โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๒๗
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(/* วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาส) |
||
แถว 2: | แถว 2: | ||
==วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส== | ==วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส== | ||
+ | |||
+ | ===แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้า จอมยักษ์ | ||
+ | อายุสิบสามศักดิ์ สุดแกล้ว | ||
+ | วันหนึ่งคิดใคร่จัก ประภาษ สวนเฮย | ||
+ | ทูลพระบิตุเรศแล้ว รีบผ้ายสรงชล ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้ง เพราองค์ | ||
+ | เลออาศนราชดุรงค์ เพริศพร้อม | ||
+ | ขุนยักษพี่เลี้ยงจง ใจภักดิ์ เคียงนา | ||
+ | ขบวนแห่สองสายห้อม ล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้ว ลีลา | ||
+ | ชมสั่งผลผกา ช่อช้อย | ||
+ | จวบบ่ายพระเสด็จคลา ยังพลับ พลาเอย | ||
+ | เถลองอาศนวิเชียรพร้อย พรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้ว ลำยอง | ||
+ | พลางตริความหลังตรอง หม่นไหม้ | ||
+ | ไพนาเล่นคะนอง ไป่ทราบ ชนกนา | ||
+ | กูจะทำเลศให้ พระน้องฉงนถาม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่ง อสุชล | ||
+ | ทำเล่ห์เสสรวญปน โศรกเศร้า | ||
+ | หน่อนารถเหลือบเนตรยล ฉงนจิตร ถามเอย | ||
+ | ดูก่อนพระพี่เจ้า โศรกแล้วใยสรวล ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อน วัจนา | ||
+ | ทำท่วงทีกิริยา ขุ่นข้อง | ||
+ | เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวา โดยเล่ห์ ทูลเฮย | ||
+ | สุดจิตรสุดจักพร้อง แพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำ สงไสย | ||
+ | งำเงื่อนความลับใด แม่นแท้ | ||
+ | จูงพี่สู่ห้องใน ทรงกซิบ ถามเฮย | ||
+ | เชิญพี่เผยพจนแก้ เงื่อนให้หายฉงน ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
+ | ===แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อม ทูลพลัน | ||
+ | ชำโศกด้วยทศกรรฐ์ แก่นหล้า | ||
+ | รวมลักษณยกกบี่รัน รอญชีพ มลายแฮ | ||
+ | เพราะพิเภกชั่วช้า ส่อเสี้ยนศึกหาญ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้ เป็นอา | ||
+ | มิใช่พระชนะกา ผ่านเผ้า | ||
+ | องค์บิตุเรศร์หน่อนรา นามทศ กรรฐ์แฮ | ||
+ | แม้มิเชื่อทูลเกล้า สอบถ้อยมารดา ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อย วรณี สูรเอย | ||
+ | เจบจิตรดังศรศรี เสียบไส้ | ||
+ | แสนขุ่นพระไทยทวี ทูลเทวศ | ||
+ | ดาลเดือดมิเหือดไห้ กลับเข้าคืนวัง ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้ว ทูลลา | ||
+ | เสดจสู่ปรางมารดา สุดลห้อย | ||
+ | มณโฑอรรคชายา ยลบุตร พิไรเอย | ||
+ | กรกระกองลูกน้อย พร่ำถ้อยวอนถาม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วม ชีวง | ||
+ | ใยพ่อจึ่งมาทรง โศรกเศร้า | ||
+ | กริ้วกราดสิ่งใดจง บอกแม่ หน่อยเอย | ||
+ | เงยภักตรเถิดลูกเกล้า อย่าเฝ้ากรรแสง ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้ว ทูลถาม | ||
+ | โอ้พระแม่อำความ ลับไว้ | ||
+ | จอมราพขัติยทรงนาม ทศภักตร์ แลนา | ||
+ | ไฉนเหตุพระจึ่งได้ สุดสิ้นชีวัน ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้า หฤไทย | ||
+ | พลางปลอบวรดะไนย เกลื่อนถ้อย | ||
+ | องค์พิเภกนะยาใจ จงฝาก องค์เอย | ||
+ | ฟังแม่เถิดหน่อน้อย อย่าได้สงไสย ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
+ | ===แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้น พระอุรา | ||
+ | ป้องเนตรหลั่งชลนา ร่ำไห้ | ||
+ | นงนาฎกอดลูกยา แสนเทวศ ทวีเอย | ||
+ | อาจจะอำความไว้ ปลอบแล้วไขสาร ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้น จนหมด ความเอย | ||
+ | พิเภกน้องคิดคต ต่อไท้ | ||
+ | พระรามโปรดเติมยศ เสิมสืบ วงษนา | ||
+ | ทรงประทานแม่ไว้ ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้ มีครรภ์ | ||
+ | หมายว่าพ่อจอมขวัญ บุตรท้าว | ||
+ | ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์ ของบิตุ เรศร์นา | ||
+ | เว้นแต่ทรงเดชห้าว หมดแล้วฤๅเหลือ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้า มลิวัน นาพ่อ | ||
+ | แปดหัดถ์เดชมหันต์ สี่หน้า | ||
+ | ฉะนั้นลูกจักผัน ผายถึ่ง ท่านเฮย | ||
+ | เชอญยกพยุหกลั่นกล้า ฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยม ฮึกหาญ | ||
+ | ราเมศรคืออวตาร แก่นไท้ | ||
+ | ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญ เทพยจุ ตินา | ||
+ | ฟังแม่พ่ออย่าได้ หมิ่นท้าวสี่กร | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้อ อาชา ไนยเฮย | ||
+ | ห่อนจักเกรงรามา เท่าก้อย | ||
+ | อย่าพ่อแต่บิดา อาพี่ แลแฮ | ||
+ | สหายญาติมาตยใหญ่น้อย วินาศด้วยศรทรง ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้อง หมองศรี | ||
+ | จำจิตรรับเสาวนี ยาตรเต้า | ||
+ | ถึงพี่ร่วมชีวี ทรงปฤก ษาเอย | ||
+ | น้องคิดจักไปเฝ้า อสุรท้าวมลิวัน ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง=== | ===แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง=== | ||
<tpoem> | <tpoem> |
รุ่นปัจจุบันของ 14:27, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส
แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง
๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้า | จอมยักษ์ | ||
อายุสิบสามศักดิ์ | สุดแกล้ว | ||
วันหนึ่งคิดใคร่จัก | ประภาษ สวนเฮย | ||
ทูลพระบิตุเรศแล้ว | รีบผ้ายสรงชล ฯ | ||
๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้ง | เพราองค์ | ||
เลออาศนราชดุรงค์ | เพริศพร้อม | ||
ขุนยักษพี่เลี้ยงจง | ใจภักดิ์ เคียงนา | ||
ขบวนแห่สองสายห้อม | ล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ | ||
๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้ว | ลีลา | ||
ชมสั่งผลผกา | ช่อช้อย | ||
จวบบ่ายพระเสด็จคลา | ยังพลับ พลาเอย | ||
เถลองอาศนวิเชียรพร้อย | พรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ | ||
๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้ว | ลำยอง | ||
พลางตริความหลังตรอง | หม่นไหม้ | ||
ไพนาเล่นคะนอง | ไป่ทราบ ชนกนา | ||
กูจะทำเลศให้ | พระน้องฉงนถาม ฯ | ||
๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่ง | อสุชล | ||
ทำเล่ห์เสสรวญปน | โศรกเศร้า | ||
หน่อนารถเหลือบเนตรยล | ฉงนจิตร ถามเอย | ||
ดูก่อนพระพี่เจ้า | โศรกแล้วใยสรวล ฯ | ||
๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อน | วัจนา | ||
ทำท่วงทีกิริยา | ขุ่นข้อง | ||
เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวา | โดยเล่ห์ ทูลเฮย | ||
สุดจิตรสุดจักพร้อง | แพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ | ||
๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำ | สงไสย | ||
งำเงื่อนความลับใด | แม่นแท้ | ||
จูงพี่สู่ห้องใน | ทรงกซิบ ถามเฮย | ||
เชิญพี่เผยพจนแก้ | เงื่อนให้หายฉงน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง
๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อม | ทูลพลัน | ||
ชำโศกด้วยทศกรรฐ์ | แก่นหล้า | ||
รวมลักษณยกกบี่รัน | รอญชีพ มลายแฮ | ||
เพราะพิเภกชั่วช้า | ส่อเสี้ยนศึกหาญ | ||
๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้ | เป็นอา | ||
มิใช่พระชนะกา | ผ่านเผ้า | ||
องค์บิตุเรศร์หน่อนรา | นามทศ กรรฐ์แฮ | ||
แม้มิเชื่อทูลเกล้า | สอบถ้อยมารดา ฯ | ||
๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อย | วรณี สูรเอย | ||
เจบจิตรดังศรศรี | เสียบไส้ | ||
แสนขุ่นพระไทยทวี | ทูลเทวศ | ||
ดาลเดือดมิเหือดไห้ | กลับเข้าคืนวัง ฯ | ||
๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้ว | ทูลลา | ||
เสดจสู่ปรางมารดา | สุดลห้อย | ||
มณโฑอรรคชายา | ยลบุตร พิไรเอย | ||
กรกระกองลูกน้อย | พร่ำถ้อยวอนถาม ฯ | ||
๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วม | ชีวง | ||
ใยพ่อจึ่งมาทรง | โศรกเศร้า | ||
กริ้วกราดสิ่งใดจง | บอกแม่ หน่อยเอย | ||
เงยภักตรเถิดลูกเกล้า | อย่าเฝ้ากรรแสง ฯ | ||
๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้ว | ทูลถาม | ||
โอ้พระแม่อำความ | ลับไว้ | ||
จอมราพขัติยทรงนาม | ทศภักตร์ แลนา | ||
ไฉนเหตุพระจึ่งได้ | สุดสิ้นชีวัน ฯ | ||
๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้า | หฤไทย | ||
พลางปลอบวรดะไนย | เกลื่อนถ้อย | ||
องค์พิเภกนะยาใจ | จงฝาก องค์เอย | ||
ฟังแม่เถิดหน่อน้อย | อย่าได้สงไสย ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง
๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้น | พระอุรา | ||
ป้องเนตรหลั่งชลนา | ร่ำไห้ | ||
นงนาฎกอดลูกยา | แสนเทวศ ทวีเอย | ||
อาจจะอำความไว้ | ปลอบแล้วไขสาร ฯ | ||
๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้น | จนหมด ความเอย | ||
พิเภกน้องคิดคต | ต่อไท้ | ||
พระรามโปรดเติมยศ | เสิมสืบ วงษนา | ||
ทรงประทานแม่ไว้ | ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ | ||
๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้ | มีครรภ์ | ||
หมายว่าพ่อจอมขวัญ | บุตรท้าว | ||
ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์ | ของบิตุ เรศร์นา | ||
เว้นแต่ทรงเดชห้าว | หมดแล้วฤๅเหลือ ฯ | ||
๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้า | มลิวัน นาพ่อ | ||
แปดหัดถ์เดชมหันต์ | สี่หน้า | ||
ฉะนั้นลูกจักผัน | ผายถึ่ง ท่านเฮย | ||
เชอญยกพยุหกลั่นกล้า | ฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ | ||
๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยม | ฮึกหาญ | ||
ราเมศรคืออวตาร | แก่นไท้ | ||
ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญ | เทพยจุ ตินา | ||
ฟังแม่พ่ออย่าได้ | หมิ่นท้าวสี่กร | ||
๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้อ | อาชา ไนยเฮย | ||
ห่อนจักเกรงรามา | เท่าก้อย | ||
อย่าพ่อแต่บิดา | อาพี่ แลแฮ | ||
สหายญาติมาตยใหญ่น้อย | วินาศด้วยศรทรง ฯ | ||
๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้อง | หมองศรี | ||
จำจิตรรับเสาวนี | ยาตรเต้า | ||
ถึงพี่ร่วมชีวี | ทรงปฤก ษาเอย | ||
น้องคิดจักไปเฝ้า | อสุรท้าวมลิวัน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง
๓๕๕๐ พระดำริห์ชอบแล้ว | ทรงยศ | ||
แต่ด่านน้ำไฟกรด | กีดกั้น | ||
เหนแต่พระดาบศ | กาลนัก ธรรมนา | ||
อาจดับเพลิงน้ำนั้น | เหือดแห้งดีงปรสงค์ ฯ | ||
๓๕๕๑ หนึ่งจอกที่ท้าวร่วม | ไชยบาน | ||
จงลักไปเปนพยาน | หน่อน้อย | ||
แม้พระจักทูลสาร | เหนไม่ แคลงนา | ||
สองต่างปฤกษาถ้อย | ห่อนให้ใครยิน ฯ | ||
๓๕๕๒ ยามเฝ้าขืนจิตรเฝ้า | กุมภัณฑ์ | ||
ได้ช่องบังคมคัน | ท่านไท้ | ||
ขอลาพระทรงธรรม์ | เรียนศิลป์ สารทเฮย | ||
ยังพระดาบศได้ | โปรดเกล้าเกษี ฯ | ||
๓๕๕๓ พิเภกสดับโอรสน้อม | ทูลลา | ||
ท้าวมิได้สงกา | เคลือบไคล้ | ||
เชอญเถิดนะลูกยา | จงเปรื่อง เดชเฮย | ||
รู้รอบจักมอบให้ | สืบเชื้อพงษมาร ฯ | ||
๓๕๕๔ หน่อนารถอ่อนศิโรตม์น้อม | รับพร | ||
ลาราพสู่มารดร | ด่วนเฝ้า | ||
ลูกรักจักลาจร | เรียนวิท ยาเฮย | ||
ยังพระดาบศเจ้า | เฃตรด้าวไพรสณฑ์ ฯ | ||
๓๕๕๕ นางนาฎสดับพจนเอื้อน | อวยไชย | ||
จงสฤษดิดังมโนใน | หน่อน้อย | ||
วโรรสชื่อหฤไทย | สมคิด ลาเฮย | ||
แม้นจอกเนาวรัตน์คล้อย | จากห้องปรางศรี ฯ | ||
๓๕๕๖ ครั้งถึงกระซิบถ้อย | ริมกรรณ พี่เฮย | ||
จอกซึ่งอันสำคัญ | หนึ่งได้ | ||
แล้วชวนพี่จรจรัล | ออกจาก นครแฮ | ||
เดิดตัดลัดหมู่ไม้ | เถื่อนท้องไพรสณฑ์ ฯ | ||