โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย)
 
แถว 2: แถว 2:
==พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย==
==พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย==
 +
 +
===แผ่นที่ ๗๗ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี===
 +
<tpoem>
 +
๕๓๓ องค์พระหริรักษเรื้อง  ฤทธา นุภาพเอย
 +
เสด็จลุฝั่งชลา  ลาศเต้า
 +
ชายชมพนัศคณา  มฤคปัก ษีนอ
 +
จรจวบประเวศเข้า  สู่แคว้นสวนขวัญ ฯ
 +
 +
 +
๕๓๔ ไป่ทันประจักษแจ้ง  สำคัญ
 +
ว่าอสุรเศกสรรค์  ปลูกสร้าง
 +
ยูรยาตรประพาศพรรณ  ผลดอก เฌอนา
 +
พลยักษวางวีงคว้าง  ไฃว่ล้อมเกรียวกรู
 +
 +
 +
๕๓๕ ภูมินทร์วรนารถน้อง  นรินทร
 +
ทรงจับคันศรรอญ  ราพร้าย
 +
บ้างเจบป่วยบ้างมรณ์  เหลือปลาศ หลบแฮ
 +
พระเสดจยูรยาตรผ้าย  ผาดเต้าตามทาง ฯ
 +
 +
 +
๕๓๖ บัดนั้นพิราพร้าย  เรืองฤทธิ
 +
จวบเจ็ดทิวาคิด  ใคร่ผ้าย
 +
สรวมสอดรัตนพิจิตร  อ่ามาตม์
 +
จับหอกทยานย้าย  ยาตรเข้าไพรสัณฑ์ ฯ
 +
 +
 +
๕๓๗ จับสัตวกินอิ่มแล้ว  ดึงลัดา มานอ
 +
ผูบาทคชคอนคลา  คลาศคล้อย
 +
ถึงสวนพิศพฤกษา  เหนหัก รทมเอย
 +
บ่าวเจ็บตายกว่าร้อย  โกรธฟุ้งตวาดถาม ฯ
 +
 +
 +
๕๓๘ รากษษบอกเหตุแจ้ง  จบความ
 +
พิราพโกรธโลดตาม  ติดต้อน
 +
เหนมนุษย์รูปงามสาม  คนไต่ ทางนา
 +
นึกรักนางรุ่มร้อน  จิตรเอื้อนอ่านมนต์ ฯ
 +
 +
 +
๕๓๙ อากาศมัวมืดแม้น  สนทยา
 +
โจมจับพระรัตนนา  เรศร้อง
 +
สองแว่วศับทสีดา  เสด็จเที่ยว ด้นแฮ
 +
หาพนิตห่อนพ้อง  ราพร้ายพาหนี ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๗๘ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี===
===แผ่นที่ ๗๘ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 130: แถว 174:
อาไศรยกุฎีทรง  ประพฤติ พรตแฮ
อาไศรยกุฎีทรง  ประพฤติ พรตแฮ
กับวนิตน้องท้าว  เพื่อนไท้สถิตยดง ฯ
กับวนิตน้องท้าว  เพื่อนไท้สถิตยดง ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๘๑ – นายโตเปรียญ===
 
-
<tpoem>
 
-
๕๖๑ มารหนึ่งกุมภกาศอ้าง  สมญา
 
-
โอรสสำมนักขา  สืบไส้
 
-
นามชนกชื่อชิวหา  เขยทศ กรรฐเฮย
 
-
จงจิตรคิดใคร่ได้  สาตรไท้เทวัญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๒ ทันใดระเห็จห้อง  เวหา
 
-
สู่ชนกชนนีลา  รีบเต้า
 
-
เหาะข้ามฝั่งโคธา  นามแม่ น้ำเอย
 
-
ถึงแผ่นศิลาเฃ้า  นั่งชั้นเศกมนต์
 
-
 
-
 
-
๕๖๓ ดินฟ้าอากาศก้อง  โกลา หลเฮย
 
-
ด้วยเดชแห่งวิทยา  เชี่ยวใช้
 
-
ภักตรสี่แปดโสตรหา  เหตุทราบ แล้วเฮย
 
-
ทิ้งพระขรรค์ทิพยให้  เฉภาะหน้าขุนมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๔ หลานราพลืมเนตรขึ้น  เหนขรรค์
 
-
เคียดว่าพรหมอาธรรม์  ทอดให้
 
-
ฤๅมาหมิ่นกุมภัณฑ์  พงษสี่ ภักตรเฮย
 
-
ส่งกับมือไป่ได้  ดั่งนี้แคลนเรา ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๕ หงุดหงิดคิดคับแค้น  ใจตน
 
-
กูก็กูคงคน  หนึ่งแท้
 
-
เทพาวธไป่ดล  หัดถ์ไป่ หยิบเฮย
 
-
จักอยู่บริกรรมแก้  เกี่ยงให้มามือ ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๖ ปางองค์พระลักษณ์ผู้  ภักดี
 
-
ต่อพระบาทบทศรี  เชษฐไท้
 
-
อีกองค์พระลักษณ์มี  เสมอเชษฐ ตนนา
 
-
คือชนกชนนีได้  เท่าแท้ทั้งสอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๗ จำงายพระจัดพร้อม  คานขอ
 
-
แสรกคู่หาบกระทอ  รีบเด้า
 
-
ผลไม้เกบเกือบพอ  จวนกลับ
 
-
เหนพระขรรค์นั้นเข้า  อยู่ข้างทางจร ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๘๒ – นายโตเปรียญ===
 
-
<tpoem>
 
-
๕๖๘ หยิบขรรศปลงหาบไว้  ควบขรรค์ ลองเอย
 
-
วาบๆ ปลาบแสงฉัน  โชติแพร้ว
 
-
กุมภกาศยินพลัน  ลืมเนตร เหนเฮย
 
-
ฉ๋วยชักคทาแก้ว  รีบเข้าโจมตี ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๖๙ พระลักษณเหนยักษร้าย  แรงทนง
 
-
กรแกว่งพระแสงทรง  เสดจยั้ง
 
-
คอยทีรวังองค์  สมอาจ หายเฮย
 
-
การรบฤๅรอรั้ง  ท่าให้เสียที ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๗๐ บาทขวาเหยียบเข่าซ้าย  กุมภัณฑ์
 
-
กลอกกลับจับพัลวัน  วุ่นคว้า
 
-
บาทซ้ายเหยียบบ่ายัน  มือฉุด กระบองนา
 
-
พระหวดด้วยขรรค์กล้า  ขาดเกล้ามารมรณ์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๗๑ เสรจการผลายราพแล้ว  เก็บผล ไม้เฮย
 
-
เตมหาบหาบมาดล  กุฎิไหว้
 
-
ทูลเหตุยักบผจญ  แลลาภ ขรรค์เฮย
 
-
แก่พระพี่แล้วไซ้  นาบเกล้าถวายขรรค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๗๒ ทรงรับอาวุธเอื้อน  โองการ
 
-
รอยว่าเทพยทิ้งประทาน  แน่น้อง
 
-
บุญพ่อประจวบพาน  จงสฤกษดิ์ พ่อฮา
 
-
มอบพระขรรค์พลางพร้อง  พร่ำให้สวัสดี ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๗๓ ปางทศภักตรเจ้า  กรุงมาร
 
-
จักประภาษภูมสฐาน  ป่าไม้
 
-
มอบกิจอภิบาล  บูเรศ
 
-
แก่ยักษชิวหาให้  อยู่รั้งลงกา ฯ
 
-
 
-
 
-
๕๗๔ สั่งมารมีชื่ออ้าง  มโหทร
 
-
เตรียมตรวจแสนยากร  จุ่งพร้อม
 
-
เราจักพเนจร  ชมป่า
 
-
ขุนยักษประณตน้อม  รีบร้อนจัดพล ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 10:07, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย

แผ่นที่ ๗๗ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๓๓ องค์พระหริรักษเรื้องฤทธา นุภาพเอย
เสด็จลุฝั่งชลาลาศเต้า
ชายชมพนัศคณามฤคปัก ษีนอ
จรจวบประเวศเข้าสู่แคว้นสวนขวัญ ฯ
๕๓๔ ไป่ทันประจักษแจ้งสำคัญ
ว่าอสุรเศกสรรค์ปลูกสร้าง
ยูรยาตรประพาศพรรณผลดอก เฌอนา
พลยักษวางวีงคว้างไฃว่ล้อมเกรียวกรู
๕๓๕ ภูมินทร์วรนารถน้องนรินทร
ทรงจับคันศรรอญราพร้าย
บ้างเจบป่วยบ้างมรณ์เหลือปลาศ หลบแฮ
พระเสดจยูรยาตรผ้ายผาดเต้าตามทาง ฯ
๕๓๖ บัดนั้นพิราพร้ายเรืองฤทธิ
จวบเจ็ดทิวาคิดใคร่ผ้าย
สรวมสอดรัตนพิจิตรอ่ามาตม์
จับหอกทยานย้ายยาตรเข้าไพรสัณฑ์ ฯ
๕๓๗ จับสัตวกินอิ่มแล้วดึงลัดา มานอ
ผูบาทคชคอนคลาคลาศคล้อย
ถึงสวนพิศพฤกษาเหนหัก รทมเอย
บ่าวเจ็บตายกว่าร้อยโกรธฟุ้งตวาดถาม ฯ
๕๓๘ รากษษบอกเหตุแจ้งจบความ
พิราพโกรธโลดตามติดต้อน
เหนมนุษย์รูปงามสามคนไต่ ทางนา
นึกรักนางรุ่มร้อนจิตรเอื้อนอ่านมนต์ ฯ
๕๓๙ อากาศมัวมืดแม้นสนทยา
โจมจับพระรัตนนาเรศร้อง
สองแว่วศับทสีดาเสด็จเที่ยว ด้นแฮ
หาพนิตห่อนพ้องราพร้ายพาหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๗๘ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๔๐ จักรีกรก่งแก้วเกาทัณฑ์ แผลงเฮย
หายมืดเหนมารผันผกเต้า
พระตามราพทันพลันโถมแย่ง อนุชนา
มารยุทธพระทยานเข้าจิกเกล้าศรปรหาร ฯ
๕๔๑ พิราพเจ็บพ่างสิ้นชีวิตร
แกว่างหอกกลอกกายบิดต่อแย้ง
พระลักษณเหยียบเอวกฤษณ์เหยียบบ่า ราพเฮย
มาสะบัดพลัดหลุดแว้งเหวี่ยงไท้โถมแทง ฯ
๕๔๒ พระสี่กรเหนี่ยวน้าวสายศร
พรหมมาศมุ่งอุระบรลั่นมล้าง
ต้องอกพิราพนอนอนาถนิร ชีพแฮ
ทวยเทพออกโอษฐอ้างชเยศอื้อออกถวาย ฯ
๕๔๓ ภูวนารถพานาฎน้องจรลี
มาประสบเสาวรีไต่เต้า
พระถามเหตุเทวีทูลเล่า ถวายแฮ
ข้าผิดเพราะขาดเฝ้าบาทเบื้องพระศุลี ฯ
๕๔๔ พระกริ้วตรัสสาบให้เพลิงลาม ป่านา
แล้วสาบข้าคอยยามฤกษณ์ไท้
อวตารเสดจปรามปราบหมู่ อสูรแฮ
เชิญดับอัคนีได้กลับขึ้นคืนสวรรค์ ฯ
๕๔๕ พระอวตารเสดจเต้าตามอนงค์ นำแฮ
ถึงที่ลั่นศรทรงครั่นครื้น
เปนพิรุณร่วงโรยลงดาลดับ เพลิงนา
นางเสรจสมจิตรอื้นโอษฐเอื้อนถวายพร ฯ
๕๔๖ ภูมีศวรราชเจ้าอนุเคราะห์ นางแฮ
นางชุลีลาเหาะผาดผ้าย
ตั้งภักตร์มุ่งจำเภาะไกรลาศ
ลอยลิ่วไปคล้ายคล้ายลับห้องหาวหาย ฯ
             

แผ่นที่ ๗๙ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๔๗ สามกษัตริย์ยูรยาตรเยื้องคลาไคล
ดั้นดัดลัดเลียบไศลป่ากว้าง
บรรลุถีอาไศรยนักสิทธิ
อรรคตะดาบศสร้างพรตช้านานหึง ฯ
๕๔๘ เสดจสู่สำนักนิ์น้อมวันทนา
พระอรรคตะสิทธาซักไซ้
รู้ว่าพระเทพาวตารปราบ ยักษแฮ
แถลงเหตุครั้งศิวะให้ท่านสร้างตรีบุรำ ฯ
๕๔๙ เล่าพลางหยิบเกราะแก้วสุรการ
ถวายแด่องค์อวตารท่านไซร็
อื้นอวยพระพรชาญไชยสิทธ พระเทอญ
แสนส่ำอสุรนั้นให้พ่ายแพ้ฤทธี ฯ
๕๕๐ นรินทรราเมศเรื้องรังสรรค์
รับเกราะจากนักธรรม์ท่านแล้ว
แสนโสรมนัศหรรษาสบ ประสงค์เฮย
พลางพระโอนมกุฎแก้วนอบเกล้าลาจร ฯ
๕๕๑ ภูวเรศร์ประเวศรเข้าไพรรหง
ภอสุริยอัศฎงค์ลงลับไม้
อาไศรยพฤกษโสกทรงเสวรศ จรุงเฮย
ลมเฉื่อยชื่นฤไทยไท้ท่านยั้งบันทม น
๕๕๒ ปางองค์อรมเรศเจ้าไตรตริงษ
หลากจิตรคิดรำพึงเพ่งรู้
ว่าพระจักรกฤษณคะนึงหาที่ เร้นแฮ
ให้สงัดห่างคนผู้จักตั้งตระบะฌาน ฯ
๕๕๓ นำเทพยบริสัชห้อมเหาะมา
บรรลุแนวโคธาฝั่งน้ำ
นฤมิตรประสิทธิอาศรมบศ สามเฮย
จาฤกอักษรซ้ำบอกไว้ในยาน ฯ
             

แผ่นที่ ๘๐ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๕๔ พระพงษพิศณุเทพยไท้ภุชพล
ผธมณรุดขมณฑลจวบแผ้ว
แสงทองถ่องนภดลอร่ามเรื่อ อรุณเอย
สกุณไก่ขั้นเอื่อยแจ้ววิหคร้องเริงเสียง ฯ
๕๕๕ สางแสงพระฟื้นสร่างนิทรา
พาพระลักษณ์นางสีดาไต่เต้า
เลียบทางหว่างภูผาพนพฤกษ
เหนกุฎิกลางดงเข้าสถิตยใกล้ทวารา ฯ
๕๕๖ ทรงอ่านอักษรแจ้งสำคัญ
ทราบว่าตรีเนตรสรรค์สฤษดิไว้
เปนที่ประพฤติพรรพ์ชิตกิจ
ควรสถิตที่นี้ได้ศุขด้วยพรหมจรรย์ ฯ
๕๕๗ จึ่งมีมธุรพจนเอื้อนโองการ
แต่ดอนุชนงค์พาลเพื่อนไร้
อาศรมทิพย์บัณศาลที่สถิตย นี้นา
อมเรศนฤมิตรให้ยับยั้งอาไศรย ฯ
๕๕๘ พลางชวนพระขนิฐทั้งเทพี
ออกจากทิพยมณฑรีบ่ช้า
เสดจลงสู่สระศรีสนานโสรด สกนธ์แฮ
ดาดื่นประทุมห้าเหล่าพ้นชลไสว ฯ
๕๕๙ บ้างตูมบานเบิกแย้มเกสร
กลาดอุบลลอยสลอนเกลื่อนน้ำ
ทรงเด็ดประทานอรอรรคเรศ
คลายเมื่อยเหนื่อยเหน็บช้ำสร่างร้อนสำราญ ฯ
๕๖๐ สมเดจภูวนารถเจ้าจักรพงษ
เสด็จกลับบริเวณดงนิเวศนด้าว
อาไศรยกุฎีทรงประพฤติ พรตแฮ
กับวนิตน้องท้าวเพื่อนไท้สถิตยดง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว