โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๗๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม) |
||
แถว 2: | แถว 2: | ||
==อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม== | ==อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม== | ||
+ | |||
+ | ===แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า จักรกฤษณ | ||
+ | จากอนุชอนาถจิตร เจบร้อน | ||
+ | ยินโห่ประจากมิตร ถามพิเภก ทูลแฮ | ||
+ | สั่งพระลักษณ์ออกต้อน ต่อด้วยศัตรู ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ จัดพหล หาญแฮ | ||
+ | สุครีพตรวจเตรียมพล เก่งกล้า | ||
+ | จัดรถทิพยเคยรณ รอญราพ | ||
+ | เทียมอมรแมนม้า เทียบแก้วเกยไชย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ การรอญ | ||
+ | ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ เพชร์แพร้าว | ||
+ | ตามจับพรหมมาศศร ประสิทธิส่ง ให้แฮ | ||
+ | พระลักษณคำนับรับแล้ว รีบขึ้นเกยพลัน ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว โกสินทร์ | ||
+ | พวกหมู่พานรินทร์ รอบล้อม | ||
+ | ทัพน่ากระบี่ขีดขิน แขงศึก | ||
+ | พลังพิไชยชมพูพร้อม พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง อวยไชย | ||
+ | ยามพวานเทิธชไคล คลาศเต้า | ||
+ | พสุธาสะเทือนไหว ทวีบหวั่น | ||
+ | พลพวกพานรเร้า ร่าร้องคำราม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย เริงรณ | ||
+ | แดดอับอากาศบน บดกลุ้ม | ||
+ | เมฆเกลื่อนพระสุริยน ธการทั่ว ทิศแฮ | ||
+ | แลตลบผลลีคลุ้ม ทั่วด้าวแดนพนม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น หลายสมุท | ||
+ | ถึงสมรภูมหยุด ทัพยั้ง | ||
+ | วานรอัดแออุต ตลุดเอิก เกริกนา | ||
+ | เหนแทตยชุมทัพตั้ง ค่ายเต้นตบมือ ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
+ | ===แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง กลางสนาม | ||
+ | ร้องว่าแน่น้องราม เร่งรู้ | ||
+ | ทำศึกเพื่อหญิงงาม เดียวแย่ง ไยเฮย | ||
+ | กลแต่จักชิงชู้ เช่นนี้ควรขนาง ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง อัศดร | ||
+ | ควรระงับการรอญ เร่งท้อ | ||
+ | สีดารูปสวยสมร เมียพี่ เองเอย | ||
+ | เราจะคืนให้น้อ รับเน้ออย่าขนาง ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย อินทรชิต | ||
+ | ตัวรักษชีพิตรคิด โอบอ้อม | ||
+ | เรานึกก็ขอบจิตร ฃุนราพ | ||
+ | เรวเร่งนำอรน้อม นบไท้ทูลถวาย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ พระลักษณ | ||
+ | เองอาจอวดหาญหัก ฮึกแท้ | ||
+ | เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ ทำศึก | ||
+ | ยังไป่สุดฤทธิแพ้ จักได้ไปยอม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว อหังการ | ||
+ | ควรแต่ล้างสีดาลาญ ชีพม้วย | ||
+ | ศพซากจักประทาน เองเร่ง | ||
+ | ฉุดสุกขาจารด้วย ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง หวาดผวา | ||
+ | เสกแซ่งแต่งมฤษา ใส่ไคล้ | ||
+ | พ่อเอยพ่อลักษณปรา นีพี่ | ||
+ | เหตุที่ก่อศึกให้ พี่ต้องจำตาย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า จงทูล | ||
+ | พี่จักลาลับสูญ ชีพแล้ว | ||
+ | จงพระอย่าเพ็ญพูน ทุกข์เทวศ | ||
+ | เชิญกลับนคเรศแคล้ว คลาศพ้นอรีไภย ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ===แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
<tpoem> | <tpoem> |
รุ่นปัจจุบันของ 13:56, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม
แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า | จักรกฤษณ | ||
จากอนุชอนาถจิตร | เจบร้อน | ||
ยินโห่ประจากมิตร | ถามพิเภก ทูลแฮ | ||
สั่งพระลักษณ์ออกต้อน | ต่อด้วยศัตรู ฯ | ||
๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ | จัดพหล หาญแฮ | ||
สุครีพตรวจเตรียมพล | เก่งกล้า | ||
จัดรถทิพยเคยรณ | รอญราพ | ||
เทียมอมรแมนม้า | เทียบแก้วเกยไชย ฯ | ||
๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ | การรอญ | ||
ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ | เพชร์แพร้าว | ||
ตามจับพรหมมาศศร | ประสิทธิส่ง ให้แฮ | ||
พระลักษณคำนับรับแล้ว | รีบขึ้นเกยพลัน ฯ | ||
๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว | โกสินทร์ | ||
พวกหมู่พานรินทร์ | รอบล้อม | ||
ทัพน่ากระบี่ขีดขิน | แขงศึก | ||
พลังพิไชยชมพูพร้อม | พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ | ||
๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง | อวยไชย | ||
ยามพวานเทิธชไคล | คลาศเต้า | ||
พสุธาสะเทือนไหว | ทวีบหวั่น | ||
พลพวกพานรเร้า | ร่าร้องคำราม ฯ | ||
๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย | เริงรณ | ||
แดดอับอากาศบน | บดกลุ้ม | ||
เมฆเกลื่อนพระสุริยน | ธการทั่ว ทิศแฮ | ||
แลตลบผลลีคลุ้ม | ทั่วด้าวแดนพนม ฯ | ||
๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น | หลายสมุท | ||
ถึงสมรภูมหยุด | ทัพยั้ง | ||
วานรอัดแออุต | ตลุดเอิก เกริกนา | ||
เหนแทตยชุมทัพตั้ง | ค่ายเต้นตบมือ ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง | กลางสนาม | ||
ร้องว่าแน่น้องราม | เร่งรู้ | ||
ทำศึกเพื่อหญิงงาม | เดียวแย่ง ไยเฮย | ||
กลแต่จักชิงชู้ | เช่นนี้ควรขนาง ฯ | ||
๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง | อัศดร | ||
ควรระงับการรอญ | เร่งท้อ | ||
สีดารูปสวยสมร | เมียพี่ เองเอย | ||
เราจะคืนให้น้อ | รับเน้ออย่าขนาง ฯ | ||
๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย | อินทรชิต | ||
ตัวรักษชีพิตรคิด | โอบอ้อม | ||
เรานึกก็ขอบจิตร | ฃุนราพ | ||
เรวเร่งนำอรน้อม | นบไท้ทูลถวาย ฯ | ||
๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ | พระลักษณ | ||
เองอาจอวดหาญหัก | ฮึกแท้ | ||
เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ | ทำศึก | ||
ยังไป่สุดฤทธิแพ้ | จักได้ไปยอม ฯ | ||
๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว | อหังการ | ||
ควรแต่ล้างสีดาลาญ | ชีพม้วย | ||
ศพซากจักประทาน | เองเร่ง | ||
ฉุดสุกขาจารด้วย | ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ | ||
๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง | หวาดผวา | ||
เสกแซ่งแต่งมฤษา | ใส่ไคล้ | ||
พ่อเอยพ่อลักษณปรา | นีพี่ | ||
เหตุที่ก่อศึกให้ | พี่ต้องจำตาย ฯ | ||
๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า | จงทูล | ||
พี่จักลาลับสูญ | ชีพแล้ว | ||
จงพระอย่าเพ็ญพูน | ทุกข์เทวศ | ||
เชิญกลับนคเรศแคล้ว | คลาศพ้นอรีไภย ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๗๑ พระลักษณบรู้เท่า | ถึงกล | ||
หวาดว่าจริงสุดจน | อกอั้น | ||
จับศรพาดสายฉงน | ชงักเงือด อยู่แฮ | ||
ชลเนตรนึกจักกลั้น | กลับย้อยอย่างเผลียง ฯ | ||
๒๑๗๒ วายุบุตรองคตทห้าว | เหิมฮึก โกรธแฮ | ||
สุครีพพลลิงคึก | เข่นเขี้ยว | ||
ดูดุจจักโจมสอึก | ยุดแย่ง นางนา | ||
ฮึดฮัดกัดกรามเกรี้ยว | ข่วนแก้มเกาคาง ฯ | ||
๒๑๗๓ นางสอื้นโอฐสั่งซ้ำ | ฤๅหยุด | ||
อินทรชิตจิกเกษฉุด | ลากซั้น | ||
ขรรคฟาดขาดฅอปุด | ชูเหวี่ยง ไปแฮ | ||
แล้วก็ตบหัดถ์ครั้น | เสร็จแกล้งกล่าวกล ฯ | ||
๒๑๗๔ เหวยมนุษยจักนั่งรั้ง | รอไฉน | ||
จงเร่งรับศีระไป | อย่าช้า | ||
จำไป่ท้อถากท้า | หยาบเย้าทีหยาม ฯ | ||
๒๑๗๕ เหวยเองมัวมั่วพ้อง | พลสวา | ||
มาก่อนกวนลงกา | ดั่งนี้ | ||
มาจักแย่งอยุทธยา | จับญาติ นายนอ | ||
พลางเลิกพยุหลี้ | ลาศขึ้นเวหน ฯ | ||
๒๑๗๖ พระลักษณหลงเล่หท้อ | หฤไทย | ||
ทุกขว่าจริงเจบใน | อุระร้อน | ||
รางอาบอสุชลไหล | เลยเลิก พหลแฮ | ||
คืนสู่พลับพลาสท้อน | เทวศเศร้าสงสาร ฯ | ||
๒๑๗๗ ถึงถวายคำนับก้ม | กำศรด | ||
กรกอดบาทบงกช | ท่านไท้ | ||
สอื้นอักอุระรันทศ | ทูลเหตุ สิ้นแฮ | ||
แผ่นที่ ๓๑๒ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๗๘ สอื้นร่ำกำศรดเศร้า | แสนศัลย โศกเอย | ||
ชลเนตรอเนกนันต์ | เนื่องย้อย | ||
อ้าองค์เพื่อนยากจรัล | แรมเถื่อน | ||
ฤๅมละเรียมลห้อย | แม่เมื้อเมืองสวรรค์ ฯ | ||
๒๑๗๙ หักโศกสีหนาทอื้น | โองการ | ||
พิเภกปรีชาชาญ | ยิ่งผู้ | ||
อินทรชิตมันประหาร | พระอนุช ฤๅนา | ||
จงจับยามให้รู้ | เหตุร้ายดีไฉน ฯ | ||
๒๑๘๐ ไนยหนึ่งลาศเลิกลี้ | พลมูล มากเฮย | ||
โดยพิฆัมพรยูร | ยาตรฟ้า | ||
ปองยุทธแย่งมไหสูริย | ศรีอยุทธ ยาฤๅ | ||
ฤๅว่าเลิกพลกล้า | กลับแกล้งเปนกล ฯ | ||
๒๑๘๑ พิเภกผู้เชี่ยวแท้ | ทางพยา กรเฮย | ||
ทูลแด่องค์จักรา | ร่มเกล้า | ||
ว่าผู้ซึ่งมรณา | นั้นชาติ ชายพ่อ | ||
ใช่พระอนุชอย่าศร้า | สิ่งนี้เปนกล ฯ | ||
๒๑๘๒ อนึ่งอินทรชิตแกล้ง | หลีกหนี ไปเอย | ||
จักกอปการพิธี | ใหญ่แท้ | ||
นามกุมภนิยามี | ฤทธิเชี่ยว | ||
แล้วจักมุ่งมาแก้ | ก่อร้ายรณรงค์ ฯ | ||
๒๑๘๓ พระฟังสั่งบุตรไท้ | สุริยง | ||
กับหณุมานอง | คตแกล้ว | ||
สามสู่เร่งเรวตรง | ไปสอบ ดูแฮ | ||
แม้นศพสำคัญแล้ว | อย่าช้ามาแถลง ฯ | ||
๒๑๘๔ สามนายคำนับแล้ว | ไปไว | ||
ยังที่สมรภูมไชย | ห่อนช้า | ||
พลศพอสุรประไลย | แลเติบ โตแฮ | ||
แล้วกลับทูลเจ้าหล้า | ดั่งได้ไปเหน ฯ | ||