จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
การปรับปรุง เมื่อ 15:10, 1 กันยายน 2552
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ
ผู้แต่ง: สุนทรภู่
บทประพันธ์
ศรีสุวรรณรำพันรักและชมโฉมนางเกษรา
|
|
| ๏ เห่เอยเห่ละห้อย | | พราหมณ์น้อยศรีสุวรรณ | |
|
| แรมสำนักตำหนักจันทน์ | | พระสุริยันสนธยา
|
| ให้อาดูรพูนเทวศ | | ถึงแก้วเกษรา
|
| ได้เห็นพักตร์ลักขณา | | ยังติดตาทุกนาฑี
|
| ชมแท่นทองที่รองทรง | | ของอนงค์องค์บุตรี
|
| หอมหวนยวนยี | | อยู่ในที่ไสยา
|
| เผยพระแกลแลกระจ่าง | | เห็นเดือนสว่างในเวหา
|
| ทรงกลดรจนา | | เหมือนนวลหน้าพระน้องนวล
|
| อนาถหนาวเศร้าสร้อย | | ให้ละห้อยโหยหวน
|
| นึกเห็นเมื่อเล่นสวน | | เลิศล้วนลักขณา
|
| เนตรขนงวงวิลาศ | | พิศเพียงบาดนัยนา
|
| พระกรรณแก้วแววตา | | ดังกลีบผกาโกมล
|
| สองกรก็อ่อนชด | | ดังงอนรถพระสุริยน
|
| ปรางประพระสุคนธ์ | | พิศเพียงผลลูกจันทน์
|
| ทรวดทรงพระองค์อ่อน | | ดังอัปสรสาวสวรรค์
|
| โกมุทบุษบัน | | ไม่เทียมถันประทุมา
|
| โอฐสะอาดดังชาดจิ้ม | | เมื่อยามยิ้มดังเลขา
|
| เมื่อเนตรน้องมาต้องตา | | ดังสายฟ้ามาฟาดทรวง
|
| แสนรักสลักอก | | ยิ่งกว่ายกภูเขาหลวง
|
| จะใคร่อุ้มพุ่มพวง | | มาแนบทรวงไสยา
|
| ผิวเหลืองระเรืองรอง | | เหมือนเนื้อทองธรรมดา
|
| แม้นสมรักจะลักพา | | ลงเภตรากางใบ
|
| ดูเนื้อน่วมอยู่นุ่มนิ่ม | | จะชมชิมให้อิ่มใจ
|
| แม้นลมดีจะคลี่ใบ | | แล่นไปในนที
|
| จะปลอบประโลมโฉมฉาย | | ขึ้นนั่งบนท้ายบาหลี
|
| แย้มสรวลยวนยี | | จะชวนชี้ให้ชมปลา
|
| มีต่างต่างกลางทะเล | | ทั้งจรเข้เหรา
|
| ฝูงกระโห้ทั้งโลมา | | เคลื่อนคลาอยู่ตามกัน
|
| กุ้งกั้งแลมังกร | | สลับสลอนหลายพรรณ
|
| นาคราชผาดผัน | | ปลาอำพันตะเพียนทอง
|
| วาฬใหญ่ขึ้นไล่คู่ | | ผุดฟู่พ่นฟอง
|
| เงือกงูดูคะนอง | | ลอยล่องชโลธร
|
| กริวกราวก็เต้าตาม | | ฉนากฉลามสลับสลอน
|
| คลาเคล้าสำเภาจร | | ในสาครรายเรียง
|
| เกาะใหญ่ไม้ชะอุ่ม | | เป็นพุ่มพุ่มเคียงเคียง
|
| เหมือนจอกน้อยลอยเรียง | | พิศเพียงจะเพลินใจ
|
| นิ่งนึกจนดึกดื่น | | ถอนสะอื้นอาลัย
|
| เคลิ้มระงับหลับไป | | อยู่ในห้องไสยา เอยฯ
|
| | |
|
นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย
นางสุวรรณมาลี
สินสมุทรและอรุณรัศมี
นางละเวงเดินไพร ควบม้าหนีพระอภัย
พระอภัยติดท้ายรถนางละเวงและพยายามตามเกี้ยว
พระอภัยมณีพยายามเข้าพบนางละเวง
นางละเวงใจอ่อน และนางสุลาลีวันยั่วเย้าและเอาใจช่วยพระอภัย
เชิงอรรถ
ที่มา
[1]
