เห่เรื่à¸à¸‡à¸žà¸£à¸°à¸à¸ ัยมณี
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย) |
(→นางสุวรรณมาลี) |
||
แถว 75: | แถว 75: | ||
===นางสุวรรณมาลี=== | ===นางสุวรรณมาลี=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
- | ๏ | + | ๏ เห่เอยพระราชบุตร สินสมุทมุนี |
- | + | กับอรุณรัศมี นั่งอยู่ที่หน้าชาลา | |
+ | แย้มสรวลชวนกัน นั่งฉันน้ำชา | ||
+ | พูดเล่นเจรจา กับน้องยานารี | ||
+ | แขไขไตรตรัส เรืองจรัสรัศมี | ||
+ | ร่อนเร่ในเมฆี มาตรงที่แกลทอง | ||
+ | ถ้าเช่นนี้พี่เหาะได้ จะเหาะไปประคอง | ||
+ | ค่อยสอดกรช้อนตระกอง มาไว้ในห้องไสยา | ||
+ | เย็นชื่นดื่นดึก ลืมรำลึกภาวนา | ||
+ | ชวนพระน้องร้องสักรวา จนหลงว่าขึ้นดังดัง | ||
+ | โอ้ว่าเจ้าการะเกด ขี่ม้าเทศจะไปท้ายวัง | ||
+ | น้องห้ามไว้ก็ไม่ฟัง จะแทงฝรั่งลังกา | ||
+ | รู้สึกตัวกลัวกรรม ชักประคำภาวนา | ||
+ | เดือนส่องต้องศิลา ดังจินดาดวงดาว | ||
+ | ด้วยเขารุ้งรุ่งเรือง บ้างเขียวเหลืองแวววาว | ||
+ | แวมสว่างพร่างพราว อร่ามราวเพชรพลอย | ||
+ | พร่างพร่างน้ำค้างเหยาะ เผาะเผาะผอยผอย | ||
+ | ดาวก็เคลื่อนเดือนก็คล้อย จะเลื่อนลอยลับตา | ||
+ | เย็นยะเยียบเงียบสงัด พระพายพัดรำเพยพา | ||
+ | พระเพลินจิตไม่นิทรา แต่น้องยานั้นหลับไป | ||
+ | เดือนส่องผ่องเพียง จะแข่งเคียงแขไข | ||
+ | หลับสนิทจะพิศไหน งามวิไลลักขณา | ||
+ | นวลหน้าเหมือนการะเกด ดังดวงเนตรของเชษฐา | ||
+ | ถึงนางสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่โสภาเทียมนวล | ||
+ | ชายใดแม้นได้นุช จะรักสุดแสนสงวน | ||
+ | ยิ้มเยื้อนเหมือนจะชวน ให้รัญจวนใจชาย | ||
+ | พิศเพ่งเล็งดูเดือน ละม้ายเหมือนกับเดือนหงาย | ||
+ | ฟ้าขาวดาวประกาย พฤกษาพรายโพยมมาล | ||
+ | เสียงดุเหว่าเร่าร้อง เสนาะก้องกังวาน | ||
+ | ไก่กระชั้นขันขาน วิเวกหวานวังเวง | ||
+ | เหมหงส์บุหรงร้อง ดังพาทย์ฆ้องประโคมเพลง | ||
+ | กลระฆังก็ดังเอง เสียงเหง่งเหง่งวังเวงใจ | ||
+ | ลมว่าวหนาวชื้น หอมระรื่นหฤทัย | ||
+ | งีบระงับหลับไหล ในที่ไสยา เอยฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
+ | |||
===สินสมุทรและอรุณรัศมี=== | ===สินสมุทรและอรุณรัศมี=== | ||
<tpoem> | <tpoem> |
การปรับปรุง เมื่อ 15:13, 1 กันยายน 2552
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ ผู้แต่ง: สุนทรภู่
บทประพันธ์
ศรีสุวรรณรำพันรักและชมโฉมนางเกษรา
๏ เห่เอยเห่ละห้อย | พราหมณ์น้อยศรีสุวรรณ | |||
แรมสำนักตำหนักจันทน์ | พระสุริยันสนธยา | |||
ให้อาดูรพูนเทวศ | ถึงแก้วเกษรา | |||
ได้เห็นพักตร์ลักขณา | ยังติดตาทุกนาฑี | |||
ชมแท่นทองที่รองทรง | ของอนงค์องค์บุตรี | |||
หอมหวนยวนยี | อยู่ในที่ไสยา | |||
เผยพระแกลแลกระจ่าง | เห็นเดือนสว่างในเวหา | |||
ทรงกลดรจนา | เหมือนนวลหน้าพระน้องนวล | |||
อนาถหนาวเศร้าสร้อย | ให้ละห้อยโหยหวน | |||
นึกเห็นเมื่อเล่นสวน | เลิศล้วนลักขณา | |||
เนตรขนงวงวิลาศ | พิศเพียงบาดนัยนา | |||
พระกรรณแก้วแววตา | ดังกลีบผกาโกมล | |||
สองกรก็อ่อนชด | ดังงอนรถพระสุริยน | |||
ปรางประพระสุคนธ์ | พิศเพียงผลลูกจันทน์ | |||
ทรวดทรงพระองค์อ่อน | ดังอัปสรสาวสวรรค์ | |||
โกมุทบุษบัน | ไม่เทียมถันประทุมา | |||
โอฐสะอาดดังชาดจิ้ม | เมื่อยามยิ้มดังเลขา | |||
เมื่อเนตรน้องมาต้องตา | ดังสายฟ้ามาฟาดทรวง | |||
แสนรักสลักอก | ยิ่งกว่ายกภูเขาหลวง | |||
จะใคร่อุ้มพุ่มพวง | มาแนบทรวงไสยา | |||
ผิวเหลืองระเรืองรอง | เหมือนเนื้อทองธรรมดา | |||
แม้นสมรักจะลักพา | ลงเภตรากางใบ | |||
ดูเนื้อน่วมอยู่นุ่มนิ่ม | จะชมชิมให้อิ่มใจ | |||
แม้นลมดีจะคลี่ใบ | แล่นไปในนที | |||
จะปลอบประโลมโฉมฉาย | ขึ้นนั่งบนท้ายบาหลี | |||
แย้มสรวลยวนยี | จะชวนชี้ให้ชมปลา | |||
มีต่างต่างกลางทะเล | ทั้งจรเข้เหรา | |||
ฝูงกระโห้ทั้งโลมา | เคลื่อนคลาอยู่ตามกัน | |||
กุ้งกั้งแลมังกร | สลับสลอนหลายพรรณ | |||
นาคราชผาดผัน | ปลาอำพันตะเพียนทอง | |||
วาฬใหญ่ขึ้นไล่คู่ | ผุดฟู่พ่นฟอง | |||
เงือกงูดูคะนอง | ลอยล่องชโลธร | |||
กริวกราวก็เต้าตาม | ฉนากฉลามสลับสลอน | |||
คลาเคล้าสำเภาจร | ในสาครรายเรียง | |||
เกาะใหญ่ไม้ชะอุ่ม | เป็นพุ่มพุ่มเคียงเคียง | |||
เหมือนจอกน้อยลอยเรียง | พิศเพียงจะเพลินใจ | |||
นิ่งนึกจนดึกดื่น | ถอนสะอื้นอาลัย | |||
เคลิ้มระงับหลับไป | อยู่ในห้องไสยา เอยฯ | |||
นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย
๏ เห่เอยเห่กล่าว | ถึงพระดาวบศนี | |||
องค์สุวรรณมาลี | บวชด้วยมีศรัทธา | |||
กับสินสมุทรสุดสวาท | อรุณราชนัดดา | |||
อยู่เขารุ้งปลายทุ่งนา | ออกนั่งหน้ากุฎี | |||
แบ่งส่วนกุศลผลบุญ | ให้องค์อรุณรัศมี | |||
สาวสุรางค์นางชี | แต่ล้วนมีศรัทธา | |||
ตัดรักชักประคำ | พึมพำภาวนา | |||
เงียบสงัดวัดวา | พระสุริยาเย็นรอนรอน | |||
ชนีน้อยห้อยโหย | วิเวกโหวยวิงวอน | |||
จิ้งจอกออกหอน | นกนอนรังเรียง | |||
เริงร้องซ้องแซ่ | คลอแคลกรีดเสียง | |||
น่าดูเป็นคู่เคียง | แอ่นเอี้ยงแอบอิง | |||
แม่นกกกกอด | ลูกพลอดวอนวิง | |||
แจ้วแจ้วแก้วกะลิง | จับที่กิ่งไทรทอง | |||
นั่งชมโสมนัส | กับหน่อกษัตริย์ทั้งสอง | |||
พลบค่ำย่ำฆ้อง | เดือนส่องสว่างตา | |||
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิ | สาวหยุดมะลิลา | |||
ยี่หุบบุบณา | แย้มผกากลิ่นขจร | |||
เย็นยะเยียบเงียบสงัด | พระพายพัดมาอ่อนอ่อน | |||
หึ่งหึ่งผึ้งภมร | เชยเกสรสุมาลี | |||
นิ่งระงับหลับตา | อุตส่าห์รักษาอารมณ์ | |||
ถึงหอมระรื่นไม่ชื่นชม | ตามเพศพรหมจรรย์ เอย ฯ | |||
นางสุวรรณมาลี
๏ เห่เอยพระราชบุตร | สินสมุทมุนี | |||
กับอรุณรัศมี | นั่งอยู่ที่หน้าชาลา | |||
แย้มสรวลชวนกัน | นั่งฉันน้ำชา | |||
พูดเล่นเจรจา | กับน้องยานารี | |||
แขไขไตรตรัส | เรืองจรัสรัศมี | |||
ร่อนเร่ในเมฆี | มาตรงที่แกลทอง | |||
ถ้าเช่นนี้พี่เหาะได้ | จะเหาะไปประคอง | |||
ค่อยสอดกรช้อนตระกอง | มาไว้ในห้องไสยา | |||
เย็นชื่นดื่นดึก | ลืมรำลึกภาวนา | |||
ชวนพระน้องร้องสักรวา | จนหลงว่าขึ้นดังดัง | |||
โอ้ว่าเจ้าการะเกด | ขี่ม้าเทศจะไปท้ายวัง | |||
น้องห้ามไว้ก็ไม่ฟัง | จะแทงฝรั่งลังกา | |||
รู้สึกตัวกลัวกรรม | ชักประคำภาวนา | |||
เดือนส่องต้องศิลา | ดังจินดาดวงดาว | |||
ด้วยเขารุ้งรุ่งเรือง | บ้างเขียวเหลืองแวววาว | |||
แวมสว่างพร่างพราว | อร่ามราวเพชรพลอย | |||
พร่างพร่างน้ำค้างเหยาะ | เผาะเผาะผอยผอย | |||
ดาวก็เคลื่อนเดือนก็คล้อย | จะเลื่อนลอยลับตา | |||
เย็นยะเยียบเงียบสงัด | พระพายพัดรำเพยพา | |||
พระเพลินจิตไม่นิทรา | แต่น้องยานั้นหลับไป | |||
เดือนส่องผ่องเพียง | จะแข่งเคียงแขไข | |||
หลับสนิทจะพิศไหน | งามวิไลลักขณา | |||
นวลหน้าเหมือนการะเกด | ดังดวงเนตรของเชษฐา | |||
ถึงนางสวรรค์ชั้นฟ้า | ไม่โสภาเทียมนวล | |||
ชายใดแม้นได้นุช | จะรักสุดแสนสงวน | |||
ยิ้มเยื้อนเหมือนจะชวน | ให้รัญจวนใจชาย | |||
พิศเพ่งเล็งดูเดือน | ละม้ายเหมือนกับเดือนหงาย | |||
ฟ้าขาวดาวประกาย | พฤกษาพรายโพยมมาล | |||
เสียงดุเหว่าเร่าร้อง | เสนาะก้องกังวาน | |||
ไก่กระชั้นขันขาน | วิเวกหวานวังเวง | |||
เหมหงส์บุหรงร้อง | ดังพาทย์ฆ้องประโคมเพลง | |||
กลระฆังก็ดังเอง | เสียงเหง่งเหง่งวังเวงใจ | |||
ลมว่าวหนาวชื้น | หอมระรื่นหฤทัย | |||
งีบระงับหลับไหล | ในที่ไสยา เอยฯ | |||
สินสมุทรและอรุณรัศมี
๏ | |||
นางละเวงเดินไพร ควบม้าหนีพระอภัย
๏ | |||
พระอภัยติดท้ายรถนางละเวงและพยายามตามเกี้ยว
๏ | |||
พระอภัยมณีพยายามเข้าพบนางละเวง
๏ | |||
นางละเวงใจอ่อน และนางสุลาลีวันยั่วเย้าและเอาใจช่วยพระอภัย
๏ | |||