โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๕๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→เสร็จศึกแล้วพระพรตยกพลกลับศรีอยุธยา)
(→เสร็จศึกแล้วพระพรตยกพลกลับศรีอยุธยา)
 
แถว 175: แถว 175:
รถประทับเกยชลา  สองสู่ พระโรงแฮ
รถประทับเกยชลา  สองสู่ พระโรงแฮ
พร้อมอสูรพานรเฝ้า  บาทไท้ถนิมกาฬ ฯ
พร้อมอสูรพานรเฝ้า  บาทไท้ถนิมกาฬ ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๑๗ – ขุนสาธุศีลสังวร===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๓๑๓ องค์นารายน์ดำหรัสเอื้อน  โองการ
 
-
ถามพระน้องโดยสาร  ศึกไซ้
 
-
ทศพินฤทธิเปรียบปาน  ใดใคร่ รู้แฮ
 
-
อีกมลิวันได้  รบช้าฤๅพลัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๔ พระพรตประณตน้อม  ทูลคดี
 
-
ศึกทศพินวรนี  สุรไซร้
 
-
บุตรอินทรชิตสองมี  ใจภักดิ์ จับนา
 
-
เสร็จพิฆาฏจึ่งได้  สู่ด้าวมลิวัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๕ แรกอนุชคุมทัพย้าย  แยกทบ รบนา
 
-
ต้องหอกสุริยำพ  แทบม้วย
 
-
บันไลยจักรออกรบ  แผลงอิก เล่านา
 
-
ศรรัตสัตรุศช่วย  หากแก้กันทัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๖ กุมภัณฑ์จักรรวรรดิ์สู้  อนุชา
 
-
ขุนยักษแผลงศรมา  มุ่งน้อง
 
-
หากพระโปรดเกศา  ปทานเกราะ กันแฮ
 
-
จึงพิฆาฏหมดพ้อง  พวกพื้นมารพาล ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๗ ฟังพระพรตทูลถี่ถ้อย  ทุกประการ
 
-
ธตอบว่ามารชาญ  รบเร้า
 
-
พระเวทสาตร์เทพทาน  แทตยศักดิ์สิทธินา
 
-
หากว่าสองน้องเจ้า  ฤทธิล้ำอรินไปลย ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๘ โองการซักท้าวพิ  เภกตรึก ไฉนนา
 
-
ท่านก็หารหารฦก  เล่ห์รู้
 
-
หลงเลี้ยงลูกฆ่าศึก  เปนบุตร ตนนา
 
-
อสุรผัดบอกจึ่งกู้  ชีพไว้เปนตัว ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑๙ พิเภกประณตน้อม  สนองยุบล
 
-
ข้าบาทหมายบุตรตน  แต่ไส้
 
-
จักรวรรดิยกพลผจญ  เจียนจัก ไปลยนา
 
-
หากพระเดชปกไว้  จึ่งพ้นไภยพาล ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:42, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

เสร็จศึกแล้วพระพรตยกพลกลับศรีอยุธยา

แผ่นที่ ๖๑๓ – ขุนวิจิตรวรสาสน์

๔๒๘๕ ครั้นเสรจการศพเจ้ามลิวัน
นางวัชนีสูรพลันสั่งใช้
อำมาตยสุพินสันรับรีบ จรแฮ
ถึงนบพิเภกได้โปรดเข้าทูลฉลอง ฯ
๔๒๘๖ พิเภกทราบเรื่องแล้วลีลา
นำสุพินสันมาสู่เฝ้า
นบทูลกิจกัลยาเสรจศพ มารแฮ
เชิญเสดจยูรยาตรเข้าเหยียบด้าวกรุงมาร ฯ
๔๒๘๗ ทรงฟังพระสั่งให้บุตรรวี
เตรียมพยุหโยธีแต่งตั้ง
สุครีพรับสั่งลีลาศจัด พหลเฮย
สองราชเสดจยั้งอยุดห้องสรงสนาน ฯ
๔๒๘๘ เสรจสรงทรงเครื่องแล้วจับศร ไคลเฮย
สถิตยรถเคลื่อนนิกรเกริกแกล้ว
อำมาตุย์สุพินจรนำเสดจ ลุแฮ
ถึงประทับรถแคล้วเคลื่อนขึ้นปรางสุวรรณ์ ฯ
๔๒๘๙ พระสถิตยเหนือแท่นแก้วแกมกาญจน์
พานเรศรราพทวยหารพรั่งพร้อม
ฝ่ายนางวัชนีมารชวนธิ ดาเอย
สู่ประสาทนอบน้อมอนุชไท้ผธมสินธุ์ ฯ
๔๒๙๐ พระยลนางกระษัตรทั้งสององค์
พลันตรัสปราไสจงเสื่อมเศร้า
เราจักกลับจตุรงค์รีบสู่ นครแฮ
ทูลพระพิศณุเจ้าจักป้องเมืองมาร ฯ
๔๒๙๑ สดับเสียงพระพรตพ้องปราไส
สองนาฎโสมนัศในจิตรแผ้ว
นบทูลร่ำพิไรขอพึ่ง พระเดชเอย
เฉกเช่นร่มฉัตรแก้วปกเกล้าปชากร ฯ
             

แผ่นที่ ๖๑๔ – ขุนวิจิตรวรสาสน์

๔๒๙๒ ฟังทูลเสนาะท้าวปรรหาร
สั่งมาตยามารใหญ่น้อย
ท่านจงอภิบาลกรุงราพ นี้นอ
เราจักเลิกพลคล้อยเคลื่อนเข้าอยุทธยา ฯ
๔๒๙๓ สั่งเสรจสองกระษัตริย์ขึ้นเกยมาศ
เถลิงสถิตยเหนือราชรถแก้ว
ให้เคลื่อนพยุหยาตรตราเกริก ดงแฮ
ถึงมยุราเขาแล้วอยุดขึ้นพลับพลา ฯ
๔๒๙๔ สองประธมพอรุ่งแผ้วรังษี
สรงเสรจออกเสนีนอบน้อม
ตำหรัสปฤกษาลีลาศศกลับ กรุงเอย
ใครจักเหนชอบพร้อมพร่ำแจ้งโดยขบวน ฯ
๔๒๙๕ พิเภกประณตไท้ทูลพลัน
ว่าฤดูวสันต์พยุกล้า
ฝนตกทั่วอารัญชลท่วม ทางแฮ
พลไพร่จรจัดล้าฤกน้ำกร่ำฝน ฯ
๔๒๙๖ ฟังทูลพระจึ่งเอื้อนโองการ
เราจักพักพลนานห่อนได้
สมเดจพระอวตารจักติ โทษแฮ
พลันสั่งสุครีพให้ตรวจพร้อมพลจรัญ ฯ
๔๒๙๗ ฝ่ายวะลาหกท้าวเทวัญ
ถึงฤดูวสัตน์ครั่นฟ้า
แผลงฤทธิเกิดพยุอันธการทั่ว ทิศแฮ
เปนห่าฝนตกหล้าหลั่งน้ำนองดง ฯ
๔๒๙๘ เมขลาจากห้องพิมานสฐาน
ชูวิเชียรชัชวาลฝ่ายฟ้อน
ปะโรตทัศนาดาลแดสวาส นุชเอย
ทลึงโลดไล่เรวต้อนตลบเย้าเยาวมาลย ฯ
             

แผ่นที่ ๖๑๕ – ขุนวิจิตรวรสาสน์

๔๒๙๙ นางรำหลีกหลบแล้วโยนมณี
เปนประกายพรายสีส่องต้อง
ขุนราพยิ่งลานทวีถวิลโกรธ นักนา
ทรงสารทศรแผลงก้องเกี่ยงครื้นคำรน ฯ
๔๓๐๐ รามสูรยสิทธิศักดิได้ทัศนา
ดวงมณีเมขลาล่อเลี้ยว
จับขวานเพชร์รเห็จมาหมายช่วง ชิงแฮ
ไล่เทพกัลยาเกรี้ยวกราดด้วยเดชมาร ฯ
๔๓๐๑ นางยลโหราพกั้นกีดขวาง
โยนกลอกจินดาพลางยั่วเย้า
สองยักษไขว่คว้างนางหนีเลี่ยง รอแฮ
ต่างพิโรธรุกเร้าไล่ต้อนตามอนงค์ ฯ
๔๓๐๒ ฝ่ายพระพรตเสดจพร้อมพลหาร มาเฮย
สิบสี่โยชน์ประมาณมารคได้
มืดเมฆพัดพยุพานฝนตก นองนอ
พิโรธจับศรไท้เทิดจ้องจักแผลง ฯ
๔๓๐๓ พิเภกยลหวั่นว้าจิตรหวาม
ทูลแยกยุบลความถี่ถ้อย
วิรุณตกมาตามรดูโลกย์ เจริญเอย
เพียงแต่แผลงแหวกคล้อยคลาศพ้นมรรคา ฯ
๔๓๐๔ ทรงสดับกำชับให้ศรสิทธิ
พลันลั่นบันฦาฤทธิครั่นครื้น
ไล่พลาหกทั่วทิศเปิดโล่ง ไปแฮ
อีกปะโรตรามสูรพื้นพ่ายเลี้ยวหลีกหนี ฯ
๔๓๐๕ ภาณุมาศสว่างแจ้งโพยมบน
ขจัดเมฆหมดลมฝนผ่องแผ้ว
ให้เคลื่อนพยุหพลคลาสู่ อรัญแฮ
รีบลุลงกาแล้วรถยั้งอุทยาน ฯ
             

แผ่นที่ ๖๑๖ – ขุนวิจิตรวรสาสน์

๔๓๐๖ ตรีชฎากับบุตรทั้งสุวรรณกัน ยุมาเอย
ทราบอนุชทรงสุบรรณ์ปทับด้าว
สวนอโยทธยาอันเกษมศุข
ต่างจักไปนบท้าวธิราชไท้ทั้งสอง ฯ
๔๓๐๗ มณโฑหมองจิตรต้องจำใจ จรเอย
ทั้งสี่นางครรไลรีบเต้า
สู่ส่วนประณตไทยทวิราช
แต่มิ่งมณโฑเฝ้าภักตรก้มอัญชลี ฯ
๔๓๐๘ พระทรงประภาศถ้อยตรีชฎา แล้วแฮ
เสดจกับอนุชาคลาศคล้อย
ชมสมบัติลงกาทั่วนิ เวศน์เฮย
แสนสนุกนิใช่น้อยพรั่งพร้อมศฤงฆาร ฯ
๔๓๐๙ พลมารพานเรศพร้อมชวนกัน
เที่ยวเกบผลพฤกษพลันพลอดล้อ
ลิงชิงยักษพัลวันมารฉก ลิงเฮย
ต่างพูดต่างคุยก้อเก่งปล้ำลำพอง ฯ
๔๓๑๐ สองกระษัตริยพักถ้วนตรีวาร
สรงเสรจทรงรถวิมานมาศพื้น
เคลื่อนจากอโยทยานพลโห่ เกรียวแฮ
เสียงสนั่นครั่นครื้นรีบเข้าเฃตรอรัญ ฯ
๔๓๑๑ ถับถึงริมฝั่งน้ำพักพหล
วายุบุตรแปลงตนเติบแท้
นอนทอดต่างถนนยาวใหญ่
ลิงยักษเสียงเซงแส้ไต่เต้นตามคะนอง ฯ
๔๓๑๒ เดินทัพขับรถข้ามมหา สมุทเฮย
โดยด่วนดลอโยทยาอยุดเต้า
รถประทับเกยชลาสองสู่ พระโรงแฮ
พร้อมอสูรพานรเฝ้าบาทไท้ถนิมกาฬ ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%A2%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D"
เครื่องมือส่วนตัว