โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(ทรพีกำเริบท้ารบพระอิศวร พระอิศวรให้ไปท้าพาลีที่กรุงขีดขิน)
 
แถว 3: แถว 3:
==ทรพีกำเริบท้ารบพระอิศวร พระอิศวรให้ไปท้าพาลีที่กรุงขีดขิน==
==ทรพีกำเริบท้ารบพระอิศวร พระอิศวรให้ไปท้าพาลีที่กรุงขีดขิน==
-
===แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง  ไพรสัณฑ์
 
-
เรืองเดชศักดาอัน  อาจกล้า
 
-
อย่าหลบอย่าหลีกผัน  ภักตร์ซ่อน เสียเฮย
 
-
เชิญเร่งเรวอย่าช้า  ต่อสู้ตูลอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า  หิมวานต์
 
-
สดับพจน์ทรพีพาล  พูดท้า
 
-
มันมหิงษ์ดิรัจฉาน  ชาติต่ำ นักนอ
 
-
เราไป่ควรรบร้า  กับด้วยกาษร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย  รณรงค์
 
-
ถึงมาดรบเราคง  ฆ่าได้
 
-
เกรงเทพย์ทั่วแดนดง  จักติ เตียนนา
 
-
จำงดจำเงือดให้  ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย  ทรพี
 
-
เราไปอาจราวี  รบสู้
 
-
สิงฃรเทวบุตรมี  เดชยิ่ง นักพ่อ
 
-
ผิใคร่รบใคร่รู้  ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ  เอาจิตร
 
-
ยอมยอบขยาดฤทธิ์  บ่อแย้ง
 
-
ปรีเปรมกระมลคิด  กำเริบ เริงเฮย
 
-
จรจากพนสัณฑ์แสร้ง  เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว  ลองเชิง
 
-
พบสัตวเสี่ยวชนเปิง  ป่นปี้
 
-
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง  ลัดทุ่ง ทางนา
 
-
เริ่งรีบครรไลลี้  ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง  อวดฤทธิ
 
-
แดเทพยซึ่งสถิตย์  ถิ่นนั้น
 
-
งัดก้อนศิลาขวิด  ขวักไขว่
 
-
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น  หักล้มแหลกกระจาย ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
 
-
===แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า  ชวนรบ
 
-
ท่านก็ใหญ่ในภพ  แผ่นหล้า
 
-
ฤๅเดชขจรจบ  รอบจักร วาฬแฮ
 
-
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า  ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า  จอมผา
 
-
สดับพจน์ทรพีพา  ละพร้อง
 
-
จึงมีมธุรวา  จาตอบ ประชดเฮย
 
-
เราหมดทั้งพวกพ้อง  พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้  ลองฤทธิ
 
-
มีเทพย์หนึ่งสถิตย  สมุทโพ้น
 
-
ฤๅเดชทั่วทุกทิศ  เปนใหญ่ ยิ่งเฮย
 
-
เชิญท่านชวนเธอโน้น  ที่ชี้จงจร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว  เรวมา
 
-
ลุเฃตรฝั่งมหา  สมุทกว้าง
 
-
โจนลงเล่นชลา  ละลอกลั่น ทเลเฮย
 
-
ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง  ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง  นัที
 
-
ฤๅเดชศักดามี  ยิ่งผู้
 
-
ตัวเราชื่อทรพี  จักต่อ ท่านนา
 
-
เรวเร่งออกรบสู้  จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้  ตอบอัดถ์
 
-
เราเมตตาสรรพสัตว์  ทั่วหน้า
 
-
ตัวเธอถ่อยสาหัศ  หาญฮึก นักนอ
 
-
ควรจักขอบคุณข้า  ดับร้อนศุขเกษม
 
-
 
-
 
-
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน  คำไข
 
-
อวดเก่งการชิงไชย  ยิ่งผู้
 
-
อยากรบเร่งเรวไป  ไกรลาศ โน้นนา
 
-
จึ่งจัดได้รบสู้  ต่อด้วยพระศุลี ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๔๑ – ขุนโอวาทวรกิจ===
===แผ่นที่ ๔๑ – ขุนโอวาทวรกิจ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 262: แถว 175:
ยิ่งพิโรธพวกไพรี  เรวรีบ ตามเฮย
ยิ่งพิโรธพวกไพรี  เรวรีบ ตามเฮย
จนกระทั่งทวารเข้า  สู่ท้องทางถนน ฯ
จนกระทั่งทวารเข้า  สู่ท้องทางถนน ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๔๕ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๐๙ ทรพีทุรเพศกร้าว  กระลี จิตรแฮ
 
-
หมกมุ่นโมหะมี  มากร้าย
 
-
ยืนชงักเบิ่งวิถี  แถวท่อง
 
-
เดินด่วนเดาะเหยาะย้าย  ย่างเข้าทางเวียง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๐ ลุทวาเรศล่วงป้อม  ปราการ
 
-
กรุงขีดขินโอฬาร  รื่นแผ้ว
 
-
เหิมกระหยิ่มฮึกทยาน  ยงยิ่ง นักนอ
 
-
ศึกประลองเชิงแล้ว  หยุดยั้งยืนขึง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๑ ลิงเลวหวาดวุ่นว้า  ขวัญหาย
 
-
เฉกพระกาลชิดกาย  อกเต้น
 
-
ลางลิงลูกหลานหลาย  พาแล่น หนีนอ
 
-
กราวเกริกกันแอบเร้น  ดุจพื้นถนนพัง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๒ มหิงษ์ยินศับท์อื้อ  อึงอล
 
-
โลดไล่ทะลวงชน  กระชั้น
 
-
ปวงกระบี่สับสน  เซงแซ่
 
-
หลบหลีกตะกายดั้น  มุดด้นเพิงแผง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๓ กาษรยลเสี่ยวซ้ำ  ชุลมุน
 
-
กำเริบฤทธิทารุณ  หยาบช้า
 
-
มิเลือกสิ่งใดผลุน  ผลันขวิด ตบึงแฮ
 
-
โดยจิตรมหิทธิกล้า  กลั่นแกล้วผจญผลาญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๔ ทิมแถวเรอนแคร่ร้าน  พะเพิง
 
-
ขวิดหักพังเปิดเปิง  ป่นปี้
 
-
มวญสวาวิ่งกระเจิง  กระเจิ่น จรแฮ
 
-
กูนเกาะจูงหลานลี้  เตลิดพื้นแผกผลู ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๑๕ กระบือขวิดเรือกรั้ว  ระดา ดาษเอย
 
-
รถรัตนขวางเกะกะ  กีดกั้น
 
-
ลคึกขวิดไป่ลดละ  แหลกลู่ ลงแฮ
 
-
เสาธุชปักหักสบั้น  บัดล้มส่ำสลาย ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 09:27, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทรพีกำเริบท้ารบพระอิศวร พระอิศวรให้ไปท้าพาลีที่กรุงขีดขิน

แผ่นที่ ๔๑ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๑ ทรพีสดับถ้อยเทวบุตร
โจนจากฝั่งสมุทมุนคว้าง
สูพสุธารุดเรวรีบ มาแฮ
หมายจิตรคิดจักมล้างชีพเจ้าจอมผา ฯ
๒๘๒ รีบรัดตัดทุ่งข้ามคีรี
โดยจิตรเปรมปรีดีผ่องแผ้ว
ลองเชิงเสี่ยวขวิดสีลุจย์หัก สบั้นเฮย
ลุถิ่นไกรลาศแล้วอยุดยั้งยืนทยาน ฯ
๒๘๓ เงยภักตร์พอพบเจ้าจอมไศล
ทรงลักษณ์งามวิไลยเลิศแล้ว
องค์ประดับดาษอุไรเรืองรุ่ง อร่ามแฮ
เนายอดบรรพตแพร้วเพริศพร้อยวชิรฉาย ฯ
๒๘๔ จึ่งมีวัจนะเอื้อนอัดถ์ประจักษ
ดูก่อนเทพยบริรักษแหล่งหล้า
ฦๅข่าวว่าสิทธิศักดิ์ใครเทียบ เทียมนอ
เรามหิงษแต่ฤทธิกล้าอยากแย้งรณรงค์ ฯ
๒๘๕ ปางไทเทเวศร์เจ้าจอมสวรรค์
ยินอรรถวัจนะอันหยาบช้า
จึ่งเผยพจน์เทพบัญชาตรัส
เหม่ๆ มึงนี่ท้ากล่าวถ้อยทารุณ ฯ
๒๘๖ เผยอยกยศเขย่งอ้างอวดหาญ
ทุดถ่อยทรพีพาลพูดเพ้อ
หยามหยาบหยิ่งทยานจักยุทธ กูฤๅ
ยืนชงักแหงนฉเง้อยื่นหน้าท้าทาย ฯ
๒๘๗ เหวยๆ มึงไป่รู้สึกตัว
อวดฤทธิจิตรเมามัวโม่ห์กลุ้ม
บิตุเรศบังเกิดหัวห่อนคิด คุณแฮ
บาทเท่าบิดาสุ้มเสี่ยวสิ้นชีวาส์ญ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๘ กูเปนที่พึ่งทั้งไตรภพ
ทั่วเทพประจักษ์จบจะแจ้ง
แม้กูออกรุกรบรณยุทธ ยงนา
โลกยจักสรวญเสแสร้งเยาะเย้ยไยไพ ฯ
๒๘๙ แม้เองหวังอวดอ้างศักดา เดชเฮย
กูจักบอกมรรคาเฃตรด้าว
ไปสู่ขิดขินธานีราช นาฤๅ
จอมกระบินทร์มหิศรห้าวฤทธิล้ำฦๅขจร ฯ
๒๙๐ เขาเปนโอรสท้าวโกษีย์
ปรากฏนามพาลีเลื่องหล้า
แม้มึงจักราวีวรเดช เขาฤๅ
จงพ่ายฤทธิอย่าช้าชีพม้วยดับสูญ
๒๙๑ ไปเกิดเปนบุตรท้าวแทตย์ฃร
เรืองฤทธิอริสยอนสยบเกล้า
นามมึงชื่อมังกรกรรฐฉกาจ เก่งเฮย
แม้ยุทธพระกฤษณเจ้าชีพสิ้นศรผลาญ ฯ
๒๙๒ ทรพียินถ้อยท่านสาบสรรค์
เหิมฮึกโดยโมหันธ์ห่อนแจ้ง
พระสาบคิดสำคัญพระขยาด ตนนา
เบิ่งภักตร์สูป่าแสร้งเสี่ยวไม้ประไลยลาญ ฯ
๒๙๓ ทรพีลีลาศเต้าตามรวาง เขาเฮย
พบปะสิ่งใดขวางขวิดสบั้น
ข้ามโขดศิขรทางลัดทุ่ง เทินนา
พฤกษใหญ่เกะกะกั้นกีดหน้าขวิดระเนน ฯ
๒๙๓ ส่งเสียงอุโฆษก้องไพรสาร
เขาขวิดเท้าถีบทยานห่อนยั้ง
รีบรุดดุจลมพานภูมิ์ฝุ่น ฟุ้งแฮ
ป่าสนั่นลั่นทั้งสัตว์ร้ายขจายหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๙ คณาสัตวลัดหลีกส้อนสงัดเสียง
สารแรดมฤคเมียงแมกไม้
ฝูงพิหคตกใจเพียงพินาศน์
ต่างตื่นบินไขว่ไขว้เกลื่อนกลุ้มเวหน ฯ
๒๙๐ ทรพีลัดเลียบห้วยเหวละหาน
ตรอกโตรกชโงกธารเถื่อนถ้ำ
ลองเชิงละเลิงทยานฤๅหยุด ยั้งแฮ
เรวดุจไฟกัลป์ซ้ำเสี่ยวพื้นปัถพี ฯ
๒๙๑ บัดใจลุเฃตรเข้าสวนพา ลีเฮย
บงหมู่พวกพลสวาพรั่งพร้อม
บางเหล่าตักธารารดพฤกษ อยู่แฮ
นายไพร่อยู่แน่นล้อมแวดเฝ้าอุทธยาน ฯ
๒๙๒ ทรพีขวิดพฤกษล้มแหลกยับ
มะม่วงมะปรางสัปรดม้วย
มังคุดทุเรียนพลับจีนหัก โค่นแฮ
ลางสดเงาะสละกล้วยเกลื่อนพื้นพสุธา ฯ
๒๙๓ วานรต่างตื่นร้องเรียกกัน
ควายเถื่อนเข้าสวนพลันอย่าช้า
ช่วยกันจับตัวมันสนจมูก ขี่แฮ
หยิบเชือกกรูกันว้าวิ่งเข้าจับกระบือ ฯ
๒๙๔ บางกบี่ฉวยบ่วงคล้องกบือสบัด
บางไล่ต้อนตบหัดถ์โห่เร้า
บางก็แล่นลอบสกัดทางถิ่น ถนนเฮย
บางหมู่เมียงย่องเข้าแย่งยื้อยุดหาง ฯ
๒๙๕ ทรพีเสี่ยวล้มลุกโดดถลา
ลิงเจบจับสาตราวุธถลึ้ง
แทงถูกทั่วกายาหอกยู่ เยินแฮ
ลิงยิ่งขบเขี้ยวขึ้งเคียดแค้นคือไฟ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๔ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๙๖ ทหารลิงจ้องน่าไม้รดมยิง
ถูกทั่วกายมหิงษ์ห่อนบู้
เกยหมวดบอกเหล่าลิงทหารเร่ง เรวเฮย
ลิงไพร่พร้อมกันสู้ยุทธแย้งยิงกระบือ ฯ
๒๙๗ ลางลิงแล่นโลดเลี้ยวทลวงฟัน
ถูกกระบือเซหันห่อนเข้า
กระบี่ล่ากระบือถลันกบี่หลบ กบือแฮ
กระบี่ตีกระบือเร้ารบสู้เสียงระเบง ฯ
๒๙๘ สวาหักหินทิ้งทุ่มถูกกา ษรแฮ
กบือไล่กบี่ถลาพลาดล้ม
ลุกทะลึงโลดผวาจิตรหวั่น หวาดแฮ
ไม้ตกจากมือก้มเกบไม้ตามอง ฯ
๒๙๙ ล้วนมีอาวุธพร้อมเพรียงกัน
กบือขวิดกบี่ฟันฟาดกลิ้ง
โลดทะลึ่งแล่นถลันหลีกหลบ กันนา
อาวุธหลุดมือทิ้งวิ่งแต้กลัวตาย ฯ
๓๐๐ ต่างตนต่างย่อท้อถอยหลัง
มหิงษ์นี่ทรงกำลังเลิศแท้
อาวุธไม่เข้าหนังเหนี่ยวฉกาจ ฉกรรจ์นา
มาดรบเราคงแพ้นึกแล้วหลีกหนี ฯ
๓๐๑ ลางเหล่าปีนป่ายขึ้นพฤกษา
แอบกิ่งซ่อนกายามิดเมี้ยน
ต่างตื่นต่างแตกมาซุกซ่อน สกนธ์เฮย
ล้มลุกคลานป้วนเปี้ยนป่วยปิ้มอาสัญ ฯ
๓๐๒ ทรพียลกบี่ทั้งสวนศรี
แตกพ่ายพาพลลีลาศเต้า
ยิ่งพิโรธพวกไพรีเรวรีบ ตามเฮย
จนกระทั่งทวารเข้าสู่ท้องทางถนน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว