โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ)
(นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย)
 
แถว 2: แถว 2:
==นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย==
==นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย==
 +
 +
===แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ===
 +
<tpoem>
 +
๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าว  ทศเศียร
 +
ยลราชนักสิทธิเสถียร  ท่าน้ำ
 +
แลโฉมประโลมเจียน  ใจขาด อยู่ฤๅ
 +
พิศเร่งพิศวงล้ำ  หลากท้าวใดไฉน ฯ
 +
 +
 +
๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้า  จอมสุรา ไลยเอย
 +
ฤๅกฤษณุธาดา  สู่ด้าว
 +
ฤๅสุริยศะศิปรา  กฎเล่ห์ ไฉนฤๅ
 +
ฤๅว่าจักรพรรดิท้าว  ผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ
 +
 +
 +
๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้า  รนฤดี
 +
รึงรักษปวนกามี  หม่นไหม้
 +
จนพระเสรจสรงลี  ลาสู่ กุฎิเอย
 +
นางจึ่งสมประดีได้  สติก้าวกลับมา ฯ
 +
 +
 +
๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อ  รำพรรณ
 +
ไปหลับจวบสุริยัน  เยี่ยมฟ้า
 +
ปางพระสี่กรผัน  ผายสนาบ อีกเลย
 +
นางลอบแลเล่หบ้า  บ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ
 +
 +
 +
๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้าย  นงคราญ เทพเอย
 +
คอยพระองค์จากลหาน  ทึกเต้า
 +
ภุชพงษเสร็จสรงสนาน  เสด็จสู่ กุฎิแฮ
 +
นางจึ่งเยื้องกรายเข้า  นอบเกล้าอัญชุลี ฯ
 +
 +
 +
๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยน  ผิดใจ
 +
เอ๊ะเทพยฤๅผีไพร  หยอกเย้า
 +
จำถามแน่ทรามไวย  มานี่ ใยฤๅ
 +
สมเยศเจ้าไฉนเจ้า  สถิตยด้าว สฐานใด
 +
 +
 +
๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าว  ทศภัตร์
 +
ซึ่งผ่านอาณาจักร  เกาะแก้ว
 +
หวังให้ร่วมวงษยักษ  ฤๅชอบ
 +
จึงหลีกมาบุญแล้ว  ปสบไท้ถวายตัว ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ===
 +
<tpoem>
 +
๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้า  อายใจ
 +
ผิดเพศผิดพิไสย  สื่อพร้อง
 +
พระอยตัดอาไลย  หลากเล่ห ไฉนฤๅ
 +
แต่กินรยังต้อง  อยู่ด้วยฤๅษี
 +
 +
 +
๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อ  กระษัตรี
 +
หวังจะฝากชีวี  แด่ไท้
 +
พระว่าชั่งพาที  ใครเสน่ห เองนา
 +
ซ้ำด่ากัลยาให้  เจบน้ำคำคม ฯ
 +
 +
 +
๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่  สำนักนิ์
 +
นางสดับพระทรงจักร  ด่าแจ้ว
 +
จักถือซึ่งคำหนัก  หน่อยไม่ เลยนา
 +
ภอเหลือบเหนพระแคล้ว  รีบคล้อยตามไป ฯ
 +
 +
 +
๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้  ยลสี ดาเอย
 +
ดุจเทพกินรี  สู่ด้าว
 +
นี่จึงพระจักรี  เผด็จสวาศ กูเอย
 +
จำฆ่าเมียชิงท้าว  ร่วมห้องสองสม ฯ
 +
 +
 +
๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้าย  ราวี
 +
ไล่คะยิกหยิกตี  เข่นเขี้ยว
 +
นางกรีดเรียกจักรี  ช่วยชีพ น้องเอย
 +
พระสดับจับศรเลี้ยว  ไล่ล้างนางมาร ฯ
 +
 +
 +
๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้ง  ศาลา
 +
ยินสนั่นชักขรรค์คลา  สกัดหน้า
 +
เหนอนงค์แอบเชษฐา  บังราพ
 +
พระนุชเผ่นทยานว้า  วิ่งเข้าชิงไชย ฯ
 +
 +
 +
๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้  รึงความ สวาศเอย
 +
พิศลักษณลืมแลราม  ราคร้อน
 +
แม้สองมาดสมทราม  สวาศจัก ดีนา
 +
ยลนาฎสีดาค้อน  เข่นเข้าราวี ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ===
===แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 87: แถว 174:
เสร็จผลาญอริราชเยิน  ยับชีพ มลายแฮ
เสร็จผลาญอริราชเยิน  ยับชีพ มลายแฮ
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า  เสดจเข้าอาศรม ฯ
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า  เสดจเข้าอาศรม ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๘๙ – จมื่นทิพยเสนา===
 
-
<tpoem>
 
-
๖๑๗ อสุรพลยลท่านไท้  โรมคัน
 
-
ชีพิฆาฏอาสัญ  รีบเต้า
 
-
ต่างคนต่างผายผัน  จากพนัศ นั้นนา
 
-
บนลุชนบทเข้า  สู่ท้องพระโรง ฯ
 
-
 
-
 
-
๖๑๘ จึ่งประณตท้าวทูต  ทูลคดี
 
-
ว่าเชษฐยกโยธี  ต่อร้า
 
-
กับมนุษย์เพศเป็นชี  แผลงสารท ถูกเฮย
 
-
เสียรถคชพลม้า  อีกทั้งเธอมรณ์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๖๑๙ ชนบทอิศเรศรเจ้า  จอมมาร
 
-
ทราบว่าพระพี่มลาญ  ชีพแล้ว
 
-
พระกำสรดพลางดาล  โกรธปกาศ
 
-
กูจะยพยุหแกล้ว  ตัดเกล้าชีไพร ฯ
 
-
 
-
 
-
๖๒๐ เหวยอำมาตย์อย่าช้า  เกณฑ์ทหาร
 
-
สิบสมุทเลือกแต่ชาญ  ฤทธิห้าว
 
-
เสนีรีบถอยคลาน  มาจัด พหลเฮย
 
-
ผูกอัศวราชคอยท้าว  พรั่งพร้อมทุกขบวน ฯ
 
-
 
-
 
-
๖๒๑ สรงเสรจทรงเครื่องแล้ว  จับแสง หอกเฮย
 
-
ทรงที่นั่งดุรงค์แรง  รีบเต้า
 
-
มากขบวนน่าหลังแซง  สัรพหมู่ พลนา
 
-
บรรลุโคธาเร้า  รีบให้จับชี ฯ
 
-
 
-
 
-
๖๒๒ พระพงษ์จักรพรรดิผู้  ทรงชฏิล เพศแฮ
 
-
ยลทัพพวกอสุรินทร  โห่ก้อง
 
-
รงจับพระแสงศิลป์  รีบจาก กุฎิเฮย
 
-
พยาทูตประกาศร้อง  เร่งให้รณรงค์
 
-
 
-
 
-
๖๒๓ พระพิศณุรักษไท้  แผลงศร
 
-
เสียงสนั่นพนาคอน  ครั่นครื้น
 
-
บรรพตอิสินทร  กำปนาท
 
-
ต้องยักษตายสรดื้น  เกลื่อนกลิ้งปัถพี ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 10:09, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย

แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ

๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าวทศเศียร
ยลราชนักสิทธิเสถียรท่าน้ำ
แลโฉมประโลมเจียนใจขาด อยู่ฤๅ
พิศเร่งพิศวงล้ำหลากท้าวใดไฉน ฯ
๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้าจอมสุรา ไลยเอย
ฤๅกฤษณุธาดาสู่ด้าว
ฤๅสุริยศะศิปรากฎเล่ห์ ไฉนฤๅ
ฤๅว่าจักรพรรดิท้าวผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ
๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้ารนฤดี
รึงรักษปวนกามีหม่นไหม้
จนพระเสรจสรงลีลาสู่ กุฎิเอย
นางจึ่งสมประดีได้สติก้าวกลับมา ฯ
๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อรำพรรณ
ไปหลับจวบสุริยันเยี่ยมฟ้า
ปางพระสี่กรผันผายสนาบ อีกเลย
นางลอบแลเล่หบ้าบ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ
๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้ายนงคราญ เทพเอย
คอยพระองค์จากลหานทึกเต้า
ภุชพงษเสร็จสรงสนานเสด็จสู่ กุฎิแฮ
นางจึ่งเยื้องกรายเข้านอบเกล้าอัญชุลี ฯ
๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยนผิดใจ
เอ๊ะเทพยฤๅผีไพรหยอกเย้า
จำถามแน่ทรามไวยมานี่ ใยฤๅ
สมเยศเจ้าไฉนเจ้าสถิตยด้าว สฐานใด
๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าวทศภัตร์
ซึ่งผ่านอาณาจักรเกาะแก้ว
หวังให้ร่วมวงษยักษฤๅชอบ
จึงหลีกมาบุญแล้วปสบไท้ถวายตัว ฯ
             

แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ

๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้าอายใจ
ผิดเพศผิดพิไสยสื่อพร้อง
พระอยตัดอาไลยหลากเล่ห ไฉนฤๅ
แต่กินรยังต้องอยู่ด้วยฤๅษี
๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อกระษัตรี
หวังจะฝากชีวีแด่ไท้
พระว่าชั่งพาทีใครเสน่ห เองนา
ซ้ำด่ากัลยาให้เจบน้ำคำคม ฯ
๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่สำนักนิ์
นางสดับพระทรงจักรด่าแจ้ว
จักถือซึ่งคำหนักหน่อยไม่ เลยนา
ภอเหลือบเหนพระแคล้วรีบคล้อยตามไป ฯ
๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ยลสี ดาเอย
ดุจเทพกินรีสู่ด้าว
นี่จึงพระจักรีเผด็จสวาศ กูเอย
จำฆ่าเมียชิงท้าวร่วมห้องสองสม ฯ
๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้ายราวี
ไล่คะยิกหยิกตีเข่นเขี้ยว
นางกรีดเรียกจักรีช่วยชีพ น้องเอย
พระสดับจับศรเลี้ยวไล่ล้างนางมาร ฯ
๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้งศาลา
ยินสนั่นชักขรรค์คลาสกัดหน้า
เหนอนงค์แอบเชษฐาบังราพ
พระนุชเผ่นทยานว้าวิ่งเข้าชิงไชย ฯ
๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้รึงความ สวาศเอย
พิศลักษณลืมแลรามราคร้อน
แม้สองมาดสมทรามสวาศจัก ดีนา
ยลนาฎสีดาค้อนเข่นเข้าราวี ฯ
             

แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ

๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้องยักขินี
เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรีปลายคว้าง
ว่าเหวยอี่กาลีจะฆ่า เสียฤๅ
เกรงโลกย์จะยินอ้างแต่ให้สาใจ ฯ
๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้งทอนบาท
ปากจมูกหูขาดขับช้า
จำใจจากภูวนารถจรเหลือบ หลังเอย
ไกลพระนองเนตรน้ำรีบเข้าโรมคัน ฯ
๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อมเสนา
ยลขนิษฐขาดแฃนฃาจมูกหวิ้น
หูปากแหว่งสงกาจึ่งตรัส ถามเอย
นางสดับแสร้างแต่งลิ้นกล่าวล้วนดีสม ฯ
๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้าไพรศรี
สบหนึ่งนาฎสองชียั่วเย้า
น้องรักษบอใยดีมันโกรธ
ทำโทษเพียงข้าเจ้าจักม้วย มรณา ฯ
๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้องเรียกมาร มาตยเฮย
เร็วเร่งจัดทวยหาญเหิ่มกล้า
อำมาตยรับโองการมาตระ เตรียมแฮ
พลรถคชมิ่งม้าสรรพพร้อมพลเดิน ฯ
๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้งเพราดุจ พรหมนอ
จับคทาสราวุธรีบเต้า
ทรงรถเร่งพลยุทธ์เอิกเกริก มาเฮย
ถึงกุฎิขับอสุรเข้าไล่ล้อมจับชี ฯ
๖๐๙ สามองค์ยลราพร้ายรุดราญ
รามฝากโฉมเยาวมาลย์แด่น้อง
กุมศรเผ่นโผนทยานไล่พิฆาฏ ยักษเฮย
ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้องสนั่นพร้อมดากัน
             

แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ

๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้องโยธี
แสนโกฏิดับชีวีเกลื่อนหล้า
ราพพิโรธวาเหวยชีทรชาติ
เองอาจทำน้องข้าไป่รู้มรณา ฯ
๖๑๑ เออก็น้องทานเย้ายวลชาย
เราจึ่งทำภออายแก่ผู้
น้อฤๅเหม่แบบหมายใครที่ ไหนฤๅ
หญิงจะมากระแหย่งชู้พูดให้ใครเห็น ฯ
๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้องเปนไฟ
จักกฤษแผลงตอบไปเกิดน้ำ
ดับเพลิงและศรไชยยักษหัก แหลกแฮ
ราพพิโรธขะเม่นซ้ำปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ
๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้นจากกร พระเอย
รามเอะใจจึงวอนเทพท้าว
พระพิรุณทราบนำศรมาส่ง ถวายแฮ
รามรับจับธนูน้าวปล่อยต้องรถา ฯ
๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วยศรคทา หักเอย
แทตยพิโรธโดดถลาแล่นเข้า
ถอนรังฟาดจักรารามรับ
ซ้ำหวดราพเจบเราพลาดถ้าเชลง ฯ
๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้างบรรพต
เท้งทุ่มพระทรงยศสาตรป้อง
ไล่รุดแทตยกระถดถ่อยอ่อน กรเอย
ซ้ำปล่อยพลายวาดต้องราพร้ายวายปราณ ฯ
๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้องสรเสริญ
ขานขับสำเนียงเพลินเพรียกฟ้า
เสร็จผลาญอริราชเยินยับชีพ มลายแฮ
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้าเสดจเข้าอาศรม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว