กาพย์เห่เรือ พระนิพนธ์พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→ข้อมูลเบื้องต้น)
(→บทประพันธ์)
แถว 9: แถว 9:
== บทประพันธ์ ==
== บทประพันธ์ ==
<tpoem>
<tpoem>
-
๏
+
<sup>โคลง</sup>
 +
๏ งามผงาดราชพ่าห์เพี้ยง  พรหมทรง
 +
พระธินั่งศรีสุพรรณหงส์  รเห็จห้วง
 +
หงส์ทองล่องลอยลง  รองบาท พระฤา
 +
กลอนเกริ่นเพลินพายจ้วง  พากย์แจ้งจำเรียง ถวายแล ฯ
</tpoem>
</tpoem>
 +
<tpoem>
 +
<sup>กาพย์</sup>
 +
.
 +
.
 +
.
 +
๏ คาบนี้มีปราโมทย์  ทรงสมโภชราชพารา
 +
ปิ่นราชพยุหยาตรา  โดยชลมารคมากพลแมน
 +
๏ ทรงศรีสุพรรณหงส์  แลระหงส่งแสงแหน
 +
หงส์ทองล่องมาแทน  ไม่เพริดพริ้งยิ่งเรือทรง
 +
๏ พลเรือเสื้อแดงดาษ  ดูผุดผาดเอี่ยมอาจอง
 +
มือกรายพายยรรยง  ยกร่อนร่าท่านกบิน
 +
๏ เรือขบวนยวนตายล  เรี่ยวแรงพลในชลสินธุ์
 +
งามองค์ทรงแผ่นดิน  ดังเข้าหล้ามาธรณี
 +
๏ แลลำแม่น้ำกว้าง  ทั้งสองข้างทางชลธี
 +
หญิงชายมากมายมี  มาชื่นชมราชสมภาร
 +
๏  สวยสวยแม่สาวสาว  ผัดหน้าขาวในคราวงาน
 +
นวลแป้งแต่งตระการ  เจ้านวลพริ้งยิ่งนวลปลา
 +
๏  นั่นแน่แม่คนนั้น  เบือนหน้าหันหนีนัยน์นา
 +
อย่าอายเลยสายตา  จักถูกว่าปลาคางเบือน
 +
๏  แก้มแดงแสงสดสี  แดงลิ้นจี่กระมังเหมือน
 +
ถามนิดอย่าบิดเบือน  แก้มช้ำหรือดังชื่อปลา
 +
๏  เนื้ออ่อนอ่อนน่วมน่วม  แม่รูปท้วมท่วมนาวา
 +
นิ่มนุ่มชุ่มนัยน์นา  เนื้ออ่อนแน่แม่งามพี
 +
๏  งามสมแม่ผมดก  แสร้งหยิกหยกศกเสียบหวี
 +
นุ่มมวยสวยมากมี  บ้างศกสั้นสรรสมทรง
 +
๏ ฝูงคนมาคับคั่ง  สะพรึบพรั่งตั้งตาตรง
 +
เอิบอิ่มปริ่มใจจง  ทั้งผู้เฒ่าผู้เยาวภา
 +
๏ เหล่าเรือเหลือหลากหลาย  ไม่งามคล้ายเรือกันยา
 +
เครื่องยนต์ย่นมรคา  ว่องไววิ่งยิ่งลมปลิว
 +
๏ กึกก้องห้องเวหา  เรือล่องฟ้ามาฉิวฉิว
 +
แถวตามงามเป็นทิว  ดังวิหคผกโผผิน
 +
๏ บ้างมาหน้ากระดาน  แข่งขนานปานนกบิน
 +
เหาะเหินแทนเดินดิน  คนวิหคนกดอนเมือง
 +
๏ แลไปปลื้มใจยิ่ง  เห็นแต่สิ่งอันรองเรือง
 +
พระยศไป่ปลดเปลือง  ดูโน่นนี่ไม่มีระคาง
 +
๏ เหลียวไปในปัจฉิม  งามถนิมคือพระปรางค์
 +
พระสถูปรูปรางชาง  ชูยอดเยี่ยมเอี่ยมอัมพร
 +
๏ ย่อมเห็นเป็นสัญญา  พุทธศาสนาสถาวร
 +
พระธรรมไกรกำจร  เครื่องนำหน้ากล้าในบุญ
 +
๏ จริงสุดพุทธดำรัส  ทรงแสดงอัตถ์สัตยาดุลย์
 +
รู้จักผู้มีคุณ  คราวเพลี่ยงพล้ำท่านค้ำชู
 +
๏ ย่อมเป็นเช่นมีพื้น  ที่ยันยืนแห่งดนู
 +
ผู้ไร้กตัญญู  เปรียบปราศพื้นจักยืนยัน
 +
๏ มาเราเอาคำพระ  เป็นสรณะประจำวัน
 +
เป็นผู้รู้คุณอัน  ท่านทำไว้ในคราวเพรง
 +
๏ จักสู่สวัสดี  เครื่องยายีจักยำเยง
 +
ปรีดีมีมาเอง  เพราะรู้รสพจน์พุทธองค์
 +
๏ ขอถวายพระพรสี่  แด่ภูมีวีรวงศ์
 +
ทุกข์โศกโรคภัยจง  แผ้วพระบาทปลดปราศเทอญ ฯ
 +
</tpoem>
 +
<tpoem>
 +
<sup>โคลง</sup>
 +
๏ สรวมชีพอัญชลิตซ้อง  อาเศียร
 +
ทศพิธราชธรรมเสถียร  เทิดหล้า
 +
ฉนำฉนำเนื่องจำเนียร  นิรทุกข์ พระเทอญ
 +
เผ่าพระพุทธยอดฟ้า  ยิ่งฟ้าสถาวร ฯ
 +
</tpoem>
 +
== เชิงอรรถ ==
== เชิงอรรถ ==
== อ้างอิง ==
== อ้างอิง ==

การปรับปรุง เมื่อ 04:16, 11 กรกฎาคม 2552

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

แม่แบบ:เรียงลำดับ พระนิพนธ์: พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์

บทประพันธ์

โคลง
๏ งามผงาดราชพ่าห์เพี้ยงพรหมทรง
พระธินั่งศรีสุพรรณหงส์รเห็จห้วง
หงส์ทองล่องลอยลงรองบาท พระฤา
กลอนเกริ่นเพลินพายจ้วงพากย์แจ้งจำเรียง ถวายแล ฯ
             
กาพย์
.
.
.
๏ คาบนี้มีปราโมทย์ทรงสมโภชราชพารา
ปิ่นราชพยุหยาตราโดยชลมารคมากพลแมน
๏ ทรงศรีสุพรรณหงส์แลระหงส่งแสงแหน
หงส์ทองล่องมาแทนไม่เพริดพริ้งยิ่งเรือทรง
๏ พลเรือเสื้อแดงดาษดูผุดผาดเอี่ยมอาจอง
มือกรายพายยรรยงยกร่อนร่าท่านกบิน
๏ เรือขบวนยวนตายลเรี่ยวแรงพลในชลสินธุ์
งามองค์ทรงแผ่นดินดังเข้าหล้ามาธรณี
๏ แลลำแม่น้ำกว้างทั้งสองข้างทางชลธี
หญิงชายมากมายมีมาชื่นชมราชสมภาร
๏สวยสวยแม่สาวสาวผัดหน้าขาวในคราวงาน
นวลแป้งแต่งตระการเจ้านวลพริ้งยิ่งนวลปลา
๏นั่นแน่แม่คนนั้นเบือนหน้าหันหนีนัยน์นา
อย่าอายเลยสายตาจักถูกว่าปลาคางเบือน
๏แก้มแดงแสงสดสีแดงลิ้นจี่กระมังเหมือน
ถามนิดอย่าบิดเบือนแก้มช้ำหรือดังชื่อปลา
๏เนื้ออ่อนอ่อนน่วมน่วมแม่รูปท้วมท่วมนาวา
นิ่มนุ่มชุ่มนัยน์นาเนื้ออ่อนแน่แม่งามพี
๏งามสมแม่ผมดกแสร้งหยิกหยกศกเสียบหวี
นุ่มมวยสวยมากมีบ้างศกสั้นสรรสมทรง
๏ ฝูงคนมาคับคั่งสะพรึบพรั่งตั้งตาตรง
เอิบอิ่มปริ่มใจจงทั้งผู้เฒ่าผู้เยาวภา
๏ เหล่าเรือเหลือหลากหลายไม่งามคล้ายเรือกันยา
เครื่องยนต์ย่นมรคาว่องไววิ่งยิ่งลมปลิว
๏ กึกก้องห้องเวหาเรือล่องฟ้ามาฉิวฉิว
แถวตามงามเป็นทิวดังวิหคผกโผผิน
๏ บ้างมาหน้ากระดานแข่งขนานปานนกบิน
เหาะเหินแทนเดินดินคนวิหคนกดอนเมือง
๏ แลไปปลื้มใจยิ่งเห็นแต่สิ่งอันรองเรือง
พระยศไป่ปลดเปลืองดูโน่นนี่ไม่มีระคาง
๏ เหลียวไปในปัจฉิมงามถนิมคือพระปรางค์
พระสถูปรูปรางชางชูยอดเยี่ยมเอี่ยมอัมพร
๏ ย่อมเห็นเป็นสัญญาพุทธศาสนาสถาวร
พระธรรมไกรกำจรเครื่องนำหน้ากล้าในบุญ
๏ จริงสุดพุทธดำรัสทรงแสดงอัตถ์สัตยาดุลย์
รู้จักผู้มีคุณคราวเพลี่ยงพล้ำท่านค้ำชู
๏ ย่อมเป็นเช่นมีพื้นที่ยันยืนแห่งดนู
ผู้ไร้กตัญญูเปรียบปราศพื้นจักยืนยัน
๏ มาเราเอาคำพระเป็นสรณะประจำวัน
เป็นผู้รู้คุณอันท่านทำไว้ในคราวเพรง
๏ จักสู่สวัสดีเครื่องยายีจักยำเยง
ปรีดีมีมาเองเพราะรู้รสพจน์พุทธองค์
๏ ขอถวายพระพรสี่แด่ภูมีวีรวงศ์
ทุกข์โศกโรคภัยจงแผ้วพระบาทปลดปราศเทอญ ฯ
             
โคลง
๏ สรวมชีพอัญชลิตซ้องอาเศียร
ทศพิธราชธรรมเสถียรเทิดหล้า
ฉนำฉนำเนื่องจำเนียรนิรทุกข์ พระเทอญ
เผ่าพระพุทธยอดฟ้ายิ่งฟ้าสถาวร ฯ
             

เชิงอรรถ

อ้างอิง

รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B8%C2%AD_%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%CB%9C%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%A0%C3%A0%C2%B8%C2%A7%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A7%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A8%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%CB%9C%C3%A0%C2%B8%C2%AD_%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%9C%C3%A0%C2%B9%C5%92"
เครื่องมือส่วนตัว