โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๖๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์)
 
แถว 2: แถว 2:
==หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์==
==หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์==
 +
 +
===แผ่นที่ ๒๔๑ - พระยาราชวรานุกูล===
 +
<tpoem>
 +
๑๖๘๑ พระนารายณ์บรมนารถได้  สดับทูล
 +
เสียวโสตรแสนโศกภูล  เทวศเศร้า
 +
ฝืนจิตรจับศรยูร  ยาตรสพรั่ง พหลแฮ
 +
นำมรรคนิลนนท์เต้า  มืดคลุ้มครไลหลง ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๒ พระพิโรธพานเรศผู้  นำผิด ทางแฮ
 +
ทรงลั่นจันทราทิตย  ปล่อยก้อง
 +
เปนสามศศิธรพิศ  ไพโรจน เรืองเฮย
 +
ถับทัพทัศน์พระน้อง  อนาถท้าวเสด็จถึง ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๓ พระหัดถ์ฉุดหอกติ้ว  ตึงมิ หลุดนา
 +
กรกระกองดำริห์  อนุชม้วย
 +
ช้อนเศียรพาดเพลาผิ  ไรร่ำ รักเอย
 +
อ้อพ่อเพื่อนยากด้วย  พี่พ้นพันทวี ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๔ หวังปราบราพพระน้อง  กลับปลัย ไปนอ
 +
ควรจะทำศึกไฉน  ฉะนี้
 +
จากเมียมิหนำใจ  จำจาก ขนิฐนา
 +
พี่จะตายตามลี้  ลับให้ลลายสูญ ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๕ พิเภกโหรเอกรู้  เลอโลกย์
 +
ทูลว่าพระอย่าโศก  สลดซ้ำ
 +
พรหมประสิทธิ์ฤทธิโมฆ  ศักดิเชี่ยว ชาญแฮ
 +
แต่ประสาศยาค้ำ  คู่แก้กันหาย ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๖ พระลักษณยังไป่ม้วย  ชีวี
 +
เกรงแต่แสงสุรียศรี  ส่องฃ้าม
 +
โปรดให้หณุมานลี  ลาศรีบ เรห็จแฮ
 +
ทูลพระรำไพห้าม  รถรั้งรอเหิน ฯ
 +
 +
 +
๑๖๘๗ แล้วจรัญบรรพตพร้อง  สัพยา เก็บเฮย
 +
สังกรณีตรีชวา  ที่แท้
 +
อีกเบญจะนทีมา  เปนกระ สายแฮ
 +
ผสมบดโอสถแก้  หอกมลื้นหลุดหาย ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล===
===แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 130: แถว 174:
พลันพระสั่งสุครีพ  ไคลกลับ ขบวนฮา
พลันพระสั่งสุครีพ  ไคลกลับ ขบวนฮา
พหลโห่ฮึกเหิมก้อง  ลุยั้งพลับพลา ฯ
พหลโห่ฮึกเหิมก้อง  ลุยั้งพลับพลา ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อม  ดอนดง
 
-
เหนริปูปวงคง  ชีพแล้ว
 
-
เหลาพลพวกจตุรงค์  เฮฮึก เหิมแฮ
 
-
ฃานโห่กระหึ่มแคล้ว  เคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้ม  งกงัน
 
-
หน้าซีดตกใจพลัน  ดุ่มด้าว
 
-
ดุจใครเดจเอาฃวัญ  ออกจาก กายนา
 
-
เรวรีบไปเฝ้าท้าว  ธิราชไท้ทศศีร์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้า  ลงกา
 
-
ลิงมนุษยปวงโยธา  ที่ม้วย
 
-
กลับคืนรอดชีวา  ยกทัพ กลับแฮ
 
-
เหิมฮึกหาญโห่ด้วย  เดชก้องกุลาหล ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้น  สารยักษ
 
-
ประดุจสายอสนีจักร  ฟาดต้อง
 
-
ฉงนว่าพวกปรปักษ  ไฉนรอด คืนแฮ
 
-
ตรัสสั่งให้เชิญน้อง  รีบขึ้นมาพลัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบ  จรจรัล
 
-
ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์  บ่อช้า
 
-
กราบทูลว่าทรงธรรม์  ตรัสสั่ง ข้าเฮย
 
-
เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลา  เพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่า  องค์อนุช รามเฮย
 
-
ต้องสัตรียาวุธ  วอดนั้น
 
-
แก้โมกขศักดิหลุด  คนชีพ ได้นา
 
-
การด่วนควรรีบซั้น  เสด็จเฝ้าฟังการ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่  สิบกร
 
-
ฟังมโหทรถอน  จิตรช้ำ
 
-
ร้อนใจดั่งไฟฟอน  เผาลวก ทรวงนา
 
-
ฤๅดั่งศรสารทซ้ำ  อกท้าวแสนทวี ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้ว  ครรไล
 
-
รีบสู่พระโรงไชย  ห่อนช้า
 
-
ถั่นถึงประณตไท  ธิราชเชษ ฐาเฮย
 
-
คอยสดับพจนผ่านฟ้า  จักเอื้อนโอฐไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้า  ลงกา
 
-
เหนพระอนุชมา  หมอบเฝ้า
 
-
จึ่งเอื้อนมธุรพา  ทีตรัส
 
-
ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้า  จักแก้กลไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้อง  พลไกร
 
-
บอกพี่ว่ามีไชย  รบร้า
 
-
ศึกแหลกป่นบันไลย  ลาญหมด
 
-
มันกลับคืนชีพกล้า  กลั่นห้าวเหิมทนง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบ  ทันที
 
-
ทูลแก่ทศศีร  เชษฐไท้
 
-
อันหอกโมกขศักดิ์มี  ฤทธิรด แรงแฮ
 
-
เคยปราบอรินได้  ดุจน้ำใจถวิล ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้  ชีวัน คืนนา
 
-
น้องนึกน่าอัศจรรย์  หลากแท้
 
-
ชะรอยอ้ายพิเภกมัน  บอกเหตุ เฃานา
 
-
โอสถประกอบแก้  จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้  จักคืน ชีพฤๅ
 
-
คิดยิ่งคิดสุดขืน  จิตรแค้น
 
-
หนักอกพ่างเพียงปืน  พิศมเสียด ทรวงนา
 
-
เจบจิตรเจบใจแข้น  ขัดอั้นตันทรวง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่  วานร
 
-
น้องจักฆ่าให้มรณ์  หมดนั้น
 
-
ฃอลาพระทรงศร  ไปร่าย เวทแฮ
 
-
ตั้งกิจพิธีกั้น  สกัดน้ำเหนือเสีย ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำ  จำตาย สิ้นเอย
 
-
ด้วยเลห์กลอุบาย  ดั่งนี้
 
-
ไป่พักพวกพลกาย  กอบยาก เหนื่อยนา
 
-
ฃอแต่พระอย่าชี้  ช่องให้ใครยิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้า  จอมมาร
 
-
ฟังพระอนุชฃาน  พจนพร้อง
 
-
บันเทิงหฤไทยปาน  อมรเสพย สวรรค์แฮ
 
-
ปรับหัดถ์สำรวลก้อง  สนั่นทั้งวังหลวง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้  ชมพลาง
 
-
ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์  กนิฐไท้
 
-
จึ่งเอื้อนพจนทาง  โถมเดช น้องเอย
 
-
เออมิเสียทีได้  ดุจน้ำใจเดียว ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้  สวามิภักดิ์ พี่เฮย
 
-
หาทั่วจบไกรจักร  บ่ได้
 
-
ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์  ใครเทียบ เสมอฤๅ
 
-
ทั้งโลกยหากยกไว้  แต่เจ้าโลกา ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยน  ศึกขจัด ฃจายเฮย
 
-
ทวยราษฎร์จะโสมนัศ  ทั่วหน้า
 
-
จักเจริญศิริสวัสดิ์  ดุลศุข สราญแฮ
 
-
ด้วยเดชอนุชผล้า  เหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้า  ดวงใจ พี่เอย
 
-
การด่วนควรพ่อไป  เร่งเร้า
 
-
อำนวยพระพรไชย  เสริมส่ง ให้แฮ
 
-
สบประสงค์ดังเจ้า  คิดเกื้อขจัดบร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบ  วันทนา
 
-
รับพระพรเชษฐา  ใส่เกล้า
 
-
คลานคล้อยถดถอยมา  โดยด่วน
 
-
จากพระโรงรีบเข้า  สู่ห้องปรางมณี ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:45, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์

แผ่นที่ ๒๔๑ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๘๑ พระนารายณ์บรมนารถได้สดับทูล
เสียวโสตรแสนโศกภูลเทวศเศร้า
ฝืนจิตรจับศรยูรยาตรสพรั่ง พหลแฮ
นำมรรคนิลนนท์เต้ามืดคลุ้มครไลหลง ฯ
๑๖๘๒ พระพิโรธพานเรศผู้นำผิด ทางแฮ
ทรงลั่นจันทราทิตยปล่อยก้อง
เปนสามศศิธรพิศไพโรจน เรืองเฮย
ถับทัพทัศน์พระน้องอนาถท้าวเสด็จถึง ฯ
๑๖๘๓ พระหัดถ์ฉุดหอกติ้วตึงมิ หลุดนา
กรกระกองดำริห์อนุชม้วย
ช้อนเศียรพาดเพลาผิไรร่ำ รักเอย
อ้อพ่อเพื่อนยากด้วยพี่พ้นพันทวี ฯ
๑๖๘๔ หวังปราบราพพระน้องกลับปลัย ไปนอ
ควรจะทำศึกไฉนฉะนี้
จากเมียมิหนำใจจำจาก ขนิฐนา
พี่จะตายตามลี้ลับให้ลลายสูญ ฯ
๑๖๘๕ พิเภกโหรเอกรู้เลอโลกย์
ทูลว่าพระอย่าโศกสลดซ้ำ
พรหมประสิทธิ์ฤทธิโมฆศักดิเชี่ยว ชาญแฮ
แต่ประสาศยาค้ำคู่แก้กันหาย ฯ
๑๖๘๖ พระลักษณยังไป่ม้วยชีวี
เกรงแต่แสงสุรียศรีส่องฃ้าม
โปรดให้หณุมานลีลาศรีบ เรห็จแฮ
ทูลพระรำไพห้ามรถรั้งรอเหิน ฯ
๑๖๘๗ แล้วจรัญบรรพตพร้องสัพยา เก็บเฮย
สังกรณีตรีชวาที่แท้
อีกเบญจะนทีมาเปนกระ สายแฮ
ผสมบดโอสถแก้หอกมลื้นหลุดหาย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้วายุ บุตรเฮย
โดยพิเภกบอกรบุอย่าช้า
แต่ปัญจะสินธุมีอยุทธ ยาเฮย
ฃอต่อสองขนิฐฃ้าข่าวแจ้งความจริง ฯ
๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำลอยหวิว
ยังยุคนธรฉิวฉับผ้าย
เหนรถระพีปลิวเปลวเปล่ง มานา
โผนยุดฉวยฉุดท้ายรถท้าวทินกร ฯ
๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่าราหู จับเฮย
ภอพระผินภักตรดูผาดคล้อย
เปนเพลิงกรดลุกวูสวามอด ไหม้ฮือ
เหลือแต่ขนเพชร์น้อยหนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อยุดรถ เรานา
จำจะชุบถามจรดเรื่องรู้
สามคาบเศกมนต์พจน์พึมเป่า ไปฮา
เปนรูปพานเรศผู้เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อมรพิถาม ความเอย
ลิงนบทูลนามตามแต่ต้น
จวบจนอนุชารามรบอุป ราชนา
ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้นอุรไท้แทบมลาย ฯ
๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้งจะวาย ชีพเอย
ฃ้ารับโองการนรายน์รีบเต้า
หายาจะจวนสายเสียรับ สั่งแฮ
จึ่งจู่จับรถเฝ้าเทพยรั้งรอจร ฯ
๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้าตามจักร
ซึ่งจะเสริดมนพักไป่ได้
เพียงแฝงแต่แสงชักรถแม เมฆนอ
สูรีบหายาให้กฤษณแก้วอนุชา ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าวดอยสัพ ยาแฮ
เรียกชื่อยาฃานรับทุกครั้ง
แต่หาบ่อเหนจับตัวห่อน ได้เฮย
ขึ้นสู่จอมภูตั้งแต่ค้นจนหิว ฯ
๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ตอบคำ
แลบ่อเหนเถาลำที่เลื้อย
พลางโอมอ่านเวทสำรวมจิตร สงบนอ
นฤมิตรหางยาวเฟื้อยรวบล้อมรอบไศล ฯ
๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่างลำเนา ผานา
พันตลอดยอดขุนเฃาฃอดฃ้อง
เรียกพลางรูดหางเดาดูสัพ ยาฤๅ
คอยขยดขยับขยายจ้องจับได้โดยหวัง ฯ
๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้นศรีอยุทธ ยาเฮย
ภอพระพรตพระสัตรุออกพร้อม
มนตรีกระวีดุจดาวแวด จันทร์แฮ
หณุมานคลานน้อมนอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้าจักกฤษณ์
เลงกระบิเผือกผิดห่อนแจ้ง
ตรัสถามว่าอยู่ทิศถานถิ่น ใดนา
ท่านชื่อไรใครแกล้งกลั่นใช้มาไฉน ฯ
๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารติดต้อย
ขุนยักษทศภักตร์พาลลักพระ นางนา
ภูวเรศแสนเทวศลห้อยลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้นพานร
เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจรเกริกกล้า
ชมพูขีดขินนครสองเฃตร ควบฮือ
ไปเกาะลงการ้าราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล

๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้องพระลักษ สลบราสม
สมเด็จพระหริรักษตรัสใช้
ขอเบญจะนทีจักประกอบ ยาเอย
แก้พระอนุชนารถให้รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้สดับคดี
น่าอนาถพระจรลีเถื่อนท้อง
จนจากพระลักษฒสมรมิ่ง เมืองแม่
อีกพระลักษณมาต้องสาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ทูลฉลอง
หมายจิตรคิดตามละอองบาทด้วย
โปรดพระอนุญาตสองเราอยู่ นครแฮ
ทุกข์นักเจียนจักม้วยมุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำปัญจนะ ทีนอ
ขุนกระบี่รับประนตเกล้า
ทูลลาเหาะเหินระเห็จลิบ เมฆฮา
ลงสู่สมรภูมิ์เข้านบไท้ถวายยา ฯ
๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้งสององค์ สั่งนา
พระสดับรับยาทรงสั่งให้
พิเภกรับประจงเสมอภาค กันพ่อ
วางน่าหินบดได้ที่แล้วเชิญจร ฯ
๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำเศกประ สมเอย
หอกหลุดแผลหายพระลักษณฟื้น
ลืมเนตรนบเชษฐสะบายจิตร ทูลแฮ
ขอบพระคุณเพียบพื้นแผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้นมลายชีพ จริงนอ
พี่จักบรรลัยรีบร่วมน้อง
พลันพระสั่งสุครีพไคลกลับ ขบวนฮา
พหลโห่ฮึกเหิมก้องลุยั้งพลับพลา ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว