จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
รุ่นปัจจุบันของ 18:24, 4 กันยายน 2553
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ
ผู้แต่ง: เจ้าพระยาพระคลัง (หน)
บทประพันธ์
|
|
| ๑๑
|
| ๏ ปางนั้นบรมวง- | | ศอสัญแดหวา
|
| อุ้มองค์วนิดา | | กองตระกองตระการชม
|
| ๏ ชูชื่นภิรมย์เชย | | ดุจเสวยสมบัติพรหม
|
| สัมผัสกมลกรม | | เสน่ห์น้อมฤดีมา
|
| ๏ รีบรถทุรัศทาง | | จรร่วมพนาทวา
|
| จึ่งมีมธุรสา | | พจนเพื่อแสดงองค์
|
| ๏ อ้าแม่นิคือพี่ | | บมิควรจะโศกทรง
|
| กันแสงบใช่อง- | | คระตูมาต้องตัว
|
| ๏ พักตร์ผ่องจะนองชล | | วิมลโฉมจะหม่นมัว
|
| อ้าแม่อย่าแคลนกลัว | | สละทุกข์ประเทืองเรียม
|
| ๏ ปางนั้นสูดาสดับ | | สุรศัพทยิ่งเกรียม
|
| จิตแจ้งเชษฐาเทียม | | จรกามาลอบปลอม
|
| ๏ แสนโศกกระสันซ้ำ | | ปะทะแค้นคะนึงตรอม
|
| หยิกข่วนบได้ออม | | กลจะทรุดลงจากเพลา
|
| ๏ เชษฐาถนอมโอบ | | อรองค์ยุพเยาว์
|
| ยุพเรศธผลักเอา | | นขหยิกบหย่อนกัน
|
| ๏ ขษณนั้นจึ่งบาหยัน | | กรณตชุลีคัล
|
| สรวลพลางก็อำนัน | | ดูรพ่อกระทำแปลง
|
| ๏ ข้าหวังระตูลอบ | | บมิแจ้งคดีแสดง
|
| ใดพ่อมาปลอมแปลง | | ประโลมลักฉะนี้ไย
|
| ๏ อ้าดูรบาหยัน | | ก็จะควรสงสัยไฉน
|
| กิจนี้ก็โดยใน | | มะดีหวีธปฏิญาณ
|
| ๏ รับรักบสมรัก | | สละพักตร์ประจวบการ
|
| แม้วการบคิดพาล | | ก็จะม้วยไมตรีดาย
|
| ๏ อ้าพ่อกระทำโดย | | ชนนีธกล่าวกลาย
|
| จะสมจะสู่สาย | | สมรใดบตรงตรู
|
| ๏ กลับศัพทกลับเพศ | | กิจนี้บแจ้งตู
|
| หวาดจิตสะดุ้งดู | | ดุจชีพมลายลาญ
|
| ๏ อ้าอรบาหยัน | | พจนพร้องเสนาะสาร
|
| แม้วการจิรังกาล | | แลฤาเจ้าจะโดยเรา
|
| ๏ ผิวปลอมที่ดอมรัก | | สิบเริ่มสะดวกเดา
|
| หากตกถึงกรเรา | | แลจึ่งแสร้งประดิพา
|
| ๏ หนึ่งสามก็ตั้งสัต- | | ยวิลิศมาหรา
|
| เฉพาะพักตร์พระปฏิมา | | กรสัตย์ยังสมฤา
|
| ๏ อ้าพ่อบควรขึ้ง | | อุระข้าดั่งเพลิงฮือ
|
| รักสัจก็สุดมือ | | ที่จะมอบเสน่ห์มา
|
| ๏ ทูลเตือนมิเต็มถ้อย | | มะดิหวีก็สุดอา
|
| รมณ์รักพนิดา | | บมิหวังระตูครอง
|
| ๏ สรวมชีพดังสัจ | | เดชะเทพสมพอง
|
| ช่วยให้พระนุชสนอง | | เสน่ห์พ่อพี่ยินดี
|
| ๏ พระแย้มภิรมย์เยื้อน | | พจนตอบนางสาวศรี
|
| เพื่อพี่นิภักดี | | ฤจึ่งเทวพาครอง
|
| ๏ ดำรัสพลางก็เร่งรัน | | อัศวราชรถทอง
|
| แสงจันทร์เรืองรอง | | แอร่มพักตรยุพา
|
| ๏ จุมพิตตระโบมโลม | | วรราชกานดา
|
| อ้าแม่อย่าโศกา | | กรซับสุชลพลาง
|
| ๏ สำเนียงสกุณร้อง | | เสนาะก้องสนั่นกลาง
|
| ดงจวนจะรุ่งราง | | ก็ลุร่วมมรคา
|
| ๏ หยุดรถกระซิบสั่ง | | ระเด่นสังคมารตา
|
| เจ้าพี่สถิตพลา | | สุวรรณเถิดอย่าครรไล
|
| ๏ ไตรตราตระเวนดู | | ผลูมารค ณ กรุงไกร
|
| แม้พะอรินทร์ภัย | | ยุบลแจ้งแก่พี่ยา
|
| ๏ สั่งเสร็จตระกององค์ | | วรนุชบุษบา
|
| เถลิงหลังอาชาคลา | | วนะเวศวเนจร
|
| ๏ พอดลคูหามาศ | | สุริยภาสยุคุนธร
|
| พระก็อุ้มพธูสมร | | จรดแท่นสุวรรณวาง
|
| | |
|
|
|
| ๑๔
|
| ๏ เสด็จแนบยุพาอรตระกอง | | กรลูบพระปฤษฎางค์
|
| แก้วพี่อย่าโศกเลยนะจงวาง | | จิตไว้ ณ เรียมรา
|
| ๏ ความพี่สวาดิสมรเสมอ | | วชิรเนตรชีวา
|
| แม้เรียมบสมสุรสุดา | | ก็จะทำแบหลาลาญ
|
| ๏ ซึ่งพี่แลผิดบุรพโทษ | | วรนุชญญาการ
|
| รอยเวรุตามจรมาดาล | | จิตโมหะลำเค็ญ
|
| ๏ เรียมนี้หวังสวาดิอื่น | | เลยนะแม่อย่าขุ่นเข็ญ
|
| เรียมจะถนอมพระนุชเป็น | | มกุฎเกล้ากษัตรี
|
| ๏ แท้สัตยากรเฉพาะ | | สุรเทพคีรี
|
| อ้าแม่อย่าขนางว่าจะลี | | นคเรศหมันยา
|
| ๏ อ้าแม่อย่าซบพักตร์พิลาป | | นยน์อาบพุธารา
|
| แสงจักษปานนิลวัตถา | | ก็จะก็หมองจะมัวมน
|
| ๏ ดวงพักตร์ผ่องประดุจจัน- | | ทรแจ่มโพยมบน
|
| ควรฤาจะเศร้าศิริดังกล | | อสุรินทรุปคาห์
|
| ๏ เงยพักตร์ขึ้นเถอะนะจะแจ้ง | | กิจโดยแต่สัตยา
|
| เดิมองค์บรมชนกา | | ดำรัสใช้ประชุมเพลิง
|
| ๏ หมันหยานครบวรศพ | | อยกีอันดำเกิง
|
| เสร็จพี่ก็ลาจระบันเทิง | | กมลท้าวทั้งสองปอง
|
| ๏ สวาดิพี่และพี่ก็ประดิพัท- | | ธกำหนัดเสน่ห์สนอง
|
| รักร่วมธิดาจิตลำพอง | | ขณะรุ่นภิรมย์นาง
|
| ๏ ฝ่ายองค์พระบิตุรธิราช | | ชนนีพี่จึ่งขนาง
|
| โทษพี่นิผิดสหัสปาง | | นุชให้อภัยเรียม
|
| ๏ แม้มิตรมิดลสักพัน | | จะถนอมบให้เทียม
|
| สุริย์วงศ์อสัญธรรมเนียม | | วรพจนสัจจัง
|
| ๏ อ้าแม่อย่าโศกแลนะสะอื้น | | อุระพี่นี้เพียงพัง
|
| แหนงใดก็ทวนกิจประทัง | | ทุกขให้บรรเทาความ
|
| ๏ แม้เจ้าจะนิ่งนิวรณ์โศก | | บมิพร้องคดีงาม
|
| เรียมฤาจะพาอรนงราม | | จรกรุงอย่าสงกา
|
| ๏ ปางนั้นพระเยาวชาเยน | | ทรสดับพระเชษฐา
|
| พลางฝ่ายสุชลปธารา | | พิลาปเยื้องคดีพลาง
|
| ๏ โอ้โอ๋จะคงชีพิตเนา | | นิก็หนักภุดาปาง
|
| เกิดกอบประยูรเทวขนาง | | เสน่ห์ชอบชีวาวาย
|
| ๏ โอ้โอ๋อุระอาตมจะม้วย | | ชนมด้าว ณ ดงดาย
|
| บิตุรราชมาดจะหมาย | | บยลลูกจะลาญแล
|
| ๏ ท้าวพร่ำผดุงก็บได้แทน | | วรคุณธกลับแปร
|
| โทษให้พระองคทุกขแด | | ดุจนี้ก็ไป่ควร
|
| ๏ ร่ำพลางก็ทุ่มอุระสะอื้น | | ปริเทวะกำสรวล
|
| คุมเคียดพระภูธรก็ซวน | | สบยมุขโศกี
|
| ๏ อ้าอ่าพระดวงอรยิหวา | | เนตรพี่ผู้ภักดี
|
| เรียมฤาจะซัดอรให้ชี- | | พิตนาศอย่าเจรจา
|
| ๏ แสนสุดเสน่หนุชยิ่ง | | ชนมชีพนัยนา
|
| แม้นมาตรเมือมรณอา- | | ยุสู้จะดอมวาย
|
| ๏ อ่าอ้าพระสรรพจนเอา | | มธุรสเจือปลาย
|
| ลิ้นล่อละเลิงกมลมลาย | | เสน่ห์แล้วจะลอยตรอม
|
| ๏ แท้เที่ยงจะเป็นอนุสวาดิ | | จินตะหราจะสรวลดอม
|
| ว่าเผ่าอสัญก็มาปลอม | | เสน่ห์ร่วมบรักวงศ์
|
| ๏ กิตติศัพท์จะฦาประเทศทั่ว | | ทรยศวราพงศ์
|
| ใจชายบอายดำฤษณ์จง | | เสน่ห์แสร้งชะอ้อนวอน
|
| ๏ อ้าอรอนงคอย่าขนาง | | จิตที่จะร้างสมร
|
| ซึ่งจินตะหราสวาดิอร | | นั้นก็ใช่จะจงกัน
|
| ๏ หวังลอบประโลมเสน่ห์เล่น | | บใช่คู่ตุนาหงัน
|
| เออแม่นิเทพยรังสรร- | | คก็สู่แต่เยาวมล
|
| ๏ นอกนั้นบอาจจะครหา | | นุชแม่อย่าฉุกฉงน
|
| ฟังพี่จงสร่างศัลยสุชล | | นยนะน้อมภิรมยา
|
| ๏ อ้าน้องก็แจ้งกลตระหนัก | | วรลักษณคือตรา
|
| จักจงบจงจิตก็ปรา- | | กฎแห่งหไทยางค์
|
| ๏ กิจนี้ก็เลื่องดำเนียรน้อง | | หินชาติชายหมาง
|
| หากผลผดุงอดิตปาง | | จรกาประกอบกัน
|
| ๏ บิตุราชธกล่าวพจนไว้ | | แม้วชายประดาษพันธุ์
|
| สวาดิสูก็จัดสฤษดิสรร | | ยศไว้เฉลิมเมือง
|
| ๏ สองท้าวก็ทนเทวษบวาย | | ชลชุ่มนัยนาเนือง
|
| ไพร่ฟ้าประชาชนก็เปลือง | | สุขแซ่ทุกขาดูร
|
| ๏ ดังนั้นแลยังจิตบลา | | สุระราญวิวาห์สูญ
|
| ฉกพานิรายศประยูร | | อัปยศทั่วแดน
|
| ๏ เออนี้แลฤาเสน่ห์น้อง | | ฤว่าแสร้งอิจฉาแทน
|
| ร่ำพลางสยบศิรลงแสน | | โศกพ่างจะเปลื้องปราณ
|
| ๏ อ้าดูระสายสวาดิพี่ | | ใช่ว่าพี่จะจัณฑาล
|
| รอจิตก็จวบวิวาหการ | | สมรพี่จะสุดสม
|
| ๏ เฉกโฉมประโลมจิตบวาง | | อรเยาวโยศดม
|
| แม้แล่งอุรายลจะชม | | มนะพี่นี้สัจจัง
|
| ๏ ซึ่งโทษแต่ปางก่อนพี่ก็ขอ | | นุชนาฏธไป่ฟัง
|
| เดิมพี่ก็ทรงสัจประทัง | | ชีวไว้จะสมสมร
|
| ๏ ปางนี้ก็สุดกุศลล่วง | | บุรพกรรมนำจร
|
| เนาแท่นสุวรรณสถาวร | | เถอนะแม่อย่าโศกา
|
| ๏ แม้จักนิวัตรวรนิเวศน์ | | ทิศนี้ ณ รัถยา
|
| ตัวพี่นี้จักจรทุรา | | อรัญเวศจวบวาย
|
| ๏ อ้าแม่อย่าแหนงมนัสพี่ | | ว่าจะเมื้อหมันหยาหมาย
|
| ใจเรียมบสูญสัจจะมลาย | | ชีพม้วยวนาดอน
|
| ๏ ตรัสพลางก็แสร้างเสด็จจาก | | วรอาสนสุนทร
|
| เสสั่งพี่เลี้ยงยะรุเดะจร | | ระดับพวงพลาพล
|
| ๏ จักยกพเนจระพนัส | | ในทุรัศอารญ
|
| สั่งพลางก็ให้พักตรพิมล | | กลรู้รหัสกัน
|
| ๏ สั่งเสร็จก็แปรมุขมาสั่ง | | ประเสหรันแลบาหยัน
|
| ขอบสองพี่โดยจรจรัล | | ดลด้าวพนาลี
|
| ๏ บัดนี้พระนุชก็สลัด | | วรวากยไมตรี
|
| ดูลาพี่สองจรกว่าชี | | วิตวายวนาสณฑ์
|
| | |
|
|
|
| ๑๖
|
| ๏ บัดนั้นสองนาฏนฤมล | | ไป่แจ้งในกล
|
| มะเมอประหม่าว้าใจ | |
|
| ๏ สองโอนศิรคัลทูลไท | | อ้าพ่อเป็นใด
|
| มาด่วนพิโรธบำราศ
|
| ๏ องค์กนิษฐ์ยังเยาว์สวาดิ | | ฤทัยเดียวกาจ
|
| กำเลาะละเลิงจิตขนาง
|
| ๏ จงพ่อโปรดข้าแต่ปาง | | เดียวจักโลมนาง
|
| แม้นุชแข็งขัดความ
|
| ๏ โดยจิตพ่อเทอญบ่ปราม | | สองลาสองตาม
|
| กันสู่ยังห้องทองพราย
|
| ๏ ปางนั้นนฤเบศรเสด็จผาย | | โดยสองนางหมาย
|
| วิสูตระแฝงฟังสาร
|
| ๏ ขษณะนั้นบาหยันเชิงชาญ | | นั่งแนบนงพาล
|
| ประพฤติพร้องรำพัน
|
| ๏ อ้าแม่ใดแม่บฉันท์ | | เสน่ห์พี่ผู้พัน-
|
| ธุวงศ์ออัญแดหวา
|
| ๏ ฤาจงจรกาพงศ์กา | | บอายนรา
|
| นรินทรทั่วธาษตรี
|
| ๏ ยศแม้ปิ่นขัตติยานี | | ฤาจักให้มี
|
| บุรุษต้องสองชาย
|
| ๏ อ้าพี่สู้ม้วยกว่าอาย | | บ่ให้ระตูกลาย
|
| สกนธจวบชีวา
|
| ๏ น้องฟังพี่ฟังน้องรา | | ท่านจักรมยา
|
| เมื่อยามกรรหายเหิมปรีดี
|
| ๏ มิตรท่านท่านรักร่วมชี- | | พิตม้วยไมตรี
|
| แลสองก็แจ้งอาจิณ
|
| ๏ แต่องค์ปิตุราชินทร์ | | บเกรงธิบดินทร์
|
| แลโดยอิจฉาใจใคร
|
| ๏ ปางนี้ฤามิขามใคร | | เบื่อบากเบือนใจ
|
| แลน้องจะตรอมแดลาญ
|
| ๏ อัปยศยิ่งอดีตกาล | | สองพี่เราวาน
|
| ดำริคดีดับอาย
|
| ๏ เป็นหญิงแม้มาตรไร้ชาย | | ชอบเชิงมิตรหมาย
|
| กมลมนัสอายออม
|
| ๏ ขษณะนั้นประเสหรันถนอม | | วรวัจนาดอม
|
| คดีดังกล่าวเกลาควร
|
| ๏ แต่พี่ยลกิจประมวล | | อ้าแม่จำปรวน
|
| ประนอมมนัสเชษฐา
|
| ๏ เราพลัดประยูรสวรรยา | | แม้บปฏิพา
|
| ก็เห็นไป่พ้นภูมี
|
| ๏ ผ่อนถนอมสุริย์วงศ์ไว้ดี | | แม่จักเป็นศรี
|
| พิภพด้าวแดนดิน
|
| ๏ ระตูฤคู่ยุพิน | | ดุจอสุรินทร์
|
| แลจู่มาจับจันทร
|
| ๏ ยิ้มหยอกดุจปิศาจหลอน | | รูปร้ายนิกร
|
| จะเปรียบประยูรไกลกัน
|
| ๏ ดุจหิ่งห้อยฤาเทียมจันทร์ | | ตูข้าแต่ศัลย์
|
| ทั้งสี่ฤาสุขไป่มี
|
| ๏ ซึ่งพ้นระตูตูปรี- | | ดาดังสีขรี
|
| อันทับอุระยกขยาย
|
| ๏ อ้าแม่วรเชษฐ์สวาดิสาย | | สมรสุดเสมอกาย
|
| แลสองพี่พิศใจจง
|
| ๏ ปางนั้นยุพราชสุริยวงศ์ | | แฝงม่านเมียงองค์
|
| สดับคดีความดี
|
| ๏ เสด็จกลับสั่งพี่เลี้ยงปรี- | | ชาเร่งเสนี
|
| อันชาญชำนิใจจำ
|
| ๏ สอดสืบดาหาบุรำ | | การซึ่งเราทำ
|
| แลเขาประพฤติกลใด
|
| ๏ ประสันตาตอบถ้อยทูลไท | | การวุ่นเวียงขัย
|
| นครจะดาษดาคน
|
| ๏ เรารู้เกลือกรู้เกินกล | | คนยลจักยล
|
| ประหลาดแสลงเงื่อนสาย
|
| ๏ หนึ่งใดรอยริ้ววรกาย | | ข้าฉุกใจฉงาย
|
| แลดูดั่งนี้แหนงตา
|
| ๏ ฤาพาชีพาราชา | | เลี้ยวลอดลดา
|
| แลวัลยกระหวัดเกี่ยวกร
|
| ๏ ฤาตระหนามหนามรอญ | | อ้าพระภูธร
|
| บมิระวังกายี
|
| ๏ หนามครานี้ร้ายราวี | | ทูลพลางทำตี
|
| อุระตะลึงลูบทรวง
|
| ๏ ยศแม่ปิ่นขัตติยานี | | ฤาจักให้มี
|
| บุรุษต้องสองชาย
|
| ๏ อ้าพี่สู้ม้วยกว่าอาย | | บ่ให้ระตูกลาย
|
| สกนธจวบชีวา
|
| ๏ น้องฟังพี่ฟังน้องรา | | ท่านจักรมยา
|
| เมื่อยามกรรหายเหิมปรีดี
|
| ๏ มิตรท่านท่านรักร่วมชี- | | พิตม้วยไมตรี
|
| แลสองก็แจ้งอาจิณ
|
| ๏ แต่องค์ปิตุราชินทร์ | | บเกรงธิบดินทร์
|
| แลโดยอิจฉาใจใคร
|
| ๏ ปางนี้ฤามิขามใคร | | เบื่อบากเบือนใจ
|
| แลน้องจะตรอมแดลาญ | |
|
| ๏ อัปยศยิ่งอดีตกาล | | สองพี่เราวาน
|
| ดำริคดีดับอาย
|
| ๏ เป็นหญิงแม้มาตรไร้ชาย | | ชอบเชิงมิตรหมาย
|
| กมลมนัสอายออม
|
| ๏ ขษณะนั้นประเสหรันถนอม | | วรวัจนาดอม
|
| คดีดังกล่าวเกลาควร
|
| ๏ แต่พี่ยลกิจประมวล | | อ้าแม่จำปรวน
|
| ประนอมมนัสเชษฐา
|
| ๏ เราพลัดประยูรสวรรยา | | แม้บปฏิพา
|
| ก็เห็นไป่พ้นภูมี
|
| ๏ ผ่อนถนอมสุริย์วงศ์ไว้ดี | | แม่จักเป็นศรี
|
| พิภพด้าวแดนดิน
|
| ๏ ระตูฤคู่ยุพิน | | ดุจอสุรินทร์
|
| แลจู่มาจับจันทร
|
| ๏ ยิ้มหยอกดุจปิศาจหลอน | | รูปร้ายนิกร
|
| จะเปรียบประยูรไกลกัน
|
| ๏ ดุจหิ่งห้อยฤาเทียมจันทร์ | | ตูข้าแต่ศัลย์
|
| ทั้งสี่ฤาสุขไป่มี
|
| ๏ ซึ่งพ้นระตูตูปรี- | | ดาดังสีขรี
|
| อันทับอุระยกขยาย
|
| ๏ อ้าแม่วรเชษฐ์สวาดิสาย | | สมรสุดเสมอกาย
|
| แลสองพี่พิศใจจง
|
| ๏ ปางนั้นยุพราชสุริยวงศ์ | | แฝงม่านเมียงองค์
|
| สดับคดีความดี
|
| ๏ เสด็จกลับสั่งพี่เลี้ยงปรี- | | ชาเร่งเสนี
|
| อันชาญชำนิใจจำ
|
| ๏ สอดสืบดาหาบุรำ | | การซึ่งเราทำ
|
| แลเขาประพฤติกลใด
|
| ๏ ประสันตาตอบถ้อยทูลไท | | การวุ่นเวียงชัย
|
| นครจะดาษดาคน
|
| ๏ เรารู้เกลือกรู้เกินกล | | คนยลจักยล
|
| ประหลาดแสลงเงื่อนสาย
|
| ๏ หนึ่งใดรอยริ้ววรกาย | | ข้าฉุกใจฉงาย
|
| แลดูดั่งนี้แหนงตา
|
| ๏ ฤาพาชีพาราชา | | เลี้ยวลอดลดา
|
| แลวัลยกระหวัดเกี่ยวกร
|
| ๏ ฤาตระหนามหนามรอญ | | อ้าพระภูธร
|
| บมิระวังกายี
|
| ๏ หนามครานี้ร้ายราวี | | ทูลพลางทำตี
|
| อุระตลึงลูบทรวง
|
| ๏ พระฟังพจนต้องแดดวง | | พริ้มพักตร์ระลวง
|
| เอาเดนสลาซัดเอา
|
| ๏ เออใช่การพี่ตัวเรา | | ไยเจ็บใจเบา
|
| มาบ่นมาบ้าบนตรม
|
| ๏ อันดำเนินชัฏไพรพนม | | ใครห่อนอุดม
|
| ลดาแลหนามไป่ระคาย
|
| ๏ ผิน้อยก็มากหนึ่งกาย | | เราพี่ก็ชาย
|
| อันเช่นฉะนี้จักมี
|
| ๏ ตรัสพลางทางสู่เทพี | | เลออาสน์รูจี
|
| แลสองพี่เลี้ยงลาอร
|
| ๏ ปางนั้นบุษบาบวร | | ยลสองนางจร
|
| จะโดยพี่เลี้ยงลีลาศ
|
| ๏ เชษฐากุมกรวรนาฏ | | นงโพธพิลาศ
|
| สลัดพระกรหยิกกร
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ อ้าแม่ผู้ร่วมวงศ์ | | สุริยราชอดิศร
|
| ฝ่ายเรียมสวาดิอร | | เสมอชีพชนมา
|
| ๏ ฝ่ายวรนุชก็ตัด | | เสน่ห์พี่สหัสสา
|
| จักขัดจักขืนอา- | | รมณนุชก็สุดที
|
| ๏ จงเนาเจริญสุข | | เรียมจะลาสุดาศรี
|
| เชิญแม่ช่วยทูลบี- | | ดรราชมาตุรงค์
|
| ๏ ว่าพี่ขยมลา | | บทท้าวทั้งสององค์
|
| สู่สวรรคทิวง- | | คตเมื้อพิมานอมร
|
| ๏ ปางนั้นพระนุชสดับ | | พจนารถสุนทร
|
| สุรศัพทคลอนคลอน | | กมลคิดคะนึงกาย
|
| ๏ โอ้โอ๋แต่นี้แล | | ชนมชีพจักมลาย
|
| ใครเลยจะพาผาย | | ดลกรุงก็ไป่มี
|
| ๏ ปางจรก็สนธเยศ | | บสังเกต ณ วิถี
|
| ฤาเคยจรลี | | จะหลงม้วยวนาสัณฑ์
|
| ๏ จำผ่อนภักดีต่อ | | วรเชษฐ์พาจรัล
|
| ส่งถึงนครอัน | | รมเยศไอศูรย์
|
| ๏ ตริรักษรื้อถ้อย | | ทิฐินั้นก็เป็นมูล
|
| หากสวาดิประยูร | | อรจึ่งจำนรรจา
|
| ๏ แม้พ่อเสน่ห์น้อง | | สุจริตจงพา
|
| คืนเข้านิวัตธา- | | นีแลแท้จะสัจจัง
|
| ๏ เพื่อคลายมนัสทู- | | รยศยามเมื่อปางหลัง
|
| อย่าพ่ออย่าด่วนหวัง | | เสน่ห์ก่อนจะเสียการ
|
| ๏ หนึ่งพระก็สัมผัส | | รสรักก็เจือจาน
|
| ใจใช่จะพ้นภาร- | | ธุระพ่ออย่าสงกา
|
| ๏ อ้าแม่ประดิษฐ์ถ้อย | | มฤธูแก่พี่ยา
|
| อันพี่จะพาพะงา | | จรกรุงอย่ากริ่งใจ
|
| ๏ เพื่อปิตุจฉาราช | | จะวิโรธหฤทัย
|
| ปางพี่จะประลัย | | สิบยังนุกูลการ
|
| ๏ ปางนี้ถึงโทโทษ | | ยลสุดกมลสมาน
|
| มาตรได้ประโลมลาน | | แม้ว่าพรากก็จำไกล
|
| ๏ ฤวะเจ้าจะฝ่าโชง | | การได้ประการใด
|
| จงตั้งสัจจาไป | | จะพาน้องยังธานี
|
| ๏ อ้าพ่อจะให้สัตย์ | | ดุจนี้ก็สุดที
|
| เพราะท้าวทั้งสองมี | | พระคุณล้ำศิโรดม
|
| ๏ ยังไป่ระคายเคือง | | ฤาจะเคืองก็ไป่สม
|
| น้องตริแต่โดยรมภ์ | | บุรพภาคประเพณี
|
| ๏ แม้ชายแลต้องกาย | | สฤษดิแท้สวามี
|
| โดยสัตยวาที | | ดูรพ่ออย่าแหนงคำ
|
| ๏ อ้าแม่ผู้สมพงศ์ | | สุริยวงศวรำ
|
| ปรีชาชะอ้อนทำ | | สนิทเพียงจะพร่ำใจ
|
| ๏ ตรัสพลางก็จุมพิต | | มธุรสปรางใน
|
| แก้วพี่จงฝ่าใจ | | ภิรมย์รักเรียมรา
|
| ๏ อ้ายลทุพพลภาพ | | นิราศราบบุรีมา
|
| ช้ำจิตยังไป่สา | | แก่ใจใจบปรานี
|
| ๏ ช้อยเนตรผลักพลาง | | นขหยิกพระกรตี
|
| รื้อคะนึงถึงธานี | | อรจึงจำนรรจา
|
| ๏ แม้พระสวาดิจริง | | ดำริการอาทิมา
|
| ใครเลยจะยลอา- | | รมณน้องก็ไป่มี
|
| ๏ เหตุด้วยพระโฉมเฉลิม | | ดิลกจิตนารี
|
| จงตรึกคดีดี | | ระงับถ้อยดำเนียรอาย
|
| ๏ อ้ายแม่อันครหา | | ก็พาเหียรโทษดาย
|
| ดุจวายุทำลาย | | ไศลฤาจะตรธาน
|
| ๏ เฉกฟองสกุณพัด | | คีรีหากจะฟองลาญ
|
| เออแม่จะเกรงการ | | ดำเนียรนั้นก็ใช่ที
|
| ๏ ดำรัสพลางตระกององค์ | | วรราชกษัตรี
|
| จุมพิตฤาดีปรีดิ์ | | ดุจสารอันโซมมัน
|
| ๏ รวบรัดอุราแนบ | | ตวัดกรถนอมถัน
|
| อย่าแม่อย่าหวั่นขวัญ | | เนตรผ่อนภิรมย์เรียม
|
| ๏ อ้าพ่อบการุญ | | จิตน้องนี้ยังเตรียม
|
| อย่าด่วนประโลมเลียม | | เสน่ห์ก่อนระกำใจ
|
| ๏ สิ่งใดก็ไป่ทราบ | | กลเยาวหฤทัย
|
| โปรดพ่อบังวายใน | | มนัสแล้วจะโดยควร
|
| ๏ อ้าแม่ผู้สายสุด | | เสน่ห์พี่ภิรมย์ยวน
|
| รักสัตย์ก็สุดสงวน | | เสน่ห์ไว้จะวายแด
|
| ๏ ฤทัยเผดียงถนอม | | ฤาดีดอมอย่าด่วนแห
|
| จักยลกระแสแท้ | | สุขในมโนรมย์
|
| ๏ ตรัสพลางตระโบมโลม | | วรราชดัดผธม
|
| จุมพิตปรางชม | | อุระแนบอุราอร
|
| ๏ สองชงฆสอดชา- | | นุสองกรสอดกร
|
| สองโอษฐเอมอร | | ตฤบรสรสาสรรพ์
|
| ๏ พร่างพักตรพรายเนตร | | บยลเดือนตะวันจันทร์
|
| พยุหโพยมครร- | | ชิตวิชุลดาพราย
|
| ๏ พิรุณโรยก็โปรยต้อง | | บุษบแย้มผกาขยาย
|
| เรณูรำเพยขจาย | | ภมรเคล้าละอองอร
|
| ๏ ซอกไซ้ผกาตฤบ | | รสคันธกำจร
|
| สองสุขสโมสร | | ภิรมย์เยาวชาเยนทร์
|
| ๏ ถ้ำทองคะนองลั่น | | สนั่นบ้าจะเอียงเอน
|
| แท่นแก้วราเชนทร์ | | กระฉ่อนช่วงมณีพราย
|
| ๏ วุ้งเวิ้งคูหาสะเทือน | | ศิขรเลื่อนศิลาขยาย
|
| แวบวับวะวามฉาย | | ชรอุ่มชรอำนภางค์
|
| ๏ ฮือฮือพยุห์พัด | | พฤกษลัดผะโผงผาง
|
| ล้มลู่ระเนนกลาง | | ศิขเรศวนาดอน
|
| ๏ กัญญางคโยนดวง | | วชิระช่วงวรัมพร
|
| อสูรรามโกรธร | | กระทืบเท้าจะทำลาย
|
| ๏ ลากโล่หะแล่นไล่ | | แมลบแลยเมลืองสาย
|
| ตระบัดพรรษาปราย | | ฉะฉ่ำช่อสุมามาลย์
|
| ๏ แมลงภู่ผจงจรด | | คะลึงรสสุคนธ์ธาร
|
| ซาบซึมรสาศาน- | | ติเกษมสมพอง
|
| | |
|
|
|
| ๒๘
|
| | ๏ สองสมสมพาส
|
| สุดสุดสังวาส | | จบบทบทละบอง
|
| บังวายวายทุกข์ | | สุไขไขคลอง
|
| สวาดิรุมรุมสอง | | เปรมปรีดิ์ปรีดา
|
| | ๏ แช่มชื่นชื่นชีว์
|
| รู้รสรสดี | | เสน่ห์เสน่หา
|
| ใหลหลงหลงกาม | | กลหรรษ์หรรษา
|
| หัศลืมลืมธา- | | นีราชราชฐาน
|
| | ๏ ลืมสมสมบัติ
|
| ลืมสองกษัตริย์ | | ลืมสุขสุขสานติ์
|
| เริ่มแรกแรกรัก | | ประจักษ์จักปาน
|
| เสวยทิพพิมาน | | รัสสฤษฎ์รังสี
|
| | |
|
|
|
| ๑๖
|
| ๏ ปางนั้นหน่อภูธเรศตรี | | เกษมสุขด้วยศรี-
|
| สุดาขนิษฐ์นงเยาว์
|
| ๏ จึงมีมธุรสกล่อมเกลา | | อ้าแม่มาเรา
|
| จะจรสนานสรงชล
|
| ๏ ในเชิงบรรพตอำพน | | วารีวิมล
|
| วิสุทธิ์ใสเสมอกรอง
|
| ๏ ตรัสพลางพระกรตระกอง | | กรนุชลำยอง
|
| แลยุรยาตรครรไล
|
| ๏ จากบรรจถรณ์รัตน์อำไพ | | สองเสด็จดุจไกร-
|
| สรราชผงาดจรจรัล
|
| ๏ ขษณะนั้นประเสหรันแลบาหยัน | | สองหมอบเมียงมัน
|
| ประเมิลทั้งสองเสด็จมา
|
| ๏ สองพิศสะกิดกันจรรจา | | โฉมแม่เรามา
|
| ปะทะพระพี่โฉมตรู
|
| ๏ โฉมราชสองสรรพบู | | พิศโฉมพระพธู
|
| ก็ลืมแลโฉมเชษฐา
|
| ๏ พิศโฉมวรเชษฐ์เลือนตา | | ลืมแลพนิดา
|
| ดังนี้ก็สุดโฉมฉงน
|
| ๏ ดุจเทพจากสวรรค์วิมล | | แปรรูปดำกล
|
| มาแกล้งเฉลิมนัยนา
|
| ๏ ไยประสันตากรตาหลา | | ไฉนหนอบมา
|
| ช่วยพิศพระพักตร์สองโฉม
|
| ๏ สองนายฟังสองนางโลม | | ลาเพด้วยโสม-
|
| นสะสู่สองนาง
|
| ๏ พิศโฉมสองกษัตรีแล้วพลาง | | ลูบทรวงว่าปาง
|
| นี้รอยแลบุญตาตู
|
| ๏ เริ่มเราว่าพระเราตรู | | ไป่มีพระพธู
|
| ในหล้าฉลองกลกาม
|
| ๏ พระเรายิ่งงามยังงาม | | ทัดเทริดทรงทราม
|
| เสน่ห์สนองกลกัน
|
| ๏ พิศพี่ผ่องเพียงสุริย์ฉัน | | พิศน้องเพียงจัน-
|
| ทรส่องปะทะรัศมี
|
| ๏ แม้ใครบ่ได้ทฤษฎี | | สองราชกษัตรี
|
| แลอย่าเพ่อวายวานชม
|
| ๏ สองนายสองนางประนม | | ประสันตาผู้คม
|
| จึงแสร้งสำรวลกล่าวพลัน
|
| ๏ หลากทิวานี้อัศจรรย์ | | แขเคียงระวิวรรณ
|
| วิลาสลอยคัคนานต์
|
| ๏ กรดาหลาตอบปรีชาญ | | ดังนี้อาการ
|
| ว่าสรรพสุขราษฎร
|
| ๏ พระสดับสองนายกล่าวกลอน | | พริ้มพักตร์ภูธร
|
| เอาเดนสลาซัดไป
|
| ๏ เออเชิงเสียดสร้อยเจ็บใจ | | อย่าเนาเลยไคล
|
| ทั้งสี่สนานดอมเรา | |
|
| ๏ สองนายกับสองนางเคา- | | รพโดยเสด็จเทา
|
| ก็ถั่นถึงธารเสาวคนธ์
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ พระองค์ตระกององค์ | | นุชสรงกระแสชล
|
| พี่เลี้ยงนฤมล | | จระสู่ณสินธู
|
| ๏ น้ำนั้นแลดั้นพุล | | ชลุขึ้นบนสาณู
|
| ฉาดฉาดเป็นฝอยฟู | | ดุจสายพิรุณปราย
|
| ๏ ซ่านซ่านกระเด็นต้อง | | ละอองบุปผะกำจาย
|
| สาโรชรำเพยผาย | | รสฟุ้งชโลธาร์
|
| ๏ ชสใสแลไหลเชี่ยว | | ชำเราะเลี้ยวกระทั่งผา
|
| โดดโดนกระโจนมา | | กระทบทุ่มวิมลฟอง
|
| ๏ ชมชลแลยลหมู่ | | มัสยาคณานอง
|
| ว่ยแวบแฉลบปอง | | ผลพฤกษะหลั่นลง
|
| ๏ คล้ายคล้ายพะพรายเกล็ด | | ระยับสีหิรัญยง
|
| เหลืองเลื่อมสุวรรณผจง | | รุจิเรขหลากหลาย
|
| ๏ ชมพรรณคณาวา | | ลุกาเคลื่อนระยับพราย
|
| เฉกสีมณีฉาย | | กรชูพธูชม
|
| ๏ หยอกหยิกซะซิกซี้ | | ระริกรี้สำราญรมย์
|
| สองสวัสดิเชยชม | | ชลธารเปรมปรา
|
| ๏ ประสันตาแลบาหยัน | | ประเสหรันกรตาหลา
|
| สองนายแลสองนา- | | รีระเริงละเลิงชล
|
| ๏ เด็ดดอกกุสุมซัด | | กรปัดกรป้องตน
|
| เล่นไล่ละเวงวน | | มนธวัชกำหนัดเชิง
|
| ๏ เตือนเต้นฤดีดล | | กลราคะสำเริง
|
| หวาดหวั่นจรบันเทิง | | จิตนั้นทีมาดกัน
|
| ๏ ครั้นเสร็จธโสรจสรง | | อรองคลาวัณย์
|
| สองเสด็จจรจรัล | | แลพี่เลี้ยงก็ดอมเดิน
|
| ๏ ระเด่นรมยชมถ้ำ | | เสด็จนำอนงค์เมิล
|
| โตรกไตรไศลเตริน | | ชะวากวุ้งคูหาบรร-
|
| ๏ พตพู่พิดานดา- | | รกะย้อยระยับพรรณ
|
| ซับซ้อนชะง่อนชะงัน | | ชรเงื้อมชะง้ำกาย
|
| ๏ บางปล่องเป็นช่องว่าง | | จรัสดวงอุทัยฉาย
|
| จรุญผาศิลาลาย | | ละเลื่อมพร้อยพิมลตา
|
| ๏ ลางบางระหว่างแวก | | ชลแทรกซะซึมผา
|
| ไหลหยัดอยู่อัตรา | | ยะเยือกเย็นวิญญาณ์ยวน
|
| ๏ ลดเลี้ยวแลเที่ยวทาง | | ทฤษฎีฤดีหวน
|
| กรรหายบวายครวญ | | ดุรราครมยา
|
| | |
|
|
|
| ๑๖
|
| ๏ ปางนั้นกุเรปันดาหา | | ล่าลำจรกา
|
| แลราชร้อยเอ็ดเมือง
|
| ๏ เสร็จดับอัคนีนองเนือง | | เสร็จแล้วบรรเทือง
|
| ทุระลีลาศคืนสถาน
|
| ๏ ขษณะนั้นสาวสนมบริพาร | | ทูลแด่นฤบาล
|
| ว่าองค์สมเด็จธิดา
|
| ๏ ปางเพลิงพลุ่งกรุงโกลา | | คือองค์จรกา
|
| เสด็จมารับนงพาล
|
| ๏ ว่ามีสุรราโชงการ | | ให้หาเยาวมาลย์
|
| แลข้าจะโดยเสด็จนาง | |
|
| ๏ ท้าวบให้จรจิตขนาง | | ติดไปแต่นาง
|
| พี่เลี้ยงทั้งสองดอมไคล
|
| ๏ บัดนี้นางสถิตสถานใด | | จักเชิญเสด็จไป
|
| ปราสาทพิมานไพชยนต์
|
| ๏ ปางนั้นปิ่นภูวมณฑล | | ฟังกลแหนงกล
|
| คดีก็ดาลอาดูร
|
| ๏ ดุจล่มหล้าล่มไอสูรย์ | | อัดอั้นอกปูน
|
| ประลัยประลาดหลากเป็น
|
| ๏ จรกาด่วนดับเพลิงเข็ญ | | ปรปักษ์อื่นบ่เห็น
|
| จะหาฤามาปลอมแปลงตน
|
| ๏ เกิดไฟเกิดภัยเดียวกล | | กิจนี้กูยล
|
| ชะรอยระเด่นมนตรี
|
| ๏ โอ้ดับเพลิงนอกได้ดี | | กุณฑ์ในบุรี
|
| วิบัติบรู้รำงับ
|
| ๏ เร่งเร็วเร่งหาจงสรรพ | | ตรัสพลางทางหับ
|
| บัญชรตระดกแดดาล
|
| ๏ สาวสนมรับราโชงการ | | ค้นทุกพิมาน
|
| ปราสาทบ่สบสุดา
|
| ๏ ต่างคนต่างตีอุระสา- | | หัสแสนโศกา
|
| สกลกำสรดสิ้นเวียง
|
| ๏ ต่างคิดสะกิดกันเผดียง | | ชะรอยพระหลานเมียง
|
| มาลอบมาลักนางไป
|
| ๏ สนมน้อมทูลภูวนัตไตร | | บพบนางใน
|
| นิเวศน์จังหวัดวงวัง
|
| | |
|
|
|
| ๑๙
|
| ๏ เมื่อนั้นองค์ประไหมสุหรีชนนินทรฟัง
|
| แสนทุกขแดดัง | | พินาศ
|
| ๏ โอ้โอ๋เวรอันใดแลโดยจรลุอาตม์
|
| เสียทีประยุรชาติ | | วรา
|
| ๏ ทั่วทวยราษฎร์ท้าวแลมีบุตรธิดา
|
| ย่อมสุขหรรษา | | ภิรมย์
|
| ๏ โอ้อกอาตมมีบุตรแต่จะได้ทุกข์ระทม
|
| แดดาลอุระกรม | | ประทุก
|
| ๏ ปางเมื่อระเด่นมบิหวังก็จะตั้งนฤสุข
|
| ทนทุกขทุกทิวา | | ฤวาย
|
| ๏ ปางท้าวสฤษฎ์ถ้อยประทานชนะทั้งหลาย
|
| แม่ข้อนอุระตาย | | ตะลึง
|
| ๏ แม่พร่ำสรวงสุรเทพช่วยบุตลบหึง
|
| พอสาสน์จรกาถึง | | ประทัง
|
| ๏ มินานสาสน์วิหยาสะกำกรรมก็ประนัง
|
| เพิ่มทุกขโกลัง | | กุลี
|
| ๏ ยกศึกสู่นคำกลัมพรบูรี
|
| ปิ้มวงศ์สุริยศรี | | จะทรุด
|
| ๏ หากได้องค์นัดดาแลมารณประยุทธ์
|
| จึงหมู่ริปูประทุษ | | อัปรา
|
| ๏ สุขเริ่มตั้งตยาคมจะสมอรวิวาห์
|
| รมเยศดาหา | | สำราญ
|
| ๏ โอ้จวบกรรมพวกกะหมังกุหนิงจรมาผลาญ
|
| จัณฑาลเผด็จการ | | วิวาห์
|
| ๏ ไฉนหนอหมู่ปรปักษ์ได้อาภรณมา
|
| แปลงปลอมจรการพา | | คระไล
|
| ๏ โอ้โอ๋เจ็บอุระช้ำแลช้ำจิตมไห
|
| แม้นม้วยบอาลัย | | ชีวาตม์
|
| ๏ ทุ่มทรวงศัลยโศกระกำดุจพินาศ
|
| เนตรนองสุชลพาษ | | ปะธาร์
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ ปางนั้นอิศวรราช | | กุเรปันแลดาหา
|
| หาสองระตูมา | | ธก็แจ้งแต่จริงความ
|
| ๏ ว่ามีอริราช | | สุรอาจบเข็ดขาม
|
| ลอบลักธิดาทราม | | เสน่ห์จวบเมื่อเกิดกูณฑ์
|
| ๏ ปางนั้นระตูสดับ | | กิจแค้นคือไฟฟูน
|
| อัดอั้นอุราปูน | | ประหนึ่งสุดอัสสาศัลย์
|
| ๏ นยน์เนตรคลอคลอ | | ชลพาษปธารัน
|
| จิตพลุ่งดังเพลิงกัลป์ | | ละลามไหม้ภุดาธาร
|
| ๏ ใครชายบเกรงชาย | | จิตเอื้อมอหังการ
|
| เด็ดดวงสุมามาลย์ | | ผู้เพิ่มพักตรกูไป
|
| ๏ เหม่มันบเกรงกู | | ยลกูนี้เป็นใด
|
| กูนับว่ากูไกร | | ฤทธิภาพก็พอกาย
|
| ๏ ชะใครแลใจยง | | ทระนงจะหาญตาย
|
| มาตรฤทธิกูคลาย | | ก็พี่กูจะเกื้อกู
|
| ๏ ตริแล้วบังคมทูล | | วรเชษฐ์นี้กับดู
|
| ขอลาสมเด็จภู- | | ธรราชโดยสมร
|
| ๏ ริปูมาดูแคลน | | แลจะแทนประทุษรอน
|
| บได้ก็ไป่จร | | นคเรศจรกา
|
| ๏ ปางสองบรมท้าว | | สดับถ้อยระตูลา
|
| จึงเอื้อนวโรงกา- | | ระประเล้าประโลมไป
|
| ๏ อ้าดูรระตูราช | | จะลีลาศก็ดอมใจ
|
| แต่เราคะนึงใน | | ปรปักษอาธรรม์
|
| ๏ ชะรอยมันวราฤท- | | ธิเดโชมหันต์ครัน
|
| จึงกาจบเกรงกัน | | คณะพลแลพร้อมพล
|
| ๏ แม้ไคลอย่าไกลนัก | | ผิวเกลือกจลาจล
|
| พอรู้จะเพิ่มพล | | พยุหทัพระดับกรณ์
|
| ๏ ทั้งสองระตูฟัง | | พจนารถภูธร
|
| เคียมลาเสด็จจร | | นิวาสเตรียมพลาคลา
|
| ๏ ปางองคล่าสำ | | วรราชเชษฐา
|
| เหตุไป่สู่โมหา | | ธก็ตริคดียล
|
| ๏ เสร็จแนบนุชาพร้อง | | กิจนี้บควรฉงน
|
| ใช่โจรอื่นปน | | นุชพี่อย่าหาญการ
|
| ๏ เที่ยงแท้อิเหนาปลอม | | กลฉกยุพาพาล
|
| เพื่อเพื่อนตระหนักการ | | สะดวกได้บราคิน
|
| ๏ หนึ่งฤทธิ์ระด่นเด- | | ชะนุภาพฦาระบิล
|
| ผู้ใด ณ แดนดิน | | ประดิยุทธลาญชนม์
|
| ๏ แม้วใครบรักชีพ | | ก็แบหลานิราผล
|
| อันจักผจญรณ | | ระเด่นป่วยพิการกาย
|
| ๏ เจ้าพี่จงฟังพี่ | | เถอะนะพ่ออย่าหาญตาย
|
| สงวนชีพไว้หมาย | | สมรทั่วธราธาร
|
| ๏ ปางนั้นระตูก็สดับ | | พจนพี่ดั่งเพลิงผลาญ
|
| รู้แท้ว่าองค์ระเด่นพาล | | จิตฉกสุดาคลา
|
| ๏ ครั่นคร้ามวราฤทธิ์อิเหนา | | ดุจองค์มัจจุรา
|
| ทุทุ่มทอดสกนธโศกา | | ดุระพิลาปจาบัลย์
|
| ๏ โอ้โอ๋แลอาตมคะเน | | จิตฤาแลผิดผัน
|
| นึกแหนงกะหมังกุหนิงแลมัน | | จะยกยศนายตาย
|
| ๏ มุ่งจิตจร ณ ประลอง | | ฤทธิพอกำลังหมาย
|
| โอ้ควรฤากิจกลมากลาย | | ระเด่นนี้อนาถใจ
|
| ๏ โอ้โอ๋แลผลบุรพปาง | | ก่อนนะนั้นประการใด
|
| จึงกูอุบัติภพไตร | | ฤทธิกูบเป็นการ
|
| ๏ สบสรรพรูปก็ทรลักษณ์ | | ประยูรศักดิ์อันธพาล
|
| บรรดาสมรสุมามาลย์ | | จะสวาดิก็ไป่มี
|
| ๏ โอ้โอ๋แต่อาตมแสวง | | วรอัครเทพี
|
| หวังโฉมเฉลิมมุขวรี | | แต่ดรุณกึ่งชนม์
|
| ๏ เป็นเดชะกรรมผดุงวงศ์ | | อสัญให้จลาจล
|
| อิเหนมบจงแด่นฤมล | | บิตุราชเคืองระคาย
|
| ๏ กูขอแก่ท้าวธจึงสฤษดิ์ | | ยุพเยาวง่ายดาย
|
| หวังจิตจะร่วมรสด้วยสาย | | สวาดิกว่าจะเมื้อมรณ์
|
| ๏ โอ้โอ๋แลดวงบุษบาเอ๋ย | | จะนิราศแรมจร
|
| แต่เรียมจะสมสุขสมร | | นุชบ้างบมีเลย
|
| ๏ อ้าแม่บ่ร่วมรสจะสัม- | | ผัสชื่นกมลเชย
|
| นี่เนื้อว่าเวรกระไรเลย | | แต่จะยลบเต็มตา
|
| ๏ ปางส่งสุพรรณบัฏกล่าว | | ก็บยลพนิดา
|
| เรียมยลแต่รู้ปอรเลขา | | สกนธน้องคะเนชม
|
| ๏ โอ้บุญปางสมเด็จเสด็จ | | วิลิศคิรีไพรพนม
|
| จึ่งเรียมแลทอดทฤษฎีชม | | วิมลน้องบนสาณู
|
| ๏ ปางพี่แลบงสมรเดิน | | สะพักพานมณีชู
|
| เรียมคิดว่าใช่อรพธู | | ดอกนะแม่ที่คีรี
|
| ๏ สำคัญว่าอัปสรเสด็จ | | จรจาก ณ ราศี
|
| ดูเดินประดุจกินรี | | ชรอ้อนชะอ่อนองค์
|
| ๏ บงพักตร์พี่สำคัญว่าจัน- | | ทรเพ็ญผ่องผจง
|
| บงคิ้วพี่สำคัญว่าวง | | ศศิแปลบยุคุนธร
|
| ๏ บงเกศพี่สำคัญว่าปีก | | ภมรมาศบวร
|
| บงเนตรพี่สำคัญว่าศร | | กฤษณาส่องแสยงตา
|
| ๏ บงกรรณพี่สำคัญว่ากลีบ | | ปทุมสร้อยกุสุมา
|
| นาสาพี่สำคัญว่าวรา | | อังกุศแก้วเอราวัณ
|
| ๏ บงปรางพี่สำคัญว่านวล | | ลอออินทรนวลจันทร์
|
| บงโอษฐ์เพียงพี่จะรับขวัญ | | ว่าจะแย้มสุนทรวอน
|
| ๏ บงกัณฐ์พี่สำคัญว่าศอ | | สุวรรณหงสเขจร
|
| บงพาหุพี่สำคัญว่ากร | | ไอยเรศอำมรินทร์
|
| ๏ บงถันพี่สำคัญว่าดวง | | กมุทมาศเมืองอินทร์
|
| สบสรรพางคพี่ก็จิน- | | ตนานึกว่านางแมน
|
| ๏ ต่อยลอิเหนาจรประคอง | | สุพรรณภาชนอายแคลน
|
| แจ้งจิตว่าดวงสมรแสน | | วิมลโฉมเฉลิมองค์
|
| ๏ พี่แค้นระเด่นประดุจพี่ | | จะพิฆาตให้ผุยผง
|
| ฤทัยพี่หน่วงจิตว่าวง- | | ศสุจริตบรู้พาล
|
| ๏ โอ้โอ๋แต่ยกพยุหกลับ | | จรจวบวิวาหกาล
|
| หวังใจว่าแม่นินะเป็นภาร | | ธุรพี่เสน่ห์นาง
|
| ๏ ควรฤาระเด่นประทุษจิต | | โจรลอบคิดขนาง
|
| ให้เรียมประยศแก่ชนะปาง | | วิวาหใครจะชมตัว
|
| ๏ ปางให้แลไยบมิสวาดิ | | สละนุชให้หมองมัว
|
| ปางนี้ของเราควรฤแลตัว | | ทุจริตจัณฑาล
|
| ๏ มิตรเราแลเราเสน่ห์ยิ่ง | | ปิตุเรศชนมาน
|
| ดรแกล้งฉะนี้ผิวเห็นการ | | จรสู่อบายครัน
|
| ๏ โอ้กูจะตามดีฤมิตาม | | กูนิคร้ามฤทธีมัน
|
| แม้มาตรผจญยลจะศัลย์ | | ชิวกูบร้างเป็น
|
| ๏ โอ้จำจำให้จิตประจักษ์ | | กิจแน่ตระหนักเห็น
|
| มิใช่อิเหนาแลอริเป็น | | ริปูอื่นบออมกัน
|
| ๏ ถ้าแท้ระเด่นแลกูจะผ้าย | | พยุหคืนบูรีพลัน
|
| ทูลท้าวดาหาแลกุเรปัน | | ธล่อลวงระเด่นมา
|
| ๏ จึงกุมกระทำครุโทษ | | สหัสสมใจสา
|
| แล้วกูจะได้วรยุพา | | นิทรแนบฤดีจอง
|
| ๏ แม้มาตรโฉมสมรช้ำ | | สาโรชสร้อยกุสุมหมอง
|
| อับเสาวคนธ์นฤละออง | | รสจืดบจางใจ
|
| ๏ เหตุกูแลสุดกมลหา | | นุชทั่วธเรศไกล
|
| ไปหวังจะเพิ่มพักตรวิไล | | ดุจน้องพระโฉมฉนำ
|
| ๏ ตริเสร็จท้าวธก็แสดง | | วรเชษฐล่าสำ
|
| ทั้งสองก็กรีพหลนำ | | นิกรกรูนิราศกรุง
|
| | |
|
|
|
| ๑๙
|
| ๏ เมื่อนั้นองค์ระตูเสด็จจรลุง
|
| ลานเนตรเมิลมุ่ง | | พนานต์
|
| ๏ ค้นคว้าดาพิริยพลทั่ววนวิศาล
|
| คีรีละแวกธาร | | เซาะทาง
|
| ๏ สุมทุมพุ่มพนชัฏระนามนิกรถาง
|
| เสาะพลางแสวงพลาง | | พิลาป
|
| ๏ โอ้โอ๋อรยิหวาบเมิลกรเรียมถาบ
|
| ทุ่มทรวงพิลาปแสน | | วิโยค
|
| ๏ อ้าแม่ปานฉะนี้สุดาจะสุขฤโศก
|
| โอ้เรียมลำโอฆอาตม์ | | ระทม
|
| ๏ อ้าแม่เคยสุขเสวยสวัสดิบุรีรมย์
|
| ปรางค์มาศมณีลม | | บพาน
|
| ๏ อ้าแม่เคยเสวยสุริยางคสุรางค์ศฤงคาร
|
| จำเรียงผสานเสียง | | ระงม
|
| ๏ อ้าแม่ปานฉะนี้ศิริจะวิมละฉม
|
| วิรุณวิลม | | พระพักตร์
|
| ๏ อ้าแม่เคยนิทรแท่นมณีทิพยตระศักดิ์
|
| ปางนี้จะนิทรลักษณ์ | | ประดาษ
|
| ๏ อ้าแม่ปานนี้จะสดับศัพท์สกุณะชาติ
|
| ผีโป่งตวาดขวัญ | | จะเตริ่น
|
| ๏ อ้าแม่จรวนะใดก็มาเถอะนะพี่เชิญ
|
| หน่ายเดินก็เตริน | | ลิลา
|
| ๏ โอ้โอ๋แลอุระพี่นิกระอุละห้อยหา
|
| จวบโททิวากาล | | บพาน
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ ปางนั้นบรมวง- | | ศอสัญไพศาล
|
| สมสร้อยสุดามาลย์ | | สุวคนธมาโนชญ์
|
| ๏ ดังเสวยสวรรค์สวัสดิ์ | | ทิพรัตนเรืองโรจน์
|
| เบิกบานกมลโชต- | | ติเกษมสาธร
|
| ๏ จุมพิตวิไลโฉม | | ตระโบมบุษปกำจร
|
| อิงออมถนอมกร | | ตระกองแก้วพี่ย่ำยาม
|
| ๏ รตินทิวารมย์ | | รสฉมบรรเจิดกาม
|
| ไสยาเถอะนะทราม | | สวาดิพี่จะกล่าวกลอน
|
| | |
|
|
|
| ๑๔
|
| ๏ อ้าแม่นิทราเถอะนะจะกล่อม | | วิมลพักตรอัปสร
|
| ขวัญแม่อย่าเขจรจงนอน | | รมเยศหฤทัย
|
| ๏ อ้าแม่อย่าหวังแก่ชนกา | | ชนนี ณ กรุงไกร
|
| อ้าแม่อย่าหวังแก่นุชใน | | นคเรศเรือนทอง
|
| ๏ อ้าแม่อย่าหวังแก่มะดีหวี | | บริพารทั้งผอง
|
| อ้าแม่อย่าหวังสมบัตินอง | | แลนิเวศนมณเฑียร
|
| ๏ อ้าแม่อย่าหวังสุขแต่หลัง | | แลเป็นสุขพาเหียร
|
| อ้าแม่แต่นี้สุขจะเนียร | | ทุกขแท้ทิวากาล
|
| ๏ อ้าแม่จงมาเสน่หพี่ | | สุจริตใสศานต์
|
| อ้าแม่อย่าหวังชนสามานย์ | | ทุจริตพาลพงศ์
|
| ๏ อ้าแม่พี่พาจรมาใจ | | พนพฤกษร่มระหง
|
| ขวัญแม่อย่าหลงจรในดง | | ทรสมุทรสายศาล
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าหลงในบรร- | | พตห้องพระหิมพานต์
|
| ขวัญแม่อย่าหลงจรในธาร | | ชรทึงชรทางเทา
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าหลงจรในโป่ง | | แลในป่าทุกลำเนา
|
| ขวัญแม่อย่าหลงจรในเหล่า | | ละแวกห้องคูหาหงส์
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าหลงจรในหมู่ | | กิริณีอำนวยพงศ์
|
| ขวัญแม่อย่าชมมฤคยง | | คณะยองอันตฤบเกลียง
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าชมหันตกา- | | สรกาจกำเหลาะเฉลียง
|
| ขวัญแม่อย่าชมพยัคฆเยียง | | ผายผยองระเห็จหาญ
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าชมคณะชะนี | | ศัพทร้องสำเนียงหวาน
|
| ขวัญแม่อย่าชมพานรพาล | | ละโลดเล่นลดาวัลย์
|
| ๏ ขวัญแม่อย่าฟังศัพทเรไร | | ระหริ่งร้องเสนาะกรรณ
|
| ขวัญแม่อย่าฟังศัพทจักจั่น | | จะแจ้วเจื้อยละเวงรมย์
|
| ๏ ขวัญแม่จงมาสุขสโม- | | สรร่วมภิรมย์สม
|
| เชิญขวัญมานิทรผทม | | เถอะนะแม่อย่าอาวรณ์
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ เสร็จกล่อมพระโฉมเฉลิม | | สุรศัพท์ประโลมสมร
|
| ทราบโสตรสาธร | | สุขรมยไสยา
|
| ๏ บรรทมประทับแท่น | | อุรราชกานดา
|
| สองสนิทนิทรา | | รมยร่วมเขนยนอน
|
| ๏ ท้าวหลับก็กลับทรง | | สุบินลางกระลัมพร
|
| เพื่อพระพธูสมร | | จะวิโยคประปราณ
|
| ๏ ว่าปักษอินทรี | | พละกายอันไพศาล
|
| มาโดยโพยมมาน | | คะคระครื้นคระเครงดัง
|
| ๏ เสียงศัพทลมบิน | | ศิขรินทเพียงพัง
|
| ถาลงก็ผาดผัง | | เฉพาะพักตรราชา
|
| ๏ โจมภักษจิกดวง | | นยน์จักษุเบื้องขวา
|
| ได้แล้วก็โผพา | | จรสู่ทิฆัมพร
|
| ๏ เสร็จท้าวสะดุ้งจิน- | | ตนการะกำธร
|
| อ้าฝันก็ทอดถอน | | หฤทเยศภูบาล
|
| ๏ ทุสุปิโนเนียร | | สุรเทพยบันดาล
|
| ให้เห็นกระลีกาล | | กลรอยจะมีภัย
|
| ๏ รู้ร้างก็เร่งอา- | | ดูรด้วยพธูไท
|
| จักจากอุราไกล | | กระมังพี่นิมิตลาง
|
| ๏ ดวงทักษิณาเนตร | | กลคือพระน้องนาง
|
| อินทรีประทุษทาง | | ทุรโทษทารุณ
|
| ๏ คือองค์ระตูแจ้ง | | รหัสเหตุจะไฟฟุน
|
| เพื่อโมหะหวนหุน | | แลจะพรากพระนุชคืน
|
| ๏ หนึ่งอาตมทำผิด | | กิจราชฝ่าฝืน
|
| ฉกชมบร้างยืน | | เสน่ห์คงจลาจล
|
| ๏ ตริพลางตระกองนาง | | นยน์เนตรนองชล
|
| หมองไหม้กมลกล | | จะพินาศนิราศอร
|
| ๏ ปางนั้นพระชาเยนทร์ | | นุชนาฎสุนทร
|
| ตื่นยลธิเบศร | | ก็พิกลอาการ
|
| ๏ กันแสงกระซิกเศร้า | | กลนี้บควรมาน
|
| นุชแคลนฤดีดาล | | ระคายได้คดีมูล
|
| ๏ ฉันใดพระเชษฐา | | ปริเทวอาดูร
|
| ควรสุชสมบูรณ์ | | บมิควรจะโศกทรง
|
| ๏ ฤาเชษฐคำนึง | | จินตะหราอนงค์ยง
|
| เชิญเชษฐคืนคง | | นคเรศหมันยา
|
| ๏ น้องไซร้บได้ปราม | | มนะราชรมยา
|
| ชอบเชิงละเลิงอา- | | รมณ์ท้าวแต่ก่อนกาล
|
| ๏ อย่าแม่อย่าควรกล่าว | | กลนี้ประหนึ่งราน
|
| ชีพพี่สลายลาญ | | แลมารื้อคดีเดิม
|
| ๏ หมันหยาบควรคง | | จะร่วมวงศ์อสัญเสริม
|
| ควรพี่แลน้องเฉลิม | | ยศไว้ ณ ไตรดา
|
| ๏ พี่โศกนิเพื่อพี่ | | นิมิตลางประหลาดอา-
|
| ดูรพาษปธารา | | บมิวางมโนใน
|
| ๏ กริ่งน้องนิรารมย์ | | ระทมทุกข์ระทดใจ
|
| ใช่เชิงจะหน่ายใน | | นุชจงบังวายแคลน
|
| ๏ ตรัสพลางตระกองโฉม | | ตระโบมบุษปมาศแมน
|
| รสเศร้าบเปลื้องแปลน | | ดุจทิพยปานปอง
|
| | |
|
|
|
| ๑๖
|
| ๏ ปางนั้นระตูราชทั้งสอง | | สอดพลเมิลมอง
|
| วนาศิขรถ้ำธาร
|
| ๏ เสาะแสวงสายสวาดิเพาพาล | | บมิพบเลยลาญ
|
| ละลุงระลึกไคลคลา
|
| ๏ โดยแดนอสัญแรมมา | | ถับถึงพลับพลา
|
| สำนักอสัญอาศัย
|
| ๏ สองท้าวทฤษฎีดีใจ | | จรดพลเพรียกไพร
|
| คะคล่ำคะลาป่าดง
|
| ๏ สอดเนตรส่ายเนตรจงนงค์ | | เมิลมองยุพยง
|
| บพบบพานกานดา
|
| ๏ บยลวรเชษฐนรา | | ห่อนเห็นสถิตพลา
|
| อันพรายด้วยรัตน์รูจี
|
| ๏ เห็นแต่อนุชาธิบดี | | รู้จักใจปรีดิ์
|
| ประสงค์ประสบใสความ
|
| ๏ ลงจากกุญชรเดินตาม | | แนวมารคบขาม
|
| จรดพระพลาราชี
|
| ๏ เยื้อนถ้อยถึงภูวนัตรี- | | ศวรราชธิบดี
|
| สถิตสถานด้าวใด
|
| ๏ สังคามะระตาผู้ไกร | | สนองโดยกลใน
|
| กระเหน็ดกระแหน่แง่งำ
|
| ๏ ว่าพระภูธรเสด็จนำ | | พลไล่ยองคำ
|
| ประพาสพนาสณฑ์
|
| ๏ อ้าพ่อไปโดยเสด็จกล | | ใดตูยังฉงน
|
| บควรจะคลาดคลากัน
|
| ๏ อ้าข้าป่วยชงฆยะยัน | | โดยเสด็จบทัน
|
| แลโรคร้อนลำเค็ญ
|
| ๏ เยียใดนำพลเพียบเพ็ญ | | หวังราญรอนเข็ญ
|
| ฤามาประพาสพนารมย์
|
| ๏ ฤาเสร็จพิธีสวยม | | พรพานางคม-
|
| นานิเวศน์กรุงไกร
|
| ๏ ฤามาประสงค์สิ่งใด | | ร้ายดีเร่งไข
|
| คดีจงรู้อย่านาน
|
| ๏ จรกาชื่อชั้นส่านสาร | | โดยมูลมากมาน
|
| ทุกสิ่งก็สิ้นสบสรรพ์
|
| ๏ มาตามบุษบาลาวัณย์ | | หวังพระทรงธรรม์
|
| ผู้เป็นพระเชษฐ์ด้วยดี
|
| ๏ เผื่อเพื่อรู้ข่าวเทพี | | ทูลอรรถอันมี
|
| ปะระปราริปูพาธา
|
| ๏ บัดนั้นสังคามารตา | | ใส่กลกิริยา
|
| ตระหนกแลตีตนตรอม
|
| ๏ แสร้งไห้แสร้งโหยโอยออม | | หลากใครหนอปลอม
|
| มาลอบมาลักนางไป
|
| ๏ กิจนี้ชอบที่ทูลไทย | | ให้แจ้งทุกขภัย
|
| ว่าน้องธ ตกมือชาย
|
| ๏ เสร็จสนองกลเพโทบาย | | สั่งพี่เลี้ยงผาย
|
| ดุรงคเร่งรีบจร
|
| ๏ ดลแดนพี่เลี้ยงภูธร | | แถลงลักษณนุสรณ์
|
| โดยในคดีธิบดี
|
| ๏ กรดาหลาจดจำวาที | | นำข่าวสารศรี
|
| ก็แฝงวิสูตรทูลไท
|
| ๏ ว่าสองระตูดอมไคล | | มาสืบสงสัย
|
| นรินทรราชมั่นคง
|
| ๏ หวังพบพระองค์กับองค์ | | อัคเรศจักทรง
|
| ดำริคดีกลใด
|
| | |
|
|
|
| ๑๔
|
| ๏ ปางปิ่นนรินทรสดับ | | พจนารถละลุงใน
|
| แดดาลระด่าวดุจประลัย | | ชิวเมื้อวิมานสวรรค์
|
| ๏ โอบอุ้มวรนุชวนิดา | | นรนาฏรำพัน
|
| อ้าแม่ผู้มีมุขะคือจัน- | | ทรผ่องทิฆัมพร
|
| ๏ รอยจริงประจักษ ณ นิมิต | | กิจเทพสังหรณ์
|
| ตรัสพลางก็ทอดหทัยถอน | | ปริเทวโศกศัลย์
|
| ๏ กลั้นโศกก็แสร้งพจนเยื้อน | | กลเย้ยยุพินพลัน
|
| อ้าแม่ผู้ทรงพิสุทธิพรรณ | | ศุภลักษณ์โฉมเฉลา
|
| ๏ บัดนี้ระตูจรมาตาม | | นุชถึงสำนักเรา
|
| พี่เกรงวราฤทธิจักเอา | | นุชส่งระตูครอง
|
| ๏ คืนเข้าบุรินทรพิศาล | | จะภิเษกสมพอง
|
| สมพงศสมประยูรสอง | | สุรศักดิ์วิสุทธิ์เสมอ
|
| ๏ จึ่งพร้อมคณาประยุรเทพ | | ธิบดินทรอวยเออ
|
| เตรียบเตรียมวิวาหะรมเยอ | | รมเยศธราดล
|
| ๏ หากเราแลลาญชีพิตคิด | | แลประกอบอุบายกล
|
| คาบนี้ก็สมศุภวิมล | | บมิทันจะพริบตา
|
| ๏ ปางนี้ ณ กรุงก็จะกระเกริก | | ระตูราชทั้งสองมา
|
| ควรเรียมจะฟังยุบลปรา- | | กฎให้ตระหนักกรรณ
|
| ๏ อ้าแม่อย่าแหนงหทัยพี่ | | จะนิราศภิรมยขวัญ
|
| เชิญแม่เสวยสุขในบรรจ์- | | ถรณ์ถ้ำวิเชียรพราย
|
| ๏ ฝ่ายองค์พระนุชก็สดับ | | วรเชษฐฦาสาย
|
| กันแสงก็ทุ่มพระวรกาย | | ชลนองพระนัยนา
|
| ๏ องคอสัญธก็ประโลม | | วรราชกนิษฐา
|
| พลางซับสุชลพนิดา | | ธก็อุ้มสถิตเพลา
|
| ๏ อ้าแม่ผู้ร่วมอสัญพงศ์ | | วรลักษณโฉมเฉลา
|
| อย่าโศกสะอื้นอรจงเนา | | เถอะนะแม่พี่ขอลา
|
| ๏ ไปยลยุบลกิจระตู | | ผิวอยู่จะสงการ
|
| เรียมไปจะกล่าวกลมฤษา | | บมิให้ระตูแคลง
|
| ๏ อ้าแม่อย่าโทมนัสไห้ | | ปริเทวโรยแรง
|
| เชิญแม่เสวยสุขอย่าแหนง | | ทรหวนทรโหยหา
|
| ๏ ปลอบพลางก็สั่งวรพี่เลี้ยง | | ยุพราชบัญชา
|
| สองพี่ผู้ร่วมพระชนมา | | นุชโศกประโลมสมร
|
| ๏ สั่งเส็จก็จากบวรอาสน์ | | บมิใคร่จะยาตรจร
|
| ยกย่างแลทีหทัยถอน | | นยน์พาษปธารา
|
| ๏ กลับมาตระโบมอรยุพิน | | วรเยาวกานดา
|
| บัดนี้จะละอรให้อา- | | ดุจเดียวกำเดาดาย
|
| ๏ ยอกรก็ลูบพระฟฤษฎางค์ | | จะนิราศฤทัยหาย
|
| คิดถึงสุบินทุกขฤวาย | | ชลนองพระเนตรนูน
|
| ๏ บัดนั้นพี่เลี้ยงกรดาหลา | | กิจช้าก็เตือนทูล
|
| ขอเชิญพระพงศ์เทวประยูร | | ยุรยาตรดำเนินจร
|
| ๏ ยินทูลมิใคร่พจนเยื้อน | | กิจรับสุนทรวอน
|
| จำเป็นก็จากบรรจถรณ์ | | สิริห้องพระไสยา
|
| | |
|
|
|
| ๑๑
|
| ๏ ปางนั้นสมเด็จองค์ | | บรมพงศ์อสัญหยา
|
| สถิตแทบพระคูหา | | ธก็มีวโรงการ
|
| ๏ ตรัสสั่งพระพี่เลี้ยง | | กระตาหลาปรีชาชาญ
|
| รักษาพระเยาวมาลย์ | | กิจช่วยประสันตา
|
| ๏ สั่งเสร็จเถลิงหลัง | | ดุรงคราชไคลคลา
|
| พร้อมพลโยธา | | นิกรหมู่กิดาหยัน
|
| ๏ หลีกลัดก็ตัดทาง | | จรในพนาวัน
|
| พบพลม้าอัน | | ให้ไล่เนื้อนั้นกลับมา
|
| ๏ ก็เข้าบรรจวบกัน | | จรโดยเสด็จคลา
|
| พระพงศ์อสัญหยา | | ธคำนึงพธูไท
|
| ๏ ปางนี้พระท้าวน้อง | | จวิลาปลรรลุไฉน
|
| นึกนึกอนาถใน | | ฤทัยท้าวธกรรโหย
|
| ๏ รันทดรันทวยกาย | | ดุจไม้เมื่อลมโบย
|
| เจียนสิ้นพระแรงโรย | | ทุกขโทมนัสา
|
| ๏ ครั้นใกล้ก็พักพล | | จรจากอาชาคลา
|
| โสรจสรงพระพักตรา | | ที่คร่ำชื้นพระชลนัยน์
|
| ๏ ซ่าโบะพระซับพักตร์ | | ธก็หักที่อาลัย
|
| แสร้งขืนฤทัยไท | | พักตรชื่นกมลกรม
|
| ๏ เสนากิดาหยัน | | จรโดยเสด็จสม-
|
| เด็จราชบรม | | วงส์ปตารกาหลา
|
| ๏ เสด็จเถลิงสุวรรณอาสน์ | | วรราชพลับพลา
|
| ผลสองระตูปรา- | | ศรัยแสร้งประโลมใจ
|
| ๏ อ้าดูรระตูราช | | ประพาสมาด้วยกลใด
|
| จนถึงพนาลัย | | พนพฤกษ์กันดารดง
|
| ๏ จรกาบังคมทูล | | บดินทร์สูรอสัญวงศ์
|
| ทูลพลางก็ทางทรง | | ปริเทวประปราณ
|
| ๏ เมื่อวันวิวาหมง- | | คลราชในราชฐาน
|
| เดิดการกลีการ | | อริรุมเข้าโจมผจญ
|
| ๏ เดิมตีซึ่งกลองศึก | | พิลึกโห่โกลาหล
|
| จุมเพลิงเถลิงกล | | ก็ติดทั่วทุกโรงงาน
|
| ๏ สองศรีปัตหรา | | เสด็จด้วยพระคชยาน
|
| ดับเพลิงเถกิงการ | | ก็ว้าวุ่นทั้งเวียงชัย
|
| ๏ ลอบลักพระธิดา | | กับพี่เลี้ยงทั้งสองไป
|
| เสด็จกลับจากดับไฟ | | ให้ค้นหาบพบพาน
|
| ๏ ถ้วนทั่วทุกเรือนทอง | | สิริห้องเหมพิมาน
|
| บพบพธูลาญ | | ปริเทวทั้งเวียงชัย
|
| ๏ ข้าสืบแสวงจบ | | บมีพบพธูไท
|
| ค้นคว้ามาในไพร | | ก็ได้สองทิวาวาร
|
| ๏ ถ้าได้ประจามิตร | | ทะนงจิตที่จงผลาญ
|
| เผด็จดวงกมลราน | | บำราศรักในแรมไกล
|
| ๏ ฟอนฟันจะหั่นสับ | | ให้ย่อยยับบปราศรัย
|
| กากลืนอย่าเคืองใน | | คอระคายในคอกา
|
| ๏ ทูลพลางชำเลืองดู | | วรพักตร์อสัญหยา
|
| หวังทราบพระกิริยา | | กิจร้ายแลดีมี
|
| ๏ ปางนั้นสมเด็จอง- | | คระเด่นมนตรีศรี
|
| ฟังถ้อยระตูดี | | อุระแสร้งตระดกดาล
|
| ๏ ใครหนอมาอาจอง | | ทรนงอหังการ
|
| ลอบลักยาหยีราน | | ศุภผลวิวาห์ไกล
|
| ๏ ไม่เกรงซึ่งเทวฤทธิ์ | | แลกษัตริย์ทั้งสองไฉน
|
| ตัวพี่ก็มีชัย | | ยศเลื่องกระเดื่องนาม
|
| ๏ เสียดายพระน้องรัก | | จะปนศักดิ์ด้วยชายทราม
|
| ทีนี้จะรับความ | | ครหาเป็นราคี
|
| ๏ ประหนึ่งเจ้าเราหมีให้ | | ระคนศักดิ์ให้เสื่อมศรี
|
| นี่ซ้ำยิ่งร้ายทวี | | อัปยศอสัญวงศ์
|
| ๏ คิดถึงสุบินร้าย | | บมิวายคะนึงองค์
|
| ประสบแสร้งกันแสงทรง | | ปริเทวนาดูร
|
| ๏ ศรีศรีสวัสดิ์เสร็จ | | เผด็จฉันท์บริบูรณ์
|
| สังวาสรสพูน | | พจนารถสุนทร
|
| ๏ เริ่มเรื่องชวารัก | | แลพินักธกล่าวกลอน
|
| หวังไว้สถาวร | | กระวีชาติธรารมย์
|
| ๏ เปรมปรีดิเปรมปราชญ์ | | พจนารถบรรสม
|
| บรรสานดำนานคม | | สฤษฏ์รสเป็นเชิงฉันท์
|
| ๏ นามข้าผู้สมญา | | สรวิชิตนิพันธ์
|
| พอเหิมหฤหรรษ์ | | สันต์สนุกนิสบสมัย
|
| ๏ ไป่เห็นแก่นิทรา | | ทิวาราอุตส่าห์ใจ
|
| เสร็จแล้วสำเนาใน | | สมมติแท้มโนเพียร
|
| ๏ เชิญแท้สุเมธา | | ทศนาช่วยจำเนียร
|
| แต้มเติมเฉลิมเขียน | | บริรักษเจษฎา
|
| ๏ ปางแต่งแสดงจุล- | | ศักราชสหสา
|
| สตะจตุทัศรา | | สังวัจฉรเอกปี
|
| ๏ กุนศกอาสยุชมาส | | สุขบัณณรสี
|
| ทวาทัศรัษตี | | นิพนธ์เสร็จบริบูรณ์
|
| | |
|
เชิงอรรถ
อ้างอิง
วรรณกรรมสมัยธนบุรี เล่ม ๑ กรมศิลปากร ๒๕๓๙
ขอขอบคุณคุณ gignoi สมาชิก kaewkao.com ผู้พิมพ์เป็นวิทยาทาน
