โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ)
 
แถว 2: แถว 2:
==พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ==
==พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ==
 +
 +
===แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร===
 +
<tpoem>
 +
๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้  ทูลแถลง
 +
โดยคติดศึกแสดง  เสรจสิ้น
 +
พระสดับดุจศรแผลง  อุระพลุ่ง เพลิงนา
 +
รันทดแทบด่าวดิ้น  สยบอั้นตันทรวง ฯ
 +
 +
 +
๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้  กลเขา
 +
--พระอนุชาเรา  มอดม้วย
 +
กูโฉดเช่นชายเขลา  มึนมืด
 +
เสียเกียรติเสีอนุชด้วย  เลศนี้ดีไฉน ฯ
 +
 +
 +
๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้ว  จรลี
 +
พิเภกกับบุตรระพี  รุดผ้าย
 +
พร้อมพานระโยธี  โดยเสด็จ พระนา
 +
คลาคล่ำมรรคาย้าย  ยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้ว  อัมพร
 +
เสดจลุภูมสมร  บ่ช้า
 +
ทอดพระเนตรพวกพานร  นาครัด รึงเฮย
 +
วาบหวาดหฤไทยว้า  ว่าน้องเนาไหน ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้ว  ก่องศรี
 +
ยลอนุชวาสุกรี  รวบอ้อม
 +
แต่บาทตราบนาภี  ผทมนิ่ง สลบแฮ
 +
สองหัดถ์กระชากพร้อม  เงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค---  กลใด
 +
นาคาบาศบคลี่ไคล  ยิ่งร้อน
 +
รันทดหฤไทยไหว  หวาดเทวศ นักนอ
 +
ลดพระองค์ลงช้อน  เกษน้องวางเพลา ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้อง  ปราณี นักแฮ
 +
ทรงโศรกกำศรดทวี  เทวศไหม้
 +
ชลเนตรหลั่งภักตรฉวี  ภักตรสลด หมองเฮย
 +
หลางร่ำรำพรรณไห้  สอึกสอื้นอาดูร ฯ
 +
</tpoem>
 +
 +
===แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร===
 +
<tpoem>
 +
๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้  กลอยเข็ญ พี่เอย
 +
ไฉนพ่อจึ่งมรณเหน  หลากแล้ว
 +
ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญ  เพียบยิ่ง ใหญ่นา
 +
ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้ว  ผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำ  เพลิงกัลป์
 +
ภินภาคบัลลังก์อัน  เดชแกล้ว
 +
ควรฤๅพ่อมาผัน  พ่ายนาค อสูรแฮ
 +
เพราะสู่สงครามแล้ว  บ่ได้รวังองค์ ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วย  ทนงจิตร โพ้นนา
 +
บัดออกรบอินทรชิต  คาบนี้
 +
พี่ได้ตักเตือนกนิฐ  เตือนยิ่ง เตือนนา
 +
ฤๅพ่อควรมาลี้  ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยน  ดัษกร
 +
แพ่พ่ายฤทธิรอน  ราพร้าย
 +
ทศทิศจักฦๅขจร  เกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
 +
อกพี่เพียงจักย้าย  แยกด้วยอาไลย ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐ  จักมี เชยเฮย
 +
คืนมิ่งภัควดี  ร่วมห้อง
 +
คำฉินท์ทั่วธาษตรี  บ่ว่าง เว้นเลย
 +
ลาภแต่เมียเสียน้อง  ประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
 +
 +
 +
๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้า  เทียมตน
 +
อนุชรักโดยกระมล  สัตย์อ้าง
 +
แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์  ไปแตก ร้าวเอย
 +
ไฉนพ่อจึ่งมาร้าง  พี่ไว้อาทะวา ฯ
 +
 +
 +
๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้า  แสนศัลย์
 +
ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์  โอษฐอ้อน
 +
ระทวยทอดพระองค์รัน  ทดเสื่อม แรงแฮ
 +
ทรบวิสัญญีซ้อน  ศพน้องเรียงเคียง ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร===
===แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 87: แถว 175:
ทรงรถสุรการ  เลิกพยุห์ ยาตรแฮ
ทรงรถสุรการ  เลิกพยุห์ ยาตรแฮ
ลิงโห่เอิกเกริกเร้า  กลับยั้งพลับพลา ฯ
ลิงโห่เอิกเกริกเร้า  กลับยั้งพลับพลา ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๙๓ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๐๔๕ ฝ่ายสารัณทูตเร้น  เหนมนุษย์ ฟื้นนอ
 
-
อุรุครัดมัดลุ่ยหลุด  ครุธแก้
 
-
พลลิงโห่อึงอุด  กลับพลับ พลาเอย
 
-
ต่างขับม้าควบแต้  รีบเข้าเมืองมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๔๖ ครั้นถึงทูลแด่ท้าว  ทศกรรฐ
 
-
ราเมศมาโศกศัลย์  สร่างแล้ว
 
-
แผลงศรเรียกสุบรรณ์  โฉบเฉี่ยว นาคนา
 
-
พระลักษณ์ลิงตัวแกล้ว  กลับฟื้นคืนคง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๔๗ ทศเศียรร้อนจิตรแม้  เพลิงเผา
 
-
อ้ายพิเภกแนะเขา  จึ่งรู้
 
-
ใครอยู่บอกลูกเรา  ให้รีบ มานา
 
-
เออว่าตายมันสู้  คิดแก้กันคืน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๔๘ กำนัลรับสั่งท้าว  ทศภักตร์
 
-
ไปนิเวศน์พระยายักษ  ลูกเจ้า
 
-
ทูลว่าหมู่ปรปักษ์  ไม่มอด ม้วยนา
 
-
เชิญเสดจขึ้นไปเฝ้า  จักให้รณรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๔๙ อินทรชิตทราบข่าวแค้น  ใจจน ใจนา
 
-
ร้อนอกเล่หเพลิงลน  ลวกไหม้
 
-
รับสั่งราชการรณ  รงค์เร่ง เรวพ่อ
 
-
จำจิตรขึ้นเฝ้าให้  ย่อท้อบิดุรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๕๐ ทศกรรฐผันภักตร์จ้อง  เอารส
 
-
จำกล่าวคราวร้อนอด  เคียดขึ้ง
 
-
เออพระลักษณนาคมัดหมด  ท้งงพวก พลนา
 
-
มีครุฑยุทธแย่งทึ้ง  หลุดฟื้นทำไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๕๑ อินทรชิตฟังตรัสแล้ว  อภิวันท์ ทูลเอย
 
-
นาคบาศพรหมเมศสรร  ประสิทธิให้
 
-
ศักดานุภาพบวร  ฦๅเลิศ
 
-
เพราะพิเภกสาวไสร้  บวกแก้ศรศรี ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:55, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ

แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้ทูลแถลง
โดยคติดศึกแสดงเสรจสิ้น
พระสดับดุจศรแผลงอุระพลุ่ง เพลิงนา
รันทดแทบด่าวดิ้นสยบอั้นตันทรวง ฯ
๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้กลเขา
กูโฉดเช่นชายเขลามึนมืด
เสียเกียรติเสีอนุชด้วยเลศนี้ดีไฉน ฯ
๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้วจรลี
พิเภกกับบุตรระพีรุดผ้าย
พร้อมพานระโยธีโดยเสด็จ พระนา
คลาคล่ำมรรคาย้ายยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้วอัมพร
เสดจลุภูมสมรบ่ช้า
ทอดพระเนตรพวกพานรนาครัด รึงเฮย
วาบหวาดหฤไทยว้าว่าน้องเนาไหน ฯ
๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้วก่องศรี
ยลอนุชวาสุกรีรวบอ้อม
แต่บาทตราบนาภีผทมนิ่ง สลบแฮ
สองหัดถ์กระชากพร้อมเงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค---กลใด
นาคาบาศบคลี่ไคลยิ่งร้อน
รันทดหฤไทยไหวหวาดเทวศ นักนอ
ลดพระองค์ลงช้อนเกษน้องวางเพลา ฯ
๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้องปราณี นักแฮ
ทรงโศรกกำศรดทวีเทวศไหม้
ชลเนตรหลั่งภักตรฉวีภักตรสลด หมองเฮย
หลางร่ำรำพรรณไห้สอึกสอื้นอาดูร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้กลอยเข็ญ พี่เอย
ไฉนพ่อจึ่งมรณเหนหลากแล้ว
ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญเพียบยิ่ง ใหญ่นา
ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้วผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำเพลิงกัลป์
ภินภาคบัลลังก์อันเดชแกล้ว
ควรฤๅพ่อมาผันพ่ายนาค อสูรแฮ
เพราะสู่สงครามแล้วบ่ได้รวังองค์ ฯ
๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วยทนงจิตร โพ้นนา
บัดออกรบอินทรชิตคาบนี้
พี่ได้ตักเตือนกนิฐเตือนยิ่ง เตือนนา
ฤๅพ่อควรมาลี้ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยนดัษกร
แพ่พ่ายฤทธิรอนราพร้าย
ทศทิศจักฦๅขจรเกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
อกพี่เพียงจักย้ายแยกด้วยอาไลย ฯ
๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐจักมี เชยเฮย
คืนมิ่งภัควดีร่วมห้อง
คำฉินท์ทั่วธาษตรีบ่ว่าง เว้นเลย
ลาภแต่เมียเสียน้องประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้าเทียมตน
อนุชรักโดยกระมลสัตย์อ้าง
แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์ไปแตก ร้าวเอย
ไฉนพ่อจึ่งมาร้างพี่ไว้อาทะวา ฯ
๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้าแสนศัลย์
ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์โอษฐอ้อน
ระทวยทอดพระองค์รันทดเสื่อม แรงแฮ
ทรบวิสัญญีซ้อนศพน้องเรียงเคียง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๓๑ พิเภกสุครีพทั้งพลากร กบี่แฮ
หวั่นจิตรคิดอาวรณ์เทวศเศร้า
บางตนวิ่งวนสลอนบางอยู่ งานเฮย
บางยกสุคนธเต้าหลั่งแล้วชะโลมองค์ ฯ
๒๐๓๒ ครั้นพระจตุรภุชได้สมฤดี องค์เอย
ถามพิเภกอสุรีไป่ช้า
อะนุชกับพลโยธีนาคบาศ รึงนา
ไฉนจะเกลื่อนพิศม์กล้ากลับฟื้นคืนขนม์ ฯ
๒๐๓๓ พิเภกทูลไท้ว่าพลากร
ทั้งอนุชไป่มรณ์สลบแท้
ขอเชญพระทรงศรพลายวาต แผลงนา
สู่สุบรรณช่วยแก้ขจัดเปลื้องวาสุกรี ฯ
๒๐๓๔ องค์ราเมศรได้สดับพจน ราพแฮ
เพียงลุรมฤตยรดผ่องแผ้ว
มีพระกระมลปลดปลิดเทวศ วายแฮ
วางพระอนุชแล้วเหนี่ยวน้าวธนูศิลป์ ฯ
๒๐๓๕ ทรงแผลงพลายวาตก้องกัมปะนา
โชติช่วงดังดวงอาทิตย์แผ้ว
ลุที่สถิตยครุธาพลันทราบ เหตุเฮย
ว่าพระทรงจักรแก้วตรัสให้หาครไล ฯ
๒๐๓๖ จากพิมานมาศห้องสิมพลี
ปีกระพือธาษตรีสนั่นก้อง
ถึงสฐานยุทธทฤษดีพระลักษณ สลบแฮ
ทั้งพวกพานรต้องนาคร้ายรึงสกนธ์ ฯ
๒๐๓๗ จึ่งแสดงเดชด้วยฤทธี
โจมจิกวาสุกรีไล่ล้าง
นาคตื่นแตกตนหนีโดยด่วน
เพราะเดชสุบรรณร้างขจัดสิ้นสูญแสลง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๒ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๓๘ ปางองค์พระลักษณทั้งโยธา
นาคบาศคลาศคลาเคลื่อนพร้อม
ลับละอองหิมะชะลาพิศม์สร่าง สงบแฮ
ยลพระจักรภุชน้อมกราบก้มประนมสลอน ฯ
๒๐๓๙ พระลักษณ์กอดบาทไท้เชษฐา ทูลแฮ
ข้าบาทวายชีวา…กลับฟื้น
เพราะพระเสดจมาโปรดช่วย ชีพนา
คุณพระหนักยิ่งพื้นแผ่นฟ้าธาตรี ฯ
๒๐๔๐ ขออาษาศึกสู้สนองพระ คุณแฮ
ไป่พรั่นฤทธิมาระเดชห้าว
ข้าผลาญเผ่าพงษอะริราช มลายนอ
จึ่งจะสมที่ท้าวปกป้องปองผดุง ฯ
๒๐๔๑ หริรักษตรัสว่าอ้ายอินทรชิต
ศรสารทมันประสิทธิกาจล้ำ
ใครอื่นจักต่อฤทธิเหนขัด ขวางนา
แต่อนุชยังพล้ำเพลี่ยงได้ดาลฉงน ฯ
๒๐๔๒ ทำศึกชำนะแพ้หากเปน ทั่วนา
ใช่จะปรากฏเหนแต่น้อง
พ่ออย่าขุกลำเค็ญขัดขุ่น แดแฮ
จงพ่อเรืองเดชก้องปราบเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
๒๐๔๓ เวนัตขจัดนาคแล้วถวายกร กราบนา
ข้าบาท่วยปราบบรเสรจแล้ว
ทูลลาพระภูธรจักรภุช แลแฮ
พลางทยานระเห็จแคล้วสู่ห้องพิมานสฐาน ฯ
๒๐๔๔ จึ่งพระหริรักษเอื้อนโองการ
ชวนอนุชชาญเสด็จเต้า
ทรงรถสุรการเลิกพยุห์ ยาตรแฮ
ลิงโห่เอิกเกริกเร้ากลับยั้งพลับพลา ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว