บทละครนà¸à¸à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸¡à¸“ีพิชัย ตà¸à¸™à¸žà¸£à¸²à¸«à¸¡à¸“์ยà¸à¸žà¸£à¸°à¸à¸¥à¸´à¹ˆà¸™à¸‚à¸à¸¡à¸“ีพิชัยไปเป็นทาส
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|บทละครนอกรเืองมณี…')
แตกต่างถัดไป →
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|บทละครนอกรเืองมณี…')
แตกต่างถัดไป →
การปรับปรุง เมื่อ 08:50, 24 สิงหาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
บทประพันธ์
ช้า | |||
๏ เมื่อนั้น | นางจันทรเทวีศรีใส | ||
อินทรามาเข้าดลใจ | เผอิญให้ร้อนรนพ้นปัญญา | ||
คิดจะใคร่ไปสรงชลธี | ยังที่ฉนวนน้ำประจำท่า | ||
ชวนฝูงกำนัลในไคลคลา | ลีลามาสู่ตำหนักแพ | ||
ฯ ๔ คำ ฯ เพลงช้า | |||
ร่าย | |||
๏ ครั้นถึงจึงลงสรงสนาน | กับบริวารข้าสาวชาวแม่ | ||
หัวระริกซิกซี้กันซ้อแซ้ | ชุ่มแช่ชลธารสำราญใจ | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เพลงฉิ่ง เจรจา | |||
๏ นางจันทรทอดทัศนา | เห็นดอกบัวลอยมาในน้ำไหล | ||
ไม่แจ้งว่างูร้ายอยู่ภายใน | ครั้นเข้ามาใกล้ก็หยิบเอา | ||
กลิ่นหอมรวยรื่นชื่นอารมณ์ | นางเชยชมดมแล้วดมเล่า | ||
แซมมวยเล่นลองต้องเบาเบา | งูงอดตอดเอาพระเศียรนาง | ||
ขึ้นมาบนฉนวนครวญคราง | นวลนางซอนชบสลบลง | ||
ฯ ๖ คำ ฯ โอด | |||
๏ บัดนั้น | กำนัลนางต่างคนตะลึงหลง | ||
บ้างเข้าประคองต้ององค์ | เห็นโฉมยงแน่นิ่งไม่ติงกาย | ||
บ้างว่างูขบสลบไป | ทำกระไรกระนี้จึงจะหาย | ||
บ้างวิ่งไปถึงโรงฝีพาย | หาหมอผู้ชายก็ไม่มี | ||
ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา | |||
๏ บรรดาข้าหลวงทั้งปวงนั้น | ต่างตระหนกอกสั่นขวัญหนี | ||
เข้ากลุ้มอุ้มองค์เทวี | พาไปยังที่พระบรรทม | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด | |||
๏ เถ้าแก่ท้าวนางต่างตกใจ | อลหม่านอกไหม้ไส้ขม | ||
บ้างไปเรียกขอเฝ้าเจ้ากรม | บ้างขึ้นมาบังคมทูลคดี | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด | |||
๏ เมื่อนั้น | ท้าวพิชัยนุราชเรืองศรี | ||
ครั้นรู้ก็รีบจรลี | พระมณีพิชัยก็ไคลคลา | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด | |||
๏ นั่งลงทรงลูบปฤษฏางค์ | กายนางเย็นฉ่ำดังน้ำท่า | ||
ตกใจสำคัญว่ากัลยา | มอดม้วยมรณาก็จาบัลย์ | ||
ฯ ๒ คำ ฯ โอด | |||
๏ จึงตรัสสั่งลูกรักให้เร่งหา | หมองูเข้ามาขมีขมัน | ||
ใครแก้ไขให้หายจะรางวัล | แพรพรรณเงินทองล้วนของดี | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา | |||
๏ เมื่อนั้น | พระโอรสรับสั่งใส่เกศี | ||
มาหาหมอวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี | อึงมี่ตึงตังทั้งวังใน | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา | |||
๏ มดหมอแก้ไขก็หนักหนา | นางจะฟื้นคืนมาก็หาไม่ | ||
จึงให้ตีฆ้องร้องป่าวไป | หมองูอยู่ที่ไหน เอาตัวมา | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา | |||
ลาวปืนตลิ่ง | |||
๏ เมื่อนั้น | โฉมเจ้าพราหมณ์น้อยละห้อยหา | ||
นั่งอยู่ยังบรรณศาลา | เห็นเขามาร้องป่าวก็เข้าใจ | ||
ชะรอยท่านแม่ผัวตัวอิจฉา | บาปหนางูขบสลบไสล | ||
เหมือนคำโกสีย์ที่สาปไว้ | สมน้ำหน้าสาใจนางเทวี | ||
ฯ ๔ คำ ฯ | |||
ร่าย | |||
๏ ครั้นหยุดเสียงฆ้องก็ร้องถาม | ถ้อยความอะไรขาว่าเมื่อกี้ | ||
เชิญแวะมาหาข้าข้างนี้ | เล่าคดีให้ฟังมั่งเป็นไร | ||
ฯ ๒ คำ ฯ | |||
๏ บัดนั้น | เสนาฟังพราหมณ์ถามไถ่ | ||
จึงบอกว่ามเหสีของท้าวไท | งูขบสลบไปไม่ฟื้นองค์ | ||
หมองูเอายาทาถวาย | ก็ไม่คลายสักนิดที่พิษสง | ||
ถ้าใครแก้ฟื้นคืนคง | พระองค์จะให้ทองเท่าลูกฟัก | ||
เข้าใจมั่งหรือพ่อเป็นหมองู | ชีพราหมณ์ความรู้มักแหลมหลัก | ||
ปากเปราะเราะรายมาทายทัก | จะรับรักษาได้หรือไรนา | ||
ฯ ๖ คำ ฯ | |||
๏ เมื่อนั้น | เจ้าพราหมณ์ยิ้มพลางทางว่า | ||
ข้าเจ้าเป็นหมองูรู้มนตรา | จะรักษาก็ได้เป็นไรมี | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา | |||
๏ บัดนั้น | เสนาได้ฟังถ้วนถี่ | ||
จึงว่าขอเชิญเจ้าพราหมณ์ชี | ไปรักษามเหสีท้าวไท | ||
ฯ ๒ คำ ฯ | |||
๏ เมื่อนั้น | เจ้าพราหมณ์กล่าวแกล้งแถลงไข | ||
เท้าข้าป่วยเจ็บเป็นเหน็บไป | เดินเหินไม่ได้นะเสนา | ||
ท่าทางกลางดงก็กันดาร | แม้นท่านจะให้ไปรักษา | ||
จงไปทูลอาการพระผ่านฟ้า | ให้เอาวอออกมารับเรา | ||
ฯ ๔ คำ ฯ | |||
๏ บัดนั้น | เสนีดีใจใครจะเท่า | ||
ซักไซ้ได้ความตามลำเนา | แล้วกลับเข้าบุรีเร็วพลัน | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด | |||
๏ ครั้นถึงทูลแถลงแจ้งความ | ข้าไปพบเจ้าพราหมณ์ในไพรสัณฑ์ | ||
เป็นหมองูรู้จบครบครัน | หยูกยาว่าขยันเคยทดลอง | ||
จะพามาด้วยก็ป่วยเท้า | เดินก้าวไม่ถนัดขัดข้อง | ||
สั่งมาว่าจะเอาวอทอง | ไปรับรองจึงเจ้าจะเข้ามา | ||
ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา | |||
๏ เมื่อนั้น | ท้าวพิชัยนุราชนาถา | ||
ได้ฟังจึงสั่งเสนา | อย่าช้าเร่งรัดกันบัดนี้ | ||
วอทองของกูที่ทำใหม่ | จงเอาไปให้เจ้าพราหมณ์ขี่ | ||
เชื้อเชิญพูดจาให้จงดี | รับเจ้าพราหมณ์ชีเข้ามา | ||
ฯ ๔ คำ ฯ | |||
๏ บัดนั้น | เสนีรับสั่งใส่เกศา | ||
มาจัดแจงแต่งวอช่อฟ้า | เสร็จแล้วก็พากันคลาไคล | ||
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด | |||
๏ ครั้นถึงจึงบอกแก่เจ้าพราหมณ์ | เล่าความจะแจ้งแถลงไข | ||
บัดนี้พระองค์ทรงภพไตร | สั่งให้มารับฉับพลัน | ||
ฯ ๒ คำ ฯ | |||
เชิงอรรถ
ที่มา
บทละครนอกเรื่อง มณีพิชัย สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ ๒๕๔๐
( ขอขอบคุณ คุณพิกุลแก้ว สมาชิก kaewkao.com ผู้พิมพ์เป็นวิทยาทาน)