เห่เรื่องพระอภัยมณี

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|หเรเืองพระอภัยมณี}}…')
(นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย)
แถว 49: แถว 49:
===นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย===
===นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย===
<tpoem>
<tpoem>
-
๏  
+
เห่เอยเห่กล่าว  ถึงพระดาวบศนี 
-
 
+
องค์สุวรรณมาลี  บวชด้วยมีศรัทธา
 +
กับสินสมุทรสุดสวาท  อรุณราชนัดดา
 +
อยู่เขารุ้งปลายทุ่งนา  ออกนั่งหน้ากุฎี
 +
แบ่งส่วนกุศลผลบุญ  ให้องค์อรุณรัศมี
 +
สาวสุรางค์นางชี  แต่ล้วนมีศรัทธา
 +
ตัดรักชักประคำ  พึมพำภาวนา
 +
เงียบสงัดวัดวา  พระสุริยาเย็นรอนรอน
 +
ชนีน้อยห้อยโหย  วิเวกโหวยวิงวอน
 +
จิ้งจอกออกหอน  นกนอนรังเรียง
 +
เริงร้องซ้องแซ่  คลอแคลกรีดเสียง
 +
น่าดูเป็นคู่เคียง  แอ่นเอี้ยงแอบอิง
 +
แม่นกกกกอด  ลูกพลอดวอนวิง
 +
แจ้วแจ้วแก้วกะลิง  จับที่กิ่งไทรทอง
 +
นั่งชมโสมนัส  กับหน่อกษัตริย์ทั้งสอง
 +
พลบค่ำย่ำฆ้อง  เดือนส่องสว่างตา
 +
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิ  สาวหยุดมะลิลา
 +
ยี่หุบบุบณา  แย้มผกากลิ่นขจร
 +
เย็นยะเยียบเงียบสงัด  พระพายพัดมาอ่อนอ่อน
 +
หึ่งหึ่งผึ้งภมร  เชยเกสรสุมาลี
 +
นิ่งระงับหลับตา  อุตส่าห์รักษาอารมณ์
 +
ถึงหอมระรื่นไม่ชื่นชม  ตามเพศพรหมจรรย์ เอย ฯ
</tpoem>
</tpoem>
 +
===นางสุวรรณมาลี===
===นางสุวรรณมาลี===
<tpoem>
<tpoem>

การปรับปรุง เมื่อ 15:11, 1 กันยายน 2552

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

แม่แบบ:เรียงลำดับ ผู้แต่ง: สุนทรภู่

บทประพันธ์

ศรีสุวรรณรำพันรักและชมโฉมนางเกษรา

๏ เห่เอยเห่ละห้อยพราหมณ์น้อยศรีสุวรรณ
แรมสำนักตำหนักจันทน์พระสุริยันสนธยา
ให้อาดูรพูนเทวศถึงแก้วเกษรา
ได้เห็นพักตร์ลักขณายังติดตาทุกนาฑี
ชมแท่นทองที่รองทรงของอนงค์องค์บุตรี
หอมหวนยวนยีอยู่ในที่ไสยา
เผยพระแกลแลกระจ่างเห็นเดือนสว่างในเวหา
ทรงกลดรจนาเหมือนนวลหน้าพระน้องนวล
อนาถหนาวเศร้าสร้อยให้ละห้อยโหยหวน
นึกเห็นเมื่อเล่นสวนเลิศล้วนลักขณา
เนตรขนงวงวิลาศพิศเพียงบาดนัยนา
พระกรรณแก้วแววตาดังกลีบผกาโกมล
สองกรก็อ่อนชดดังงอนรถพระสุริยน
ปรางประพระสุคนธ์พิศเพียงผลลูกจันทน์
ทรวดทรงพระองค์อ่อนดังอัปสรสาวสวรรค์
โกมุทบุษบันไม่เทียมถันประทุมา
โอฐสะอาดดังชาดจิ้มเมื่อยามยิ้มดังเลขา
เมื่อเนตรน้องมาต้องตาดังสายฟ้ามาฟาดทรวง
แสนรักสลักอกยิ่งกว่ายกภูเขาหลวง
จะใคร่อุ้มพุ่มพวงมาแนบทรวงไสยา
ผิวเหลืองระเรืองรองเหมือนเนื้อทองธรรมดา
แม้นสมรักจะลักพาลงเภตรากางใบ
ดูเนื้อน่วมอยู่นุ่มนิ่มจะชมชิมให้อิ่มใจ
แม้นลมดีจะคลี่ใบแล่นไปในนที
จะปลอบประโลมโฉมฉายขึ้นนั่งบนท้ายบาหลี
แย้มสรวลยวนยีจะชวนชี้ให้ชมปลา
มีต่างต่างกลางทะเลทั้งจรเข้เหรา
ฝูงกระโห้ทั้งโลมาเคลื่อนคลาอยู่ตามกัน
กุ้งกั้งแลมังกรสลับสลอนหลายพรรณ
นาคราชผาดผันปลาอำพันตะเพียนทอง
วาฬใหญ่ขึ้นไล่คู่ผุดฟู่พ่นฟอง
เงือกงูดูคะนองลอยล่องชโลธร
กริวกราวก็เต้าตามฉนากฉลามสลับสลอน
คลาเคล้าสำเภาจรในสาครรายเรียง
เกาะใหญ่ไม้ชะอุ่มเป็นพุ่มพุ่มเคียงเคียง
เหมือนจอกน้อยลอยเรียงพิศเพียงจะเพลินใจ
นิ่งนึกจนดึกดื่นถอนสะอื้นอาลัย
เคลิ้มระงับหลับไปอยู่ในห้องไสยา เอยฯ
             

นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย

๏ เห่เอยเห่กล่าวถึงพระดาวบศนี
องค์สุวรรณมาลีบวชด้วยมีศรัทธา
กับสินสมุทรสุดสวาทอรุณราชนัดดา
อยู่เขารุ้งปลายทุ่งนาออกนั่งหน้ากุฎี
แบ่งส่วนกุศลผลบุญให้องค์อรุณรัศมี
สาวสุรางค์นางชีแต่ล้วนมีศรัทธา
ตัดรักชักประคำพึมพำภาวนา
เงียบสงัดวัดวาพระสุริยาเย็นรอนรอน
ชนีน้อยห้อยโหยวิเวกโหวยวิงวอน
จิ้งจอกออกหอนนกนอนรังเรียง
เริงร้องซ้องแซ่คลอแคลกรีดเสียง
น่าดูเป็นคู่เคียงแอ่นเอี้ยงแอบอิง
แม่นกกกกอดลูกพลอดวอนวิง
แจ้วแจ้วแก้วกะลิงจับที่กิ่งไทรทอง
นั่งชมโสมนัสกับหน่อกษัตริย์ทั้งสอง
พลบค่ำย่ำฆ้องเดือนส่องสว่างตา
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิสาวหยุดมะลิลา
ยี่หุบบุบณาแย้มผกากลิ่นขจร
เย็นยะเยียบเงียบสงัดพระพายพัดมาอ่อนอ่อน
หึ่งหึ่งผึ้งภมรเชยเกสรสุมาลี
นิ่งระงับหลับตาอุตส่าห์รักษาอารมณ์
ถึงหอมระรื่นไม่ชื่นชมตามเพศพรหมจรรย์ เอย ฯ
             

นางสุวรรณมาลี

             

สินสมุทรและอรุณรัศมี

             

นางละเวงเดินไพร ควบม้าหนีพระอภัย

             

พระอภัยติดท้ายรถนางละเวงและพยายามตามเกี้ยว

             

พระอภัยมณีพยายามเข้าพบนางละเวง

             

นางละเวงใจอ่อน และนางสุลาลีวันยั่วเย้าและเอาใจช่วยพระอภัย

             

เชิงอรรถ

ที่มา

[1]

เครื่องมือส่วนตัว