตัว