โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ)
 
แถว 2: แถว 2:
==อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ==
==อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ==
-
===แผ่นที่ ๒๙๕ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๐๕๙ พัทกาลบังคับให้  โยธี รดมมา
 
-
เร่งปลูกโรงยาวรี  ใหญ่กว้าง
 
-
เฉลียงรอบนับห้องมี  สามสิบ สามแฮ
 
-
แต่งอาศน์ดาษพิดานข้าง  แวดล้อมฉัตรธง ฯ
 
-
 
-
๒๐๖๐ วโรรสทศภักตรได้  ดังประสงค์
 
-
จึ่งโสรดสนานองค์  สระเกล้า
 
-
ภูษิตรัตนอลง  กฎประดับ เขียวแฮ
 
-
เสร็จรับพรหมมาศเข้า  สู่ห้องพิธีกรรม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๑ ขึ้นนั่งเหนือแท่นแก้ว  พรายพรรณ์
 
-
จุดธูปเทียนสุวรรณ  นบไหว้
 
-
บูชามหิศวรสุวรรณ  สิทธิสาตร ศรเฮย
 
-
พรหมมาศพาดตักไว้  พร่ำพร้องศิวมนต์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๒ ดาราดิเรกแพร้ว  รัศมี อับเอย
 
-
บูรพพระฮามไขศรี  ส่องหล้า
 
-
กฤษณุรักษจักรี  ผธมตื่น
 
-
สรงเสร็จเสด็จออกข้า  บาทเฝ้าคอยสนอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๓ อัษฎาทศประณตน้อม  ฟังสาร
 
-
สุครีพทูลพลาหาร  ขัดไร้
 
-
พลกระบี่ออกรอนราญ  ต่างอิด โรยนา
 
-
นิลพัทไม่มาให้  เฃตรใกล้สุดแสวง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๔ ทรงฟังวิตกตื้น  เติมทุกข์
 
-
แม้ว่าศึกเฉินฉุก  ต่อสู้
 
-
พลเราออกรับรุก  จักย่อย ยับเอย
 
-
เออพิเภกเคยรู้  ป่าไม้ใดดี ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๕ พิเภกน้อมศิรเกล้า  กราบทูล
 
-
ป่าชื่อสาลวันพูล  เพียบไม้
 
-
พวงผลกลาดบริบูรณ  ภอพัก พลนา
 
-
สนุกนิ์ดั่งแสร้งสร่างไว้  ฝั่งน้ำหนอุดร ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๙๖ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๐๖๖ ทรงสดับชอบด้วยราช  อัธยา ไศรยเฮย
 
-
สั่งพิเภกท่านหา  ช่วยบ้าง
 
-
จงรีบยกโยธา  สองสมุท ไปแฮ
 
-
สุดแต่ส่งอย่าค้าง  เร่งร้อนเรวมา ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๗ พิเภกรับใส่เกล้า  ทูลพลัน
 
-
วันหนึ่งกลับมิทัน  พรุ่งช้าว
 
-
ข้าศึกยกพลขันธ์  ออกหัก โหมเฮย
 
-
อินทรชิตทะนงห้าว  อย่าให้เสียที ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๘ ทูลแถลงเปนเล่ห์แล้ว  ลาจร
 
-
ตรวจกระบินทร์นิกร  ครบถ้วน
 
-
ต่างตนเทิดหาบคอน  ข้ามสมุท ไปเฮย
 
-
เดินทุ่งวุ้งเวิ้งล้วน  หมู่ไม้ไพรพนอม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๖๙ ทศเศียรไสยาศร้อน  ทรวงหมอง
 
-
หลับเนตรหฤไทยตรอง  ตฤกสู้
 
-
จนพระสุริยเรืองรอง  ส่องโลกย์
 
-
ออกพระโรงตรวจผู้  ต่อต้านพานรินทร์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๗๐ สั่งอสูรกำปั่นกล้า  รณยุทธ
 
-
จงยกพลสิบสมุท  กลั่นแกล้ว
 
-
ขัดทัพรับมนุษย์  ไว้ก่อน นาฮา
 
-
อินทรชิตเสร็จพิธีแล้ว  จักได้รณรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๗๑ คำนับรับสั่งแล้ว  ลามา
 
-
จัดทัพแต่งอังคา  พยพหมั้น
 
-
ขี่คชยาตรโยธา  โห่ครั่น ครื้นเอย
 
-
ถึงที่ยุทธแห่งหั้น  หยุดช้างกลางพล ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๗๒ ช้างศึกซนอดกล้า  งายาว ใหญ่เอย
 
-
มันตกเข้าปากพราว  พร่ำท้าย
 
-
เสียงโห่สืบก้าวสาว  หมายผึ่ง กระหึมฮือ
 
-
ยืนหยุดย่ำยกย้าย  สร่ายคว้างกลางสนาม ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ===
===แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ===
<tpoem>
<tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:55, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ

แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๗๓ ราเมศไสเยศเบื้องบรรจ์ฐรณ
จวนรุ่งทวิชากรเกริ่นร้อง
พายุพัดกลิ่นเกสรรวยรื่น
จัดผธมสู่ห้องอุทกทุ้งไขสถาน ฯ
๒๐๗๔ เสรจเสดจออกเหล่าล้วนขุนกระบินทร์
ฟื้นพระยาพานรินทร์อยู่เฝ้า
ชมพูพวกขีดขินดาดาษ
ทรงสดับเสียงโห่เร้าสั่งให้จดพล ฯ
๒๐๗๕ ตรัสสั่งพระน้องร่วมชีวัน พี่เอย
จงยกออกโรมรันรับรั้ง
มวญมารมุโมหันกำเริบ ฤทธินา
อย่าประมาทพลาดพลั้งเพลี่ยงพล้ำเสียที ฯ
๒๐๗๖ พระลักษณประณตน้อมลาลง มานา
สู่ที่สระสรงทรงเครื่องแพร้าว
เถลิงรถหัดถ์ธำรงศรสาตร
ยาตรพยุห์บรรลุแล้วหยุดยั้งกลางสนาม ฯ
๒๐๗๗ กำปั่นสิทธิศักดิเหี้ยมฮึกหาญ
เหนกระบี่เดือดดาลเข่นเขี้ยว
ร้องสั่งหมู่พลมารให้หัก โหมเฮย
จับเหล่าลิงขบเคี้ยวอย่าให้เหลือหลอ ฯ
๒๐๗๘ พลมารแผลงฤทธิเข้าหาญหัก
ลิงฉุดอาวุธยักษปลักปล้ำ
ยักษโจนจับลิงผลักยักษพลัด พลาดเฮย
ลิงพิฆาฎคมำขว้ำฟาดซ้ำฟันเสีย ฯ
๒๐๗๙ ขุนมารกำปั่นผู้นายทัพ
เหนยักษย่นย่อยยับมอดม้วย
โกรธเกรี้ยวเทิดขอขยับคชยาตร ออกเฮย
ควาญออกกระแซงด้วยไล่ล้างพลลิง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๘ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๘๐ วายุบุตรตวาดร้องถามนาม กรเอย
กำปั่นบอกแล้วถามชื่อบ้าง
หณุมานบอกฤๅขามขยาดฤทธิ เลยพ่อ
ยืนสกัดหน้าช้างยั่วเย้ากุมภัณฑ์ ฯ
๒๐๘๑ กำปั่นคิดเคียดแค้นพานร
ไล่เตลอดตลมบอนขวิดคว้า
หณุมานรูกราญรอนไวว่อง
กวัดแกว่งตรีคมกล้าต่อสู้อสุรี ฯ
๒๐๘๒ แทงถูกคชแกว่นแกล้วล้มลง
ควาญตกกลิ้งปลดปลงชีพม้วย
กำปั่นฤทธิเรืองรงค์โกรธโลด ลงเฮย
เสียคชเสียควาญด้วยเสร็จซ้ำเสียพล ฯ
๒๐๘๓ เผ่นโผนโจนจับได้ขุนกระบินทร์
ฟัดฟาดกับแผ่นดินเหวี่ยงทิ้ง
วายุบุตรผลุดผันผินหน้าต่อ ยุทธนา
ตรีฟาดกำปั่นกลิ้งเสือกดิ้นเศียรกระเดน ฯ
๒๐๘๔ ฝ่ายกองคอยเหตุรู้ตกใจ
ขับดุรงค์รีบไปไม่ช้า
ครั้นถึงจึ่งทูลไขคำข่าว ศึกเอย
กำปั่นออกโรมร้าสุดสิ้นชีวัน ฯ
๒๐๘๕ ทศเศียรทราบเดือดร้อนอาดูร
ลืมคิดอินทรชิตทูลสั่งไว้
เรียกไวยะกาสูรให้รีบ ไปเอย
บอกแก่ลูกกูให้เร่งรี้พลมา ฯ
๒๐๘๖ ตรัสสั่งแล้วเสด็จขึ้นคิริไส ยาเอย
ไวยะกาสูรไปไป่รั้ง
ถึงหาดสัตภัณฑ์ไศลสนองข่าว เข็ญนา
กำปั่นฮึกหาญตั้งต่อต้านถึงตาย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๙ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๘๗ อินทรชิตหลับเนตรตั้งสาธยาย มนต์เอย
แว่วข่าวกล่าวความตายสดับสดุ้ง
เสียกิจวิทยาคลายเสียเสื่อม เวทแฮ
กระทืบบาทกราดเกรี้ยวฟุ้งคาดคั้นหั่นหัว ฯ
๒๐๘๘ แล้วกลับได้สติตั้งบริกรรม
หลับเนตรอ่านเวทสำหรับใช้
พรหมมาศสาตรศรทำโดยเลศ
จบครบพันคาบได้ครั่นคร้านปัถพี
๒๐๘๙ ยินดีสำฤทธิได้ดังประสงค์
ฆ่าแพะโคดำลงแด่วดิ้น
ถาดจำหลักทองผจงรองเลือด
พรหมมาศสูบกินสิ้นเสร็จแล้วเจิมสุคนธ์ ฯ
๒๐๙๐ จึ่งสั่งอำมาตยผู้จัดพล นิกายฮา
เหล่าแทตยให้แปลงตนยักย้าย
เปนเทพยบุตรอับศรคนธรรพนัก สิทธิเอย
เราจักแปลงให้คล้ายเทพย์ท้าวสหัศนัย ฯ
๒๐๙๑ รุทการรับสั่งแล้วออกมา
จัดกระบวนโยธาหลากล้วน
สารทรงเฉภาะการุณราช นิมิตแฮ
สามสิบสามเศียรถ้วนเช่นช้างอินทร์ทรง ฯ
๒๐๙๒ เศียรหนึ่งนับได้เจดกิ่งทันต์
มีสระกอบุษบันดอกก้าน
กลีบอีกอับศรสรรพ์ปริสัช นางนา
ส่งละเจดดูสคร้านครบสิ้นทุกเศียร ฯ
๒๐๙๓ พลมารแปลงรูปเพี้ยนสลับสลอน นาฮา
บ้างก็เปนเทพยนิกรแวดล้อม
บ้างเปนวิทยาธรคนธรรพ บ้างเอย
กวัดแกว่งอาวุธพร้อมแห่หน้าอสุรินทร์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๐๐ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๙๔ อินทรชิตนฤมิตรแม้นโกษีย์
ชำระสระอินทรีย์ผ่องแผ้ว
อาภรณ์รัตนรูจีประดับ องค์เอย
กรจับพรหมมาศแกล้วสถิตยเบื้องสอสาร ฯ
๒๐๙๕ ช้างนิมตรฤทธิเลิศล้ำเลอสรร
แลเล่ห์เอราวรรณ์ว่ายฟ้า
สีเทียมเทียบหิรัญเรืองโรจ
ดาวมาศสีสุกจ้ากุดั่นแพร้วคชาภรณ์ ฯ
๒๐๙๖ ได้ฤกษจึ่งให้เลิกพลนิกร
เทเวศวิทยาธรกลาดกลุ้ม
เดินโดยพิฆำพรดาดาษ
ตระบัดเบิกพยับคลุ้มเคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
๒๐๙๗ ครั้นถึงเหนน้องพระภุชพงษ
ยืนรถกลางจัตุรงค์ซรับซร้อน
ยินดีหยุดลอยตรงหน้ารถ กลาดนา
ให้ประโคมขับฟ้อนเฟื่องฟื้นใจเฟือน ฯ
๒๐๙๘ เทพบุตรนิมิตทั้งอับศร สวรรค์เอย
รำท่าช้านางนอนแขกต้า
พิสมัยร่ายเรียงหมอนพรหมนิมิต แลนา
หงษร่อนภมรเคล้าสรอดสร้อยมาไลย ฯ
๒๐๙๙ พระลักษณ์ถามซักไซ้หณุมาน
ไฉนจึ่งมัฆวานทำดั่งนี้
วายุบุตรว่าบริวารถือสารท สิ้นเอย
ผิดเทพยแต่ก่อนกี้อย่าพลั้งรวังองค์ ฯ
๒๑๐๐ พระลักษณ์สดับถ้อยขุนกระบินทร์
ฟังอับศรเทวินทร์ขับร้อง
เพลิดเพลินนิยมยินยลสติ เผลอเอย
เหล่ากระบี่มองจ้องจิตรเคลิ้มลืมรวัง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว