โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→แผ่นที่ ๕๗ – ขุนมหาสิทธิโวหาร)
(→ท้าวทศรถตั้งกระบวนแห่พระรามเลียบเมือง)
 
แถว 173: แถว 173:
ถึงแต่พระแม่เพียง  เผยโอฐ สั่งนา
ถึงแต่พระแม่เพียง  เผยโอฐ สั่งนา
ข้าก็ยอมรับไว้  ตรัสแล้วลาจร ฯ
ข้าก็ยอมรับไว้  ตรัสแล้วลาจร ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๑ – ขุนมหาสิทธิโวหาร===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๒๑ พระรามประณตน้อม  ชนนี
 
-
แสดงกิจไกยเกษี  สั่งให้
 
-
เดินป่าสิบสี่ปี  ผนวชสถิตย ไพรแฮ
 
-
คำสั่งบิตุเรศร์ได้  ตรัสแล้วขอลา ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๒ พระนางสดับถ้อยบุตร  สุดกรสรร ห้ามเฮย
 
-
แม่จักถามทรงธรรม์  เทียบซ้ำ
 
-
ตรัสพลางพระนางผัน  ผายสู่ เฝ้าแฮ
 
-
ทูลว่าลูกผิดล้ำ  ฦกร้ายแรงไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๓ ลูกเราความแผกน้อย  ไหนมี แม่เอย
 
-
เหตุเพราะไกยเกษี  สอดแย้ง
 
-
ถึงสัจที่พาที  คราวปทูต ทวงแฮ
 
-
ดูดุจมารดาลแกล้ง  กล่าวล้างชีพเรียม ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๔ สองกษัตริย์โศกต่างสิ้น  สมประดี
 
-
สมคิดไกยเกษี  คาดไว้
 
-
จัดเครื่องผนวชมี  คำสั่ง ค่อมแฮ
 
-
ค่อมปรนตรับใช้  สู่ท้าวทูลถวาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๕ จักกฤษณสดับรับถ้อย  กุจจี แถลงเฮย
 
-
หวนตริถึงไพรี  ราพร้าย
 
-
มันเยียฬราษฎร์ฤๅษี  เราชอบ ปราบนา
 
-
พลางเพระเปลื้องเครื่องย้าย  เพศเข้าผนวชพลัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๖ พระลักษณทราบเหตุสิ้น  แสนเคือง
 
-
พระพี่บได้เมือง  มุ่นเศร้า
 
-
จับศรฤทธิเรือง  น้าวมุ่ง พระนางแฮ
 
-
พระกฤษณ์ทราบเสด็จเข้า  ยุดห้ามอนุชา ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๗ พระบิตุรงค์ทรงสัตย์ไว้  เดิมมี
 
-
กับแม่ไกยเกษี  สั่งซ้ำ
 
-
แรมป่าสิบสี่ปี  จึงกลับ กรุงแฮ
 
-
จำพี่จักผดุงค้ำ  สัตยนั้นคงควร ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๒ – ขุนมหาสิทธิโวหาร===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๒๘ พระลักษณตริครุ่นเฝ้า  เสียพระไทย
 
-
เราอยู่จะดูใคร  สบหน้า
 
-
โดยเสด็จพระพี่ไป  ดีกว่า อยู่นา
 
-
กลับสู่ปรางค์บช้า  รีบเข้าผนวชตาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๒๙ พระยลอนุชผนวชจ้อง  จักจร ห้ามเฮย
 
-
ใครอยู่เพื่อนบิดร  มาตุด้วย
 
-
พระพรตจักครองนคร  เขาอยู่ พิทักษ์แฮ
 
-
น้องจักตามกว่าม้วย  กับใต้บาทบงษุ์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๐ พระกฤษณืทรงสดับถ้อย  อนุชา ชมเฮย
 
-
ขอบจิตรเจ้าเสน่หา  พี่ล้ำ
 
-
ฝ่ายอรรคราชสีดา  ทราบเหตุ ครวญแฮ
 
-
นางรีบผนวชซ้ำ  สู่เฝ้าวอนตาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๑ พระเมิลนางผนวชเศร้า  โศกา ตามเอย
 
-
ปรามเล่าทุกข์ไภยา  ยิ่งล้น
 
-
นุชเนาเพื่อนมารดา  ดีกว่า จรแฮ
 
-
สิบสี่ปีไป่พ้น  พี่นี้จักคืน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๒ นางยินราเมศรห้าม  โศกี ครวญเอย
 
-
พระปลอบว่าเวรมี  อย่าเศร้า
 
-
สามกระษัตริย์ระทมลี  ลาศสู่ เฝ้าแฮ
 
-
นางสมุทยลบุตรเข้า  ผนวชทั้งสามถาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๓ พระหริวงษ์อฟภิวาทแล้ว  ทูลสนอง
 
-
ตามเหตุห่อนได้ตรอง  ครอบหล้า
 
-
สีดาพระลักษณปอง  ไปเพื่อน ลูกแฮ
 
-
ลาพระแม่แม่ฃ้า  บาทท้าวโปรดทูล ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๓๔ นางสมุทพิลาปแล้ว  สอนพระลักษณ์
 
-
จรพนัศจงพิทักษ์  พี่เจ้า
 
-
สีดาพ่อจงรัก  เสมอมาตุ รงค์แฮ
 
-
พระประสาทเสื่อมเศร้า  สดวกได้คืนนคร ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 09:33, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ท้าวทศรถตั้งกระบวนแห่พระรามเลียบเมือง

แผ่นที่ ๕๗ – ขุนมหาสิทธิโวหาร

๓๙๓ พออรุณไพโรจน์ถ้วนทุกนาย ไพร่เอย
ต่างประกวดแต่งกายทั่วผู้
ผองพนักงานหมายมาพรั่ง พร้อมแฮ
สารวัดเกณฑ์แห่รู้เร่งริ้วเตรียมคอย ฯ
๓๙๔ จวนฤกษราเมศเข้าสรงชล
ไขประทุมเทียมฝนถั่งฟ้า
เย็นทราบอาบสกลกายผ่อง ผิวแฮ
ทรงสุคนธรศกล้ากลิ่นฟุ้งจรุงใจ ฯ
๓๙๕ พระทรงภูษิตช้อนสนับเพลา
สรวมสนอบชายแครงเพราเพริศแพร้ว
ตาบทิศทับทรวงเฉลาฉลุเลิศ เพชรแฮ
ทรงประวิชมกุฎแก้วเสร็จพร้อมพลันจร ฯ
๓๙๖ ถึงเกยพระเสด็จขึ้นทรงยาน มาศเฮย
กระทั่งแตรสังข์ประสารแซ่ซ้อง
พระหลวงหมื่นขุนกรานศิโรตม์ กราบนา
เสียงประโคมคคึกก้องสั่งให้เดินขบวน ฯ
๓๙๗ ทหารปลายริ้วลากปืนจร
ขุนแสะถือธงสลอนสลับผ้าย
อาษาเหล่านิกรกุมศาตร สรรพ์แฮ
ขุนหอกแห่ขวาซ้ายสี่ริ้วเรียงเดิน ฯ
๓๙๘ แปดกรมตำรวจถ้วนขัดกระ บี่เฮย
นายมหาดต้นเชือกรยะเรียบร้อย
จ่าปี่จ่างกลองชนะคฤกครั่น ประโคมแฮ
สรรพ์เครื่องสูงพร่างพร้อยเพริศพริ้งพรายสุวรรณ์ ฯ
๓๙๙ คู่เคียงหกคู่เข้าเคียงเดิน รวังเฮย
แสงสารทหว่างเครื่องเชิญเชิดตั้ง
บังสูริยพัชโบกเหินหนโบก สบัดฤๅ
พระกลดดวงมาศกั้งเชิดตั้งบังไถง ฯ
             

แผ่นที่ ๕๘ – ขุนมหาสิทธิโวหาร

๔๐๐ หลังเดินสี่ริ้วเรียบรายสาย
ตนทหารในสพายกบี่บั้ง
พลพันอิกทะนายเลือกหอก
กรมพระแสงทวนทั้งสาตรต้นทองปราย ฯ
๔๐๑ เครื่องสงบังแทรกชั้นในขบวน
หอกง่ามเครื่องทวงมวญแห่ห้อม
แสงง้าวหว่างเครื่องควรพยุหะ แลนา
โดยราชดำเนินพร้อมพรั่งล้วนหมาดเชิญ ฯ
๔๐๒ สินธพสองเทศแท้รวงใน
ถัดถนัดธนูไชยดาบดั้ง
ดาบโลห์ดาบเขนอุไรดาบคู่ ถือเอย
ปืนใหญ่จ่ารงค์ทั้งคู่ล้อหลังขบวน ฯ
๔๐๓ ครบเสร็จเขบ็จริ้วพยุหะ เดินเอย
งามหมู่ขบวนจังหวะพรั่งพร้อม
งามสมเดจองค์พระภเมศร
งามพระญาติวงษล้อมเนื่องเข้าขบวนตาม ฯ
๔๐๔ ฝ่ายประชาราษฎร์อื้ออึงอล
มุงขบวนพยุหะยลยาตรเต้า
เล็งพระจักรกฤษณ์กลอมเรศร์ จรฤๅ
ต่างประณตน้อมเกล้าโอษฐ์เอื้อนชมบุญ ฯ
๔๐๕ สมเปนสมมติไท้เทวดา
สมพระเสวยสวรรยาทั่วด้าว
สมสืบอวตารมาปราบกัษ กรเฮย
สมพระเกียรติ์ยิ่งท้าวทั่วหล้าฤๅเทียม ฯ
๔๐๖ จงพระเดชกระเดื่องด้าวแดนอยุท ธยาเฮย
จงพระเรืองฤทธิรุตม์ยิ่งล้น
จงพระโปร่งญาณอุดตมะเลิศ แลนา
จงปรปักษหลีกพ้นพ่ายด้วยบารมี ฯ
             

แผ่นที่ ๕๙ – ขุนมหาสิทธิโวหาร

๔๐๗ พันเอิญอาเพศร้อนหฤไทย ภมเอย
หวิวหวั่นรรัวในอุระเร้า
ลืมเล็งเหล่าพลไกรแหนแห่ ประโคมเฮย
จนจกจวนเฃตรเข้าแทบใกล้โรงพิธี ฯ
๔๐๘ ถึงประทับเกยมาศแล้วบทจร
มหาดเชิญเครื่องสลอนสลับหน้า
โดยเสด็จพระสี่กรเนืองเนื่อง อนันต์แฮ
เถลิงราชอาศน์จ้าจรัดแก้วแกมกาญน์ ฯ
๔๐๙ พระทรงอภิวาทแล้วบูชิต
ดาบศพระวสิฐธิ์ที่ต้น
ที่สงอพระสวามิตรเคียงนั่ง อยู่แฮ
ทั้งชฎิลหลายล้นเหล่าล้วนบริวาร ฯ
๔๑๐ สองพระดาบศเถ้าทฤษดี รามเฮย
ทรงเครื่องงามเฉกรพีผ่องฟ้า
นักสิทธิศิศย์มุนีขนานนั่ง ชมนา
พลางเคร่าเจ้าจอมหล้าหลากช้าฉันใด ฯ
๔๑๑ งายจวนจักได้ฤกษศุภมง คลเฮย
นักสิทธิสั่งอมาตย์จงรีบเฝ้า
กราบทูลทธรฐองค์อธิราช เทอญแฮ
ว่าพระสิทธาเจ้าคณให้ทูลเชิญ ฯ
๔๑๒ สุมันตันรับสั่งแล้วเรวคลา คลาศเฮย
บรรลุพระทวาราจักเฝ้า
ภอประจวบค่อมทาษีสถิตย ทวารแฮ
อมาตยบอกรบุเค้าสั่งถ้อยทูลพระนาง ฯ
๔๑๓ ฝ่ายกุจจีค่อมแจ้งขยิ่มใจ จรเฮย
สมที่คิดกลในนึกนั้น
ถึงเข้ากราบอรไทยทูลเรื่อง สั่งนา
ว่าอมาตย์มาชั้นโปรดเกล้าทูลเตือน ฯ
             

แผ่นที่ ๖๐ – ขุนมหาสิทธิโวหาร

๔๑๔ ไกยเกษีสดับรู้กิจสรรพ์ สั่งเอย
จงกุจจีจรพลันเถิดเจ้า
บอกอำมาตยสุมันตันทูลพระ รามนา
บิตุเรศให้มาเฝ้าที่ท้องพระโรงใน ฯ
๔๑๕ นางค่อมรับสั่งแล้วจรลี รีบแฮ
ดลอมาตย์กุจจีนอบไหว้
แสดงโดยพระเสาวนีตรัสสั่ง มานา
เชิญพระจักรกฤษณ์ให้เสด็จเฝ้าบิตุรงค์ ฯ
๔๑๖ สุมันตันสดับแจ้งวาจา
คิดยิ่งคิดสงกากิจร้อน
เยียใดจึ่งจักหาโอรส มาเฮย
พลางตริพลางยาตรย้อนสู่ไท้แถลงพลัน ฯ
๔๑๗ หริวงษทรงทราบถ้อยพาที ทูลเฮย
ตริว่าเหตุคงมีแม่นหมั้น
อำลาพระมุนีหมายสู่ ชนกนา
มาจวบพระนางกั้นอยุดยั้งยังทวาร ฯ
๔๑๘ พระนางชายเนตรเยื้องยลองค์ รามเอย
ตรัสว่าพระบิตุรงค์สั่งให้
พ่อไปผนวชเนาดงโดยเพศ ชฎิลนา
สิบสี่ปีจึ่งได้กลับเข้าครองกรุง ฯ
๔๑๙ พระสดับกลับตริถ้อยนางแถลง
ไฉนพระบิดรแพลงพลาดกี้
ตรัสใดดุจพระแสงขรรค์ขีด ผาเฮย
หวนตริว่าเลศนี้ชอบเค้าอวตาร ฯ
๔๒๐ ทูลตอบพระโปรดให้ถวัลย์เวียง
จำจิตรสุดคิดเถียงห่อนได้
ถึงแต่พระแม่เพียงเผยโอฐ สั่งนา
ข้าก็ยอมรับไว้ตรัสแล้วลาจร ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%A2"
เครื่องมือส่วนตัว